1. Τα Νυχτέρια Μας – Σταύρος Κουγιουμτζής (1985), Στίχοι: Λάκης Τεάζης, Ερμηνεία: Δημήτρης ΜητροπάνοςΜετά την πλούσια και ιδιαίτερα επιτυχημένη δισκογραφική παραγωγή του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, ο Σταύρος Κουγιουμτζής αραίωσε αισθητά τις εμφανίσεις του - παρουσίασε μόλις τρία άλμπουμ την επόμενη δεκαετία. Ένα από αυτά είναι η εν λόγω συνεργασία του με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Ο Μητροπάνος είχε εκφράσει την επιθυμία για συνεργασία με τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη αλλά οι εταιρεία στην οποία ανήκε του έβαζε εμπόδια για αρκετό καιρό, πριν του επιτρέψει τελικά να ηχογραφήσει τα 12 αυτά τραγούδια, σε στίχους του Λάκη Τεάζη. Ο δίσκος έβγαλε τουλάχιστον ένα διαχρονικό τραγούδι, το Είσαι Ωραία Σαν Αμαρτία, αλλά και σαν σύνολο στέκεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα, με τη γραφή του Κουγιουμτζή να παραμένει πάντως στα γνωστά μονοπάτια της. Άλλα τραγούδια που ακούστηκαν ιδιαίτερα είναι τα Αν Μ’ Αγαπάς, Ο Κατηφές και Παράπονό Μου.
2. Στο Διάστημα Δραπέτες – Ζακ Στεφάνου (2003)
Η Δήμητρα Γαλάνη αποφάσισε να ακούσει το ντέμο του Ζακ Στεφάνου στη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Και τόσο πολύ ενθουσιάστηκε από όσα άκουσε που σταμάτησε στο δρόμο για να τηλεφωνήσει στον νεαρό τραγουδοποιό και να του πει ότι τα τραγούδια του έπρεπε να κυκλοφορήσουν σε δίσκο. Σε παραγωγή δικής της αλλά και του Μανώλη Φάμελλου, το Στο Διάστημα Δραπέτες κυκλοφόρησε το 2003 και έκανε αρκετή αίσθηση σε κριτικούς και κοινό. Όχι άδικα, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Στεφάνου ήταν τότε μόλις 20 ετών και τα τραγούδια του ήταν μάρτυρες ενός πραγματικού ταλέντου. Πρώτο ξεχώρισε το πραγματικά συγκινητικό Δείξε Μου Τον Τρόπο (το οποίο ακουγόταν και στην τηλεοπτική σειρά Απόσταση Αναπνοής) ενώ ακούστηκαν ακόμα τα Μάλλον, Μία Κιθάρα Κι Ο Ρυθμός Μου, Ο Φλοίσβος Και Η Μαίρη, Σικέ και το ομώνυμο του δίσκου. Μαζί με τα υπόλοιπα αποτέλεσαν ένα σύνολο που άφηνε πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια της πορείας του Ζακ Στεφάνου – οι οποίες δεν διαψεύσθηκαν.
3. Μαύρο Κόκκινο – Μαύρο Κόκκινο (2010)Οι Μαύρο Κόκκινο σχηματίστηκαν το 2008 και αποτελούνται από τους Θοδωρή Σουρβίνο (φωνή, κιθάρα), Στάθη Γυφτόπουλο (μπάσο, φωνητικά), Στέφανο Μήτση (κιθάρα, φωνητικά) και Νίκο Βεργέτη (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά). Οι πολλές ζωντανές εμφανίσεις τους, καθώς και τα support τους σε New Model Army και The Stranglers, τους βοήθησαν να «δέσουν» μεταξύ τους με αποτέλεσμα να είναι απολύτως έτοιμοι όταν ήρθε η ώρα να ηχογραφήσουν το πρώτο άλμπουμ τους. Έτσι, στα 12 τραγούδια που περιέχονται στο Μαύρο Κόκκινο, καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν με τις μελωδίες τους (που παραπέμπουν στους The Clash αλλά και στους The Smiths), με τους στίχους τους (που μιλούν για τη σύγχρονη ζωή με πρωτότυπο τρόπο), με τα παιξίματά τους αλλά και την ιδιαίτερη, θεατρική ερμηνεία του Σουρβίνου. Ένα ιδιαίτερα αξιόλογο ντεμπούτο που προδιαθέτει πολύ θετικά για τη συνέχεια.
Και ο κούκος...
4. Pink Moon – Nick Drake (1972)
Μετά την ολοκλήρωση της ηχογράφησης του τρίτου στούντιο άλμπουμ του, ο Nick Drake, απογοητευμένος από την εμπορική αποτυχία των προηγούμενων προσπαθειών του, αποσύρθηκε στο σπίτι των γονιών του όπου πέθανε δύο χρόνια αργότερα από υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών. Η αναγνώριση για το έργο του ήρθε μετά θάνατον και το Pink Moon θεωρείται πια από πολλούς ως η καλύτερη δουλειά του. Μόνος με την κιθάρα του και πού και πού ένα πιάνο, ο Drake αποτύπωσε σε αυτά τα 11 τραγούδια το ταλέντο και τη μελαγχολία του, με μια φωνή μοναδική. Δεν είναι τυχαίο ότι καλλιτέχνες όπως οι Elliott Smith, Robert Smith και Belle And Sebastian αναφέρουν τον Nick Drake ως βασική επιρροή τους – σε τραγούδια όπως το ομώνυμο, το Road, το Parasite και το Things Behind The Sun γίνεται σαφές το γιατί. Και όσο ακούει κανείς αυτό το άλμπουμ, αλλά και τα προηγούμενα, δεν μπορεί παρά να συνειδητοποιεί το μέγεθος του καλλιτέχνη αλλά και της τραγικής απώλειάς του...