Βαθμολογία:
8
Τι θα ακούσετε:
rock, folk
Ο Neil Young έχει πιθανώς περισσότερα «χαμένα» άλμπουμ - που ήταν γνωστό ότι ήταν έτοιμα για επικείμενη κυκλοφορία πριν ακυρωθούν - από ό,τι έχει ολοκληρωμένα, επίσημα άλμπουμ. Αλλά με την εξαντλητική του στρατηγική των τελευταίων ετών, όλα αυτά που κάποτε έλειπαν από τον ιστορικό κατάλογό του θα δουν σίγουρα σύντομα το φως της δημοσιότητας.
Αρχικά προγραμματισμένο να δει το φως της δημοσιότητας το 1977, μετά από πολλά χρόνια ηχογραφήσεων και αλλαγών στη σύνθεση, το κυρίως ακουστικό "Chrome Dreams" (εκτός από το φουλ ηλεκτρικό "Like a Hurricane", το "Homegrown" και το "Sedan Delivery") τελικά απορρίφθηκε, με την πλειοψηφία των τραγουδιών του να βρίσκουν θέση σε άλμπουμ όπως το "Comes A Time" του 1978 και το "Rust Never Sleeps" του 1979.
Τώρα που το άλμπουμ κυκλοφόρησε «όπως ακριβώς το αντιλήφθηκε ο Young», σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου της Warner, η αλληλουχία κομματιών του "Chrome Dreams" είναι το παν και είναι άψογη -μια παρατεταμένη σειρά από μελωδίες που είναι τρυφερές, οικείες και ακατέργαστες μαζί. Η ερμηνεία του Young στο ποιητικό "Pocahontas" μεταφέρει την κακομεταχείριση και εκμετάλλευση των αυτόχθονων Αμερικανών σε τρία λεπτά, με μια άμορφη καθαριστική γραμμή. Με τα επτά και πλέον λεπτά του "Will To Love", ο Young μεταμορφώνεται σε single-man-band (αφού παίζει πιάνο, βιμπράφωνο και ντραμς), σε μια ιστορία ενός ψαριού που κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα, ενώ το "Stringman", παιγμένο στο πιάνο, θέτει αντιμέτωπους τους hippies με τους «κανονικούς», σε μια ωραία folk και soul μουσική σύμπραξη.
Το "Star Of Bethlehem", με την... αγγελική συμμετοχή στη φωνή της Emmylou Harris, ανήκει σίγουρα στα highlights του δίσκου, ενώ το "Too Far Gone" είναι σαν μια αχτίδα ήλιου να πέφτει στο πρόσωπο σου, με το μαντολίνο του Frank "Poncho" Sampedro να βγάζει μια γλυκιά στεναχώρια και ίσως μετάνοια για πράγματα που έγιναν στο παρελθόν.
Με τα "La la las" και τη μελωδία του, το "Hold Back The Tears" μάς μεταφέρει νοητά στην ακτογραμμή της Καλιφόρνιας, το μέρος που ηχογραφήθηκαν και διαδραματίζονται πολλά από τα τραγούδια του Neil Young, για να περάσουμε στο ήσυχο ακουστικό τραγούδι για τη ζωή ενός ναυτικού στον πόλεμο, το "Captain Kennedy", που σίγουρα όλοι οι μεγάλοι folk τραγουδιστές της δεκαετίας του '70 θα ήθελαν να έχουν ηχογραφήσει. Το εντελώς Crazy Horse στυλ του "Look Out For My Love", με τις σπασμένες αρμονίες του, είναι συνδυασμός country με ροκ απολήξεις στο ρεφρέν.
Το "Like A Hurricane", όπως είχε εμφανιστεί στο "American Stars 'n Bars", είναι αναμφισβήτητα το διαμάντι του "Chrome Dreams", και μαζί με το "Powderfinger" (στη σόλο ακουστική version που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο "Hitchhiker" το 2017) αποτελούν δυο από τα ωραιότερα τραγούδια ολόκληρης της καριέρας του Neil Young. To μεν πρώτο αποτυπώνει με φρενήρη ηλεκτρισμό την αίσθηση ενός ερωτικού ενθουσιασμού όμοιου με τυφώνα, το δε δεύτερο μιλάει για ευθύνες που βαραίνουν τον ώμο νέων ανδρών ανέτοιμων να αντιμετωπίσουν σοβαρές ευθύνες μέσα από μια ιστορία αίματος και βίας.
Είναι αδύνατο 46 χρόνια αργότερα να γνωρίζουμε αν και πώς το "Chrome Dreams" θα άλλαζε την πορεία της καριέρας του Neil Young εφόσον κυκλοφορούσε όταν είχε προγραμματιστεί. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτά τα τραγούδια είναι «απαραίτητα» για τους θαυμαστές του Neil Young, σε έναν από τους καλύτερους δίσκους του μεγάλου Καναδού.