Η ανασκόπηση των καλύτερων δίσκων της χρονιάς συνεχίζεται σήμερα με τα albums στις θέσεις #9 έως #16.
9. VAMPIRE WEEKEND – ContraΤο νέο album των Vampire Weekend κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά το ομώνυμο και πολυσυζητημένο ντεμπούτο τους. Το Contra ηχογραφήθηκε στο Brooklyn σε παραγωγή του πολυοργανίστα τους Rostam Batmanglij και οι επιρροές στο album από σύγχρονους Αφρικάνικους ρυθμούς είναι εντονότερες, σε σχέση με την πρώτη κυκλοφορία τους, ενώ τα synths - που σε κάποιες περιπτώσεις φέρνουν στο μυαλό τους New Order - έχουν μπει περισσότερο στο «πετσί» τους. Ακόμα ο Ezra Koening ηχεί συχνά – πυκνά σαν τον Paul Simon. Το δεύτερο album των Vampire Weekend με τίτλο Contra δεν είναι καλύτερο από το πρώτο τους, αλλά σίγουρα είναι άξιος διάδοχός του με το συγκρότημα να δείχνει να έχει ξεπεράσει το «θόρυβο» που προκάλεσε αυτό και να έχει ωριμάσει, κάνοντας ένα βήμα εξέλιξης. -[Leonidas from Caravel]
Ακούστε τα: “Horchata”, “Holiday”, “Run”, “Cousins”
10. SHARON JONES & THE DAP KINGS – I learned the hard way
Tο τέταρτο album της Sharon Jones & the Dap - Kings από το Brooklyn με τίτλο I learned the hard way συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους λατρεύουν την soul-funk των 70's. Εκτός από το ομώνυμο τραγούδι “I learned the hard way”, ακούστε οπωσδήποτε το “Better things to do” που φέρνει στο μυαλό το “Spill the wine” των War, αλλά και τα “Money” και “The reason”. Στο εξαιρετικό “Mama don't like my man” νομίζεις πως συνοδεύει την Sharon στα φωνητικά κάποιο από τα girl groups των 60's! -[Leonidas from Caravel]
11. GRINDERMAN – GRINDERMAN 2Το ντεμπούτο των Grinderman πριν από τρία χρόνια αποτέλεσε μια αιφνιδιαστική στροφή προς τον ήχο των Birthday Party, προς τις άγριες δηλαδή μέρες της νιότης του Nick Cave. Τα κέρδη από την επιστροφή του Cave στο πρωτόγονο, εκτροχιασμένο blues-punk έγιναν αισθητά και στην επόμενη δουλειά του με τους Bad Seeds, όπου ο ήχος του "Dig, Lazarus, Dig!!!" ήρθε να συναντήσει την ορμή των Grinderman με αποτέλεσμα ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της πλούσιας ιστορίας του συγκροτήματος. Με το "Grinderman 2" φαίνεται ότι ο ήχος των δύο σχημάτων έχει πλέον ενωθεί σε σάρκα μία και η νέα δουλεία των Grinderman μοιάζει με τη φυσική συνέχεια του "...Lazarus". Σε άλλα σημεία της ακούμε το βίαιο, χαοτικό ήχο του ντεμπούτο των Grinderman ενώ αλλού επιστρέφουμε σε έναν πιο διακριτικό και σκοτεινά μελωδικό ήχο που τον έχουμε ταυτίσει με τους Bad Seeds. Όπως και να ’χει το πράγμα, το "Grinderman 2" είναι άλλη μια εξαιρετική δουλειά που θα ικανοποιήσει πλήρως τους πολυάριθμους φίλους του Cave, καθώς το πλήρωμα των Grinderman μπορεί να υπολείπεται μερικών ανδρών από αυτό του κυρίως σκάφους, αλλά είναι σε θέση να φέρει σε πέρας την αποστολή με την ίδια επιτυχία. -[ody]
Ακούστε τα: "Mickey Mouse And The Goodbye Man", "Evil", "When My Baby Comes", "What I Know"
12. CRYSTAL CASTLES – CRYSTAL CASTLES II
Από την 1η στιγμή που βγήκε το cd αποτέλεσε επιλογή των μουσικογραφιάδων για τα καλύτερα της χρονιάς, αν κι ήταν σχετικά νωρίς για να μπορείς να πεις κάτι τέτοιο. Όλοι όμως δικαιώθηκαν αφού όπως θα δείτε και σε πολλές λίστες τελικά το 2ο cd των Crystal Castles ήταν πολύ ψηλά στις προτιμήσεις. Κι απολύτως δικαιολογημένα αφού κατάφεραν οι Crystal Castles να φέρουν το θόρυβο σε απόλυτη συμμετρία με την μελωδικότητα και τον πειραματισμό τους με το mainstream. Εκείνα τα λίγα στοιχεία που έλειπαν από το debut τους τώρα ήταν εδώ μαζί με 5-6 τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι μέσα στα singles της χρονιάς, όπως τα “Celestica”, “Baptism”, “Year of Silence”, “Empathy”, “Suffocation”, “Pap Smear”, “Not in love”. Αριστούργημα!!! -[pepe]
13. YESAYER – Odd Blood
Στον ευρύτερο χώρο της electronica, album του 2010 χαρακτηρίζεται η δεύτερη κυκλοφορία "Odd blood" των Yeasayer. Οι επιρροές από τους Talking Heads, τον Brian Eno και την synth pop των 80’s είναι εμφανείς, ενώ ιδιαίτερα παθιασμένη χαρακτηρίζεται η ερμηνεία του Chris Keating. -[Leonidas from Caravel]
Ακούστε τα: “Madder red”, "Ambling Alp", "O.N.E.", "I Remember"
14. THE FALL – Your future our clutter
"Your Future Our Clutter" ο τίτλος του 28ου άλμπουμ των Fall σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση, μια δουλειά που αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφισβήτηση πως ο πενηντατριάχρονος κύριος Mark E Smith και η τριαντατετράχρονη μπάντα του παραμένουν όχι απλώς μια υπολογίσιμη δύναμη στο πείσμα της φθοράς του χρόνου, αλλά το πρότυπο με το οποίο θα εξακολουθήσουμε να συγκρίνουμε τις νέες rock μπάντες και στη νέα δεκαετία. Ένας δίσκος των Fall μπορεί μόνο να συγκριθεί με άλλους δίσκους των Fall. Που βρίσκεται λοιπόν το "Your Future Our Clutter" συγκριτικά με την πιο πρόσφατη δισκογραφία του γκρουπ, αλλά και με τα αριστουργήματα του παρελθόντος; Σε μια κλίμακα από το 1 ως το 10 (όπου 1 είναι π.χ. το «Cerebral Caustic», το ναδίρ μιας κάμψης στα μέσα των '90s, και 10 κάτι από τα '80s όπως το «Perverted By Language») θα έδινα στο «Y.F.O.C.» τουλάχιστον 7. Σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη φετινή κυκλοφορία, δηλαδή έξω από την κλίμακα Fall, ο δίσκος δεν μπορεί παρά να είναι δεκάρι και παράδειγμα προς μίμηση για όσους θέλουν να παίξουν ροκ μουσική εκτός της πεπατημένης.
Ακούστε το όλο! -[ody]
15. CARIBOU – SwimΟ Dan Snaith ρίχνει κλεφτές ματιές στα dancefloor με το νέο του album "Swim". O Καναδός μαθηματικός αφήνει πίσω του την εύθραυστη ποπ ψυχεδέλεια (Up In Flames, Andorra), την μαεστρική IDM electronica των πρώτων χρόνων (Start Breaking My Heart) αλλά και τον kraut μινιμαλισμό (The Milk of Human Kindness) και επικυρώνει με κάθε μεγαλοπρέπεια αυτό που ξέραμε καιρό τώρα, ότι μπορεί με κάθε του κυκλοφορία να επανεφεύρει τον εαυτό του, χωρίς να χάνει καθόλου το στίγμα του. Ο υβριδικός αυτός ήχος, περιλαμβάνει χορευτικά μπιτ, οξυδερκείς συνθέσεις και αυτοσχεδιασμούς, γαλήνια φωνητικά και ακούγεται όσο στιβαρό όσο οι προηγούμενες δουλειές του. Ο Caribou μου μοιάζει να προσπαθεί να περιορίσει την έμφυτη τάση του στην μελωδία, καταστρέφοντάς την μεθοδικά χρησιμοποιώντας θορυβώδεις ήχους, μερικές φορές αχνούς όπως στο "Odessa" και άλλες πιο επιτακτικούς, όπως στο "Leave House". -[littlefluffyclouds]
Ακούστε τα: “Odessa”, “Sun”, “Bowls”, “Jamelia”, "Leave House"
16. ALOE BLACC – Good Things
Στο φετινό “Good Things”, ο Aloe Blacc αποφασίζει να εστιάσει, προκειμένου να μας προσφέρει απλόχερα, ένα υποδειγματικό album σύγχρονης soul. Η παραγωγή ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Ο ήχος είναι στη βάση του λιτός και απέριττος. Στηρίζεται σε μια συμπαγή rhythm section που οδηγείται μελωδικά από το πιάνο ή τα keyboards, ενισχύεται κατά τόπους από κοφτές, wah – wah, funky, (ακόμα και) ψυχεδελίζουσες κιθάρες και χρωματίζεται εντέχνως, από διακριτικές πινελιές πνευστών και εγχόρδων. -[dimkats]
Ακούστε τα: “I Need A Dollar”, “Life So Hard”, “Green Lights”, “Femme Fatale”
Αύριο, τελευταία ημέρα του 2010 σας αποκαλύπτουμε ποιοι δίσκοι βρίσκονται στις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των συντακτών του MixGrill.
Δείτε εδώ ποιοί δίσκοι βρέθηκαν στις θέσεις #17-#24 και θυμηθείτε εδώ τις θέσεις #25-#32 και εδώ τις θέσεις #33-#40.
Δείτε, επίσης, την ανασκόπηση των συντακτών μας για το 2010 για:
Ελληνικούς Δίσκους εδώ,
Ελληνικά Τραγούδια εδώ,
Συναυλίες εδώ και
Κινηματογραφικές ταινίες εδώ.