Τι θα ακούσετε:
Κάτι μεταξύ house και techno
Τραγούδια που πρέπει να ακούσετε:
“Distrikt”, “We Are Here For U”
Βαθμολογία:
6
Τι μυστήρια κυκλοφορία είναι αυτή πάλι; Το “Plastic Medium” βγήκε στις αρχές του Μάρτη από ένα φαινομενικά τελείως άγνωστο «σχήμα» με το όνομα Autow Nite Superstore. Όπως αναφέρεται, όμως, στην επίσημη ιστοσελίδα, το όνομα αυτό είναι η καινούρια ταυτότητα του UnknownArtist. «Τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα», θα πείτε. Θυμίζω πως ο UnknownArtist είναι ένας διακριτικός μουσικός με βάση τη Θεσσαλονίκη που είχε κυκλοφορήσει το «Ένα Άλμπουμ Για Να Με Σκέφτεσαι» πριν από λίγα χρόνια.
Ο δίσκος εκείνος του 2017 δεν απέχει πολύ από όσα ακούγονται στην νέα αυτή δουλειά. Η μεγάλη διαφορά είναι η απουσία στίχων. Ελάχιστα πράγματα σε ομιλία ακούγονται στο “Plastic Medium”, κι όταν συμβαίνει αυτό λειτουργούν περισσότερο ως λούπες ή μουσική παρά για να περάσουν κάποιο νόημα. Επίσης, οι λίγες αυτές φράσεις δεν είναι στα ελληνικά, σε αντίθεση με την πρώτη δουλειά. Έχω την αίσθηση πως υπήρχε μια δυσκολία στο να συμβαδίσουν οι ελληνικοί στίχοι με αυτού του είδους την ηλεκτρονική μουσική, στο δίσκο αυτό όμως ο ύφαλος αυτός μοιάζει να ξεπερνιέται «με το σπαθί». Όσο ενδιαφέρον κι αν μπορεί να έχει κάτι τέτοιο, το “Plastic Medium” είναι ένα οργανικό άλμπουμ και αυτό, για την ώρα, μοιάζει ως θετική εξέλιξη για τον μουσικό.
Έχει μικρή διάρκεια, έξι κομμάτια σε περίπου μισή ώρα, και δεν βλέπω το γιατί να χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Ζωηρά μέρη υπάρχουν, όπως στο “Watching Bloom With The Social Bore”, όπως υπάρχουν και λεπτά με ήρεμα πλήκτρα, αμέσως μετά στο “The New”. Μην περιμένετε να σας συναρπάσει η δουλειά αυτή, ιδίως αν δεν είστε φίλοι της house, αλλά δεν θα σας κουράσει κιόλας. Ίσα ίσα, αν αφεθείτε στα όσα ακούγονται μπορεί και να κουνηθείτε λιγάκι. Η «βύθιση» αυτή μου ήρθε πιο εύκολα, σχεδόν μου επιβλήθηκε, στα μισά του δίσκου με το “Distrikt”, το πιο πλούσιο και ενδιαφέρον κομμάτι από τα έξι.
Από εκεί και μέχρι το τέλος ο ρυθμός παραμένει γρήγορος. Πιο γρήγορος από όσο συνηθίζουν κάποια beach bar, αλλά όσο γρήγορος ταιριάζει σε κάποια club. Τι μένει, λοιπόν, πέρα από την απορία για την προέλευση των τίτλων των κομματιών; Μια κυκλοφορία που απευθύνεται μόνο σε όσους ενδιαφέρονται για ηλεκτρονική μουσική; Μάλλον όχι. Ούτε είναι ένας δίσκος για όσους παρακολουθούν στενά την σύγχρονη ελληνική δισκογραφία, διαφέρει αρκετά από την πλειοψηφία της παραγωγής και δεν εκφράζει κάποια ιδιαίτερη «ελληνικότητα». Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια. Μια μικρή και άξια δουλειά, για ένα μικρό κοινό.
Σχετικό θέμα