AC/DC forever..Young
Ούτε και
θυμάμαι πόσων ...γκουχ γκουχ...ετών ήμουν όταν τους πρωτοάκουσα, από
κασέτα ήχου βεβαίως βεβαίως. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά τη μητέρα μου
να φωνάζει κάπου στο βάθος προσπαθώντας να μου πει κάτι (πιθανότατα
"χαμήλωσέ το το ρημάδι" ή "τι ακούς παιδί μου?") κι εγώ η αναίσθητη να
ακούω "καμπάνες από την κόλαση". Από τότε έχω γίνει καμπόσων μαϊων
(συμβολικός ο Μάϊος?), κι έχω περάσει διάφορες φάσεις μουσικών
υπαρξιακών αναζητήσεων. Τους AC/DC όμως τους ακούω πάντα με
ευχαρίστηση, ειδικά κάθε φορά που έχω ανάγκη να ανατινάξω με...ΤΝΤ την
καθημερινότητα μου.