20241116 225526

The Buzzcocks: Το πανκ χρόνια δεν κοιτά

Το περασμένο Σάββατο το "punk's not dead" έπαψε για λίγο να είναι ένα απλό σλόγκαν.

Διαβάστηκε φορες

Το αγγλικό πανκ ροκ συγκρότημα The Buzzcocks απέκτησε έναν νέο τραγουδιστή το 2019, όταν πέθανε ο επί σειρά δεκαετιών frontman τους Pete Shelley. Όμως, ο Steve Diggle δεν ήταν απλώς ένας αντικαταστάτης του Shelley, αλλά ο μπασίστας του συγκροτήματος από την πρώτη μέρα. Και το βράδυ του Σαββάτου σε ένα κατάμεστο, ιδρωμένο και δυστυχώς γεμάτο καπνό (ενός λεπτού σιγή για τον βραχύβιο αντικαπνιστικό νόμο...) Arch Club αποδείχθηκε ένας εξαιρετικός frontman, κερδίζοντας το κοινό από την πρώτη νότα.

Πριν όμως οι Buzzcocks μοιράσουν απλόχερα πανκ νοσταλγία, οι Αθηναίοι Nerrves κατάφεραν και με το παραπάνω να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα. Ο ήχος τους είναι ένα πλούσιο μείγμα μελωδιών τύπου Allah-Las και fuzz αγριάδας τύπου Ty Segall. Παίρνουν όλα τα καλά στοιχεία της garage και psych σκηνής των 60s, αποτίνουν το σεβασμό τους και τα μετατρέπουν σε ένα ζωντανό, μοντέρνο ήχο, χωρίς να είναι επιτηδευμένα vintage. Για περίπου 50 λεπτά (μάλιστα έπαιξαν και δυο τραγούδια παραπάνω ύστερα από συνεννόηση με το crew των Buzzcocks) ακούσαμε τραγούδια από τον δίσκο τους "We Were Too Late Anyway" και από το EP "Pest".

Η εναλλαγή στα φωνητικά μεταξύ του ντράμερ και του κιθαρίστα έδινε ένα έξτρα ενδιαφέρον στις συνθέσεις, με τον κημπορντίστα να λειτουργεί ως τρίτος (!) τραγουδιστής σε σημεία και τον μπασίστα να κρατάει απρόσκοπτα τον ρυθμό. Συνθέσεις φασαριόζικες, παρέα με πιο μελωδικά, ψυχεδελικά περάσματα που καταχειροκροτήθηκαν από όλους και έκαναν την αναμονή για τους headliners να μη φαντάζει ως αγγαρεία. Highlight της εμφάνισής τους το "Inside Your Head", που μάλιστα το είχε παίξει πριν μερικά χρόνια ο Iggy Pop στη ραδιοφωνική εκπομπή του στο BBC 6.

10 λεπτά πριν τις 23:00 και υπό τους ήχους της μουσικής επένδυσης του «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος», οι μουσικοί που απαρτίζουν την τωρινή σύνθεση των Buzzcocks πήραν τη θέση τους στην σκηνή. 

Ο Danny Farrant κάθισε πρώτος στα ντραμς. Οι Marco Perazzoli & Chris Remington πήραν τις θέσεις τους στην κιθάρα και το μπάσο αντίστοιχα και αμέσως μετά εμφανίστηκε ο Steve Diggle με ντέφι. "What Do I Get" το πρώτο κομμάτι και εξαρχής το κοινό είναι παραπάνω από ενθουσιώδες, με τα mosh pits και τo crowdsurfing να μη σταματάνε.

Υπάρχουν ελάχιστες μπάντες εκεί έξω που έχουν καταφέρει να διατηρήσουν τα εγγενή πανκ διαπιστευτήριά τους για πάνω από 40 χρόνια, όπως οι Buzzcocks. Είναι το συγκρότημα που έθεσε το πλαίσιο για τους Green Day, τους NOFX και δεκάδες άλλες μπάντες του ροκ μικρόκοσμου, γράφοντας οδυνηρά ειλικρινή τραγούδια για το σεξ, τη σεξουαλικότητα, την ερωτική απογοήτευση, αλλά και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Το συγκρότημα βρυχήθηκε σε κομμάτια όπως το "Senses Out of Control", το "I Don't Mind" και "Destination Zero".


Τραγούδια κλασσικά τόσο των ίδιων όσο και γενικότερα του αγγλικού πανκ ροκ διαδέχονταν το ένα το άλλο ("Why Can't I Touch It", "Orgasm Addict", "Boredom"), κάνοντας το κοινό να κραυγάζει ολοένα και πιο δυνατά, με το μπροστινό μέρος του club να δονείται για σχεδόν μιάμιση ώρα, όσο διήρκεσε περίπου η εμφάνισή τους. Ο Diggle δεν μιλούσε πολύ (κι όταν το έκανε ήταν σχεδόν αδύνατο να καταλάβει κανείς τι έλεγε, λόγω της προφοράς του, της γρήγορης ομιλίας του και του γενικού θορύβου του πλήθους), αλλά αυτό δεν φάνηκε να ενοχλεί κανέναν.

Tο encore ήταν σχεδόν ένα πλήρες δεύτερο σετ. Ο Diggle φόρεσε μια ακουστική κιθάρα για το "Love Is Lies", στη μοναδική χαμηλόφωνη ερμηνεία του live, με το "Ever Fallen In Love" να είναι το εικοστό πρώτο τραγούδι της βραδιάς. Μας αποχαιρέτησαν με ένα μακρόσυρτο, αρκούντως ψυχεδελικό, "Harmony in My Head", καταλήγοντας σε ένα θορυβώδες τέλος ενός σόου που είχε μικρούς και μεγάλους (κυρίως) να αποχωρούν με ένα μεγάλο χαμόγελο.


Setlist - The Buzzcocks

  1. What Do I Get
  2. I Don't Mind
  3. Everybody's Happy Nowadays
  4. Senses Out of Control
  5. Promises 
  6. Fast Cars
  7. Sick City Sometimes
  8. Autonomy
  9. Bad Dreams
  10. Why Can't I Touch It?
  11. Destination Zero
  12. Love You More
  13. Orgasm Addict
  14. Manchester Rain
  15. Love Is Lies
  16. Why She's A Girl From The Chainstore
  17. Chasing Rainbows
  18. Just Got To Let It GoBoredom
  19. Time's Up
  20. Ever Fallen In Love (With Someone You Shouldn't've)
  21. Harmony In My Head
Διαβάστε ακόμα