Κατά καιρούς έχουμε δει το γνωστό έργο του Σαίξπηρ να ζωντανεύει σε αθηναϊκές (και όχι μόνο) θεατρικές σκηνές. Φέτος, είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε από την οπτική του Γιάννη Χουβαρδά στη Στέγη για περιορισμένες παραστάσεις.
Η ιστορία ξεκλειδώνει όταν ο Άμλετ, νεαρός πρίγκιπας της Δανίας μαθαίνει από το φάντασμα του πατέρα του, βασιλιά Άμλετ, την ύπουλη επιχείρηση δολοφονίας του από τον αδερφό του, Κλαύδιο. Τα μυστικά του παλατιού (το οποίο αναπαρίσταται στη σκηνή με ένα σπίτι) δεν μένουν κρυφά, καθώς εμείς γινόμαστε ζωντανοί μάρτυρες όσων συνέβησαν. Οι τοίχοι κ
αι η οροφή "ανοίγουν" αποκαλύπτοντάς μας τις δολοπλοκίες της βασιλικής οικογένειας. Ο Άμλετ ζητά εκδίκηση και γαλήνη της ψυχής του πατέρα του. Πληγωμένος από την "ντροπή" που νιώθει για τη μητέρα του και τον θείο του, οι οποίοι πολύ σύντομα παντρεύτηκαν, αποφασίζει να το παίξει...τρελός!
Τα σκηνικά και κοστούμια μάς επέτρεψαν να αντιμετωπίσουμε το έργο από μια πλευρά καθολικότητας, όπως αρμόζει σε κάθε τέχνη που σέβεται τον εαυτό της. Ακόμα και σήμερα, τα σπίτια/παλάτια κρύβουν μυστικά που για να αντέξει ο ανθρώπινος νους ίσως χρειαστεί να στραφεί προς τον εαυτό του και να αναλογιστεί τι είναι πραγματικότητα (αυτό που οι άλλοι ονόμασαν τρέλα, ο Άμλετ το εκμεταλλεύτηκε προς όφελός του). Η εκπόρνευση της γυναικείας προσωπικότητας τόσους αιώνες μετά παραμένει σταθερή, ίσως με διαφορετικούς τρόπους (βλέπε media), αλλά παραμένει.
Τα κείμενα, επομένως, σταθερά στην πλοκή, αποδίδουν το νόημα κάθε πράξης που συμβάλλει στην πλοκή του μύθου. Η σκηνοθεσία και τα σκηνικά, όμως, ντύνουν με ιδιαίτερο τρόπο κάθε σκηνή και μας δίνουν την απαραίτητη... food for thought. Γι'αυτό άλλωστε, παραμένει και ένα διαχρονικό έργο.
Να σημειωθεί πως η φυσικότητα και ηρεμία στον λόγο των ηθοποιών ήδη από την έναρξη, καθώς και η μουσική, υπήρξαν από τα πιο δυνατά χαρτιά της παράστασης. Έχουμε κουραστεί να ακούμε διαλόγους κενούς από ουσία, αλλά με τέρμα τα decibel. Αντίθετα, στον "Άμλετ" γίνονταν διακριτές οι αυξομειώσεις στο συναίσθημα, στη βαρύτητα του κειμένου και την ένταση. Πολύ ευρηματική και η τοποθέτηση τηλεφώνου και ραδιοφώνου ως τρόπου επικοινωνίας μεταξύ των ηθοποιών αλλά και χρήσιμη στην προώθηση της πλοκής του μύθου.
Σχετικά με τον θίασο, οι επιλογές των ηθοποιών υπήρξαν πολύ εύστοχες και μάλιστα σε ρόλους που ίσως να μην τους έχουμε συνηθίσει. Ο Χρήστος Λούλης δίνει εντυπωσιακή ερμηνεία (οφείλω να παραδεχτώ ξεπέρασε τις προσδοκίες μου) ενώ δεν μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις ποιος σε συνεπήρε περισσότερο: η συμπονετική βασίλισσα/μητέρα Αμαλία Μουτούση, ο Γιώργος Γάλλος ως Κλαύδιος ή οι απολαυστικοί και κωμικοί Γκίλντενστερν (Ορφέας Αυγουστίδης) & Ρόζενκραντς (Χάρης Φραγκούλης); Την παράσταση κλέβουν και οι Κώστας Βασαρδάνης ως πράος Οράτιος, η Άλκηστις Πουλοπούλου στο ρόλο της Οφειλίας και ο Νίκος Χατζόπουλος ως δολοπλόκος Πολώνιος.
Και ως πού θα φτάσει αυτή η υπαρξιακή αναζήτηση του Άμλετ, αυτή η οικογενειακή τραγωδία; Μα φυσικά στην καταστροφή και τη δημιουργία μιας νέας αρχής που θα κλειδώσει την ιστορία μας. Γιατί όπως και οι άνθρωποι ανακυκλώνονται στο σύμπαν, έτσι και στις κοινωνίες τους ό,τι είναι σάπιο ίσως μόνο με καταστροφή μπορεί να γεννήσει κάτι καλό.
Γιάννης Χουβαρδάς
«Άμλετ» του Σαίξπηρ
14 Ιανουαρίου - 8 Φεβρουαρίου 2015
20:30 Κεντρική Σκηνή
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου
Βοηθός σκηνογράφου: Θάλεια Μέλισσα
Βοηθός ενδυματολόγου: Όλγα Πανοπούλου
Εκτέλεση παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη
Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Ερμηνεύουν:
Ορφέας Αυγουστίδης (Γκίλντενστερν / Νεκροθάφτης)
Κώστας Βασαρδάνης (Οράτιος)
Γιώργος Γάλλος (Κλαύδιος / Φάντασμα)
Γιώργος Γλάστρας (Βερνάρδος / Ρεϋνάλδος / Ηθοποιός / Αξιωματικός / Όσρικ)
Χρήστος Λούλης (Άμλετ)
Αμαλία Μουτούση (Γερτρούδη)
Νικόλας Παπαγιάννης (Μάρκελλος / Φόρτινμπρας / Ηθοποιός / Ναύτης)
Άλκηστις Πουλοπούλου (Οφηλία)
Γιώργος Τζαβάρας (Βόλντεμαντ / Ηθοποιός / Αξιωματικός / Άγγλος Πρέσβης)
Θάνος Τοκάκης (Λαέρτης)
Χάρης Φραγκούλης (Ρόζενκραντς / Νεκροθάφτης)
Νίκος Χατζόπουλος (Πολώνιος / Ιερέας)
Την Παρασκευή 23, το Σάββατο 24, την Παρασκευή 30, το Σάββατο 31 Ιανουαρίου, την Κυριακή 1, την Παρασκευή 6, το Σάββατο 7 και την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου με αγγλικούς υπερτίτλους (καλύτερη ορατότητα των υπέρτιτλων από τις θέσεις του Α' θεωρείου).
Επιμέλεια υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη
Η ιστορία ξεκλειδώνει όταν ο Άμλετ, νεαρός πρίγκιπας της Δανίας μαθαίνει από το φάντασμα του πατέρα του, βασιλιά Άμλετ, την ύπουλη επιχείρηση δολοφονίας του από τον αδερφό του, Κλαύδιο. Τα μυστικά του παλατιού (το οποίο αναπαρίσταται στη σκηνή με ένα σπίτι) δεν μένουν κρυφά, καθώς εμείς γινόμαστε ζωντανοί μάρτυρες όσων συνέβησαν. Οι τοίχοι κ
αι η οροφή "ανοίγουν" αποκαλύπτοντάς μας τις δολοπλοκίες της βασιλικής οικογένειας. Ο Άμλετ ζητά εκδίκηση και γαλήνη της ψυχής του πατέρα του. Πληγωμένος από την "ντροπή" που νιώθει για τη μητέρα του και τον θείο του, οι οποίοι πολύ σύντομα παντρεύτηκαν, αποφασίζει να το παίξει...τρελός!Τα σκηνικά και κοστούμια μάς επέτρεψαν να αντιμετωπίσουμε το έργο από μια πλευρά καθολικότητας, όπως αρμόζει σε κάθε τέχνη που σέβεται τον εαυτό της. Ακόμα και σήμερα, τα σπίτια/παλάτια κρύβουν μυστικά που για να αντέξει ο ανθρώπινος νους ίσως χρειαστεί να στραφεί προς τον εαυτό του και να αναλογιστεί τι είναι πραγματικότητα (αυτό που οι άλλοι ονόμασαν τρέλα, ο Άμλετ το εκμεταλλεύτηκε προς όφελός του). Η εκπόρνευση της γυναικείας προσωπικότητας τόσους αιώνες μετά παραμένει σταθερή, ίσως με διαφορετικούς τρόπους (βλέπε media), αλλά παραμένει.
Τα κείμενα, επομένως, σταθερά στην πλοκή, αποδίδουν το νόημα κάθε πράξης που συμβάλλει στην πλοκή του μύθου. Η σκηνοθεσία και τα σκηνικά, όμως, ντύνουν με ιδιαίτερο τρόπο κάθε σκηνή και μας δίνουν την απαραίτητη... food for thought. Γι'αυτό άλλωστε, παραμένει και ένα διαχρονικό έργο.
Να σημειωθεί πως η φυσικότητα και ηρεμία στον λόγο των ηθοποιών ήδη από την έναρξη, καθώς και η μουσική, υπήρξαν από τα πιο δυνατά χαρτιά της παράστασης. Έχουμε κουραστεί να ακούμε διαλόγους κενούς από ουσία, αλλά με τέρμα τα decibel. Αντίθετα, στον "Άμλετ" γίνονταν διακριτές οι αυξομειώσεις στο συναίσθημα, στη βαρύτητα του κειμένου και την ένταση. Πολύ ευρηματική και η τοποθέτηση τηλεφώνου και ραδιοφώνου ως τρόπου επικοινωνίας μεταξύ των ηθοποιών αλλά και χρήσιμη στην προώθηση της πλοκής του μύθου.Σχετικά με τον θίασο, οι επιλογές των ηθοποιών υπήρξαν πολύ εύστοχες και μάλιστα σε ρόλους που ίσως να μην τους έχουμε συνηθίσει. Ο Χρήστος Λούλης δίνει εντυπωσιακή ερμηνεία (οφείλω να παραδεχτώ ξεπέρασε τις προσδοκίες μου) ενώ δεν μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις ποιος σε συνεπήρε περισσότερο: η συμπονετική βασίλισσα/μητέρα Αμαλία Μουτούση, ο Γιώργος Γάλλος ως Κλαύδιος ή οι απολαυστικοί και κωμικοί Γκίλντενστερν (Ορφέας Αυγουστίδης) & Ρόζενκραντς (Χάρης Φραγκούλης); Την παράσταση κλέβουν και οι Κώστας Βασαρδάνης ως πράος Οράτιος, η Άλκηστις Πουλοπούλου στο ρόλο της Οφειλίας και ο Νίκος Χατζόπουλος ως δολοπλόκος Πολώνιος.
Και ως πού θα φτάσει αυτή η υπαρξιακή αναζήτηση του Άμλετ, αυτή η οικογενειακή τραγωδία; Μα φυσικά στην καταστροφή και τη δημιουργία μιας νέας αρχής που θα κλειδώσει την ιστορία μας. Γιατί όπως και οι άνθρωποι ανακυκλώνονται στο σύμπαν, έτσι και στις κοινωνίες τους ό,τι είναι σάπιο ίσως μόνο με καταστροφή μπορεί να γεννήσει κάτι καλό.
Γιάννης Χουβαρδάς
«Άμλετ» του Σαίξπηρ
14 Ιανουαρίου - 8 Φεβρουαρίου 2015
20:30 Κεντρική Σκηνή
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου
Βοηθός σκηνογράφου: Θάλεια Μέλισσα
Βοηθός ενδυματολόγου: Όλγα Πανοπούλου
Εκτέλεση παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη
Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Ερμηνεύουν:
Ορφέας Αυγουστίδης (Γκίλντενστερν / Νεκροθάφτης)
Κώστας Βασαρδάνης (Οράτιος)
Γιώργος Γάλλος (Κλαύδιος / Φάντασμα)
Γιώργος Γλάστρας (Βερνάρδος / Ρεϋνάλδος / Ηθοποιός / Αξιωματικός / Όσρικ)
Χρήστος Λούλης (Άμλετ)
Αμαλία Μουτούση (Γερτρούδη)
Νικόλας Παπαγιάννης (Μάρκελλος / Φόρτινμπρας / Ηθοποιός / Ναύτης)
Άλκηστις Πουλοπούλου (Οφηλία)
Γιώργος Τζαβάρας (Βόλντεμαντ / Ηθοποιός / Αξιωματικός / Άγγλος Πρέσβης)
Θάνος Τοκάκης (Λαέρτης)
Χάρης Φραγκούλης (Ρόζενκραντς / Νεκροθάφτης)
Νίκος Χατζόπουλος (Πολώνιος / Ιερέας)
Την Παρασκευή 23, το Σάββατο 24, την Παρασκευή 30, το Σάββατο 31 Ιανουαρίου, την Κυριακή 1, την Παρασκευή 6, το Σάββατο 7 και την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου με αγγλικούς υπερτίτλους (καλύτερη ορατότητα των υπέρτιτλων από τις θέσεις του Α' θεωρείου).
Επιμέλεια υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη