Τι θα ακούσεις:
electropop, alternative pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Cool Girl", "Influence"
Βαθμολογία:
6,5/10
Το μεγάλο μπαμ έγινε ήδη από το πρώτο άλμπουμ της πριν από δύο χρόνια με τραγούδια που έγιναν επιτυχίες και πραγματικά επρόκειτο για έναν απολαυστικό δίσκο. Η Tove Lo είχε την ευκαιρία να γίνει γνωστή από την πρώτη της κιόλας δουλειά και τα κατάφερε ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς με τις pop μουσικές της. Η Σουηδή πραγματοποιεί φέτος το δεύτερο δισκογραφικό της βήμα με τον τίτλο 'Lady Wood'.
Στον πρώτο της δίσκο ακούγαμε electropop κομμάτια που μας έκαναν να κουνάμε ρυθμικά τα πόδια μας. Στο δεύτερο δίσκο της, ακούμε ξανά pop μελωδίες που δείχνουν ότι η Tove Lo να γνωρίζει πολύ καλά να γράφει. Η διαφορά μεταξύ των δυο δίσκων έγκειται στο γεγονός ότι η 29χρονη ακούγεται υπερβολικά mainstream στον δεύτερο. Ποτέ δεν ήμουν κατά του εμπορικού, αλλά σε περιπτώσεις όπως αυτή της Tove Lo φαίνεται πως δημιουργεί ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Μαζί με τους παραγωγούς του δίσκου προσπαθούν να πιάσουν τον παλμό του σήμερα παραμερίζοντας στην ουσία την αυθεντικότητα της Σουηδής.
Ο δίσκος χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο Chapter 1 τα κομμάτια είναι αρκετά πιο «μπιτάτα» και κάποια ρεφρέν έχουν την δυναμική να κρατήσουν ζωντανό τον δίσκο. Παραδείγματα είναι το “Influence”, το “Τrue Disaster” και το “Cool Girl”. Αν, όμως, έχεις ακούσει το προπέρσινο “Queen of the Clouds”, τα καινούργια κομμάτια θα σου ακουστούν πολύ κοινότυπα. Το Chapter 2, με εξαίρεση το “Flashes”, είναι σαν ένα μεγάλο filler και τελικά δύσκολα θα επιλέξεις πάνω από τρία κομμάτια από ολόκληρο τον δίσκο. Δυστυχώς δεν έβγαλε το συναίσθημα και την ένταση που περίμενα ότι θα με ταρακουνούσε κάπως για να δεχτώ με διαφορετικό τρόπο τον δίσκο αυτόν.
Ο δίσκος χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο Chapter 1 τα κομμάτια είναι αρκετά πιο «μπιτάτα» και κάποια ρεφρέν έχουν την δυναμική να κρατήσουν ζωντανό τον δίσκο. Παραδείγματα είναι το “Influence”, το “Τrue Disaster” και το “Cool Girl”. Αν, όμως, έχεις ακούσει το προπέρσινο “Queen of the Clouds”, τα καινούργια κομμάτια θα σου ακουστούν πολύ κοινότυπα. Το Chapter 2, με εξαίρεση το “Flashes”, είναι σαν ένα μεγάλο filler και τελικά δύσκολα θα επιλέξεις πάνω από τρία κομμάτια από ολόκληρο τον δίσκο. Δυστυχώς δεν έβγαλε το συναίσθημα και την ένταση που περίμενα ότι θα με ταρακουνούσε κάπως για να δεχτώ με διαφορετικό τρόπο τον δίσκο αυτόν.
Απουσιάζει ο αυθορμητισμός, η πιασάρικη πλευρά των τραγουδιών που, ενώ είναι καθαρά pop τραγούδια, δεν προορίζονται για ραδιοφωνικά hits. Είναι ξεκάθαρη η θέληση να γίνει μια περισσότερο επαγγελματική δουλειά, παρουσιάζοντας μια σειρά από κομμάτια που έχουν το στίγμα της Tove Lo (με τολμηρές ιστορίες και λέξεις), αλλά η υπερβολική προσπάθεια επαγγελματισμού ξεθωριάζει το ενδιαφέρον. Συνολικά δεν πρόκειται για έναν άσχημο δίσκο αλλά συγκριτικά με τον προηγούμενο, δεν ενθουσιάζομαι. Θα παραμείνω στα εξαιρετικά τραγούδια που κυκλοφόρησε πρόπερσι και τα οποία ακούγονται οποιαδήποτε στιγμή φρέσκα.
Σχετικό θέμα