Ο Πρόδρομος Doe τραγουδάει και γράφει στίχους στο συγκρότημα Jane Doe, έχει εκδώσει μερικά βιβλία, σχεδιάζει επιτραπέζια παιχνίδια, παίζει μπάσκετ και διάφορα άλλα. Μια ακόμα ασχολία του είναι η παρουσίαση στο Mix Grill της στήλης «100 αγαπημένοι ελληνικοί στίχοι από το 2000 και μετά».
Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Νίκος Αντύπας - Ακίνδυνος
Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Υδρόγειες Σφαίρες [2000]
Στιχουργός: Λίνα Νικολακοπούλου
Έπρεπε να φτάσω στο 20ό κείμενό μου για να έρθει η πρώτη γυναίκα στιχουργός. Η απουσία αξιόλογων θηλυκών παρουσιών στη μοντέρνα στιχουργία είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει κι ένα θέμα που πρέπει να αναλυθεί, αλλά όχι σε αυτό το κείμενο και όχι τώρα.
Βέβαια, σήμερα μιλάμε για την κορυφαία γυναίκα στιχουργό και τη μοναδική που μπορεί να μπει δίπλα στα ονόματα άλλων είκοσι-τριάντα σπουδαίων του χώρου. Ζωντανών και νεκρών.
Η Λίνα Νικολακοπούλου είχε πάντα την πένα της ακονισμένη. Είναι μια επικίνδυνη στιχουργός. Αφυπνίζει κοιμώμενες συνειδήσεις, αναγκάζει τα μάτια να υγραίνονται, στοχάζεται πάνω στην απώλεια, σε ρίχνει στα τάρταρα και σε εκτοξεύει στα ουράνια.
Τρομερά επικίνδυνη, σας λέω.
Και στις λέξεις της βρήκαν αποκούμπι όλες οι γυναίκες αυτού του τόπου. Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποια που δεν σπάραξε με το «Μαμά Γερνάω» ή δεν ούρλιαξε, έστω στο άδειο δωμάτιο το πολυθρύλητο «Μη με πας απ’ το σπίτι». Και πολλά, πολλά, ΠΟΛΛΑ ακόμα.
Ο 21ος αιώνας τη βρήκε πιο ακριβοθώρητη κι ίσως ένα κλικ πιο μετριοπαθή στους στίχους της. Ακόμα κι έτσι, υπήρξαν πανέμορφα πονήματα με κορυφαίο αυτό το ερωτικό τραγουδάκι. ΟΚ, αφαιρέστε το «-άκι».
Είν' από χρόνια που λες
που έχω στο βλέμμα δυο ουλές
αυτές θα μου μένανε
ίδια εμένανε.
Άμα θα δεις την καρδιά
έχει στη μέση μια ροδιά
στο φως πετάχτηκε
δεν κοιτάχτηκε
δεν πειράζει πια.
Μια νύχτα πλάνταξε
στο κλάμα για όλα
σκυλί που τράνταξε, ναι
του κόσμου η φόλα.
Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος
μια χούφτα οδύνης
δεν είσαι ακίνδυνος
για ό,τι δίνεις.
Δεν είσαι ακίνδυνος, ναι
για ό,τι δίνεις.
Χάρηκα που τα 'παμε
έστω και τώρα
Τα ερωτικά τραγούδια της Νικολακοπούλου δεν είναι μόνο ερωτικά. Μέσα τους κρύβονται οι φόβοι των ανθρώπων. Η απώλεια, το ανεκπλήρωτο, το γήρας. Το συγκεκριμένο άσμα μού φέρνει πάντα στο μυαλό το «Ο Έρωτας Στα Χρόνια Της Χολέρας».
Κι ύστερα είναι αυτό το τόσο αληθινό και τόσο αμελητέο στη σκέψη μας: δεν είσαι ακίνδυνος για ό,τι δίνεις.
Είν' από χρόνια που λες
που έχω στα λόγια αναβολές.
Γι' αυτό και δε μίλαγα.
Παραμίλαγα.
Άμα θα δεις την καρδιά
μου 'τυχε τέτοια αναποδιά
που δεν το φαντάζεσαι
μήπως βιάζεσαι...
δεν πειράζει πια...
Χαράζει, φίλα με.
Απ' το μυαλό σου.
Σαν δάκρυ κύλα με ναι
στο μάγουλό σου.
Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος
μια χούφτα οδύνης.
Δεν είσαι ακίνδυνος
για ό,τι δίνεις.
Δεν είσαι ακίνδυνος, ναι
για ό,τι δίνεις.
Κάτι υπάρχει αζήτητο
βαθιά μας πάντα
πάντα
Υπάρχουν ψυχές που λυτρώθηκαν από τις λέξεις της και άλλες που κοιμήθηκαν πιο ήσυχες. Υπάρχουν εκείνες που άντεξαν μία ακόμα μέρα εξαιτίας τους κι εκείνες που πήραν τη Μεγάλη Απόφαση. Η Λίνα Νικολακοπούλου σκάλισε βαθιά μέσα της για να ανακαλύψει και να εκφράσει τον αληθινό τρόμο του να είσαι γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο κόσμο.
Αλλά βέβαια, αν έκανε «μοναχά» αυτό … εγώ γιατί συγκλονίζομαι με τη δουλειά της;
Σχετικό θέμα