Για τους πολλούς "Inside Out", για κάποιους άλλους "Τα Μυαλά Που Κουβαλάς", για μένα απλά ένα ΈΠΟΣ!
Η Disney και η Pixar κατάφεραν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους (αν γίνεται αυτό) με τη συγκεκριμένη ταινία. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να παρουσιαστούν τα συναισθήματα ενός ανθρώπου και πόσο μάλλον αυτά ενός μικρού κοριτσιού. Η Χαρά μια όμορφη και λαμπερή "νεραϊδούλα", η Θλίψη μια συνεσταλμένη κοπελίτσα με γυαλάκια, η Αηδία μια ντίβα του παλιού "ελληνικού" κινηματογράφου, ο Θυμός ένας κοντός κυριούλης με γραβάτα και ο Φόβος ένας κοκκαλιάρης τυπάκος του κατηχητικού. Όλοι τους μοναδικοί.
Δημιουργοί αυτού του αριστουργήματος είναι ο σκηνοθέτης του βραβευμένου με Oscar, "UP" (2009), Pete Docter και ο Ronnie Del Carmen που κάνει το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης σε κινηματογραφική ταινία, αν και έχει συνεισφέρει σε πολλούς γνωστούς τίτλους παλαιότερα όπως το "Ratatouille" (2007). Οι δυο τους δημιούργησαν έναν μοναδικό "πολύχρωμο καμβά", με τα χρώματα να συνυπάρχουν γαλήνια το ένα δίπλα στο άλλο. Σε όλο αυτό σίγουρα βοηθάει και η απίστευτη μουσική που συνέθεσε ο βραβευμένος με Oscar για τη μουσική του "Up" (2009) Michael Giacchino και ακούγεται καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η μουσική του Giacchino καταφέρνει με τον δικό της τρόπο να σε ταξιδέψει άλλες φορές σε γαλήνια νερά και άλλες σε ανταριασμένες θάλασσες.
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να περιγράψουν ούτε στο ελάχιστο αυτό που είδαν τα μάτια μου (και άκουσαν τα αυτιά μου), για αυτό όσοι έχετε τη δυνατότητα να απολαύσετε το υπέροχο "Inside Out", μη χάνετε χρόνο!
Για τα τυπικά θα του βάλω και μια βαθμολογία. Με άριστα το δέκα (10) του δίνω ένα πολύ αυστηρό εννέα (9), γιατί πολύ απλά "κανείς δεν είναι τέλειος".
Υπόθεση:
Το να μεγαλώνεις δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για τη Riley που ξεριζώνεται από την ήσυχη ζωή της σε μια κωμόπολη όταν ο πατέρας της βρίσκει μια νέα δουλειά στο San Francisco. Όπως όλοι μας, έτσι και αυτή καθοδηγείται από τα συναισθήματά της – Χαρά, Φόβο, Θυμό, Αηδία και Θλίψη. Τα συναισθήματα αυτά ζουν στο Αρχηγείο, το κέντρο ελέγχου μέσα στο μυαλό της Riley. Καθώς αυτή και τα συναισθήματά της αγωνίζονται για να προσαρμοστούν στη νέα της ζωή στο San Francisco, στο Αρχηγείο ακολουθεί αναταραχή. Παρόλο που η Χαρά, το κύριο και πιο σημαντικό συναίσθημά της, προσπαθεί να διατηρήσει ψηλά το ηθικό, τα υπόλοιπα συναισθήματα συγκρούονται μεταξύ τους για το πώς να διαχειριστούν μια διαφορετική πόλη, ένα νέο σπίτι και ένα καινούριο σχολείο.
Σκηνοθεσία:
Pete Docter, Ronnie Del Carmen
Σενάριο:
Pete Docter, Ronnie Del Carmen
Συμμετείχαν επίσης:
Μeg LeFauve, Josh Cooley, Michael Arndt, Simon Rich, Bob Peterson, Bill Hader, Amy Poehler
Ηθοποιοι:
Amy Poehler - Χαρά
Phyllis Smith - Θλίψη
Bill Hader - Φόβος
Lewis Black - Θυμός
Mindy Kaling - Αηδία
Kaitlyn Dias - Riley
Η Disney και η Pixar κατάφεραν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους (αν γίνεται αυτό) με τη συγκεκριμένη ταινία. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να παρουσιαστούν τα συναισθήματα ενός ανθρώπου και πόσο μάλλον αυτά ενός μικρού κοριτσιού. Η Χαρά μια όμορφη και λαμπερή "νεραϊδούλα", η Θλίψη μια συνεσταλμένη κοπελίτσα με γυαλάκια, η Αηδία μια ντίβα του παλιού "ελληνικού" κινηματογράφου, ο Θυμός ένας κοντός κυριούλης με γραβάτα και ο Φόβος ένας κοκκαλιάρης τυπάκος του κατηχητικού. Όλοι τους μοναδικοί.
Δημιουργοί αυτού του αριστουργήματος είναι ο σκηνοθέτης του βραβευμένου με Oscar, "UP" (2009), Pete Docter και ο Ronnie Del Carmen που κάνει το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης σε κινηματογραφική ταινία, αν και έχει συνεισφέρει σε πολλούς γνωστούς τίτλους παλαιότερα όπως το "Ratatouille" (2007). Οι δυο τους δημιούργησαν έναν μοναδικό "πολύχρωμο καμβά", με τα χρώματα να συνυπάρχουν γαλήνια το ένα δίπλα στο άλλο. Σε όλο αυτό σίγουρα βοηθάει και η απίστευτη μουσική που συνέθεσε ο βραβευμένος με Oscar για τη μουσική του "Up" (2009) Michael Giacchino και ακούγεται καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η μουσική του Giacchino καταφέρνει με τον δικό της τρόπο να σε ταξιδέψει άλλες φορές σε γαλήνια νερά και άλλες σε ανταριασμένες θάλασσες.
Το main theme της ταινίας
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να περιγράψουν ούτε στο ελάχιστο αυτό που είδαν τα μάτια μου (και άκουσαν τα αυτιά μου), για αυτό όσοι έχετε τη δυνατότητα να απολαύσετε το υπέροχο "Inside Out", μη χάνετε χρόνο!
Για τα τυπικά θα του βάλω και μια βαθμολογία. Με άριστα το δέκα (10) του δίνω ένα πολύ αυστηρό εννέα (9), γιατί πολύ απλά "κανείς δεν είναι τέλειος".
Υπόθεση:
Το να μεγαλώνεις δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για τη Riley που ξεριζώνεται από την ήσυχη ζωή της σε μια κωμόπολη όταν ο πατέρας της βρίσκει μια νέα δουλειά στο San Francisco. Όπως όλοι μας, έτσι και αυτή καθοδηγείται από τα συναισθήματά της – Χαρά, Φόβο, Θυμό, Αηδία και Θλίψη. Τα συναισθήματα αυτά ζουν στο Αρχηγείο, το κέντρο ελέγχου μέσα στο μυαλό της Riley. Καθώς αυτή και τα συναισθήματά της αγωνίζονται για να προσαρμοστούν στη νέα της ζωή στο San Francisco, στο Αρχηγείο ακολουθεί αναταραχή. Παρόλο που η Χαρά, το κύριο και πιο σημαντικό συναίσθημά της, προσπαθεί να διατηρήσει ψηλά το ηθικό, τα υπόλοιπα συναισθήματα συγκρούονται μεταξύ τους για το πώς να διαχειριστούν μια διαφορετική πόλη, ένα νέο σπίτι και ένα καινούριο σχολείο.
Σκηνοθεσία:
Pete Docter, Ronnie Del Carmen
Σενάριο:
Pete Docter, Ronnie Del Carmen
Συμμετείχαν επίσης:
Μeg LeFauve, Josh Cooley, Michael Arndt, Simon Rich, Bob Peterson, Bill Hader, Amy Poehler
Ηθοποιοι:
Amy Poehler - Χαρά
Phyllis Smith - Θλίψη
Bill Hader - Φόβος
Lewis Black - Θυμός
Mindy Kaling - Αηδία
Kaitlyn Dias - Riley