Autow Nite Superstore: Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης με αφορμή τον καινούργιο δίσκο

Ο Autow Nite Superstore είναι ένας μουσικός διακριτικός, τουλάχιστον στο πώς απευθύνεται στα εγχώρια δρώμενα, μα δραστήριος και δημιουργικός. Τον έχουμε ξαναπαρουσιάσει στις ψηφιακές σελίδες μας και είχαμε ξεχωρίσει τον δίσκο του “Conversations” τον μήνα που κυκλοφόρησε το 2020 (διαβάστε εδώ την κριτική μας). Η ηλεκτρονική μουσική του έχει κερδίσει φίλους και στην ομάδα μας και για αυτό αποφασίσαμε να του μιλήσουμε λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του πιο πρόσφατου δίσκου του, “Head Over Hills”, ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα όλοι μας.

Έχει ήδη κυκλοφορήσει και ένα άλμπουμ με remixes στα τραγούδια του “Head Over Hills” τον οποίο μπορείτε να βρείτε στη σελίδα του στο Bandcamp - όπως και όλα τα υπόλοιπα. Διαβάστε παρακάτω τι μας είπε για τις μουσικές του, τα βίντεο και το ίδιο το Bandcamp ως μέσο.

MixGrill: Ας ξεκινήσουμε με το “Syzygy” που ήταν και το πρώτο single. Πώς σου ήρθε να μπλέξεις το “Ave Maria” στο τραγούδι και πώς ξεκίνησε η σχέση σου με την Έφη Παππά η οποία σκηνοθέτησε και το βίντεο;

Autow Nite Superstore: Με την Έφη ήταν να συνεργαστούμε και σε προηγούμενη δουλειά, αλλά δουλεύουμε κάπως διαφορετικά. Καταλήξαμε επιτέλους να βάλουμε κάτι κάτω, ήταν η περίοδος που ξεκινούσα κι εγώ αυτό το track, της το έδωσα και είπα στον εαυτό μου δεν θα αναμειχθώ καθόλου, καθώς την εμπιστευόμουν πλήρως. Δυσκολευτήκαμε αρκετά από θέμα παραγωγής και χρόνου, την κάναμε μόνοι μας ουσιαστικά μαζί με το funding, αλλά στην Ελλάδα δεν γίνεται κι αλλιώς.

Τώρα για το μουσικό θέμα του “Syzygy”, η άρια είχε μπλεχτεί - δεν ήταν συγκεκριμένα το “Ave Maria” - όταν έκανα το track είχα μια ιδέα να μπλέξω κάτι διαφορετικό. Πειραματιζόμουν με κάτι πολυφωνικά, πιο εναλλακτικούς ήχους,  οπότε ήθελα πολύ να συνδυάσω κάτι τέτοιο. Το συζητούσαμε με την Έφη, που ανέλαβε και το visual μετά, και μου πρότεινε μία σοπράνο που είχαν δουλέψει σε μια ταινία παλαιότερα, τη Λία Κολυτά. Της έστειλα το track, μιλήσαμε, ηχογράφησε κάποιες φωνές και βγήκε κάτι που πραγματικά νιώθω περήφανος και την ευχαριστώ. Όσον αφορά το video, η συνολική εμπειρία ήταν μαγική, με τρομερούς ανθρώπους και performances, και χαίρομαι που βγήκε κατά κάποιο τρόπο αυτό το vibe προς τα έξω. Η Έφη έκανε μια φανταστική δουλειά, που ενώ ξεκίνησε προς το καλοκαίρι του 2020, παράλληλα με τη δημιουργία του κομματιού, επιταχύνθηκε τον Μάρτιο όταν πραγματοποιήθηκαν και τα γυρίσματα και όλα.

MG: Άρα το ξεκινήσατε μαζί χαλαρά πέρυσι το καλοκαίρι και μέσα στην καραντίνα το βάλατε κάτω.

ΑNS: Ναι γιατί υπάρχει πάντα η ιδέα πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα όταν δεν υπάρχει κάποιο σαφές funding ή κάτι από πίσω να στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια. Είναι σίγουρα αποθαρρυντικό σε πολλές περιπτώσεις. Κι έχοντας φάει τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη στο να βρεις funding ή παραγωγή για μια προσπάθεια λες, εντάξει, δεν το κάνω καν. Αλλά κάποιες φορές το θέλεις πολύ για να το αφήσεις, οπότε και το πας όσο μπορείς.

MG: Ανέφερες για πολυφωνικά μέσα στο “Syzygy”. Πολυφωνικά με την έννοια παραδοσιακά ηπειρώτικα ή κάπως αλλιώς; 

ANS: Πολυφωνικά όχι τόσο στο “Syzygy”, αλλά γενικά. Πάντως, ναι, τα πολυφωνικά είναι ένα στοιχείο που μου αρέσει πολύ και έχω ένα τρέχων project σε τέτοια μορφή.

MG: Πάντως, σε συζητήσεις που κάνουμε οι συντάκτες στο MixGril, συχνά καταλήγουμε στο ότι αυτό που λείπει από την ελληνική σκηνή για να βγει προς τα έξω είναι ότι θα πρέπει να δείχνει και το ποιοι είμαστε. Αντιγράφουμε τα ξένα πράγματα που ακούμε ωμά ή βάζουμε πολλά στοιχεία σε αυτά τα πράγματα ξεχνώντας την καταγωγή μας. Χαίρομαι που σε ακούω να λες ότι μπορεί να καταπιαστείς με αυτό το πράγμα, πραγματικά.

ANS: Ναι, συμφωνώ με αυτό που λες, συμφωνώ σε γενικότερο πλαίσιο όμως. Πιστεύω δεν εμπίπτω μέσα σε αυτή την κατηγορία γιατί θεωρώ πως για τον καθένα μας το από πού ερχόμαστε μουσικά τυχαίνει να είναι διαφορετικό από την τοπική καταγωγή μας.

MG: Έχεις σκεφτεί καθόλου το πώς επηρεάζει εσένα και τη μουσική που φτιάχνεις το γεγονός ότι μένεις στην Αθήνα, σε ένα αστικό περιβάλλον; Και δεύτερον αν σε έχει απασχολήσει καθόλου το πώς αντιλαμβάνονται άνθρωποι που δε ζουν σε αστικό περιβάλλον το πώς αντιλαμβάνονται εκείνοι τη μουσική σου;

ANS: Η αλήθεια είναι πως δε με έχει απασχολήσει. Αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς. Εντάξει, η Αθήνα είναι λίγο στη μέση. Δεν είναι δηλαδή τίποτα συγκριτικά με ορισμένα αστικά κέντρα και είναι κάτι πολύ μεγάλο σε σχέση με κάποια άλλα. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο δίνει κάτι σε αυτό που κάνω εγώ, δεν είμαι σίγουρος δηλαδή κατά πόσο είμαι ικανός να πάρω κάτι από την Αθήνα, σαν Αθήνα και όχι σαν μητρόπολη, και να το εντρυφήσω μέσα στον ήχο μου. Θα ταν πολύ ωραίο, αλλά δεν νομίζω ότι το καταφέρνω. Δε νομίζω δηλαδή ότι ακούει κανείς τη μουσική μου και λέει «Αθήνα». Ούτε το επιδιώκω.

MG: Τί είναι αυτό που επιδιώκεις; Αν επιδιώκεις κάτι. 

ANS: Ο λόγος που δεν το επιδιώκω είναι γιατί νομίζω πως δεν ξέρω ακριβώς ποιο θα είναι το χαρακτηριστικό που θα έπαιρνα από την Αθήνα κι αυτό είναι νομίζω κάτι που έρχεται με τα χρόνια. Αθήνα μένω μόνο τρία χρόνια. Και θέλει κάποια χρόνια να ωριμάσει αυτό το πράγμα. Τώρα αν βγαίνει άθελα μου, it's totally fine. Αυτό που επιδιώκω είναι να με ευχαριστεί ηχητικά αυτό που κάνω. Όταν θα το ακούσω εκτός από την πρώτη φορά, τη δεύτερη, να μη μου φανεί σούπα. Δεν θα το κυνηγήσω, αλλά θα γουστάρω πολύ να βγει αβίαστα κάτι που θα με ευχαριστήσει ή κάτι το οποίο να μου θυμίσει κάτι, να μου φέρει κάποιες εικόνες. Προσπαθώ, δηλαδή, όχι να δημιουργώ αλλά να βγάζω εικόνες που έχω εγώ. Αυτό με ευχαριστεί.

MG: Σε σχέση με το funding τώρα. Ήσουν στην Klik Records, σωστά; 

ANS: Από την Klik κυκλοφόρησε απλά το προηγούμενο album μου, ναι. Μια χαρά συνεργασία, από εκεί και πέρα δύσκολα πλέον ένα label σου δίνει funding για κάτι. Funding θα πάρεις από ένα label πολύ μεγαλύτερης κλίμακας και είναι μία πονεμένη συζήτηση.

MG: Θα σε ενδιέφερε; Τηρουμένων τον αναλογιών πάντα. Ας πούμε ο Good Job Nicky, ένα όνομα που μας αρέσει τελευταία, κυκλοφορεί από την Cobalt. Κάτι τέτοιο θα σε ενδιέφερε δηλαδή;

ANS: Εγώ είμαι open φυσικά, δε θα έλεγα όχι. Απλά ελληνική εταιρεία δύσκολα θα μπορούσε να στηρίξει τέτοιο project, γιατί αφετέρου το κοινό ειναι λίγο πιο περιορισμένο, και κατά δεύτερον απαιτεί μπόλικα resources. Από εκεί και πέρα με όσα labels υπάρχει επαφή, είναι κυρίως του εξωτερικού. Στην Ελλάδα συνήθως είναι απλά ένα release, και αυτό. Δεν υπάρχει εύκολα διάθεση για τα απαιτούμενα resources, είτε αυτά είναι για publicity, είτε για video, είτε για ένα καλαίσθητο campaign. Οπότε, ναι, φυσικά θα μ’ ενδιέφερε, αλλά με τους σωστούς όρους, ώστε να εκπροσωπηθεί ολοκληρωμένα ένα vision κι ένα project.

MG: Ο δίσκος κυκλοφόρησε και στο Bandcamp, το οποίο χρησιμοποιείς πολύ. Γιατί το επέλεξες; Είχες σκέψεις π.χ. να κάνεις μια δική σου ιστοσελίδα στην οποία θα είναι διαθέσιμη η μουσική σου χωρίς την προμήθεια που κρατάει το Bandcamp; Πώς είναι η εμπειρία σου με όλες τις streaming υπηρεσίες;

ΑNS: Έχω δικιά μου σελίδα. Το Bandcamp είναι μία πλατφόρμα, όπως και οι υπόλοιπες, το Spotify, Apple Music κλπ. Ανάλογα το genre και το project, κάποια territories δουλεύουν καλύτερα, κάποια όχι, κι ανάλογα το project εστιάζεις διαφορετικά. Το Bandcamp είναι η πιο φιλική προς τον ανεξάρτητο μουσικό και creator, πλατφόρμα, έχουν τρομερό growth και ενδιαφέρονται πολύ για τις κυκλοφορίες τους. Είχαν βάλει επίσης, και τη δουλειά μου "Conversations" μου στο New & Notable πέρυσι και καταλαβαίνω ότι τους ενδιαφέρει πάρα πολύ το νέο ρεύμα, ουσιαστικά. Υπό αυτή την έννοια είναι πολύ friendly και open. Έχουν κάνει επίσης μια φοβερή πρωτοβουλία, το Bandcamp Fridays, καθώς και άλλες δράσεις για κοινωνικά ζητήματα όπου είναι πλέον must.

MG: Τελευταία υπάρχει δυνατότητα και για βίντεο στο Bandcamp...

ANS: Και βάζουν και livestream τώρα. Μου ήρθαν τις προάλλες ενημερώσεις από κάποιους καλλιτέχνες ότι κάνουν livestream εκεί... Επίσης πολύ σημαντικό feature είναι το merch.

MG: Θα κυκλοφορήσει και σε φυσική μορφή ο δίσκος;

ANS: Αν έβγαζα physical θα βγαζα βινύλιο. Το να βγάλεις βινύλιο μόνος σου βέβαια θέλει guts και κεφάλαιο.

MG: Εσύ ως ακροατής αγοράζεις βινύλια;

ΑNS: Αγοράζω και βινύλια, αλλά πλέον κυρίως digital, καλώς ή κακώς.

MG: Έχεις σκεφτεί τα CD ως marketing υλικό αντί για τρόπο διάθεσης και διάδοσης της μουσικής; Να στείλεις σε περιοδικά, σε ραδιόφωνα, ή να τα χρησιμοποιήσεις ως υλικό για πιο εύκολο merch είτε σε συναυλίες είτε και online όπως στο Bandcamp, γιατί μπορεί κάποιος να αγοράζει πιο εύκολα φυσικό προϊόν από ότι αρχεία.

ΑNSΤο καταλαβαίνω. Βέβαια πιστεύω πως αν το κάνεις θα το κάνεις απλά για τη φάση σου γνωρίζοντας πως δεν έχει σωστό value γιατί το ευρύ κοινό δεν το νοιάζει αν είναι physical ή digital και το νοιάζει πώς θα το ακούσει εύκολα και άμεσα. Το να έβγαζα physical product, θα ήταν περισσότερο για να οπτικοποιήσω το product μου. Δηλαδή, αν γινόταν θα έπρεπε να γίνει σε ένα medium ταιριαστό με το project, ώστε να έχει νόημα.

MG: Στο “Juggernaut” δε βλέπω να αναφέρεται κάτι σε όργανο αλλά μου φαίνεται να ακούμε κάτι σαν κανονάκι.

ΑNS: Κανονάκι; Έχει παιχτεί τέτοιο manipulation μέσα στα πράγματα που όλα έχουν αλλάξει ήχους. Το βασικό είναι ένα granular synthesizer και τα υπόλοιπα έχουν πολλά πράγματα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ακούτε, αλλά μπορεί να είναι κάποιος ήχος που ακούγεται από κάποιο sample, δεν θυμάμαι. Στο “Juggernaut” το fun της υπόθεσης είναι το vocal sample που έχει, το οποίο προέκυψε σε ένα session που άκουγα το track όταν έφτανα στα mix, ήμουν στο κινητό και χάζευα κάτι Instagram stories. Και πέφτω πάνω σε ένα story ενός τύπου, ακουγα τη φωνή από το story να παίζει πάνω από το mix, και λέω εδώ it fits like a glove!

MG: Αυτό με στέλνει σε κάτι άλλο που σκεφτόμουνα. Αφορά τις λέξεις και τους στίχους. Βάζεις samples, υπάρχουν και σε αυτό τον δίσκο φωνες και δεν ξέρω αν τα διαχωρίζεις, αν θα είναι λέξεις και στίχοι με κάποιο νόημα ή αν θα είναι φωνές ως μουσικά όργανα στην ουσία. Ενώ ξέρω πως έγραφες και στίχους παλιότερα. Τους αφήνεις επίτηδες απ’ έξω; Γράφεις και δεν μπαίνουν στα τραγούδια σου με το project αυτό; Δεν γράφεις καθόλου; Τι γίνεται με όλα αυτά; 

ANS: Δεν γράφω πολύ, αφήνω τον εαυτό μου κάπως απ’ έξω για να κάνω focus σε άλλα πράγματα. Προτιμώ να μείνω εκτός και να χρησιμοποιώ τις φωνές, είτε κάποιες φορές ως στίχους - εξαρτάται το τι κομμάτι είναι - είτε σαν κάτι που θα το πειράξω πάρα πολύ γιατί μου αρέσει η αίσθηση που δίνει στο πώς πειράχτηκε.

MG: Μιας που μπλέξαμε με τις λέξεις πριν και τους στίχους, πώς βαφτίζεις τραγούδια, πώς δίνεις τίτλους σε κάτι που δεν πηγάζει από τον στίχο;

ΑNS: Το “Syzygy” σαν τίτλος βγήκε δέκα λεπτά πριν φύγουμε για το πρώτο γύρισμα επειδή έπρεπε, ενώ το track υπήρχε για πάνω από ένα χρόνο. Του δίσκου το ίδιο: μία μέρα πριν το στείλω για distribution. Είναι μια διαδικασία που μου τρώει την ψυχή κάθε φορά, αν δεν έχω τον τίτλο από την αρχή.

MG: Διαβάζοντας τον τίτλο, “Head Over Hills”, μου ήρθε στο μυαλό ένα τραγούδι των Tears For Fears, το “Head Over Heels”. Η ερώτηση είναι ουσιαστικά από πού ξεκινάς να ακούς μουσική και να ενσωματώνεις μέσα σου για να βγάλεις τη δική σου μουσική. Είσαι μικρός σε ηλικία, τα ‘80s τα έχεις ακούσει καθόλου;

ΑNS: Τα 'χω ακούσει, εννοείται, αν κι εγώ με '90s μεγάλωσα. Οπότε, όντας άνθρωπος που δεν μπόρεσε ποτέ να μάθει θεωρία, η συμβουλή που θα λεγα πάντα σε κάποιον που γράφει μουσική είναι να ακούει μουσική. Τώρα ακούω κυριολεκτικά τα πάντα, όσο παλιότερα με νευρίαζε αυτή η απάντηση το «ακούω τα πάντα», πλέον την καταλαβαίνω, με άλλη έννοια βέβαια, αλλά ναι, προσπαθώ να ακούω τα πάντα.

MG: Κάπου στο “Everything/Everybody” που το άκουγα πάλι το πρωί, κάτι στις φωνές που έχει μέσα μου κανε λίγο Sigur Ros, δεν ξέρω πώς το έκανες αυτό και δε θέλω να σε ρωτήσω πώς το έκανες ή οχι. Θέλω να σε ρωτήσω αν έχεις πάει σε συναυλία και γενικά ποια είναι η φάση με τις συναυλίες, ποια καλή συναυλία θυμάσαι τελευταία ή που έπαιξες εσύ ή που πήγες ως κοινό.

ANS: Λόγω της πανδημίας έχω καιρό να πάω. Μια συναυλία που έχω παίξει ήταν με τον Apparat το 2019. Σε κάποια που πήγα τελευταία, ήταν στο Νιάρχος που έκανε τη φάση στο θόλο, κι έπαιζε ένας φίλος, ο Die Arkitekt με την Kid Moxie.

MG: Μπορείς να αναφέρεις ορισμένους καλλιτέχνες που θεωρείς πως είσαι κοντά, πως σε έχουν επηρεάσει περισσότερο απ’ όλους;

ΑNS: Φυσικά, έχω επηρρεαστεί βαθύτατα από διάφορους. Θα διαλέξω να πω για τον Harold Budd. Ήταν ένας από τους καλλιτέχνες του οποίου η δισκογραφία του με επηρέασε τρομερά και με ανέπτυξε. Έπειτα, φυσικά και πιο κλασσικοί καλλιτέχνες αλλά εννοείται και πολλοί από τη σύγχρονη δισκογραφία.

MG: Για τον Μιχάλη Δέλτα και το “Elation” που βγήκε το 2019 δεν έχουμε βρει αναφορές σε συνεντεύξεις σας έκτοτε. Πώς είχε προκύψει εκείνη η συνεργασία;

ΑNS: Με τον Μιχάλη Δέλτα είχαμε μιλήσει, είχε κάνει αρχικά ένα remix σε ένα track στον προ-προηγούμενο δίσκο μου (σ.σ. στο “Klub 2020” από το “Plastic Medium” του 2019) και έτσι ήρθαμε σε επαφή. Του άρεσε η δουλειά μου γενικά και μου είχε δώσει ένα track από το album του, το “Elation”, για να δουλέψουμε πάνω σε αυτό, πριν από περίπου τρία χρόνια. Είναι ένας μουσικός, τον οποίο μουσικά σέβομαι πολύ και μπορώ να πω πως με διαμόρφωσε και πολύ, μιλώντας μουσικά, επαναλαμβάνω. Είναι ένας καλλιτέχνης με πολύ σαφή αισθητική για τον techno ήχο και την techno γενικότερα, και συνέβαλε πολύ στην ανάπτυξή της στην Ελλάδα.

MG: Έχει μείνει μία μόνο ερώτηση η οποία είναι πότε θα βγει σε single το For Younger Brothers, που μας αρέσει πολύ. Υπάρχουν σκέψεις για βίντεο;

ΑNS: Αν θα έκανα επόμενο clip, θα ήταν σίγουρα για αυτό. Ελπίζω σύντομα.

Οι φωτογραφίες είναι του Αλέξανδρου Πετσάβα τον οποίο ευχαριστούμε.