Δευτέρα βράδυ και ενώ έξω βρέχει καταρρακτωδώς το μικρό θεατράκι «Skrow» στο Παγκράτι καταφέρνει να γεμίσει με την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου.
Η Λένα Κιτσοπούλου, γνωστή για την καυστική της πένα, έχει βρει την ισορροπία μεταξύ γέλιου, έξυπνων ατακών, μιας προκλητικής γλώσσας και δύσκολων πολλές φορές καταστάσεων των χαρακτήρων της, κάνοντας τα θεατρικά της έργα τουλάχιστον ενδιαφέροντα.
Η ιστορία του κατάθλα διαδραματίζεται γύρω και πάνω στον καναπέ του, στο δικό του comfort zone.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πώς το Skrow αλλάζει παντελώς μορφή με την αλλαγή των σκηνικών. Είναι καταπληκτικό πώς το απλό αυτό και μικρό θεατράκι έχει τόσες δυνατότητες να φιλοξενεί διαφορετικά έργα και να είναι σαν ένας καμβάς που αλλάζει εντελώς μορφή ανάλογα με την παράσταση.
Οι καρέκλες είναι περιμετρικά βαλμένες γύρω από τον καναπέ του πρωταγωνιστή μας, οι θεατές τον περικυκλώνουν και αυτός μας ξεκινά της αφήγησή του.
Μία αφήγηση γεγονότων αρχικά για την διαφορετικότητα κάποιων ατόμων και πως αυτές επηρεάζουν ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του. Οι ομοιότητες με τη μητέρα του που «το στόμα της δεν ήξερε να χαμογελά» αλλά όχι επειδή ήταν σοβαρή όπως νόμιζαν όλοι είναι γι' αυτόν προφανείς. Η απομόνωσή του στο πατρικό του σπίτι στο χωριό που «το κοντινότερο σπίτι βρίσκεται στα 500 μέτρα και η πλατεία του χωριού στα 2 χιλόμετρα μακριά» για να αντιμετωπίσει την κατάθλιψή του γιατί δεν ήθελε να τον βλέπει το παιδί του έτσι.
«Γιατί είναι άρρωστο να μη θέλεις τίποτα; Να μην έχεις κανένα στόχο και κανένα όνειρο;»
Οι εμμονές, τα αντικίνητρα, τα κοινωνικά στερεότυπα, οι ψυχαναγκασμοί, όλα εξιστορούνται και κάπως εξηγούνται σε αυτή τη μία ώρα που μπαίνουμε ουσιαστικά στο μυαλό του καταθλιπτικού αυτού ανθρώπου.
«Δεν είναι καταθλιπτικοί όλοι αυτοί οι ανθρώπινοι οργανισμοί που ασυνείδητα έχουν αντιληφθεί πόσο καταθλιπτικοί είναι και τρέχουν με αλματώδη ταχύτητα μακριά από τον εαυτό τους και βαφτίζονται ισορροπημένοι;»
Η ερμηνεία του Κώστα Κορωναίου ήταν αρκετά καλή σε έναν απαιτητικό ρόλο, αυτόν του καταθλιπτικού μονολόγου. Ωστόσο ο ηθοποιός δεν καταφέρνει να σε κάνει να δεθείς με τον χαρακτήρα καθώς δεν βγάζει το αίσθημα της συμπόνοιας ή της λύπησης πράγμα που μπορεί να είναι και καλό για να μη φύγεις από την παράσταση και εσύ με κατάθλιψη.
Το κείμενο έχει στοιχεία κωμικά, τραγικά και έξυπνες ατάκες χωρίς όμως να είναι και από τα καλύτερα της Κιτσοπούλου.
«Καλύτερα ροζ γουρουνάκι, παρά σκατί ανθρωπάκι! Θέλω να μπορέσω να νιώσω αδιαφορία για όλα. Θέλω να μείνω σκέτος. Για να δω τι θα γίνει...»
Θα σας αρέσει εάν δεν σας κουράζουν οι μονόλογοι, αν σας αρέσει η γραφή της Κιτσοπούλου και αν κάπως αισθάνεστε κι εσείς να φλερτάρετε με καταθλιπτικές καταστάσεις.
Κείμενο: Λένα Κιτσοπούλου
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Μιχάλης Γιγιντής
Φωτισμοί: Βασίλης Πετεινάρης
Σκηνικά/Κοστούμια: Θεοδώρα Ζουμπούλη
Μουσική Επιμέλεια: Ματίνα Θεοδωρακίδου
Φωτογραφίες: Θοδωρής Παρασκευόπουλος
Παραγωγή: Πλέγμα
Ερμηνεία: Κώστας Κορωναίος
Skrow Theater
Αρχελάου 5, Παγκράτι
210 7235 842
Παραστάσεις:
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00
Εισιτήρια:
12 € Κανονικό
8 € Μειωμένο
Σχετικό θέμα