Κάπου ανάμεσα στη νοσταλγία για τις προηγούμενες δεκαετίες, τη μόδα για anniversary tours επικεντρωμένα σε δίσκους ορόσημα αλλά και ένα παροδικό δημιουργικό τέλμα, οι U2 αποφάσισαν να περιοδεύσουν για το θρυλικό "Joshua Tree". O θεατής έχει πολλούς λόγους να ταυτιστεί με τη συγκεκριμένη δουλεία των U2 καθώς η θεματολογία του σχετίζεται με την μεταβατική περίοδο που ζούμε σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Ο πιο σημαντικός λόγος όμως είναι η διαχρονική ποιότητα της.
Σε αυτή τη περιοδεία, τους U2 συνοδεύει ο Noel Gallagher ο οποίος άνοιξε τη συναυλία με τραγούδια από τους δύο προσωπικούς του δίσκους με τους High Flying Birds, συμπεριλαμβάνοντας κομμάτια της παλιάς του μπάντας. Το κοινό δεν έχασε φυσικά την ευκαιρία να τραγουδήσει Oasis. O Noel ήταν λίγο στραβωμένος αλλά για τα αδέλφια Gallagher αυτό είναι συνηθισμένο. Ξεκίνησε με το 'Everybody's On The Run' από τον πρώτο του δίσκο και όταν έπαιξε το 'Champagne Supernova' και το 'Wonderwall' (που στα φωνητικά το προσέγγισε λίγο διαφορετικά) ο κόσμος άρχισε να συμμετέχει. Το "Chasing Yestedays" του 2015 θυμίζει τις μέρες του "(What's the Story) Morning Glory?” συνεπώς παλιές και καινούριες συνθέσεις ακούγονται σα φυσική συνέχεια. Ήταν άλλωστε ο κύριος συνθέτης στους Oasis.
Στην μπάντα του είχε horn section για πιο γεμάτο ήχο. Ο ίδιος ήταν λιτός στις κινήσεις του δίνοντας βάση στις εκτελέσεις των τραγουδιών. Οι High Flying Birds χωρίς να φτάνουν το εμπορικό μέγεθος της οικογενειακής του μπάντας, συνεχίζουν μία παράλληλη πορεία - με εκσυγχρονισμένο ηχόχρωμα.
Το show των U2 που διαδέχτηκε τον Noel ήταν λιτό συγκριτικά με την U2 360° περιοδεία, παρόλο που το τεράστιο video wall έπιανε το ένα πέταλο του σταδίου. Η σκηνή από ψηλά έμοιαζε με δέντρο, η κορυφή του οποίου σχημάτιζε το B-Stage. Από εκεί ξεκίνησε η συναυλία, μέσα στους οπαδούς, με ένα ποτ-πουρί από επιτυχίες της πρώτης δεκαετίας του συγκροτήματος. Με το πρώτο χτύπημα των drums στο ‘Sunday Bloody Sunday‘ και το ρεφρέν του ‘Pride’, το κοινό μπήκε στο πνεύμα της συναυλίας. Το ‘Bad’ και οι εμβόλιμοι στοίχοι του ‘Heroes’ (του David Bowie) ξύπνησαν παλιές αναμνήσεις που οδήγησαν στο ”Joshua Tree”.
Η μπάντα μπήκε στο δεύτερο μέρος του set με μία σωστά στημένη συναυλιακή στιγμή. Στις πρώτες νότες του 'Where The Streets Have No Name' περπάτησαν από το B-Stage στη κεντρική στιγμή και το video wall άνοιξε σχηματίζοντας ένα τεράστιο Joshua Tree με κατακόκκινο περίγραμμα. Οι U2 κοντοστάθηκαν, κοίταξαν το κοινό και η οθόνη έγινε δρόμος που τρέχει, για να υποδεχτεί τον δίσκο-σταθμό της καριέρας τους.
Ο δίσκος παίχτηκε ολόκληρος και τα τραγούδια ήταν στην ίδια σειρά όπως πρωτοακούστηκαν το 1987. Εκτός από τα προφανή 'I Still Haven't Found' και 'With Or Without You', η ιδιαιτερότητα του "Joshua Tree" επικεντρώνεται σε κομμάτια που συνήθως δεν παίζουν στις συναυλίες τους. Ειδικά το 'Red Mining Town' παίχτηκε για πρώτη φορά live σε αυτό το tour, 30 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του. Ο ήχος της κιθάρας του Τhe Edge ζωντάνεψε στο 'In God's Country' και ηλέκτρισε στο 'Exit'. Οι θεατές του σταδίου συνόδεψαν τους U2 στο 'Mothers of the Disappeared' για να κλείσει με συγκινητικό τρόπο το κεφάλαιο του “Joshua Tree”.
Το video wall γέμιζε το στάδιο με εικόνες (τεράστιες εικόνες για την ακρίβεια) και γραφικά με θεματολογία που σχετιζόταν με το κάθε τραγούδι. Εικόνες ταξιδιάρικες από τη φύση της Αμερικής μαζί με την αντίθεση τους, εικόνες από στρατιώτες και πόλεμο. Όσο μουσικά δεμένη και να είναι η μπάντα (είναι μαζί από το 1976 χωρίς διαλλείματα), όσο καλοδιατηρημένη και να παραμένει η φωνή του Bono, το οπτικοακουστικό θέαμα δε παύει να σε παρασέρνει μαζί με τη μουσική. Δεν περίμενε βέβαια κανείς κάτι λιγότερο από τους U2 που μας έχουν συνηθίσει σε παραγωγές μεγαθήρια.
Το τρίτο μέρος ήταν αφιερωμένο στο 'Beautiful Day' και το 'Elevation' ώστε να ανέβει το κέφι. Εκεί βρέθηκε ένα μικρό κομμάτι του "Achtung Baby", το χιλιοπαιγμένο 'One' αλλά και τo φωτεινό 'Ultra violet'. Το καινούριο τραγούδι, 'The Little Things That Give You Away' ακούστηκε σα συνέχεια του "Songs Of Innocence", ενώ το κλείσιμο της βραδιάς μαζί με το Noel Gallagher ήταν λίγο αταίριαστο. Ευχαριστηθήκαμε το 'Don't Look Back In Anger' στο φινάλε της συναυλίας (το αφιέρωσαν στα θύματα της επίθεσης στο Manchester και στο Grenfell Tower), ωστόσο η θέση του ήταν στη μέση του set. Για λόγους ομοιομορφίας, οι U2 έπρεπε να τελειώσουν με δικό τους τραγούδι.
Ο Bono δυστυχώς έχει μεγάλο στόμα και δεν είναι λίγες οι φορές που οι δηλώσεις του καλύπτουν την μουσική. Πλην όμως πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι θίγει θέματα για τα οποία άλλοι με τη δικιά του επιρροή δεν ασχολούνται καν. Στη συγκεκριμένη συναυλία είπε αυτά που έπρεπε. Δεν άρχισε τις υπερβολές διαβάζοντας ονόματα ή βγάζοντας λόγους για την ειρήνη και τη φτωχιά. Για τα δικά του δεδομένα ήταν φειδωλός στις κουβέντες του.
Οι U2 είναι πια μια μεγάλη επιχείρηση, όπως όλα τα συγκροτήματα αυτού του μεγέθους. Συνεπώς είναι δύσκολο πια να σου περάσουν τα μηνύματα που αυθόρμητα είχαν εκφράσει στο "Joshua Tree". Όμως το δέσιμο του συγκροτήματος και το φαντασμαγορικό show βοήθησαν στην αναβίωση των συναισθημάτων που συνοδεύουν το δίσκο που απογείωσε την καρίερα τους.
Οι Ιρλανδοί θα μπορούσαν να παίξουν πολλά ακόμα τραγούδια από τον πλούσιο κατάλογό τους, αλλά οι συγκεκριμένες συναυλίες δίνουν βάρος στο “Joshua Tree” και στην επανασύνδεση με το κοινό τους. Ξεκίνησαν ανάμεσα στον κόσμο μινιμαλιστικά, χωρίς εφέ, και μας αποχαιρέτησαν με τον ίδιο τρόπο.
Noel Gallagher’s High Flying Birds Setlist
Everybody's on the Run
Lock All the Doors
In the Heat of the Moment
Riverman
Champagne Supernova (Oasis διασκευή)
You Know We Can't Go Back
Half the World Away (Oasis διασκευή)
The Mexican
Wonderwall (Oasis διασκευή)
Little by Little (Oasis διασκευή)
AKA... What a Life!
U2 Setlist
Sunday Bloody Sunday
New Year's Day
Bad (απόσπασμα από "Heroes")
Pride (In the Name of Love)
The Joshua Tree
Where the Streets Have No Name
I Still Haven't Found What I'm Looking For
With or Without You
Bullet the Blue Sky
Running to Stand Still
Red Hill Mining Town
In God's Country
Trip Through Your Wires
One Tree Hill
Exit
Mothers of the Disappeared
Encore:
Miss Sarajevo (Passengers διασκευή)
Beautiful Day
Elevation
Vertigo
Ultraviolet (Light My Way)
One
The Little Things That Give You Away
Don't Look Back in Anger (Oasis διασκευή ) [μαζί με τον Noel Gallagher]
[Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στον Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mix Grill]
Σε αυτή τη περιοδεία, τους U2 συνοδεύει ο Noel Gallagher ο οποίος άνοιξε τη συναυλία με τραγούδια από τους δύο προσωπικούς του δίσκους με τους High Flying Birds, συμπεριλαμβάνοντας κομμάτια της παλιάς του μπάντας. Το κοινό δεν έχασε φυσικά την ευκαιρία να τραγουδήσει Oasis. O Noel ήταν λίγο στραβωμένος αλλά για τα αδέλφια Gallagher αυτό είναι συνηθισμένο. Ξεκίνησε με το 'Everybody's On The Run' από τον πρώτο του δίσκο και όταν έπαιξε το 'Champagne Supernova' και το 'Wonderwall' (που στα φωνητικά το προσέγγισε λίγο διαφορετικά) ο κόσμος άρχισε να συμμετέχει. Το "Chasing Yestedays" του 2015 θυμίζει τις μέρες του "(What's the Story) Morning Glory?” συνεπώς παλιές και καινούριες συνθέσεις ακούγονται σα φυσική συνέχεια. Ήταν άλλωστε ο κύριος συνθέτης στους Oasis.
Στην μπάντα του είχε horn section για πιο γεμάτο ήχο. Ο ίδιος ήταν λιτός στις κινήσεις του δίνοντας βάση στις εκτελέσεις των τραγουδιών. Οι High Flying Birds χωρίς να φτάνουν το εμπορικό μέγεθος της οικογενειακής του μπάντας, συνεχίζουν μία παράλληλη πορεία - με εκσυγχρονισμένο ηχόχρωμα.
Το show των U2 που διαδέχτηκε τον Noel ήταν λιτό συγκριτικά με την U2 360° περιοδεία, παρόλο που το τεράστιο video wall έπιανε το ένα πέταλο του σταδίου. Η σκηνή από ψηλά έμοιαζε με δέντρο, η κορυφή του οποίου σχημάτιζε το B-Stage. Από εκεί ξεκίνησε η συναυλία, μέσα στους οπαδούς, με ένα ποτ-πουρί από επιτυχίες της πρώτης δεκαετίας του συγκροτήματος. Με το πρώτο χτύπημα των drums στο ‘Sunday Bloody Sunday‘ και το ρεφρέν του ‘Pride’, το κοινό μπήκε στο πνεύμα της συναυλίας. Το ‘Bad’ και οι εμβόλιμοι στοίχοι του ‘Heroes’ (του David Bowie) ξύπνησαν παλιές αναμνήσεις που οδήγησαν στο ”Joshua Tree”.
Η μπάντα μπήκε στο δεύτερο μέρος του set με μία σωστά στημένη συναυλιακή στιγμή. Στις πρώτες νότες του 'Where The Streets Have No Name' περπάτησαν από το B-Stage στη κεντρική στιγμή και το video wall άνοιξε σχηματίζοντας ένα τεράστιο Joshua Tree με κατακόκκινο περίγραμμα. Οι U2 κοντοστάθηκαν, κοίταξαν το κοινό και η οθόνη έγινε δρόμος που τρέχει, για να υποδεχτεί τον δίσκο-σταθμό της καριέρας τους.
Ο δίσκος παίχτηκε ολόκληρος και τα τραγούδια ήταν στην ίδια σειρά όπως πρωτοακούστηκαν το 1987. Εκτός από τα προφανή 'I Still Haven't Found' και 'With Or Without You', η ιδιαιτερότητα του "Joshua Tree" επικεντρώνεται σε κομμάτια που συνήθως δεν παίζουν στις συναυλίες τους. Ειδικά το 'Red Mining Town' παίχτηκε για πρώτη φορά live σε αυτό το tour, 30 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του. Ο ήχος της κιθάρας του Τhe Edge ζωντάνεψε στο 'In God's Country' και ηλέκτρισε στο 'Exit'. Οι θεατές του σταδίου συνόδεψαν τους U2 στο 'Mothers of the Disappeared' για να κλείσει με συγκινητικό τρόπο το κεφάλαιο του “Joshua Tree”.
Το video wall γέμιζε το στάδιο με εικόνες (τεράστιες εικόνες για την ακρίβεια) και γραφικά με θεματολογία που σχετιζόταν με το κάθε τραγούδι. Εικόνες ταξιδιάρικες από τη φύση της Αμερικής μαζί με την αντίθεση τους, εικόνες από στρατιώτες και πόλεμο. Όσο μουσικά δεμένη και να είναι η μπάντα (είναι μαζί από το 1976 χωρίς διαλλείματα), όσο καλοδιατηρημένη και να παραμένει η φωνή του Bono, το οπτικοακουστικό θέαμα δε παύει να σε παρασέρνει μαζί με τη μουσική. Δεν περίμενε βέβαια κανείς κάτι λιγότερο από τους U2 που μας έχουν συνηθίσει σε παραγωγές μεγαθήρια.
Το τρίτο μέρος ήταν αφιερωμένο στο 'Beautiful Day' και το 'Elevation' ώστε να ανέβει το κέφι. Εκεί βρέθηκε ένα μικρό κομμάτι του "Achtung Baby", το χιλιοπαιγμένο 'One' αλλά και τo φωτεινό 'Ultra violet'. Το καινούριο τραγούδι, 'The Little Things That Give You Away' ακούστηκε σα συνέχεια του "Songs Of Innocence", ενώ το κλείσιμο της βραδιάς μαζί με το Noel Gallagher ήταν λίγο αταίριαστο. Ευχαριστηθήκαμε το 'Don't Look Back In Anger' στο φινάλε της συναυλίας (το αφιέρωσαν στα θύματα της επίθεσης στο Manchester και στο Grenfell Tower), ωστόσο η θέση του ήταν στη μέση του set. Για λόγους ομοιομορφίας, οι U2 έπρεπε να τελειώσουν με δικό τους τραγούδι.
Ο Bono δυστυχώς έχει μεγάλο στόμα και δεν είναι λίγες οι φορές που οι δηλώσεις του καλύπτουν την μουσική. Πλην όμως πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι θίγει θέματα για τα οποία άλλοι με τη δικιά του επιρροή δεν ασχολούνται καν. Στη συγκεκριμένη συναυλία είπε αυτά που έπρεπε. Δεν άρχισε τις υπερβολές διαβάζοντας ονόματα ή βγάζοντας λόγους για την ειρήνη και τη φτωχιά. Για τα δικά του δεδομένα ήταν φειδωλός στις κουβέντες του.
Οι U2 είναι πια μια μεγάλη επιχείρηση, όπως όλα τα συγκροτήματα αυτού του μεγέθους. Συνεπώς είναι δύσκολο πια να σου περάσουν τα μηνύματα που αυθόρμητα είχαν εκφράσει στο "Joshua Tree". Όμως το δέσιμο του συγκροτήματος και το φαντασμαγορικό show βοήθησαν στην αναβίωση των συναισθημάτων που συνοδεύουν το δίσκο που απογείωσε την καρίερα τους.
Οι Ιρλανδοί θα μπορούσαν να παίξουν πολλά ακόμα τραγούδια από τον πλούσιο κατάλογό τους, αλλά οι συγκεκριμένες συναυλίες δίνουν βάρος στο “Joshua Tree” και στην επανασύνδεση με το κοινό τους. Ξεκίνησαν ανάμεσα στον κόσμο μινιμαλιστικά, χωρίς εφέ, και μας αποχαιρέτησαν με τον ίδιο τρόπο.
Noel Gallagher’s High Flying Birds Setlist
Everybody's on the Run
Lock All the Doors
In the Heat of the Moment
Riverman
Champagne Supernova (Oasis διασκευή)
You Know We Can't Go Back
Half the World Away (Oasis διασκευή)
The Mexican
Wonderwall (Oasis διασκευή)
Little by Little (Oasis διασκευή)
AKA... What a Life!
U2 Setlist
Sunday Bloody Sunday
New Year's Day
Bad (απόσπασμα από "Heroes")
Pride (In the Name of Love)
The Joshua Tree
Where the Streets Have No Name
I Still Haven't Found What I'm Looking For
With or Without You
Bullet the Blue Sky
Running to Stand Still
Red Hill Mining Town
In God's Country
Trip Through Your Wires
One Tree Hill
Exit
Mothers of the Disappeared
Encore:
Miss Sarajevo (Passengers διασκευή)
Beautiful Day
Elevation
Vertigo
Ultraviolet (Light My Way)
One
The Little Things That Give You Away
Don't Look Back in Anger (Oasis διασκευή ) [μαζί με τον Noel Gallagher]
[Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στον Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mix Grill]