Βράδυ
Σαββάτου, πίσω στην πόλη... Διακοπές τέλος. Το τηλέφωνο μου χτυπάει και
στην άλλη άκρη της γραμμής είναι (ω ναι!) ο Μιχάλης. Για χρόνια
εξαφανισμένος στη Νέα Υόρκη, έχω να τον δω κάπου 6 χρόνια, ίσως και κάτι
περισσότερο.
'Γύρισες από Πάρο ρε; 'Η αλλαξοπίστησες φέτος;' Τον ακούω να μου λέει με τη γνωστή βραχνή φωνή του από τόνους Marlboro, Jack Daniels και οτιδήποτε άλλο.. 'Πίσω είμαι ναι, διακοπές τέλος. Πότε ήρθες εσύ;! Γιατί δε μου είπες πως θα κατέβεις Αθήνα φέτος;', του απάντησα με χαρά.
Φίλος δεκαετιών, έχει δει τους Television στο CBGB στο ξεκίνημά τους, έχει δώσει ένα σκαστό φιλί στο μάγουλο της Patti Smith, ένα μεθυσμένο βράδυ κάπου στην καρδιά της Νέας Υόρκης μετά από ένα φοβερό (τυπικό της εποχής..) live της Patti την ίδια περίοδο, έχει περίπου 60-70.000 χιλιάδες βινύλια και cds γεμάτα αναμνήσεις και ιστορίες και σήμερα βρίσκεται παντρεμένος με παιδιά στην αντίπερα όχθη.. Ή έτσι δείχνει. Όχι πάντα βέβαια...
'Λοιπόν παίρνω το αυτοκίνητο κι έρχομαι από 'κει, πάμε βόλτα να τα πούμε κι όπου μας βγάλει..' μου λέει και σε μια περίπου ώρα είμαστε 'on the road' με ατελείωτες στην αρχή συνηθισμένες συζητήσεις, μα μετά, η κουβέντα πηγαίνει στη μουσική. Είμαστε σχεδόν στην Κόρινθο και συνεχίζουμε..
'Δημήτρη, αράζουμε για καφέ;' 'Εφηβεία σκέτη είσαι ρε φίλε.. Ναι.. Άραξε.. Και βλεπουμε.. Μην το παρατραβήξουμε κιόλας, αύριο έχω να ξυπνήσω πολύ πρωί' (τελικά δεν κοιμήθηκα καθόλου βέβαια...) του λέω. 'Ρε φίλε, τόσες μπάντες, τόσα πράγματα, ξέρεις τι μένει;' 'Τι ρε Μιχάλη..;'
'Τα μπουρδέλα των Ramones ρε φίλε...', μου λέει κι ανάβει το εικοστό πέμπτο τσιγάρο σε διάστημα δύο ωρών. 'Τι εννοείς..;', του λέω σα χάνος.. 'Κοίτα, θυμάσαι την Ελένη; Τότε;' 'Ναι, πάνε χρόνια, πριν φύγεις..'. 'Ε ρε φίλε ο κόσμος είναι γεμάτος από τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες.. Έχω χωρίσει εδώ και δυο χρόνια και πληρώνω και μια διατροφή δυσβάσταχτη λέμε.. Καλά κάνεις εσύ και δεν παντρεύεσαι..'. 'Κάτσε ρε Μιχάλη, τι μου λες..; Πότε έγινε αυτό και δεν είπες τίποτα..; Κάτι, ένα νέο.. Και τι σχέση έχουν οι... RAMONES...' Οι Ramones ήταν το κόλλημα του Μιχάλη από πιτσιρικάς, όταν πήγε στη Νέα Υόρκη, αλήτεψε 3-4 χρόνια, επέστρεψε κι ύστερα έφυγε για τα καλά.. Αυτό το ήξερα, μα που το πήγαινε ομως..
'Δημήτρη, γάμησε τα. Τα μπουρδέλα των Ramones σου λέω.. Κατεστραμμένα κορίτσια, καμένες ψυχές από την ώρα που γεννήθηκαν, χάος, ατελείωτα ψέματα κι ένας ωκεανός από κιλά τρέλας φίλε... Απόλυτη σύγχυση... Για αυτές τραγούδησαν οι Ramones, για αυτές φίλε..' Τριακοστό έκτο τσιγάρο.. και συνεχίζει: 'Ρε συ, δεν ήξερα τίποτα. Ήμασταν μαζί κοντά 8 χρόνια.. Έλεγα πως την ξέρω πάνω, κάτω. Τίποτα δεν ήξερα...'
'Βρήκε άλλον; Σε κεράτωσε; Τι..;' του λέω προσπαθώντας να καταλάβω.. 'Τι να με κερατώσει.. Για να με κερατώσει η άλλη, πρέπει πρώτα να υπάρχει... Για δέσιμο σου λέω, μαύρη ψυχή, ψυχικά άρρωστος άνθρωπος...'
'Κάτσε ρε Μιχάλη, οκ, όλοι είμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο άρρωστοι. Και τι εννοείς μαύρη ψυχή; Τι σου έκανε; Και που πήγες και κόλλησες τους Ramones δηλαδή..;' του είπα χωρίς ακόμα να καταλαβαίνω τι ακριβώς ήθελε να μου πει..
'Δημήτρη, ένα βράδυ ακούγαμε Ramones.. Και της ξεκινάω μια κουβέντα για τα τραγούδια που αγαπώ, που μου θυμίζουν τις μέρες της γνωριμίας μας, όλα αυτά... Και ήρθαν τα πάνω κάτω φίλε... Σα να μιλάω με άλλον άνθρωπο, έπεσε να με κατασπαράξει.. Με αφορμή τους Ramones.. Γιατί της είπα πως τα καλύτερα τραγούδια τους είναι για γκόμενες- μπουρδέλα...καμένες...' Εκεί... Άναψα κι εγώ τσιγάρο.. 'Ρε φίλε, άνθρωπος που δεν έχει πάρει ποτέ αγάπη, ή που νομίζει πως δεν έχει πάρει γιατί έχει πρόβλημα, είναι ιδιαίτερος, καταλαβαίνεις, δε μπορεί να αγαπήσει στ' αλήθεια.. Μια δοτικότητα του κώλου βγάζει, άκουσέ με, που την μπερδεύεις με αγάπη. Έτσι και η πρώην γυναίκα μου. Ένας άγγελος.. Και τελικά, ήταν ένα από τα μπουρδέλα των Ramones φίλε και μάλιστα από τα πιο σκληροπυρηνικά.. Μιλάμε για εγκεφαλικό χάος... Και μου τα ξέρασε όλα εκείνο το βράδυ....'
'Τι έγινε δηλαδή ρε Μιχάλη; Τι ακριβώς σου είπε;' του απάντησα.. 'Φίλε, την έπνιγε η αγάπη μου, την τρέλαινε κι εγώ ο μαλάκας, με δυο παιδιά, μια στρωμένη ζωή υποτίθεται, δεν είχα καταλάβει τίποτα.. Μιλάμε για όσκαρ ηθοποιίας, τα πάντα στημένα στον πόντο, διπλή προσωπικότητα.. Δεν υπερβάλλω καθόλου.. Διπλή προσωπικότητα, ψυχικός κόσμος μέσα στο χάος και το σκοτάδι.. Τα μπουρδέλα των Ramones.. Κατάλαβες τωρα..;'
Δεν του μίλησα, τον κοίταξα, μα είχα καταλάβει.. Κάτι είχα ακούσει κι εγώ (χρόνια πριν) για το συγκεκριμένο μοντέλο.. Πώς την πάτησε έτσι σκέφτηκα... 'Ρε Δημήτρη, μιλάμε για απίστευτα κόμπλεξ, για μηδέν αγάπη, αυτά τα άτομα δεν μπορούν να νιώσουν αγάπη, δεν έχουν εαυτό ρε, κάτι που προσπαθούν να διαχειριστούν μέσα σε μια καθημερινότητα έχουν και το λένε εαυτό.. Δεν έχουν ψυχή βασικά... Ή μάλλον έχουν, αλλά είναι μαύρη, άρρωστη και καμένη..'
'Δεν ξέρω, τι να σου πω, δεν είχες πει και τίποτα, ένα τηλέφωνο, κάτι. Πάντως αυτά συμβαίνουν ρε Μιχάλη και τα παιδιά είναι μια άλλη ιστορία βέβαια. Τώρα, εντάξει, ίσως υπερβάλεις και λίγο, μα δεν μπορεί να μην είχε αγάπη για σένα, να μην έχει αγάπη γενικά και όλα αυτά που μου λες, τόσα χρόνια κοινής ζωής... Το παρατραβάς ίσως...' του είπα, αν και ούτε ο ίδιος δεν ήμουν σίγουρος για τα λόγια μου..
'Κοίτα φίλε, σου είπα. Τα μπουρδέλα των Ramones... Και είναι και η πιο αγαπημένη μου μπάντα, το ξέρεις.. Όταν τη γνώρισα, μου είπε αγάπη δεν ξέρω τι είναι. Τότε νόμιζα πως εννοούσε πως δεν ξέρει την αληθινή αγάπη ή κάτι τέτοιο.. Όταν μου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, τους άντρες που γνώρισε πριν απο μένα, φαντάστηκα πως όντως δεν πήρε στην ουσία αγάπη μέσα από αυτά που μου έλεγε...' Τον κοίταζα σιωπηλός... 'Ξέρεις όμως τι αληθινά εννοούσε..; Ότι δεν έχει αγάπη μέσα της... Και ποτέ δε θα έχει... Αυτό εννοούσε όταν μου έλεγε 'Αγάπη δεν ξέρω τι είναι', φίλε. Αυτό. Τα μπουρδέλα αυτά, δε μπορούν να έχουν αγάπη μέσα τους..' μου είπε κι άναψε το εκατοστό Marlboro της βραδιάς..
'Έχεις εκπομπή αύριο ε; 'Ναι..' του απάντησα... 'Θα σ' ακούσω, φεύγω για Πρέβεζα μεθαύριο στο πατρικό μου.. Βάλε λίγο Ramones ρε φίλε αύριο αν μπορείς, έτσι, κάτι για μένα'... 'Μιχάλη δεν πιστεύω πια σε καμένες ψυχές, ούτε σε μπουρδέλα να σου πω την αλήθεια.. Σε ιστορίες που μας στήνει το μυαλό πιστεύω, όταν δεν βλέπουμε, ή δε θέλουμε να δούμε τον απέναντι όπως είναι... Δεν πιστεύω σε μπουρδέλα που δεν έχουν ψυχή φίλε, συγνώμη, μα έτσι είναι.. Ο καθένας έχει ότι έχει, με το δικό του τρόπο φίλε.. Σκέψου τι σου λέω αν θες... Όταν τη γνώρισες, πες μου την αλήθεια, τι σκέφτηκες..;' τον ρώτησα..
'Ωραία γκόμενα για μια έντονη περιπέτεια.. Τρελοκομείο, καλό παιδί, ωραία γυναίκα, χωρίς πλάνα, γεμάτη ζωή... Αυτό σκέφτηκα.. Μια ελεύθερη σχέση κι όπου βγει..' μου απάντησε.. 'Και..; Τι έκανες..;' 'Δεν έκανα μια ελεύθερη σχέση.. Τα ξέρεις..' 'Γιατί..?' 'Κολακεύτηκα από τη δοτικότητά της ίσως.. Με είχε ερωτευτεί δυνατά... Ή έτσι ήταν με όλους στην αρχή, απλά εγώ δεν το ήξερα' μου απάντησε και άναψε μίζα για την επιστροφή... 'Το ήξερες.. Την είχες δει μου είπες.. Άρα το ήξερες.. Απλά ήθελες να το ζήσεις όπως είχες την ανάγκη να το δεις τότε και όχι όπως ήταν. Δυο μαλακίες σε μια... Εγώ αυτό το λέω λάθος τοποθέτηση, εσύ μπορείς να το πεις όπως νομίζεις..' του είπα και χαμογέλασα.. 'Άφησε τα μπουρδέλα των Ramones στα τραγούδια και κάνε κανένα μπάνιο. Δεν επιστρέφει ποτέ κανένα καλοκαίρι...'
Την άλλη μέρα, έπαιξα Ramones....
'Γύρισες από Πάρο ρε; 'Η αλλαξοπίστησες φέτος;' Τον ακούω να μου λέει με τη γνωστή βραχνή φωνή του από τόνους Marlboro, Jack Daniels και οτιδήποτε άλλο.. 'Πίσω είμαι ναι, διακοπές τέλος. Πότε ήρθες εσύ;! Γιατί δε μου είπες πως θα κατέβεις Αθήνα φέτος;', του απάντησα με χαρά.
Φίλος δεκαετιών, έχει δει τους Television στο CBGB στο ξεκίνημά τους, έχει δώσει ένα σκαστό φιλί στο μάγουλο της Patti Smith, ένα μεθυσμένο βράδυ κάπου στην καρδιά της Νέας Υόρκης μετά από ένα φοβερό (τυπικό της εποχής..) live της Patti την ίδια περίοδο, έχει περίπου 60-70.000 χιλιάδες βινύλια και cds γεμάτα αναμνήσεις και ιστορίες και σήμερα βρίσκεται παντρεμένος με παιδιά στην αντίπερα όχθη.. Ή έτσι δείχνει. Όχι πάντα βέβαια...
'Λοιπόν παίρνω το αυτοκίνητο κι έρχομαι από 'κει, πάμε βόλτα να τα πούμε κι όπου μας βγάλει..' μου λέει και σε μια περίπου ώρα είμαστε 'on the road' με ατελείωτες στην αρχή συνηθισμένες συζητήσεις, μα μετά, η κουβέντα πηγαίνει στη μουσική. Είμαστε σχεδόν στην Κόρινθο και συνεχίζουμε.. 'Δημήτρη, αράζουμε για καφέ;' 'Εφηβεία σκέτη είσαι ρε φίλε.. Ναι.. Άραξε.. Και βλεπουμε.. Μην το παρατραβήξουμε κιόλας, αύριο έχω να ξυπνήσω πολύ πρωί' (τελικά δεν κοιμήθηκα καθόλου βέβαια...) του λέω. 'Ρε φίλε, τόσες μπάντες, τόσα πράγματα, ξέρεις τι μένει;' 'Τι ρε Μιχάλη..;'
'Τα μπουρδέλα των Ramones ρε φίλε...', μου λέει κι ανάβει το εικοστό πέμπτο τσιγάρο σε διάστημα δύο ωρών. 'Τι εννοείς..;', του λέω σα χάνος.. 'Κοίτα, θυμάσαι την Ελένη; Τότε;' 'Ναι, πάνε χρόνια, πριν φύγεις..'. 'Ε ρε φίλε ο κόσμος είναι γεμάτος από τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες.. Έχω χωρίσει εδώ και δυο χρόνια και πληρώνω και μια διατροφή δυσβάσταχτη λέμε.. Καλά κάνεις εσύ και δεν παντρεύεσαι..'. 'Κάτσε ρε Μιχάλη, τι μου λες..; Πότε έγινε αυτό και δεν είπες τίποτα..; Κάτι, ένα νέο.. Και τι σχέση έχουν οι... RAMONES...' Οι Ramones ήταν το κόλλημα του Μιχάλη από πιτσιρικάς, όταν πήγε στη Νέα Υόρκη, αλήτεψε 3-4 χρόνια, επέστρεψε κι ύστερα έφυγε για τα καλά.. Αυτό το ήξερα, μα που το πήγαινε ομως..
'Δημήτρη, γάμησε τα. Τα μπουρδέλα των Ramones σου λέω.. Κατεστραμμένα κορίτσια, καμένες ψυχές από την ώρα που γεννήθηκαν, χάος, ατελείωτα ψέματα κι ένας ωκεανός από κιλά τρέλας φίλε... Απόλυτη σύγχυση... Για αυτές τραγούδησαν οι Ramones, για αυτές φίλε..' Τριακοστό έκτο τσιγάρο.. και συνεχίζει: 'Ρε συ, δεν ήξερα τίποτα. Ήμασταν μαζί κοντά 8 χρόνια.. Έλεγα πως την ξέρω πάνω, κάτω. Τίποτα δεν ήξερα...'
'Βρήκε άλλον; Σε κεράτωσε; Τι..;' του λέω προσπαθώντας να καταλάβω.. 'Τι να με κερατώσει.. Για να με κερατώσει η άλλη, πρέπει πρώτα να υπάρχει... Για δέσιμο σου λέω, μαύρη ψυχή, ψυχικά άρρωστος άνθρωπος...'
'Κάτσε ρε Μιχάλη, οκ, όλοι είμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο άρρωστοι. Και τι εννοείς μαύρη ψυχή; Τι σου έκανε; Και που πήγες και κόλλησες τους Ramones δηλαδή..;' του είπα χωρίς ακόμα να καταλαβαίνω τι ακριβώς ήθελε να μου πει.. 'Δημήτρη, ένα βράδυ ακούγαμε Ramones.. Και της ξεκινάω μια κουβέντα για τα τραγούδια που αγαπώ, που μου θυμίζουν τις μέρες της γνωριμίας μας, όλα αυτά... Και ήρθαν τα πάνω κάτω φίλε... Σα να μιλάω με άλλον άνθρωπο, έπεσε να με κατασπαράξει.. Με αφορμή τους Ramones.. Γιατί της είπα πως τα καλύτερα τραγούδια τους είναι για γκόμενες- μπουρδέλα...καμένες...' Εκεί... Άναψα κι εγώ τσιγάρο.. 'Ρε φίλε, άνθρωπος που δεν έχει πάρει ποτέ αγάπη, ή που νομίζει πως δεν έχει πάρει γιατί έχει πρόβλημα, είναι ιδιαίτερος, καταλαβαίνεις, δε μπορεί να αγαπήσει στ' αλήθεια.. Μια δοτικότητα του κώλου βγάζει, άκουσέ με, που την μπερδεύεις με αγάπη. Έτσι και η πρώην γυναίκα μου. Ένας άγγελος.. Και τελικά, ήταν ένα από τα μπουρδέλα των Ramones φίλε και μάλιστα από τα πιο σκληροπυρηνικά.. Μιλάμε για εγκεφαλικό χάος... Και μου τα ξέρασε όλα εκείνο το βράδυ....'
'Τι έγινε δηλαδή ρε Μιχάλη; Τι ακριβώς σου είπε;' του απάντησα.. 'Φίλε, την έπνιγε η αγάπη μου, την τρέλαινε κι εγώ ο μαλάκας, με δυο παιδιά, μια στρωμένη ζωή υποτίθεται, δεν είχα καταλάβει τίποτα.. Μιλάμε για όσκαρ ηθοποιίας, τα πάντα στημένα στον πόντο, διπλή προσωπικότητα.. Δεν υπερβάλλω καθόλου.. Διπλή προσωπικότητα, ψυχικός κόσμος μέσα στο χάος και το σκοτάδι.. Τα μπουρδέλα των Ramones.. Κατάλαβες τωρα..;'
Δεν του μίλησα, τον κοίταξα, μα είχα καταλάβει.. Κάτι είχα ακούσει κι εγώ (χρόνια πριν) για το συγκεκριμένο μοντέλο.. Πώς την πάτησε έτσι σκέφτηκα... 'Ρε Δημήτρη, μιλάμε για απίστευτα κόμπλεξ, για μηδέν αγάπη, αυτά τα άτομα δεν μπορούν να νιώσουν αγάπη, δεν έχουν εαυτό ρε, κάτι που προσπαθούν να διαχειριστούν μέσα σε μια καθημερινότητα έχουν και το λένε εαυτό.. Δεν έχουν ψυχή βασικά... Ή μάλλον έχουν, αλλά είναι μαύρη, άρρωστη και καμένη..' 'Δεν ξέρω, τι να σου πω, δεν είχες πει και τίποτα, ένα τηλέφωνο, κάτι. Πάντως αυτά συμβαίνουν ρε Μιχάλη και τα παιδιά είναι μια άλλη ιστορία βέβαια. Τώρα, εντάξει, ίσως υπερβάλεις και λίγο, μα δεν μπορεί να μην είχε αγάπη για σένα, να μην έχει αγάπη γενικά και όλα αυτά που μου λες, τόσα χρόνια κοινής ζωής... Το παρατραβάς ίσως...' του είπα, αν και ούτε ο ίδιος δεν ήμουν σίγουρος για τα λόγια μου..
'Κοίτα φίλε, σου είπα. Τα μπουρδέλα των Ramones... Και είναι και η πιο αγαπημένη μου μπάντα, το ξέρεις.. Όταν τη γνώρισα, μου είπε αγάπη δεν ξέρω τι είναι. Τότε νόμιζα πως εννοούσε πως δεν ξέρει την αληθινή αγάπη ή κάτι τέτοιο.. Όταν μου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, τους άντρες που γνώρισε πριν απο μένα, φαντάστηκα πως όντως δεν πήρε στην ουσία αγάπη μέσα από αυτά που μου έλεγε...' Τον κοίταζα σιωπηλός... 'Ξέρεις όμως τι αληθινά εννοούσε..; Ότι δεν έχει αγάπη μέσα της... Και ποτέ δε θα έχει... Αυτό εννοούσε όταν μου έλεγε 'Αγάπη δεν ξέρω τι είναι', φίλε. Αυτό. Τα μπουρδέλα αυτά, δε μπορούν να έχουν αγάπη μέσα τους..' μου είπε κι άναψε το εκατοστό Marlboro της βραδιάς..
'Έχεις εκπομπή αύριο ε; 'Ναι..' του απάντησα... 'Θα σ' ακούσω, φεύγω για Πρέβεζα μεθαύριο στο πατρικό μου.. Βάλε λίγο Ramones ρε φίλε αύριο αν μπορείς, έτσι, κάτι για μένα'... 'Μιχάλη δεν πιστεύω πια σε καμένες ψυχές, ούτε σε μπουρδέλα να σου πω την αλήθεια.. Σε ιστορίες που μας στήνει το μυαλό πιστεύω, όταν δεν βλέπουμε, ή δε θέλουμε να δούμε τον απέναντι όπως είναι... Δεν πιστεύω σε μπουρδέλα που δεν έχουν ψυχή φίλε, συγνώμη, μα έτσι είναι.. Ο καθένας έχει ότι έχει, με το δικό του τρόπο φίλε.. Σκέψου τι σου λέω αν θες... Όταν τη γνώρισες, πες μου την αλήθεια, τι σκέφτηκες..;' τον ρώτησα..
'Ωραία γκόμενα για μια έντονη περιπέτεια.. Τρελοκομείο, καλό παιδί, ωραία γυναίκα, χωρίς πλάνα, γεμάτη ζωή... Αυτό σκέφτηκα.. Μια ελεύθερη σχέση κι όπου βγει..' μου απάντησε.. 'Και..; Τι έκανες..;' 'Δεν έκανα μια ελεύθερη σχέση.. Τα ξέρεις..' 'Γιατί..?' 'Κολακεύτηκα από τη δοτικότητά της ίσως.. Με είχε ερωτευτεί δυνατά... Ή έτσι ήταν με όλους στην αρχή, απλά εγώ δεν το ήξερα' μου απάντησε και άναψε μίζα για την επιστροφή... 'Το ήξερες.. Την είχες δει μου είπες.. Άρα το ήξερες.. Απλά ήθελες να το ζήσεις όπως είχες την ανάγκη να το δεις τότε και όχι όπως ήταν. Δυο μαλακίες σε μια... Εγώ αυτό το λέω λάθος τοποθέτηση, εσύ μπορείς να το πεις όπως νομίζεις..' του είπα και χαμογέλασα.. 'Άφησε τα μπουρδέλα των Ramones στα τραγούδια και κάνε κανένα μπάνιο. Δεν επιστρέφει ποτέ κανένα καλοκαίρι...'
Την άλλη μέρα, έπαιξα Ramones....