Βαθμολογία:
4
Τι θα ακούσετε:
alternative, punk, krautrock
Ένα από το πιο διαδεδομένα μουσικά κλισέ υποστηρίζει πως για τον πρώτο του δίσκο ένας καλλιτέχνης έχει όσα χρόνια θέλει στην διάθεση του, ενώ για τον δεύτερο έχει ένα με δύο χρόνια (τουλάχιστον σε παλαιότερες εποχές της δισκογραφίας). Εννοώντας στην ουσία πως υπάρχει άφθονος χρόνος χωρίς πίεση για να πραγματώσει το καλλιτεχνικό του όραμα, ενώ με κάθε διαδοχική κυκλοφορία, οι συμβιβασμοί θα γίνονται περισσότεροι και οι αποκλίσεις από την αρχική ιδέα όλο και πιο πολλές.
Μπορεί οι Αθηναίοι Dury Dava να χρειάστηκαν τρία χρόνια για να επιστρέψουν δισκογραφικά αλλά δυστυχώς επιβεβαιώνουν το συγκεκριμένο κλισέ κυκλοφορώντας έναν δίσκο αισθητά κατώτερο του ντεμπούτο τους. Το 2019 το ομότιτλο με το όνομά τους άλμπουμ εξέπληξε ευχάριστα το σύνολο σχεδόν του εγχώριου εναλλακτικού κοινού. Φανέρωσε ένα καινούργιο σχήμα που αν και τα μέλη του διένυαν μόλις τη δεύτερη δεκαετία της ζωή τους είχαν αφομοιώσει πλήρως τις μουσικές τους επιρροές.
Krautrock ρυθμολογία, ψυχεδελικά περάσματα, rock και ανατολίτικες μελωδίες συνυπήρχαν στις συνθέσεις του συγκροτήματος με έναν απολύτως φυσικό τρόπο δημιουργώντας ολοκληρωμένα τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, παρά τους όποιους αυτοσχεδιασμούς και τις μεγάλες διάρκειες. Δέκα τραγούδια, σχεδόν εβδομήντα λεπτά μουσικής και καθόλου επανάληψη ή χάσιμο του ενδιαφέροντος του ακροατή.
Στο "Deluxe" όμως πολύ λίγα πράγματα φαίνεται να λειτουργούν. Από το άσχημο και φορτωμένο εξώφυλλο, μέχρι την απουσία των στοιχείων που τους έκαναν να ξεχωρίζουν (π.χ. λιγότερο κλαρίνο αυτή τη φορά). Οι στίχοι επίσης αναδεικνύουν περισσότερο την φτώχεια των νέων συνθέσεων. Αν και στα τραγούδια του ντεμπούτο η στιχουργική σε πολλά σημεία ήταν απλοϊκή, έως και αφελής, η γενικότερη ατμόσφαιρα έκρυβε αυτή την αδυναμία και πρόσθετε μάλιστα επιπλέον πόντους στο όλο εγχείρημα.
Μια άλλη σημαντική διαφορά με τον προκάτοχό του είναι η έμφαση σε περισσότερο rock και punk ερμηνείες των τραγουδιών, κάτι που άρχισε να διαφαίνεται και από την διασκευή που είχαν κάνει οι Dury Dava σε τραγούδι των Bazooka για τη συλλογή της Inner Ear που κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της καραντίνας, "Virus Positions". Ακριβώς αυτή η μετάβαση καθιστά πιο αδύναμα τελικά τα τραγούδια, με σχεδόν το μισό άλμπουμ να κυλάει χωρίς να μένει κάτι αξιοσημείωτο στον ακροατή.
Είναι λίγο πριν τελειώσει ο δίσκος και βασικά στο τραγούδι «Πισίνα» που όλα όσα αγαπήσαμε στον ήχο του συγκροτήματος ξεδιπλώνονται μέσα από τα ηχεία. Μεγάλο σε διάρκεια, πάνω από 11 λεπτά, χωρισμένο σε δύο μέρη, με ψυχεδελικές απολήξεις, το αντίστοιχο χάσιμο και τη σφραγίδα των Can δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν για να επανέλθουν στην πρότερη μουσική τους κατάσταση. Το «Ηλεκτροσόκ» επίσης ξεχωρίζει δίνοντας έναν σουρεαλιστικό τόνο στο άλμπουμ.
Είναι ξεκάθαρο πως οι Dury Dava είναι ένα συγκρότημα με δυνατότητες. Τα μέλη του - Δημήτρης Κούλογλου φωνή, κιθάρα, μπουζούκι, Γιώργος Καρράς κιθάρα, φωνές, Ηλίας Λιβιεράτος, ντραμς, κρουστά, Κάρολος Μπεράχας μπάσο, πλήκτρα και Δημήτρης Πρόκος κλαρίνο, πλήκτρα - είναι πλήρως καταρτισμένοι και έχουν ακούσει πολλή και καλή μουσική, αν κρίνουμε από το πόσο αβίαστα περνάνε τις επιρροές τους στη γραφή και ερμηνεία των κομματιών. Με μεγαλύτερη προσοχή και συγκέντρωση την επόμενη φορά και ξεκάθαρη μουσική κατεύθυνση (περισσότερο Baba Zula, λιγότερο άτσαλο punk rock) θα μας κάνουν να θέλουμε να τους ακούσουμε ξανά.