Τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα οδεύουν προς το τέλος τους και οι διασυλλογικές ευρωπαϊκές διοργανώσεις γεμίζουν ποδοσφαιρικά την εβδομάδα. Η Μπαρτσελόνα εισβάλλει στο χορτάρι του Letras españolas για να υπερασπιστεί τον τίτλο της.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπαρτσελόνα είναι το κόσμημα της Καταλονίας. Παρότι στην ίδια τη Βαρκελώνη πολλοί ντόπιοι υποστηρίζουν την έτερη ομάδα της πόλης, την Εσπανιόλ, η Μπαρτσελόνα αποτελεί την καλύτερη διαφήμισή της και μια από της μεγαλύτερες ατρακτιόν, μαζί με τις δημιουργίες του Γκαουντί. Η πορεία των τελευταίων ετών τής έχει διασφαλίσει μια θέση στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής, αν όχι της αθλητικής, ιστορίας. Η συγκεκριμένη φουρνιά έχει ως προεξέχοντα το Μέσι και για συμπαραστάτες δεκάδες Ισπανούς ποδοσφαιριστές που έχουν, εκτός των άλλων, καταφέρει να αποτινάξουν τη ρετσινιά των λούζερ από την εθνική ομάδα της χώρας και να την καταστήσουν πολυνίκη σε κάθε επίπεδο. Όμως σαν κάτι να έχει αλλάξει στην Μπαρτσελόνα φέτος. Ή μήπως όχι;
Όταν αποχώρησε με κλάματα το καλοκαίρι ο Γκουαρντιόλα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συννεφάκια. Λίγους μήνες αργότερα μάθαμε ότι από το καλοκαίρι του 2013 θα αναλάβει τη νέα λούζερ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, Μπάγερν Μονάχου. Η Μπαρτσελόνα βασικά αποφάσισε να μην αλλάξει τίποτα, στηριζόμενη στο μέχρι πρότινος βοηθό του Πεπ. Στο πρωτάθλημα φαίνεται ότι επιβραβεύεται αφού απομένουν μόνο τα τυπικά για να το κατακτήσει ήδη από το Μάρτιο, σε μια χώρα, όπου ο ανταγωνισμός όπως και να το κάνουμε είναι ελαφρώς εντονότερος από το ελληνικό πρωτάθλημα. Τα σύννεφα ωστόσο για τη Μπαρτσελόνα πύκνωσαν τις τελευταίες εβδομάδες: αποκλεισμός από το κύπελλο Ισπανίας μέσα στο Καμπ Νου από μια ανώτερη Ρεάλ Μαδρίτης, ήττα-μισός αποκλεισμός από το Champions League στο Μιλάνο (2-0 η Μίλαν) και νέα ήττα, αν και άνευ βαθμολογικής σημασίας, από τη Ρεάλ για το πρωτάθλημα. Πρόκειται για μια αποτυχημένη χρονιά ή απλώς για μια μεταβατική περίοδο; Μπορεί να θεωρηθεί στ’ αλήθεια αποτυχημένη μια χρονιά που δε συνοδεύεται με κάτι περισσότερο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος;
Δεκάδες "έγκριτοι" ποδοσφαιρικοί αναλυτές άρχισαν ήδη να κουνούν μαντήλι στη «Μπαρτσελόνα των θαυμάτων», στην ομάδα που σε έκανε να μένεις με ανοιχτό το στόμα και να χειροκροτάς ανεξάρτητα από το αν την υποστηρίζεις ή όχι˙ στην ομάδα που σε έκανε να λυπάσαι τόσο τους άμοιρους τους αντιπάλους της, που έμοιαζαν σαν ομάδα της γειτονιάς˙ στην ομάδα που έφερε νέους φιλάθλους στο άθλημα και επαναπροσδιόρισε την έννοια του ποδοσφαίρου. Είναι όμως έτσι;
Στο ποδόσφαιρο όπως και σε πολλές από τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής ψάχνουμε εναγωνίως για πρότυπα. Η Μπαρτσελόνα κατόρθωσε με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο να αποτελέσει την εξαίρεση στο ρητό «στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος» και να καταδείξει την αλήθεια των στατιστικών (όταν για παράδειγμα η κατοχή της μπάλας προσεγγίζει το απόλυτο). Η Μπαρτσελόνα ήταν το απόλυτο. Ακόμα κι αν υπήρξαν φορές που ευνοήθηκε από τη διαιτησία και οι παίκτες της δεν ήταν πάντα τα καλόπαιδα που παρουσιάζονταν, η συνολική εικόνα της ομάδας αποτέλεσε και σίγουρα θα αποτελέσει και στο μέλλον πηγή έμπνευσης. Αρκούν λοιπόν δύο ήττες από τη Ρεάλ και ένας αποκλεισμός από τη Μίλαν για να πούμε ότι ο κύκλος έκλεισε;
Ο κύκλος που άνοιξαν οι αθλητικές εφημερίδες και τα sites ας κλείσει όπως άνοιξε. Άλλωστε έχουν αποδείξει ότι έχουν τη δυνατότητα να αποκαθηλώνουν τα είδωλα με την ίδια ευκολία που τα δημιουργούν. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να συνεχίσουμε να αναζητούμε τους ήρωες σε χώρους εκτός του ποδοσφαίρου. Στο γήπεδο όμως ο Μέσι, ο Πέδρο, ο Πικέ, ο Βίγια, ο Ινιέστα, ο Φάμπρεγας και η πληθώρα νέων παίκτών που προωθούνται από τις ακαδημίες υπόσχονται ότι το παραμύθι που γράφουν δεν τελείωσε ακόμα. Κι ας είναι να μην κερδίζουν πάντα. Θα συνεχίζουμε να τους χαζεύουμε καθώς χαζεύουν τον Πέπε ή τον Μεξές. Θα συνεχίζουμε να τους χειροκροτούμε ακόμα και σε χρονιές που δε θα πάρουν κανένα τίτλο. Γιατί αυτό που τελικά έχει σημασία και στο ποδόσφαιρο δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι...
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά από τη Γρανάδα ως την Κούβα κι από την Αργεντινή ως το Βίγκο με τους «Ταξιδευτές» (Viajeros) του ispania.gr με ξεναγό το Στέλιο.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπαρτσελόνα είναι το κόσμημα της Καταλονίας. Παρότι στην ίδια τη Βαρκελώνη πολλοί ντόπιοι υποστηρίζουν την έτερη ομάδα της πόλης, την Εσπανιόλ, η Μπαρτσελόνα αποτελεί την καλύτερη διαφήμισή της και μια από της μεγαλύτερες ατρακτιόν, μαζί με τις δημιουργίες του Γκαουντί. Η πορεία των τελευταίων ετών τής έχει διασφαλίσει μια θέση στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής, αν όχι της αθλητικής, ιστορίας. Η συγκεκριμένη φουρνιά έχει ως προεξέχοντα το Μέσι και για συμπαραστάτες δεκάδες Ισπανούς ποδοσφαιριστές που έχουν, εκτός των άλλων, καταφέρει να αποτινάξουν τη ρετσινιά των λούζερ από την εθνική ομάδα της χώρας και να την καταστήσουν πολυνίκη σε κάθε επίπεδο. Όμως σαν κάτι να έχει αλλάξει στην Μπαρτσελόνα φέτος. Ή μήπως όχι;
Όταν αποχώρησε με κλάματα το καλοκαίρι ο Γκουαρντιόλα άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συννεφάκια. Λίγους μήνες αργότερα μάθαμε ότι από το καλοκαίρι του 2013 θα αναλάβει τη νέα λούζερ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, Μπάγερν Μονάχου. Η Μπαρτσελόνα βασικά αποφάσισε να μην αλλάξει τίποτα, στηριζόμενη στο μέχρι πρότινος βοηθό του Πεπ. Στο πρωτάθλημα φαίνεται ότι επιβραβεύεται αφού απομένουν μόνο τα τυπικά για να το κατακτήσει ήδη από το Μάρτιο, σε μια χώρα, όπου ο ανταγωνισμός όπως και να το κάνουμε είναι ελαφρώς εντονότερος από το ελληνικό πρωτάθλημα. Τα σύννεφα ωστόσο για τη Μπαρτσελόνα πύκνωσαν τις τελευταίες εβδομάδες: αποκλεισμός από το κύπελλο Ισπανίας μέσα στο Καμπ Νου από μια ανώτερη Ρεάλ Μαδρίτης, ήττα-μισός αποκλεισμός από το Champions League στο Μιλάνο (2-0 η Μίλαν) και νέα ήττα, αν και άνευ βαθμολογικής σημασίας, από τη Ρεάλ για το πρωτάθλημα. Πρόκειται για μια αποτυχημένη χρονιά ή απλώς για μια μεταβατική περίοδο; Μπορεί να θεωρηθεί στ’ αλήθεια αποτυχημένη μια χρονιά που δε συνοδεύεται με κάτι περισσότερο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος;
Δεκάδες "έγκριτοι" ποδοσφαιρικοί αναλυτές άρχισαν ήδη να κουνούν μαντήλι στη «Μπαρτσελόνα των θαυμάτων», στην ομάδα που σε έκανε να μένεις με ανοιχτό το στόμα και να χειροκροτάς ανεξάρτητα από το αν την υποστηρίζεις ή όχι˙ στην ομάδα που σε έκανε να λυπάσαι τόσο τους άμοιρους τους αντιπάλους της, που έμοιαζαν σαν ομάδα της γειτονιάς˙ στην ομάδα που έφερε νέους φιλάθλους στο άθλημα και επαναπροσδιόρισε την έννοια του ποδοσφαίρου. Είναι όμως έτσι;
Στο ποδόσφαιρο όπως και σε πολλές από τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής ψάχνουμε εναγωνίως για πρότυπα. Η Μπαρτσελόνα κατόρθωσε με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο να αποτελέσει την εξαίρεση στο ρητό «στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος» και να καταδείξει την αλήθεια των στατιστικών (όταν για παράδειγμα η κατοχή της μπάλας προσεγγίζει το απόλυτο). Η Μπαρτσελόνα ήταν το απόλυτο. Ακόμα κι αν υπήρξαν φορές που ευνοήθηκε από τη διαιτησία και οι παίκτες της δεν ήταν πάντα τα καλόπαιδα που παρουσιάζονταν, η συνολική εικόνα της ομάδας αποτέλεσε και σίγουρα θα αποτελέσει και στο μέλλον πηγή έμπνευσης. Αρκούν λοιπόν δύο ήττες από τη Ρεάλ και ένας αποκλεισμός από τη Μίλαν για να πούμε ότι ο κύκλος έκλεισε;
Ο κύκλος που άνοιξαν οι αθλητικές εφημερίδες και τα sites ας κλείσει όπως άνοιξε. Άλλωστε έχουν αποδείξει ότι έχουν τη δυνατότητα να αποκαθηλώνουν τα είδωλα με την ίδια ευκολία που τα δημιουργούν. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να συνεχίσουμε να αναζητούμε τους ήρωες σε χώρους εκτός του ποδοσφαίρου. Στο γήπεδο όμως ο Μέσι, ο Πέδρο, ο Πικέ, ο Βίγια, ο Ινιέστα, ο Φάμπρεγας και η πληθώρα νέων παίκτών που προωθούνται από τις ακαδημίες υπόσχονται ότι το παραμύθι που γράφουν δεν τελείωσε ακόμα. Κι ας είναι να μην κερδίζουν πάντα. Θα συνεχίζουμε να τους χαζεύουμε καθώς χαζεύουν τον Πέπε ή τον Μεξές. Θα συνεχίζουμε να τους χειροκροτούμε ακόμα και σε χρονιές που δε θα πάρουν κανένα τίτλο. Γιατί αυτό που τελικά έχει σημασία και στο ποδόσφαιρο δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι...
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά από τη Γρανάδα ως την Κούβα κι από την Αργεντινή ως το Βίγκο με τους «Ταξιδευτές» (Viajeros) του ispania.gr με ξεναγό το Στέλιο.