Είναι μόνο η αρχή | Whatever makes us happy on a Sunday morning

Ανάσα; Ψυχική ανάταση; Δικαίωση; Σίγουρα όχι το τέλος, αλλά η αρχή μιας πιο αισιόδοξης πορείας. Μία στιγμή που φάνηκε πως έστω και την ύστατη ώρα ο κόσμος άκουσε και στάθηκε δίπλα στους λίγους δυνατούς που χρόνια μάχονται για το αυτονόητο. Είναι, όμως, τόσο εύκολο να βρεθούμε δύο στιγμές πίσω, στις μέρες που δεν ακούγαμε, δεν βλέπαμε, αφού όσα συνέβαιναν δεν μας επηρέαζαν άμεσα.

Γι’ αυτό, αν πρέπει κάτι να μας μείνει από τις δύο τελευταίες βδομάδες, είναι να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε. Θα μου πεις «Γλυκανάλατη καραμέλα το ενδιαφέρον για την κοινωνία, έχω δικά μου προβλήματα να ασχοληθώ. Εξάλλου τι μπορώ να κάνω μόνος μου; Άσε που η απόφαση βγήκε. Τελείωσε!».

Κι εγώ σου απαντώ:

«Τελείωσε; 

Όταν σου έχουν φυτέψει τον φόβο απέναντι σε ό,τι διαφορετικό; 

Όταν ασυναίσθητα κοιτάς καχύποπτα όποιον είναι δύο τόνους πιο σκούρος από σένα;

Όταν κάποιος δίπλα σου χρειάζεται τη βοήθειά σου κι εσύ τον αγνοείς ή φοβάσαι να ανακατευτείς γιατί θα βρεις τον μπελά σου;

Όταν σε κάθε τετράγωνο συναντάς αστυνομικούς, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δρουν ανεξέλεγκτα;

Όταν γυρνάς μόνη/ος στο σπίτι περπατώντας γρήγορα και κρατώντας τα κλειδιά στη γροθιά σου;

Όταν δεν μπορείς να εκφράσεις τις ανησυχίες σου στους γονείς και τους δασκάλους σου;

Όταν σε χλευάζουν για την εμφάνισή σου;

Όταν σε περιφρονούν για τις επιλογές σου;

Όταν σε προσβάλλουν και σε υποβαθμίζουν στη δουλειά σου;

Όταν υποτιμάται η νοημοσύνη σου;

Όταν δεν σέβονται τις επιθυμίες σου;

Όταν σε στιγματίζουν, επειδή δεν φοβήθηκες να υψώσεις το ανάστημά σου;

Όταν σε απειλούν, σε χτυπούν, ή σε σκοτώνουν, επειδή τα πιστεύω σου μπαίνουν εμπόδιο στον δρόμο τους;

Όταν σε λένε αλήτη και αναρχικό, επειδή βγαίνεις στον δρόμο να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου;»

Η λίστα δεν τελειώνει… 

Αυτό είναι η ζωή; Να βρίσκεσαι μες στον ατέλειωτο φόβο, κλεισμένος σε ένα καβούκι, διακριτικός, να μην προκαλέσεις, να μην ενοχλήσεις, να κοιτάς τη δουλειά σου;

Όχι! Ζωή είναι να ενοχλείς τους βολεμένους, να ταράζεις τα νερά και να μάχεσαι για όσα πιστεύεις, για όσα μπορούν να κάνουν τον κόσμο αυτόν καλύτερο κι όχι απλά υποφερτό. Αν φυσικά ενδιαφέρεσαι γι’ αυτόν.

Ίσως, αν στη ζωή σου δεν φοβήθηκες, δεν τρόμαξες, δεν ταλαιπωρήθηκες, δεν αδικήθηκες, να μην αντιλαμβάνεσαι τα παραπάνω. Ή αν η ζωή σε έχει πληγώσει πολλές φορές και δεν έχεις την αντοχή να παλέψεις για σένα, πόσω μάλλον για τους υπόλοιπους, να αδιαφορείς.

Καμιά φορά η προσωπική μας ευημερία ή δυστυχία δεν μας αφήνει να δούμε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, στην οποία οφείλουμε να είμαστε ενεργοί, αλλιώς δεν θα υφίσταται.

Κι όλα είναι θέμα παιδείας κι ερεθισμάτων που θα σε κάνουν να προβληματιστείς, να δυσανασχετήσεις, να αναρωτηθείς, να ψάξεις, να διαβάσεις. Να μην αφήνεις τίποτα αφιλτράριστο. Γιατί έτσι φτάσαμε ως εδώ, όντας αφελείς και απαίδευτοι. Δεν είναι ανάγκη να φτάσεις στα άκρα, ένα βήμα τη φορά είναι αρκετό. Μην ξεχνάς, μια μονάδα ακόμα κάνει τη διαφορά. Μην περιμένεις να είσαι ο επόμενος για να πάρεις θέση, να έχεις λόγο και άποψη.

Οφείλεις να στέκεσαι απέναντι σε κάθε φασιστική, ρατσιστική, ομοφοβική, βίαιη συμπεριφορά. Αν μπόρεσε η Μάνα αυτή (και κάθε μάνα που χάνει το παιδί της) να βρει τη δύναμη και να σταθεί (με ελάχιστους συμμάχους) απέναντι στους λύκους, μην έχοντας να περιμένει τίποτα για την ίδια, τότε μπορείς κι εσύ να είσαι με τις μέλισσες!

Σχετικό θέμα

Whatever on Sunday morning

Μουσική ως καταφύγιο ή ως δυναμίτης; | Whatever makes us happy on a Sunday morning