Συνομιλήσαμε με τον Rous και μάθαμε πολλά για τη δισκογραφική του επιστροφή, αλλά και τις συναυλίες που ετοιμάζει. Μια από αυτές είναι στο Faust την Τετάρτη 18 του μήνα.
Σε γνωρίσαμε το 2009 με το «Εξαιρέσεις» που ακόμα και σήμερα το τραγουδάμε όταν το ακούμε. Αλήθεια, πώς γράφτηκαν οι «Εξαιρέσεις»;
Απ’ όσο θυμάμαι, τον καιρό που ήμουν στην Ιταλία, είχα ηχογραφήσει μόνο το
ρεφρέν, φωνή-κιθάρα λούπα. Όταν μετά από μερικά χρόνια γύρισα στην Ελλάδα θυμήθηκα αυτή τη μελωδία και ξεκίνησα να ηχογραφώ το τραγούδι. Ένα απόγευμα μου πήρε. Ηχογραφώντας, παράλληλα έγραφα και τους στίχους. Οι στίχοι είχαν να κάνουν με κάποια πράγματα που συνέβαιναν στη ζωή μου τότε. Ίσως γι’ αυτό να βγήκαν και τόσο αβίαστα.
Εν έτει 2017 νέο τραγούδι, προπομπός δίσκου. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου;
Θα έλεγα πως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του άλμπουμ έχουν να κάνουν με τον τρόπο που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε. Δεν υπήρχε ωράριο. Όποτε αισθανόμουν πως ήθελα να ηχογραφήσω το έκανα στον χώρο που είχα στήσει γι’ αυτό το λόγο. Είναι ένας δίσκος στον οποίο τραγουδάω περισσότερο.
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι με τίτλο «Λουλούδι του δρόμου» σε πιο ροκ αποχρώσεις. Πώς προέκυψε;
Το λουλούδι γράφτηκε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ένα πρωί με μια
κιθάρα. Όταν γράφω κάτι, προσπαθώ να το ντεμάρω αμέσως. Το ντέμο
ακουγόταν οκ, έτσι αποφάσισα ότι θα μπορούσε να είναι κι αυτό μέσα στο
δίσκο. Δεν με προβλημάτισε καθόλου, παρόλο που ήταν μια late notice φάση.
Μπορείς να μας αποκαλύψεις τον τίτλο ενός τραγουδιού του δίσκου και την ιστορία που κρύβεται από πίσω;
Ένα από τα τραγούδια λέγεται «Δευτέρα». Είναι το πιο παλιό σε σχέση με τα
υπόλοιπα. Το είχα γράψει πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν μέλος σε μπάντα. Πάντα μου άρεσε να το τραγουδώ, παρόλο που δεν μπήκε στον πρώτο μου δίσκο. Νομίζω πια ότι είναι η ώρα του να βγει.
Ποια είναι τα κριτήρια του δίσκου από τη δημιουργία μέχρι την κυκλοφορία του;
Δε θέλω να το κάνω να ακουστεί πολύπλοκο, αλλά εξαρτάται τι θέλεις να κάνεις από την αρχή. Σε μια και μόνο ιδέα μπορεί να βασιστεί ολόκληρος δίσκος, ακόμα και ο τρόπος που θα τον ηχογραφήσεις. Από την άλλη θα μπορούσε να είναι μια πιο βραχυπρόθεσμη διαδικασία ετών. Εκεί τα κριτήρια γίνονται ολοένα και περισσότερα. Όσον αφορά σε αυτό το δίσκο, δε θα πω ότι τον έγραφα για 5 χρόνια.
Νέα μπάντα άρα νέοι μουσικοί σε πλαισιώνουν. Θες να μας τους συστήσεις;
Τα παιδιά που παίζουμε μαζί είναι κατ’ αρχήν καλοί συνεργάτες που αγαπούν και ξέρουν καλά αυτό που κάνουν. Ο Παύλος Μοναστηριώτης είναι στα τύμπανα και ο Νίκος Σβάνας στο μπάσο και φαίνεται να έχουν δέσει σε μεγάλο βαθμό. Δουλέψαμε πολύ καιρό για να φτιάξουμε μια βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε το υπόλοιπο. Στην κιθάρα ο Σίμος Συμεωνίδης δίνει αυτό που χρειάζεται για να ακουστεί ο ήχος που φανταζόμουν. Κερασάκι στην τούρτα, και τον θεωρώ επίσης μέλος της μπάντας, είναι ο Μάνος Στάγιας ο ηχολήπτης μας, που φροντίζει όλο αυτό που κάνουμε επί σκηνής να βγαίνει άρτιο προς τα έξω.
Αν έπρεπε να μπει ένας τίτλος θα ήταν τραγουδοποιός, συνθέτης ή ερμηνευτής;
Κάποιος μπορεί να σε αποκαλέσει τραγουδοποιό, ένας άλλος θα σε πει συνθέτη, και άλλος ερμηνευτή. Προσωπικά δε θα μπορούσα να δώσω κανέναν τίτλο στον εαυτό μου. Δε θα είχε σημασία. Ο κόσμος αντίθετα μπορεί. Θα μπορούσα να λέω πως είμαι ο βασιλιάς της Σουηδίας. Ο χρόνος δείχνει τι είσαι τελικά.
Στιχουργική, τραγούδι ή ένα μείγμα των δύο; Τι σου βγαίνει πιο αβίαστα;
Νομίζω ότι κάποιες φορές το δεύτερο, βγαίνει πιο αβίαστα. Ένα μείγμα των δύο είναι πιο χαοτικό, αλλά ταυτόχρονα πιο απολαυστικό όταν συμβαίνει. Η στιχουργική από μόνη της είναι πολύ δύσκολο πεδίο. Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να συμπυκνώσει κανείς, όσο περισσότερο νόημα μπορεί, σε λίγες μόνο λέξεις.
Η δισκογραφική αποχή έφερε ξεχωριστές συνεργασίες όπως με τη Χαρούλα Αλεξίου και την Ανδριάνα Μπάμπαλη.
Πράγματι. Και οι συνεργασίες με τη σειρά τους έφεραν μερικά ωραία τραγούδια, που όλοι οι συντελεστές τους χαιρόμαστε όταν αρέσουν στον κόσμο.
Με ποιον είναι το μεγαλύτερο όνειρο σου να συνεργαστείς;
Δεν το έχω σκεφτεί πραγματικά. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες των οποίων είμαι μεγάλος θαυμαστής. Δε θα μπορούσα να απαντήσω χωρίς να φανεί ότι το επιδιώκω. Ο χρόνος, οι συγκυρίες γεννούν με απρόβλεπτη συχνότητα πολύ ωραία πράγματα. Είμαστε όλοι επιβάτες σε τρένα που ταξιδεύουν στον κόσμο της μουσικής και των τραγουδιών. Ο καθένας στη ζωή του και στις διαταραχές του. Άλλοι έχουν κλείσει κουκέτα, άλλοι απλό κάθισμα. Οι συνεργασίες λοιπόν, είναι σαν τον τύπο στο διπλανό κάθισμα που σου πιάνει την κουβέντα ή το αντίθετο. Αν υπάρχει επικοινωνία και διάδραση η κουβέντα μεγαλώνει. Αν όχι, συνεχίζεις το βιβλίο σου.
Γιώργος 2009, Γιώργος 2017. Ποιες διαφορές έχει μουσικά και ως άνθρωπος;
Μεγαλώνω και αυτό είναι κάτι πολύ ωραίο. Από την άλλη, δικοί μου άνθρωποι μου λένε ότι είμαι ακόμα παιδί, μάλλον επειδή τους πειράζω συνέχεια. Σίγουρα όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτεις κι άλλες πτυχές της μουσικής και των ήχων αλλά και του εαυτού σου.
Ποια τα σχέδια σου για το χειμώνα;
Live, live, live, δημιουργία και να ακούω νέα και καλή μουσική.
***
Ο Rous θα εμφανιστεί στο Faust Bar την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου. Περισσότερα εδώ.
Σε γνωρίσαμε το 2009 με το «Εξαιρέσεις» που ακόμα και σήμερα το τραγουδάμε όταν το ακούμε. Αλήθεια, πώς γράφτηκαν οι «Εξαιρέσεις»;
Απ’ όσο θυμάμαι, τον καιρό που ήμουν στην Ιταλία, είχα ηχογραφήσει μόνο το
ρεφρέν, φωνή-κιθάρα λούπα. Όταν μετά από μερικά χρόνια γύρισα στην Ελλάδα θυμήθηκα αυτή τη μελωδία και ξεκίνησα να ηχογραφώ το τραγούδι. Ένα απόγευμα μου πήρε. Ηχογραφώντας, παράλληλα έγραφα και τους στίχους. Οι στίχοι είχαν να κάνουν με κάποια πράγματα που συνέβαιναν στη ζωή μου τότε. Ίσως γι’ αυτό να βγήκαν και τόσο αβίαστα.
Εν έτει 2017 νέο τραγούδι, προπομπός δίσκου. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου;
Θα έλεγα πως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του άλμπουμ έχουν να κάνουν με τον τρόπο που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε. Δεν υπήρχε ωράριο. Όποτε αισθανόμουν πως ήθελα να ηχογραφήσω το έκανα στον χώρο που είχα στήσει γι’ αυτό το λόγο. Είναι ένας δίσκος στον οποίο τραγουδάω περισσότερο.
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι με τίτλο «Λουλούδι του δρόμου» σε πιο ροκ αποχρώσεις. Πώς προέκυψε;
Το λουλούδι γράφτηκε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ένα πρωί με μια
κιθάρα. Όταν γράφω κάτι, προσπαθώ να το ντεμάρω αμέσως. Το ντέμο
ακουγόταν οκ, έτσι αποφάσισα ότι θα μπορούσε να είναι κι αυτό μέσα στο
δίσκο. Δεν με προβλημάτισε καθόλου, παρόλο που ήταν μια late notice φάση.
Μπορείς να μας αποκαλύψεις τον τίτλο ενός τραγουδιού του δίσκου και την ιστορία που κρύβεται από πίσω;
Ένα από τα τραγούδια λέγεται «Δευτέρα». Είναι το πιο παλιό σε σχέση με τα
υπόλοιπα. Το είχα γράψει πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν μέλος σε μπάντα. Πάντα μου άρεσε να το τραγουδώ, παρόλο που δεν μπήκε στον πρώτο μου δίσκο. Νομίζω πια ότι είναι η ώρα του να βγει.
Ποια είναι τα κριτήρια του δίσκου από τη δημιουργία μέχρι την κυκλοφορία του;
Δε θέλω να το κάνω να ακουστεί πολύπλοκο, αλλά εξαρτάται τι θέλεις να κάνεις από την αρχή. Σε μια και μόνο ιδέα μπορεί να βασιστεί ολόκληρος δίσκος, ακόμα και ο τρόπος που θα τον ηχογραφήσεις. Από την άλλη θα μπορούσε να είναι μια πιο βραχυπρόθεσμη διαδικασία ετών. Εκεί τα κριτήρια γίνονται ολοένα και περισσότερα. Όσον αφορά σε αυτό το δίσκο, δε θα πω ότι τον έγραφα για 5 χρόνια.
Νέα μπάντα άρα νέοι μουσικοί σε πλαισιώνουν. Θες να μας τους συστήσεις;Τα παιδιά που παίζουμε μαζί είναι κατ’ αρχήν καλοί συνεργάτες που αγαπούν και ξέρουν καλά αυτό που κάνουν. Ο Παύλος Μοναστηριώτης είναι στα τύμπανα και ο Νίκος Σβάνας στο μπάσο και φαίνεται να έχουν δέσει σε μεγάλο βαθμό. Δουλέψαμε πολύ καιρό για να φτιάξουμε μια βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε το υπόλοιπο. Στην κιθάρα ο Σίμος Συμεωνίδης δίνει αυτό που χρειάζεται για να ακουστεί ο ήχος που φανταζόμουν. Κερασάκι στην τούρτα, και τον θεωρώ επίσης μέλος της μπάντας, είναι ο Μάνος Στάγιας ο ηχολήπτης μας, που φροντίζει όλο αυτό που κάνουμε επί σκηνής να βγαίνει άρτιο προς τα έξω.
Αν έπρεπε να μπει ένας τίτλος θα ήταν τραγουδοποιός, συνθέτης ή ερμηνευτής;
Κάποιος μπορεί να σε αποκαλέσει τραγουδοποιό, ένας άλλος θα σε πει συνθέτη, και άλλος ερμηνευτή. Προσωπικά δε θα μπορούσα να δώσω κανέναν τίτλο στον εαυτό μου. Δε θα είχε σημασία. Ο κόσμος αντίθετα μπορεί. Θα μπορούσα να λέω πως είμαι ο βασιλιάς της Σουηδίας. Ο χρόνος δείχνει τι είσαι τελικά.
Στιχουργική, τραγούδι ή ένα μείγμα των δύο; Τι σου βγαίνει πιο αβίαστα;
Νομίζω ότι κάποιες φορές το δεύτερο, βγαίνει πιο αβίαστα. Ένα μείγμα των δύο είναι πιο χαοτικό, αλλά ταυτόχρονα πιο απολαυστικό όταν συμβαίνει. Η στιχουργική από μόνη της είναι πολύ δύσκολο πεδίο. Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να συμπυκνώσει κανείς, όσο περισσότερο νόημα μπορεί, σε λίγες μόνο λέξεις.
Η δισκογραφική αποχή έφερε ξεχωριστές συνεργασίες όπως με τη Χαρούλα Αλεξίου και την Ανδριάνα Μπάμπαλη.
Πράγματι. Και οι συνεργασίες με τη σειρά τους έφεραν μερικά ωραία τραγούδια, που όλοι οι συντελεστές τους χαιρόμαστε όταν αρέσουν στον κόσμο.
Με ποιον είναι το μεγαλύτερο όνειρο σου να συνεργαστείς;
Δεν το έχω σκεφτεί πραγματικά. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες των οποίων είμαι μεγάλος θαυμαστής. Δε θα μπορούσα να απαντήσω χωρίς να φανεί ότι το επιδιώκω. Ο χρόνος, οι συγκυρίες γεννούν με απρόβλεπτη συχνότητα πολύ ωραία πράγματα. Είμαστε όλοι επιβάτες σε τρένα που ταξιδεύουν στον κόσμο της μουσικής και των τραγουδιών. Ο καθένας στη ζωή του και στις διαταραχές του. Άλλοι έχουν κλείσει κουκέτα, άλλοι απλό κάθισμα. Οι συνεργασίες λοιπόν, είναι σαν τον τύπο στο διπλανό κάθισμα που σου πιάνει την κουβέντα ή το αντίθετο. Αν υπάρχει επικοινωνία και διάδραση η κουβέντα μεγαλώνει. Αν όχι, συνεχίζεις το βιβλίο σου.
Γιώργος 2009, Γιώργος 2017. Ποιες διαφορές έχει μουσικά και ως άνθρωπος;
Μεγαλώνω και αυτό είναι κάτι πολύ ωραίο. Από την άλλη, δικοί μου άνθρωποι μου λένε ότι είμαι ακόμα παιδί, μάλλον επειδή τους πειράζω συνέχεια. Σίγουρα όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτεις κι άλλες πτυχές της μουσικής και των ήχων αλλά και του εαυτού σου.
Ποια τα σχέδια σου για το χειμώνα;
Live, live, live, δημιουργία και να ακούω νέα και καλή μουσική.
***
Ο Rous θα εμφανιστεί στο Faust Bar την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου. Περισσότερα εδώ.