1. Τι θα ακούσεις;
Στέρεο Νόβα!!!
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Νέα Μόδα, Video Club, Ισορροπία
3. Βαθμολογία;
6/10
Ο Ουρανός είναι το άλμπουμ που κάποιοι περίμεναν μια 20ετία και κάποιοι απεύχονταν να φτάσει αυτή η στιγμή. Είναι το άλμπουμ που για κάποιους συνεχίζει τη μυθολογία των Στέρεο Νόβα, για κάποιους άλλους τη σταματά.
Ο Ουρανός αν και πατάει γερά στην ιστορία του συγκροτήματος, συνδέεται αρκετά και με το τώρα, φέρνοντας στο μυαλό τους Moderat ή τον Jon Hopkins (αλλά μήπως δεν τα είχαν ξανακάνει στο παρελθόν όλα αυτά;).
Ο Ουρανός είναι ένας δίσκος συμπαθητικός για την εποχή του, όχι όμως στο ύψος των παλιότερων. Είναι ένα άλμπουμ που δεν ικανοποιεί πολύ κόσμο, ένα περισσότερο ορχηστρικό άλμπουμ, ένα άλμπουμ που χρειάζεται, που δε χρειάζεται, που έπρεπε και δεν έπρεπε.
Ο Ουρανός είναι όλα αυτά. Κι είναι ο 6ος δίσκος των υπέροχων Στέρεο Νόβα (χωρίς τον Α.Π.), του σημαντικότερου για το γράφοντα συγκροτήματος στην Ελλάδα.
Αυτό δεν αλλάζει κι ούτε πρόκειται να αλλάξει όσα άλμπουμ και να βγάλουν έπειτα, εξάλλου τη δουλειά τους την έκαναν όταν κι όσο έπρεπε.
Ο Ουρανός όμως, ενώ έχει πολλά από εκείνα τα στοιχεία για τα οποία αγαπήσαμε τους ΣΝ, έχει λιγότερα από εκείνα που σίγουρα περιμέναμε. Και το σημαντικότερο, αν κάποιος καταφέρει να σταθεί αντικειμενικά απέναντι στο άλμπουμ, θα δει ουσιαστικά πως ο Ουρανός είναι ένα μέτριο προς καλό άλμπουμ, που στηρίζεται στα ορχηστρικά του κομμάτια, που κάποια από αυτά ξεχωρίζουν, με κανένα όμως δε μπορείς να συνδεθείς κι απόλυτα.
Τα 3 singles πάντως ήταν σοφότατα επιλεγμένα. Η «Ισορροπία» αν και κάπως ανισόρροπη, είχε εκείνη τη σκοτεινιά και το ρομαντισμό του παρελθόντος, το «Video Club», είναι το καλύτερο ορχηστρικό του, κι η «Νέα Μόδα», είναι ένα περισσότερο εμπορικό κομμάτι από όσα μας είχαν συνηθίσει, κοντά σε κάποιες δημιουργίες του Κ.Β, αλλά και στη συνεργασία του Μ.Δ. με την Τάνια Τσανακλίδου (χωρίς ίχνος ψήγματος για την εμπορικότητα).
Στο σύνολο του όμως το άλμπουμ δεν ικανοποιεί. Υπάρχουν τα γνώριμα αστικά τοπία και μονοπάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων όμως δεν οδηγούν πουθενά. Υπάρχουν στιγμές που κάποιοι ήχοι και στίχοι σε χτυπούν στην καρδιά, λίγο μετά όμως τα πράγματα είναι κάπως θολά κι άνευρα. Προσπαθείς να πιαστείς από κάπου και να πας όσο πιο κοντά και βαθιά γίνεται, στο τέλος όμως απομακρύνεσαι.
Αναρωτιέμαι μάλιστα, αν έχει γίνει εσκεμμένα αυτό, αφού οι ΣΝ είχαν πάντα τη δύναμη να αποτυπώνουν το τώρα και το μετά με τρόπο μοναδικό. Είναι αυτή η γκριζάδα και ψυχρότητα που διέπει τον ουρανό, αποτέλεσμα των ερεθισμάτων τους από τη σύγχρονη, πιο θολή κι αβέβαιη από ποτέ, εποχή; Είναι «ανολοκλήρωτες» ιδέες πάνω στις οποίες μπορείς κάπως να ισορροπήσεις, παίρνοντας το ρίσκο να πέσεις ή να παραμείνεις περήφανα όρθιος;
Ο Ουρανός ήταν/είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συνδεθούμε με το παρελθόν μας, με το μέσα μας και με το τώρα. Ένα τώρα που μας έφερε ένα νέο άλμπουμ ενός από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα όλων των εποχών και μιας συναυλίας που πρόκειται να γίνει σε πολύ λίγες μέρες. Κι αυτό είναι ένα δώρο από μόνο του. Δεν αρκεί όμως για να μιλήσουμε για μια εξαιρετική, μουσικά, επιστροφή.
Στέρεο Νόβα!!!
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Νέα Μόδα, Video Club, Ισορροπία
3. Βαθμολογία;
6/10
Ο Ουρανός είναι το άλμπουμ που κάποιοι περίμεναν μια 20ετία και κάποιοι απεύχονταν να φτάσει αυτή η στιγμή. Είναι το άλμπουμ που για κάποιους συνεχίζει τη μυθολογία των Στέρεο Νόβα, για κάποιους άλλους τη σταματά.
Ο Ουρανός αν και πατάει γερά στην ιστορία του συγκροτήματος, συνδέεται αρκετά και με το τώρα, φέρνοντας στο μυαλό τους Moderat ή τον Jon Hopkins (αλλά μήπως δεν τα είχαν ξανακάνει στο παρελθόν όλα αυτά;).
Ο Ουρανός είναι ένας δίσκος συμπαθητικός για την εποχή του, όχι όμως στο ύψος των παλιότερων. Είναι ένα άλμπουμ που δεν ικανοποιεί πολύ κόσμο, ένα περισσότερο ορχηστρικό άλμπουμ, ένα άλμπουμ που χρειάζεται, που δε χρειάζεται, που έπρεπε και δεν έπρεπε.
Ο Ουρανός είναι όλα αυτά. Κι είναι ο 6ος δίσκος των υπέροχων Στέρεο Νόβα (χωρίς τον Α.Π.), του σημαντικότερου για το γράφοντα συγκροτήματος στην Ελλάδα.
Αυτό δεν αλλάζει κι ούτε πρόκειται να αλλάξει όσα άλμπουμ και να βγάλουν έπειτα, εξάλλου τη δουλειά τους την έκαναν όταν κι όσο έπρεπε.
Ο Ουρανός όμως, ενώ έχει πολλά από εκείνα τα στοιχεία για τα οποία αγαπήσαμε τους ΣΝ, έχει λιγότερα από εκείνα που σίγουρα περιμέναμε. Και το σημαντικότερο, αν κάποιος καταφέρει να σταθεί αντικειμενικά απέναντι στο άλμπουμ, θα δει ουσιαστικά πως ο Ουρανός είναι ένα μέτριο προς καλό άλμπουμ, που στηρίζεται στα ορχηστρικά του κομμάτια, που κάποια από αυτά ξεχωρίζουν, με κανένα όμως δε μπορείς να συνδεθείς κι απόλυτα.
Τα 3 singles πάντως ήταν σοφότατα επιλεγμένα. Η «Ισορροπία» αν και κάπως ανισόρροπη, είχε εκείνη τη σκοτεινιά και το ρομαντισμό του παρελθόντος, το «Video Club», είναι το καλύτερο ορχηστρικό του, κι η «Νέα Μόδα», είναι ένα περισσότερο εμπορικό κομμάτι από όσα μας είχαν συνηθίσει, κοντά σε κάποιες δημιουργίες του Κ.Β, αλλά και στη συνεργασία του Μ.Δ. με την Τάνια Τσανακλίδου (χωρίς ίχνος ψήγματος για την εμπορικότητα).
Στο σύνολο του όμως το άλμπουμ δεν ικανοποιεί. Υπάρχουν τα γνώριμα αστικά τοπία και μονοπάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων όμως δεν οδηγούν πουθενά. Υπάρχουν στιγμές που κάποιοι ήχοι και στίχοι σε χτυπούν στην καρδιά, λίγο μετά όμως τα πράγματα είναι κάπως θολά κι άνευρα. Προσπαθείς να πιαστείς από κάπου και να πας όσο πιο κοντά και βαθιά γίνεται, στο τέλος όμως απομακρύνεσαι.
Αναρωτιέμαι μάλιστα, αν έχει γίνει εσκεμμένα αυτό, αφού οι ΣΝ είχαν πάντα τη δύναμη να αποτυπώνουν το τώρα και το μετά με τρόπο μοναδικό. Είναι αυτή η γκριζάδα και ψυχρότητα που διέπει τον ουρανό, αποτέλεσμα των ερεθισμάτων τους από τη σύγχρονη, πιο θολή κι αβέβαιη από ποτέ, εποχή; Είναι «ανολοκλήρωτες» ιδέες πάνω στις οποίες μπορείς κάπως να ισορροπήσεις, παίρνοντας το ρίσκο να πέσεις ή να παραμείνεις περήφανα όρθιος;
Ο Ουρανός ήταν/είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συνδεθούμε με το παρελθόν μας, με το μέσα μας και με το τώρα. Ένα τώρα που μας έφερε ένα νέο άλμπουμ ενός από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα όλων των εποχών και μιας συναυλίας που πρόκειται να γίνει σε πολύ λίγες μέρες. Κι αυτό είναι ένα δώρο από μόνο του. Δεν αρκεί όμως για να μιλήσουμε για μια εξαιρετική, μουσικά, επιστροφή.