Καινούργιοι δίσκοι στο grill #20

Η Sarah ATH στο δεύτερό της άλμπουμ δημιουργεί φεμινιστικό ραπ που ταυτόχρονα μαρτυρά το πολυπολιτισμικό της υπόβαθρο και το παζλ των μουσικών της επιρροών. Με αρκετά καυστικό στίχο και με τη συνδρομή καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, η πολυγλωσσική παλέτα των μηνυμάτων που εκπέμπει αφορά σε σύγχρονα προβλήματα, χωρίς να γίνεται cringe ούτε λεπτό. Η ελληνική ραπ έχει σαφώς ανάγκη από τέτοιες δημιουργούς.

[Γιάννης Κουρεμένος]

Δεύτερη ελεγεία περί πεπρωμένου από τον Ελληνογάλλο ράπερ. Η παραγωγή έχει ανέβει επίπεδο, οι επιρροές έχουν ευρωπαϊκό αέρα, οι γκεστ είναι κράχτες (ΛΕΞ, Bloody Hawk μεταξύ άλλων). Η ακρόαση κυλάει νεράκι, χάρη και στη νεανική σφριγηλότητα, όμως δεν καταφέρνει να αφήσει σοβαρά κατάλοιπα. Ας το αποδώσουμε στην ισχυρή αίσθηση ότι τα κομμάτια παραμένουν στη σκιά των προτύπων τους.

[Μιχάλης Τσαντίλας]

Πατώντας πάνω στα μουσικά πεπραγμένα των ΒήταΠεις παραδίδουν έναν άκρως πολιτικό δίσκο με το concept του «Επικίνδυνου Πολίτη» να αφορά όσους συναινούν με την εξουσία, αλλά και όσους την αντιμάχονται με στείρα μέσα. Τραγούδια σαν το «Φλόγες Στα Γραφεία» και «Σαραντάρια» (παρέα με τον Bloody Hawk) δυναμώνουν περισσότερο τη φωνή τους.

[Χάρης Πολονύφης]

Από ένα λίγο διαφορετικό (μουσικό) σύμπαν έρχεται ο Νέγρος Του Μοριά, συγκριτικά τουλάχιστον με τους υπόλοιπους τρεις φιλοξενούμενους της σημερινής στήλης (αφήνω τη Sara στην άκρη χάριν συντομίας). «Τραμπέτικο» το λέει, μπλέκοντας την τραπ με το ρεμπέτικο, με κάποιες παραδοσιακές πινελιές που περισσότερο πασαλείμματα μοιάζουν και έντονες χριστιανικές αναφορές. Από τη μία, είναι ειλικρινής, σαφώς, και ταιριαστός με τα beat του Odydoze, επιτυχώς. Από την άλλη, το όποιο μουσικό και ερμηνευτικό ενδιαφέρον δημιουργείται εξανεμίζεται στη δεύτερη ακρόαση ή όποτε τέλος πάντων επιχειρήσει κανείς να αναζητήσει κάτι πιο βαθύ στους στίχους ή πιο ρηξικέλευθο στο προαναφερθέν μουσικό πασάλειμμα.

[Δημήτρης Όρλης]

Η φωνή και ερμηνεία γεμάτη νεύρο του Bloody Hawk πρωτοστατούν στα δώδεκα καινούργια τραγούδια με τα οποία ο ράπερ συνεχίζει την πορεία του. Υπάρχουν ωραίες μουσικές και beat, φανταχτερές συμμετοχές (Vlospa, Wang, Immune, Dani Gambino), ενδιαφέρουσες ερμηνείες προσεγγίσεις (π.χ. «Μαχαλάς»), αλλά το κύριο ζητούμενο και ταυτόχρονα το ζουμί του περιεχομένου είναι σταθερά κάτω από τη βάση που έχει ο ίδιος θέσει. Εντάξει, ήταν δύσκολη ή ό,τι ήταν η αρχή, ωραία, ξεπουλήθηκαν κάποιες συναυλίες, δεν πάμε σιγά σιγά παρακάτω να ακούσουμε και κανέναν στίχο που να έχει νόημα και να μπορεί να σταθεί στο ρυθμό;

[Δημήτρης Όρλης]