Μεγάλωσα. Δεν ξέρω πια σε τι ελπίζω, σε τι πιστεύω. Μεγάλωσα με αγάπη και αυταπάρνηση. Δεν ξέρω πώς βρίσκουν θέση πια στο σημερινό κόσμο. Γεννήθηκα μόνος και συνεχίζω να ζω μόνος. Μέσα στα χρόνια άνθρωποι πάνε κι άνθρωποι έρχονται. Και μένω μονάχα εγώ σταθερός πρωταγωνιστής της ζωής μου. Αν είναι στ’ αλήθεια τόσο ενδιαφέρουσα, γιατί έχει μονάχα ένα σταθερό θεατή; Ώρες-ώρες βομβαρδίζομαι με κακό από παντού. Πριν βιαστείς να χλευάσεις αυτή την αρνητική ενέργεια, είμαι σίγουρος ότι την έχεις νιώσει κι εσύ κι ας μην είχες το θάρρος ή την προνοητικότητα να ζητήσεις να σε ξεματιάσουν.
Πηγαινοέρχομαι στη ζωή ψάχνοντας το ρόλο μου. Το σενάριο είναι τόσο ασαφές που μάλλον ο Γκοντάρ γυρίζει νέα ταινία και κάνω δοκιμαστικό. Θα πόνταρα ότι θα με πάρει χωρίς δεύτερη σκέψη. Μιλάμε για πολύ ρεαλισμό!
Σε αυτή τη ζωή τελικά, ακόμα κι αν γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μονάχοι μας, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι τα διάφορα μέρη που θα δούμε, ούτε οι πόλεις που θα ζήσουμε. Δεν είναι οι σπουδές και τα πτυχία που θα γεμίσουν τους τοίχους του γραφείου μας. Δεν είναι προφανώς τα χρήματα και η καριέρα, αλλά αυτό μάλλον το ξέρεις ήδη. Στη ζωή αυτό που αξίζει είναι ο κάθε ένας άνθρωπος που περνάει από αυτή, έστω κι αν είναι να μείνει για μια μικρή στιγμή μέσα στην αιωνιότητα. Ίσως αυτό το απειροστό κλάσμα του χρόνου να του είναι αρκετό. Ψάξου βαθιά. Σίγουρα έχεις ένα ξεχωριστό χώρο στην καρδιά σου για ανθρώπους που κατάφεραν να ξεπεράσουν τις συμβάσεις και να αποδείξουν με τον πλέον πρόδηλο τρόπο την καμπυλότητα του χρόνου. Η φυσική άλλωστε δεν είναι μια απλή εξίσωση. Πολύ συχνά μάλιστα είναι απλώς μια πιθανοτική κατανομή.
Στις επόμενες λοιπόν στιγμές σκοτεινιάς θα κάτσω να μετρήσω αυτούς τους ανθρώπους. Κι αν τους βγάλω περισσότερους από τις στάλες της ανοιξιάτικης βροχής που μαστιγώνουν το τζάμι μου, θα σημαίνει ότι είμαι πλούσιος. Θα σημαίνει ότι κάτι έμαθα, μαμά.
Οι El Canto Del Loco (μτφ. Το τραγούδι του τρελού) ήταν ένα από τα πιο γνωστά σύγχρονα ισπανικά ροκ συγκροτήματα με καταγωγή από τη Μαδρίτη. Πρόλαβαν να ζήσουν λιγότερο από δύο δεκαετίες (1994-2010) αλλά έδωσαν πλούσιο υλικό, σε ποσότητα και περιεχόμενο. Το Puede Ser (μτφ. ίσως) προέρχεται από το δεύτερό τους δίσκο (A contracorriente, 2002) και είναι ντουέτο με την Amaia Montero, τραγουδίστρια ως το 2007 των Βάσκων La Oreja de Van Gogh. Το τραγούδι μιλάει για αυτό το κάτι που μπορεί να συναντήσουμε στη ζωή μας και να μας βοηθήσει να τη βελτιώσουμε. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν βέβαια. Ποτέ δεν υπήρξαν και ποτέ δε θα υπάρξουν. Ίσως όμως να αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και την καρδιά πάνω από το πρόσκαιρο προσωπικό συμφέρον. Ίσως...
Μια φωτογραφία του συγκροτήματος πειραγμένη από την Dóri Xyz (dorka3.deviantart.com).
Η αρχική εικόνα και αυτή του εξωφύλλου ανήκουν στο CERN και πιο συγκεκριμένα στο πρόγραμμα ALICE. Πληροφορίες για το πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε εδώ.
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. Πιθανόν να ακούσουμε τους El Canto del Loco. Ίσως πάλι τους καινούργιους δίσκους των Delafe y Las Flores Azules και της Julieta Venegas. Ανάλογα με τα κέφια του οικοδεσπότη!
Πηγαινοέρχομαι στη ζωή ψάχνοντας το ρόλο μου. Το σενάριο είναι τόσο ασαφές που μάλλον ο Γκοντάρ γυρίζει νέα ταινία και κάνω δοκιμαστικό. Θα πόνταρα ότι θα με πάρει χωρίς δεύτερη σκέψη. Μιλάμε για πολύ ρεαλισμό!
Σε αυτή τη ζωή τελικά, ακόμα κι αν γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μονάχοι μας, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι τα διάφορα μέρη που θα δούμε, ούτε οι πόλεις που θα ζήσουμε. Δεν είναι οι σπουδές και τα πτυχία που θα γεμίσουν τους τοίχους του γραφείου μας. Δεν είναι προφανώς τα χρήματα και η καριέρα, αλλά αυτό μάλλον το ξέρεις ήδη. Στη ζωή αυτό που αξίζει είναι ο κάθε ένας άνθρωπος που περνάει από αυτή, έστω κι αν είναι να μείνει για μια μικρή στιγμή μέσα στην αιωνιότητα. Ίσως αυτό το απειροστό κλάσμα του χρόνου να του είναι αρκετό. Ψάξου βαθιά. Σίγουρα έχεις ένα ξεχωριστό χώρο στην καρδιά σου για ανθρώπους που κατάφεραν να ξεπεράσουν τις συμβάσεις και να αποδείξουν με τον πλέον πρόδηλο τρόπο την καμπυλότητα του χρόνου. Η φυσική άλλωστε δεν είναι μια απλή εξίσωση. Πολύ συχνά μάλιστα είναι απλώς μια πιθανοτική κατανομή.
Στις επόμενες λοιπόν στιγμές σκοτεινιάς θα κάτσω να μετρήσω αυτούς τους ανθρώπους. Κι αν τους βγάλω περισσότερους από τις στάλες της ανοιξιάτικης βροχής που μαστιγώνουν το τζάμι μου, θα σημαίνει ότι είμαι πλούσιος. Θα σημαίνει ότι κάτι έμαθα, μαμά.
Οι El Canto Del Loco (μτφ. Το τραγούδι του τρελού) ήταν ένα από τα πιο γνωστά σύγχρονα ισπανικά ροκ συγκροτήματα με καταγωγή από τη Μαδρίτη. Πρόλαβαν να ζήσουν λιγότερο από δύο δεκαετίες (1994-2010) αλλά έδωσαν πλούσιο υλικό, σε ποσότητα και περιεχόμενο. Το Puede Ser (μτφ. ίσως) προέρχεται από το δεύτερό τους δίσκο (A contracorriente, 2002) και είναι ντουέτο με την Amaia Montero, τραγουδίστρια ως το 2007 των Βάσκων La Oreja de Van Gogh. Το τραγούδι μιλάει για αυτό το κάτι που μπορεί να συναντήσουμε στη ζωή μας και να μας βοηθήσει να τη βελτιώσουμε. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν βέβαια. Ποτέ δεν υπήρξαν και ποτέ δε θα υπάρξουν. Ίσως όμως να αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και την καρδιά πάνω από το πρόσκαιρο προσωπικό συμφέρον. Ίσως...
Η αρχική εικόνα και αυτή του εξωφύλλου ανήκουν στο CERN και πιο συγκεκριμένα στο πρόγραμμα ALICE. Πληροφορίες για το πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε εδώ.
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. Πιθανόν να ακούσουμε τους El Canto del Loco. Ίσως πάλι τους καινούργιους δίσκους των Delafe y Las Flores Azules και της Julieta Venegas. Ανάλογα με τα κέφια του οικοδεσπότη!