Ούτε και θυμάμαι πόσων ...γκουχ γκουχ...ετών ήμουν όταν τους πρωτοάκουσα, από κασέτα ήχου βεβαίως βεβαίως. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά τη μητέρα μου να φωνάζει κάπου στο βάθος προσπαθώντας να μου πει κάτι (πιθανότατα "χαμήλωσέ το το ρημάδι" ή "τι ακούς παιδί μου?") κι εγώ η αναίσθητη να ακούω "καμπάνες από την κόλαση". Από τότε έχω γίνει καμπόσων μαϊων (συμβολικός ο Μάϊος?), κι έχω περάσει διάφορες φάσεις μουσικών υπαρξιακών αναζητήσεων. Τους AC/DC όμως τους ακούω πάντα με ευχαρίστηση, ειδικά κάθε φορά που έχω ανάγκη να ανατινάξω με...ΤΝΤ την καθημερινότητα μου.Ένα από τα αντικείμενα συζήτησης της "συναυλιακής" παρέας εδώ και χρόνια ήταν οι
ηλεκτρολόγοι της Ροκ και δυστυχώς δεν τραβούσε και πολύ η κουβέντα γιατί την κλείναμε με ατάκες τύπου : "Ναι , σιγά μην έρθουν". "Μήπως να πάμε Μιλάνο? μπααα". Βλέπετε, δεν είχαν έρθει ποτέ στην Ελλάδα και κρίνοντας από άλλες συναυλίες που είχαμε δει, σε DVD κυρίως, θεωρούσαμε ουτοπικό τον ερχομό τους στην...Ελλαδίτσα. Ήταν λοιπόν αδύνατο να το πιστέψουμε (νομίζω ότι ακόμα δεν το πιστεύουμε) όταν πληροφορηθήκαμε κοντά στα τέλη του 2008 (από έγκυρες πηγές πάντα) ότι στα πλαίσια της "Black Ice Tour" θα μας οδηγήσουν στη Λεωφόρο της Κολάσεως και...όποιος αντέξει. Η πρώτη μας κίνηση, όταν συνήλθαμε, ήταν να βγάλουμε τις ..βάρδιες. Ποιός/ά/οί ταλαίπωρος/η/οι θα στηθούν στην ουρά? Ήταν η πρώτη φορά που δε μάσησαν ούτε και οι ...ανυπόμονοι της παρέας και τον περασμένο Φεβρουάριο γίναμε επίσημα εθελοντές σε μία από τις "στρατιές" των πιστών οπαδών μιας από τις μεγαλύτερες ροκ μπάντας παγκοσμίως, που θα ζήσει ζωντανά εκκωφαντικές καμπανοκρουσίες στις 28/5/2009 στο ΟΑΚΑ.
Η παράδοση λέει ότι τό όνομα/επώνυμο ενός ανθρώπου μαρτυρά την ιδιότητά του ή την ιστορία του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω ότι έχουμε 100% ευστοχία γιατί οι αδελφοί Angus & Malcolm Young είναι ακόμα νέοι και ας έχουν περάσει σχεδόν 4 δεκαετίες. Οι AC/DC εκτός από αιώνια έφηβοι
είναι ξεχωριστοί, όχι τόσο για την πρωτοτυπία στη μουσική τους, αντίθετα θα έλεγα ότι είναι απλή-καθαρή ροκ, όσο για το γεγονός ότι δεν μπορούν να αντιγραφούν και ένα μη εκπαιδευμένο αυτί μπορεί να αναγνωρίσει χωρίς δυσκολία την κιθάρα τους σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες φωνές των Scott ή Johnson. Ανακάτεψε τα εξής συστατικά: από τη μία τη μαχητική φωνή του μακαρίτη Bon Scott, που αν και σκωτσέζος δεν "τσιγκουνεύτηκε" καθόλου να δώσει το έναυσμα σε αυτό το ντελίριο ροκ ιστορίας και από την άλλη ο εγγλέζος Brian Johnson που ήταν και είναι άξιος συνεχιστής της, μαζί με τους αδελφούς Young και τη μελωδία των Rudd & Williams και έχεις το μαγικό ζωμό και το ελιξίριο της νεότητας μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι ένας εκρηκτικός συνδυ
ασμός ροκ-δύναμης (υψηλής τάσης) και διαχρονικότητας.Σχεδόν όλοι όσοι θα παρακολουθήσουμε τη συναυλία στην Αθήνα, περιμένουμε με αγωνία να δούμε τον αεικίνητο και μικροσκοπικό Angus με σχολική στολή και σορτσάκι, σήμα κατατεθέν της διαφορετικότητας και αστείρευτης ενέργειάς του. Οι υψηλές απαιτήσεις μας περιλαμβάνουν φαντασμαγορικά σκηνικά με τραίνα, την τεράστια καμπάνα, τη γιγαντιαία Rosie και πολλά άλλα.
Για αυτό το λόγο ας χορέψουμε όλοι μαζί τον χορό της αντι-βροχής και Let There Be Rock....We (will) salute you!