Η ώρα είναι 20:30, ο Γιώργος (Μπαλιώτης) κι εγώ ανηφορίζουμε προς το θέατρο βράχων. Στο δρόμο συζητάμε για το γεγονός ότι δυο μεγάλοι καλλιτέχνες με πολλούς κοινούς θαυμαστές, o Γιάννης Αγγελάκας και o Γιάννης Χαρούλης, παίζουν την ίδια ημέρα σε διαφορετικά μέρη, στο θέατρο βράχων και το Kατράκειο αντίστοιχα. Πολλοί ήταν αυτοί που αμφιταλαντεύτηκαν σε ποιο θέατρο να πάνε. Εμείς δεν είχαμε κανένα τέτοιο δίλημμα, καθώς αφενός ένας άλλος συντάκτης του mixgrill θα κάλυπτε τη συναυλία στο κατράκειο και αφετέρου, είχαμε δει τον Γιάννη Χαρούλη το καλοκαίρι στο θέατρο βράχων (δείτε το live review μας εδώ).
Συνεπώς θέλαμε και μια 'τζούρα' από τον έτερο Γιάννη. Γύρω στις 20:40 πιάνουμε μια καλή θέση κοντά στη σκηνή και πίνοντας από ένα τσίπουράκι, αναπολούμε μια αξέχαστη συναυλία από τις Τρύπες το 2001 στο Καρλόβασι της Σάμου. Σε αυτό το υπέροχο νησί ήμασταν φοιτητές εκείνη τη περίοδο και σαν διοργανωτές είχαμε καλέσει τις Τρύπες για μια συναυλία. Τότε για πρώτη φορά είδαμε σε ένα live, το συγκρότημα να κάνει 3 encore και ενώ στο τέλος το μισό κοινό είχε αρχίσει να αποχωρεί, ο Αγγελάκας επέμενε να ξαναβγούν (πραγματικά δεν ξέρω πότε θα τελείωνε αυτή η συναυλία αν δεν είχαμε πρόβλημα με τους γείτονες)!!! Σκεφτόμαστε, πόσο ωραία θα ήταν να είχαμε ξανά την ευκαιρία να ακούσουμε τις Τρύπες και το Γιάννη να τραγουδάει, σε δυνατούς ροκ ρυθμούς. Θεωρώ ότι, τουλάχιστον, οι γεννημένοι τη δεκαετία του 70, μας καταλαβαίνουν.
Σιγά, σιγά ο κόσμος αρχίζει να γεμίζει το θέατρο. Θεωρώ ότι το sold-out θα είχε επιτευχθεί αν δεν έπαιζε την ίδια ημέρα ο Χαρούλης. Κοιτάζω προς τον ουρανό και παρατηρώ ότι υπάρχουν αρκετά σύννεφα, ενώ την ίδια στιγμή νιώθω τη πρώτη σταγόνα να έρχεται στο κούτελο. Ωραία μαντάτα λέω.... Μετά από λίγο, γύρω στις 21:40 τα φώτα σβήνουν και ο Γιάννης μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη και τους υπόλοιπους 2 μουσικούς, ανεβαίνουν στη σκηνή. Το κοινό τους αποθεώνει και το πρώτο τραγούδι ξεκινάει παράλληλα με λίγες ψιχάλες που, ευτυχώς, με το τέλος του, τελειώνουν και αυτές.
Στην αρχή το κοινό είναι λίγο απόμακρο, αλλά στη συνέχεια αρχίζει να ζεσταίνεται για τα καλά. Ο Αγγελάκας, γνωστός για τα αντιφασιστικά τουπιστεύω, δεν ξεχνά να αναφερθεί και στην μνήμη του Παύλου Φύσσα και του αποτρόπαιου σκηνικού που συνέβη στις 17/09/2013 στη Νίκαια. Καταδίκασε για ακόμα μια φορά με τη ψυχή του αυτό το γεγονός, χωρίς να προκαλεί και εμψυχώνοντας μας να ξεσηκωθούμε, χωρίς βία, σε κάθε κομμάτι ρατσισμού. Να υπενθυμίσω, ότι όταν πέρυσι τον ίδιο καιρό (στις 22/09/2013), σε μια συναυλία στο ίδιο μέρος, ακούστηκε το σύνθημα 'Φασίστες, κουφάλες έρχονται οι κρεμάλες', ο Γιάννης διέκοψε τη συναυλία του λέγοντας τα εξής: ' Ξέρετε ότι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα. Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι αυτή. Η απάντηση είναι η ψύχραιμη σκέψη. Να προσέξουμε τον φασισμό που κρύβουμε μέσα μας'.
Όπως θα μάθατε όσοι είδατε την ανάρτησή στη facebook σελίδα μας, ο Αγγελάκας στη μέση της συναυλίας, ανακοίνωσε ότι κάπου εδώ τελειώνει αυτό που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Μας ευχαρίστησε θερμά για την υποστήριξη που του δώσαμε, ενώ ενημέρωσε ότι θα απέχει για λίγο διάστημα από τις live εμφανίσεις, ετοιμάζοντας κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που μας είχε συνηθίσει. Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης, κατάφερε κάτι μοναδικό. Μπόρεσε να παντρέψει, με τη βοήθεια του 'τρελού επιστήμονα' Γιάννη Σαδίκη (μια ατάκα του Γιώργου μόλις τον είδε με το κατσαρό φουντωτό του μαλλί), ένα κατεξοχήν λαϊκό όργανο, το μπαγλαμαδάκι, με τη ροκ μουσική. Βέβαια, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι ήχοι της ρεμπέτικης μουσικής, είναι πολύ κοντά σε αυτούς της ροκ. Παρ' όλα αυτά φάνταζε πολύ δύσκολο, μέχρι να το δούμε να γίνεται πραγματικότητα, να ακούγεται το 'Ακούω την αγάπη' ή το 'Δε χωράς πουθενά', και διάφορα άλλα τραγούδια ίδιου βεληνεκούς με μπαγλαμά.
Στις 2 ώρες και 20 λεπτά που κράτησε η συναυλία, τα τραγούδια που ξεχώρισαν κατά τη γνώμη μου ήταν τα εξής:
Τελείωνω με μια ευχή, να δω ξανά τις 'Τρύπες' στη σκηνή, έστω για μια συναυλία. Σε κάθε περίπτωση, Γιάννη, σε ευχαριστούμε για μια ακόμα όμορφη βραδιά που μας προσέφερες.
Τραγούδια που ακούσαμε:
9:40 Οι πρωθυπουργοι,
Άγγελος,
Πόθοι,
Βαλίτσες,
Γλέντι,
Ποτάμι,
Γιαννάκης,
Καλά που έγινε σπουδαίος και τρανός,
Το τρένο,
Μέσα μου ο αέρας που φυσά,
Αντιλαλουν δύο φυλακές,
Αιρετικό,
Είμαι τυχερός,
Χωρίς κανονα (Σαδικης),
Ακίνδυνο τραγουδάκι,
Δε χωράς πουθενά,
Ακούω την αγάπη,
Μέσα στη νύχτα των άλλων,
Δικαιοσύνη,
Γελαστή ανηφόρα,
τηλεντρογκες,
Σιγά μην κλάψω
encore:
Οταν χαράζει,
Ο χαμένος τα παίρνει όλα,
Θα ανατελλω,
Μια όμορφη μελαχροινή,
Γιορτή,
Η αγάπη ορμάει μπροστά,
Όλα είναι δρόμος 0:00
Συνεπώς θέλαμε και μια 'τζούρα' από τον έτερο Γιάννη. Γύρω στις 20:40 πιάνουμε μια καλή θέση κοντά στη σκηνή και πίνοντας από ένα τσίπουράκι, αναπολούμε μια αξέχαστη συναυλία από τις Τρύπες το 2001 στο Καρλόβασι της Σάμου. Σε αυτό το υπέροχο νησί ήμασταν φοιτητές εκείνη τη περίοδο και σαν διοργανωτές είχαμε καλέσει τις Τρύπες για μια συναυλία. Τότε για πρώτη φορά είδαμε σε ένα live, το συγκρότημα να κάνει 3 encore και ενώ στο τέλος το μισό κοινό είχε αρχίσει να αποχωρεί, ο Αγγελάκας επέμενε να ξαναβγούν (πραγματικά δεν ξέρω πότε θα τελείωνε αυτή η συναυλία αν δεν είχαμε πρόβλημα με τους γείτονες)!!! Σκεφτόμαστε, πόσο ωραία θα ήταν να είχαμε ξανά την ευκαιρία να ακούσουμε τις Τρύπες και το Γιάννη να τραγουδάει, σε δυνατούς ροκ ρυθμούς. Θεωρώ ότι, τουλάχιστον, οι γεννημένοι τη δεκαετία του 70, μας καταλαβαίνουν.
Σιγά, σιγά ο κόσμος αρχίζει να γεμίζει το θέατρο. Θεωρώ ότι το sold-out θα είχε επιτευχθεί αν δεν έπαιζε την ίδια ημέρα ο Χαρούλης. Κοιτάζω προς τον ουρανό και παρατηρώ ότι υπάρχουν αρκετά σύννεφα, ενώ την ίδια στιγμή νιώθω τη πρώτη σταγόνα να έρχεται στο κούτελο. Ωραία μαντάτα λέω.... Μετά από λίγο, γύρω στις 21:40 τα φώτα σβήνουν και ο Γιάννης μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη και τους υπόλοιπους 2 μουσικούς, ανεβαίνουν στη σκηνή. Το κοινό τους αποθεώνει και το πρώτο τραγούδι ξεκινάει παράλληλα με λίγες ψιχάλες που, ευτυχώς, με το τέλος του, τελειώνουν και αυτές.
Στην αρχή το κοινό είναι λίγο απόμακρο, αλλά στη συνέχεια αρχίζει να ζεσταίνεται για τα καλά. Ο Αγγελάκας, γνωστός για τα αντιφασιστικά τουπιστεύω, δεν ξεχνά να αναφερθεί και στην μνήμη του Παύλου Φύσσα και του αποτρόπαιου σκηνικού που συνέβη στις 17/09/2013 στη Νίκαια. Καταδίκασε για ακόμα μια φορά με τη ψυχή του αυτό το γεγονός, χωρίς να προκαλεί και εμψυχώνοντας μας να ξεσηκωθούμε, χωρίς βία, σε κάθε κομμάτι ρατσισμού. Να υπενθυμίσω, ότι όταν πέρυσι τον ίδιο καιρό (στις 22/09/2013), σε μια συναυλία στο ίδιο μέρος, ακούστηκε το σύνθημα 'Φασίστες, κουφάλες έρχονται οι κρεμάλες', ο Γιάννης διέκοψε τη συναυλία του λέγοντας τα εξής: ' Ξέρετε ότι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα. Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι αυτή. Η απάντηση είναι η ψύχραιμη σκέψη. Να προσέξουμε τον φασισμό που κρύβουμε μέσα μας'.
Όπως θα μάθατε όσοι είδατε την ανάρτησή στη facebook σελίδα μας, ο Αγγελάκας στη μέση της συναυλίας, ανακοίνωσε ότι κάπου εδώ τελειώνει αυτό που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Μας ευχαρίστησε θερμά για την υποστήριξη που του δώσαμε, ενώ ενημέρωσε ότι θα απέχει για λίγο διάστημα από τις live εμφανίσεις, ετοιμάζοντας κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που μας είχε συνηθίσει. Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης, κατάφερε κάτι μοναδικό. Μπόρεσε να παντρέψει, με τη βοήθεια του 'τρελού επιστήμονα' Γιάννη Σαδίκη (μια ατάκα του Γιώργου μόλις τον είδε με το κατσαρό φουντωτό του μαλλί), ένα κατεξοχήν λαϊκό όργανο, το μπαγλαμαδάκι, με τη ροκ μουσική. Βέβαια, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι ήχοι της ρεμπέτικης μουσικής, είναι πολύ κοντά σε αυτούς της ροκ. Παρ' όλα αυτά φάνταζε πολύ δύσκολο, μέχρι να το δούμε να γίνεται πραγματικότητα, να ακούγεται το 'Ακούω την αγάπη' ή το 'Δε χωράς πουθενά', και διάφορα άλλα τραγούδια ίδιου βεληνεκούς με μπαγλαμά.
Στις 2 ώρες και 20 λεπτά που κράτησε η συναυλία, τα τραγούδια που ξεχώρισαν κατά τη γνώμη μου ήταν τα εξής:
- Το 'Ο Χαμένος τα παίρνει όλα', το οποίο είχε μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο και γενικότερα έχει μπει στα encore των συναυλιών του Αγγελάκα.
- Το 'Αιρετικό' και η 'Δικαιοσύνη' που είναι αγαπημένα τραγούδια και έχουν ξεχωριστούς στίχους. Μάλιστα, σε αυτά τα κομμάτια ο Σαδίκης ροκάρει τρελά με τον μπαγλαμά του.
- Τα 'Ακούω την αγάπη' και 'Θα ανατέλλω' στα οποία ο Γιάννης γίνεται ένα με τον κόσμο, ο οποίος χειροκροτάει και τραγουδάει μαζί του.
- Το 'Όλα είναι δρόμος' που έκλεισε τη συναυλία, γιατί είναι ένα συναισθηματικό τραγούδι, με στίχους με νόημα και μετά την αποκάλυψη του Αγγελάκα για το τέλος αυτού του σχήματος, ήταν φανερό γιατί ονομάστηκε έτσι αυτή η συναυλία και γιατί έκλεισε με αυτό το τραγούδι.
Τελείωνω με μια ευχή, να δω ξανά τις 'Τρύπες' στη σκηνή, έστω για μια συναυλία. Σε κάθε περίπτωση, Γιάννη, σε ευχαριστούμε για μια ακόμα όμορφη βραδιά που μας προσέφερες.
Τραγούδια που ακούσαμε:
9:40 Οι πρωθυπουργοι,
Άγγελος,
Πόθοι,
Βαλίτσες,
Γλέντι,
Ποτάμι,
Γιαννάκης,
Καλά που έγινε σπουδαίος και τρανός,
Το τρένο,
Μέσα μου ο αέρας που φυσά,
Αντιλαλουν δύο φυλακές,
Αιρετικό,
Είμαι τυχερός,
Χωρίς κανονα (Σαδικης),
Ακίνδυνο τραγουδάκι,
Δε χωράς πουθενά,
Ακούω την αγάπη,
Μέσα στη νύχτα των άλλων,
Δικαιοσύνη,
Γελαστή ανηφόρα,
τηλεντρογκες,
Σιγά μην κλάψω
encore:
Οταν χαράζει,
Ο χαμένος τα παίρνει όλα,
Θα ανατελλω,
Μια όμορφη μελαχροινή,
Γιορτή,
Η αγάπη ορμάει μπροστά,
Όλα είναι δρόμος 0:00