Ο Λεωνίδας Μαράντης επισκέπτεται για πρώτη του φορά το Bookabar το Σάββατο 12/12 και μαζί με τους The Spotlights διασκευάζουν με διαφορετικό
τρόπο αγαπημένα τραγούδια από την βρετανική rock σκηνή (Beatles, Black
Keys, Depeche Mode, Verve, Doors, Pulp), αλλά και τραγούδια από την
πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Λονδίνο – Αθήνα."
Με αφορμή αυτή τη συναυλία αλλά κι επειδή θέλαμε να τον γνωρίσουμε και να μάθουμε περισσότερα για αυτόν, κάναμε μια όμορφη κουβέντα μαζί του πριν λίγες ημέρες.
Γιώργος Μπαλιώτης: Το Σάββατο 12 του Δεκέμβρη θα είσαι στο Bookabar με τους Spotlights. Κρατάει χρόνια αυτή η σχέση με το Στέφανο Δανιηλίδη και τα άλλα παιδιά, σωστά;
Λεωνίδας Μαράντης: Ναι είναι αλήθεια! Με τον Στέφανο γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια (από το 2006 αν δεν με απατά η μνήμη μου)… Είναι ο μόνιμος συνεργάτης μου σε πολλά επίπεδα (ενορχηστρωτής, ηχολήπτης, παραγωγός, πληκτράς) αλλά και φίλος πάνω απ’ όλα. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο Στέφανος “κρύβεται” πίσω από κάθε τι μουσικό έχω κάνει μέχρι τώρα. Το 2010, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μαζί ένα συγκρότημα για να με πλαισιώνει στις ζωντανές μου εμφανίσεις. Έτσι, σχηματίσαμε τους “Spotlights”, θέλοντας να κρατήσουμε τη λογική της ροκ μπάντας. Δεν θέλαμε να απευθυνθούμε σε καθαρά επαγγελματίες σέσιον μουσικούς και για αυτό προσκαλέσαμε φίλους μας μουσικούς να συμμετάσχουν, γνωρίζοντας πάνω απ’ όλα πως θα «γουστάρουν» τη μουσική μας και θα συμμετέχουν σε αυτό το project με την ψυχή τους και με μεράκι, όχι για τα λεφτά.
ΓΜ: Μετά το "Λονδίνο-Αθήνα", υπάρχει στα σκαριά νέος δίσκος;
ΛΜ: Εννοείται πως υπάρχει! Και άργησε κιόλας, αν και είμαι της άποψης πως αυτά τα πράγματα δεν θέλουν πίεση… Γενικά έχω αποφασίσει από την αρχή πως οτιδήποτε κάνω στη μουσική θα το κάνω γιατί το θέλω και όποτε το θέλω και όχι γιατί πρέπει και όποτε πρέπει… Έτσι λοιπόν, όπως βλέπετε, πήρε το χρόνο του. Υλικό πάντως υπάρχει άφθονο. Ήδη κάποια τραγούδια που θα μπούν στον δεύτερο δίσκο, έχουμε ξεκινήσει να τα παίζουμε στις τελευταίες μας συναυλίες και θέλουμε να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Ήδη εδώ και κάποιους μήνες, έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε τα καινούρια τραγούδια και στο στούντιο παρέα με τον Στέφανο Δανιηλίδη όπως πάντα. Αυτή τη φορά, έχουμε βάλει με μεγάλη μας χαρά στο παιχνίδι και τους “Δραμαμίνη”, οι οποίοι συμμετέχουν στις ενορχηστρώσεις και τις ηχογραφήσεις αρκετών τραγουδιών… Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω και την τεράστια συμβολή του Αλέκου Βουλγαράκη, ο οποίος, όπως και στον πρώτο δίσκο, έτσι και σε αυτόν, έχει βάλει τις δικές του κιθαριστικές πινελιές σε πολλά κομμάτια.
ΓΜ: Το "Πιο λίγο από χθες" βρίσκεται στο "Λονδίνο-Αθήνα" που κυκλοφόρησε πριν 5 χρόνια. Γιατί επέλεξες τώρα να δημιουργήσεις το video clip του;
ΛΜ: Ήταν καθαρά θέμα τύχης! Ο πολύ καλός μου φίλος, Γιώργος Σταμάτης, ο οποίος εδώ και κάποιο καιρό έχει ξεκινήσει να δουλεύει στον χώρο των media και δοκιμάζει τα πρώτα του βήματα σαν σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ήθελε πολύ να σκηνοθετήσει κάτι για να εμπλουτίσει το portfolio του. Έτσι λοιπόν, εκεί που κουβεντιάζαμε ένα βράδυ για το τι μπορεί να κάνει, του πρότεινα να «πειραματιστεί» μαζί μου, και πιο συγκεκριμένα με το clip ενός τραγουδιού μου. Τα υπόλοιπα πήραν τον δρόμο τους αστραπιαία! Φωνάξαμε τους κολλητούς μας να βοηθήσουν (στους ρόλους, στη φωτογραφία, στην παραγωγή), και ύστερα από τρεις ξεκαρδιστικές μέρες γυρισμάτων και αρκετές ακόμα μέρες μοντάζ, το video clip κάθε άλλο παρά «πειραματισμό» θύμιζε. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως οι καλές παρέες είναι ικανές για θαύματα.
ΓΜ: Πιστεύεις ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες σε νέους Έλληνες μουσικούς να παρουσιάσουν με καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους (λόγω των λιγότερων συναυλιών ξένων ονομάτων ίσως);
ΛΜ: Όχι δεν το πιστεύω. Δυστυχώς, η κρίση χτυπάει τους πάντες και τα πάντα, χωρίς διακρίσεις. Τα μαγαζιά που κάνουν live λιγοστεύουν, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που τολμάνε να παίξουνε φρέσκα τραγούδια λιγοστεύουν, οι εταιρίες που εμπιστεύονται νέους καλλιτέχνες είναι λιγότερες. Οι ευκαιρίες λοιπόν για εμάς είναι σαφώς πιο περιορισμένες. Ευτυχώς όμως, δεν λιγοστεύει ούτε η έμπνευση, ούτε η όρεξη για μουσική. Και στο κάτω, κάτω... όταν κάνεις κάτι με αγάπη, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει.
ΓΜ: Οι Streaming πλατφόρμες (Spotify κ.α.) έχουν αλλάξει τον τρόπο που ακούμε μουσική; Πιστεύεις ότι θα αντέξουν στο χρόνο;
ΛΜ: Eίναι πραγματικά δύσκολο να μαντέψεις τι θα γίνει στο μέλλον στο χώρο της μουσικής. Η τεχνολογία καλπάζει με τέτοιους ρυθμούς που είναι αδύνατο να γνωρίζεις με ποιον τρόπο θα ακούνε μουσική τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ όμως δεν είναι ο τρόπος. Το «μέσο», δεν πιστεύω πως μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά. Η μουσική είναι ίδια, είτε την ακούς απο βινύλιο, είτε από το ραδιόφωνο στο αμάξι, είτε από το internet, είτε από το πιο προηγμένο gadget στην πιο αλλόκοτη κατάσταση... Αυτό που με φοβίζει πιο πολύ είναι οι αλλαγές στην ουσία της μουσικής, στο νόημά της, το σκοπό που υπηρετεί, την επιρροή της. Δεν με ενοχλεί η ευκολία στην ακρόασή της, με ενοχλεί η ευκολία που την διακατέχει γενικότερα τώρα πια.
ΓΜ: Ένας Έλληνας κι ένας ξένος μουσικός, με τον οποίο ονειρεύεσαι να συνεργαστείς κάποια στιγμή στο μέλλον;
ΛΜ: Νίκος Πορτοκάλογλου και Alex Turner (Arctic Monkeys)… Καμία σχέση μεταξύ τους, κι όμως τεράστια επιρροή και οι δυο τους σε μένα.
ΓΜ: Επειδή είμαστε σε περίοδο Ανασκόπησης της χρονιάς, θα μας πεις 5 τουλάχιστον albums που ξεχώρισες μέσα στο 2015;
ΛΜ: Δραμαμίνη – Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε
Alabama Shakes – Sound & Color
Stereophonics – Keep the village alive
Μumford & Sons – Wilder mind
Tame Impala – Currents
ΓΜ: Τι ετοιμάζετε να παίξετε στο Bookabar;
ΛΜ: Eτοιμάζουμε ένα τρελό rock & roll party! Με τραγούδια από τον πρώτο μου δίσκο «Λονδίνο – Αθήνα», με τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο μου, με καθαρόαιμο rock & roll από τα 50’s και τα 60’s, με παλιό βρετανικό και όχι μόνο ροκ (Beatles, Rolling Stones, The Kinks, Doors, Roy Orbinson), με λιγότερο παλιό ροκ (U2, RHCP, Violent femmes, Pixies) αλλά και διάφορες διασκευές από πιο σύγχρονες αγαπημένες μου μπάντες (Editors, Black Keys)… φορέστε χαμηλά παπούτσια, κάντε λίγο ζέσταμα και ελάτε να χορέψουμε και να ροκάρουμε μέχρι τελικής πτώσεως!
Περισσότερα για τη συναυλία του Λεωνίδα Μαράντη στο Bookabar εδώ!
Με αφορμή αυτή τη συναυλία αλλά κι επειδή θέλαμε να τον γνωρίσουμε και να μάθουμε περισσότερα για αυτόν, κάναμε μια όμορφη κουβέντα μαζί του πριν λίγες ημέρες.
Γιώργος Μπαλιώτης: Το Σάββατο 12 του Δεκέμβρη θα είσαι στο Bookabar με τους Spotlights. Κρατάει χρόνια αυτή η σχέση με το Στέφανο Δανιηλίδη και τα άλλα παιδιά, σωστά;
Λεωνίδας Μαράντης: Ναι είναι αλήθεια! Με τον Στέφανο γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια (από το 2006 αν δεν με απατά η μνήμη μου)… Είναι ο μόνιμος συνεργάτης μου σε πολλά επίπεδα (ενορχηστρωτής, ηχολήπτης, παραγωγός, πληκτράς) αλλά και φίλος πάνω απ’ όλα. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο Στέφανος “κρύβεται” πίσω από κάθε τι μουσικό έχω κάνει μέχρι τώρα. Το 2010, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μαζί ένα συγκρότημα για να με πλαισιώνει στις ζωντανές μου εμφανίσεις. Έτσι, σχηματίσαμε τους “Spotlights”, θέλοντας να κρατήσουμε τη λογική της ροκ μπάντας. Δεν θέλαμε να απευθυνθούμε σε καθαρά επαγγελματίες σέσιον μουσικούς και για αυτό προσκαλέσαμε φίλους μας μουσικούς να συμμετάσχουν, γνωρίζοντας πάνω απ’ όλα πως θα «γουστάρουν» τη μουσική μας και θα συμμετέχουν σε αυτό το project με την ψυχή τους και με μεράκι, όχι για τα λεφτά.
ΓΜ: Μετά το "Λονδίνο-Αθήνα", υπάρχει στα σκαριά νέος δίσκος;ΛΜ: Εννοείται πως υπάρχει! Και άργησε κιόλας, αν και είμαι της άποψης πως αυτά τα πράγματα δεν θέλουν πίεση… Γενικά έχω αποφασίσει από την αρχή πως οτιδήποτε κάνω στη μουσική θα το κάνω γιατί το θέλω και όποτε το θέλω και όχι γιατί πρέπει και όποτε πρέπει… Έτσι λοιπόν, όπως βλέπετε, πήρε το χρόνο του. Υλικό πάντως υπάρχει άφθονο. Ήδη κάποια τραγούδια που θα μπούν στον δεύτερο δίσκο, έχουμε ξεκινήσει να τα παίζουμε στις τελευταίες μας συναυλίες και θέλουμε να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Ήδη εδώ και κάποιους μήνες, έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε τα καινούρια τραγούδια και στο στούντιο παρέα με τον Στέφανο Δανιηλίδη όπως πάντα. Αυτή τη φορά, έχουμε βάλει με μεγάλη μας χαρά στο παιχνίδι και τους “Δραμαμίνη”, οι οποίοι συμμετέχουν στις ενορχηστρώσεις και τις ηχογραφήσεις αρκετών τραγουδιών… Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω και την τεράστια συμβολή του Αλέκου Βουλγαράκη, ο οποίος, όπως και στον πρώτο δίσκο, έτσι και σε αυτόν, έχει βάλει τις δικές του κιθαριστικές πινελιές σε πολλά κομμάτια.
ΓΜ: Το "Πιο λίγο από χθες" βρίσκεται στο "Λονδίνο-Αθήνα" που κυκλοφόρησε πριν 5 χρόνια. Γιατί επέλεξες τώρα να δημιουργήσεις το video clip του;
ΛΜ: Ήταν καθαρά θέμα τύχης! Ο πολύ καλός μου φίλος, Γιώργος Σταμάτης, ο οποίος εδώ και κάποιο καιρό έχει ξεκινήσει να δουλεύει στον χώρο των media και δοκιμάζει τα πρώτα του βήματα σαν σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ήθελε πολύ να σκηνοθετήσει κάτι για να εμπλουτίσει το portfolio του. Έτσι λοιπόν, εκεί που κουβεντιάζαμε ένα βράδυ για το τι μπορεί να κάνει, του πρότεινα να «πειραματιστεί» μαζί μου, και πιο συγκεκριμένα με το clip ενός τραγουδιού μου. Τα υπόλοιπα πήραν τον δρόμο τους αστραπιαία! Φωνάξαμε τους κολλητούς μας να βοηθήσουν (στους ρόλους, στη φωτογραφία, στην παραγωγή), και ύστερα από τρεις ξεκαρδιστικές μέρες γυρισμάτων και αρκετές ακόμα μέρες μοντάζ, το video clip κάθε άλλο παρά «πειραματισμό» θύμιζε. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως οι καλές παρέες είναι ικανές για θαύματα.
ΓΜ: Πιστεύεις ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες σε νέους Έλληνες μουσικούς να παρουσιάσουν με καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους (λόγω των λιγότερων συναυλιών ξένων ονομάτων ίσως);ΛΜ: Όχι δεν το πιστεύω. Δυστυχώς, η κρίση χτυπάει τους πάντες και τα πάντα, χωρίς διακρίσεις. Τα μαγαζιά που κάνουν live λιγοστεύουν, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που τολμάνε να παίξουνε φρέσκα τραγούδια λιγοστεύουν, οι εταιρίες που εμπιστεύονται νέους καλλιτέχνες είναι λιγότερες. Οι ευκαιρίες λοιπόν για εμάς είναι σαφώς πιο περιορισμένες. Ευτυχώς όμως, δεν λιγοστεύει ούτε η έμπνευση, ούτε η όρεξη για μουσική. Και στο κάτω, κάτω... όταν κάνεις κάτι με αγάπη, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει.
ΓΜ: Οι Streaming πλατφόρμες (Spotify κ.α.) έχουν αλλάξει τον τρόπο που ακούμε μουσική; Πιστεύεις ότι θα αντέξουν στο χρόνο;
ΛΜ: Eίναι πραγματικά δύσκολο να μαντέψεις τι θα γίνει στο μέλλον στο χώρο της μουσικής. Η τεχνολογία καλπάζει με τέτοιους ρυθμούς που είναι αδύνατο να γνωρίζεις με ποιον τρόπο θα ακούνε μουσική τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ όμως δεν είναι ο τρόπος. Το «μέσο», δεν πιστεύω πως μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά. Η μουσική είναι ίδια, είτε την ακούς απο βινύλιο, είτε από το ραδιόφωνο στο αμάξι, είτε από το internet, είτε από το πιο προηγμένο gadget στην πιο αλλόκοτη κατάσταση... Αυτό που με φοβίζει πιο πολύ είναι οι αλλαγές στην ουσία της μουσικής, στο νόημά της, το σκοπό που υπηρετεί, την επιρροή της. Δεν με ενοχλεί η ευκολία στην ακρόασή της, με ενοχλεί η ευκολία που την διακατέχει γενικότερα τώρα πια.
ΓΜ: Ένας Έλληνας κι ένας ξένος μουσικός, με τον οποίο ονειρεύεσαι να συνεργαστείς κάποια στιγμή στο μέλλον;
ΛΜ: Νίκος Πορτοκάλογλου και Alex Turner (Arctic Monkeys)… Καμία σχέση μεταξύ τους, κι όμως τεράστια επιρροή και οι δυο τους σε μένα.
ΓΜ: Επειδή είμαστε σε περίοδο Ανασκόπησης της χρονιάς, θα μας πεις 5 τουλάχιστον albums που ξεχώρισες μέσα στο 2015;
ΛΜ: Δραμαμίνη – Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε
Alabama Shakes – Sound & Color
Stereophonics – Keep the village alive
Μumford & Sons – Wilder mind
Tame Impala – Currents
ΓΜ: Τι ετοιμάζετε να παίξετε στο Bookabar;
ΛΜ: Eτοιμάζουμε ένα τρελό rock & roll party! Με τραγούδια από τον πρώτο μου δίσκο «Λονδίνο – Αθήνα», με τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο μου, με καθαρόαιμο rock & roll από τα 50’s και τα 60’s, με παλιό βρετανικό και όχι μόνο ροκ (Beatles, Rolling Stones, The Kinks, Doors, Roy Orbinson), με λιγότερο παλιό ροκ (U2, RHCP, Violent femmes, Pixies) αλλά και διάφορες διασκευές από πιο σύγχρονες αγαπημένες μου μπάντες (Editors, Black Keys)… φορέστε χαμηλά παπούτσια, κάντε λίγο ζέσταμα και ελάτε να χορέψουμε και να ροκάρουμε μέχρι τελικής πτώσεως!
Περισσότερα για τη συναυλία του Λεωνίδα Μαράντη στο Bookabar εδώ!