Υπάρχουν rock μπάντες που συνεχίζουν με νέους τραγουδιστές ή χωρίς τα ιδρυτικά τους μέλη, μπάντες που κρεμιόνται στο το παρελθόν και ξεχνάνε ποιοι πραγματικά είναι. Όμως υπάρχουν και αυτές οι μπάντες που λειτουργούν με το συναίσθημα, σαν ομάδα, όπου αν φύγει κάποιο από τα βασικά μέλη τους, κλείνουν τον κύκλο. Μπορώ να σκεφτώ διάσημα παραδείγματα που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, όμως εδώ ανήκουν και οι δικοί μας Bullets. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που έβαζε μπροστά την παρέα και την σύνδεση μεταξύ των μελών του, όσο μπροστά έβαζε και το rock 'n' roll που τόσα χρόνια αντιπροσώπευε στην εγχώρια σκηνή.
Οι ροκενρολάδες από τη Θεσσαλονίκη έκλεισαν το βιβλίο της μπάντας τους το Σάββατο στο Κύτταρο σε ένα τετράωρο ασταμάτητο γλέντι που ήταν όλοι εκεί: Ο Τάσος "Ace Moreno", ο Κωνσταντίνος Ζώτος, οι Breakaways, οι Thriller, οι Dirty Fuse, οι Dustbowl, οι Ducky Boyz, οι Sound Explosion αλλά και οι Messer Cups από τη Ρωσία.
Η αφορμή για αυτό το πάρτυ ήταν ο Bullet Kost (Κώστας Χαλκιάς), ιδρυτικό μέλος, drummer των Bullets και απαραίτητο συστατικό κεφιού στις συναυλίες τους. Μπορεί ο Κώστας να έφυγε, όμως σε αυτή τη γιορτή με τον γιο του Θωμά Χαλκιά πίσω από το drumset ήταν σαν να ήταν μαζί μας.
Οι Bullets ήταν πάντα μια αυθόρμητη μπάντα, που έπαιζε διασκευές φορμαρισμένες με το κουστουμάκι του rock 'n' roll και του rockabilly αλλά και δικά τους κομμάτια. Ξεκίνησαν το 1988 στη Θεσσαλονίκη, παίζοντας τη μουσική τους μη γνωρίζοντας πού θα τους βγάλει ο δρόμος. Μια πορεία που τελείωσε στο Κύτταρο, με ένα αστεράκι στη συναυλία που θα δοθεί στην πόλη τους στις 4 Μαρτίου.
Η τελευταία συναυλία των Bullets στην Αθήνα χωρίστηκε άτυπα σε τρία μέρη: Στην αρχή και στο τέλος έπαιξαν οι Bullets με το ενδιάμεσο μέρος της συναυλίας να φιλοξενεί τους γνωστούς άγνωστους της ελληνικής rock 'n' roll αφρόκρεμας. Όλοι οι καλεσμένοι έπαιξαν διασκευασμένα κομμάτια των Bullets φέρνοντάς τα στα μέτρα τους, σαν φόρο τιμής της μπάντας που επηρέασε την ευρύτερη rock σκηνή με το πάθος της. Οι Messer Cups με τη πικάντικη Zombierella ήρθαν από σπόντα, αφού ήταν στην πόλη για τη δικιά τους συναυλία στο Tiki την επόμενη μέρα και έπαιξαν δύο δικά τους κομμάτια.
Όλοι οι θρύλοι του rock 'n' roll, του rock και του rockabilly βοήθησαν με τις συνθέσεις τους να κρατηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα το κέφι και η ενέργεια της βραδιάς από την αρχή: “Just A Little Too Much”(Ricky Nelson), “You Belong To Me”(Bryan Adams), “I’m On Fire”(Bruce Springsteen), “Boogie Bop Dame”(Crepes 'N' Drapes), “My Little Sister Gotta Motorobike”(Crazy Cavan), “My Bonnie”(παραδοσιακό), όλα παίχτηκαν για τελευταία φορά διασκευασμένα από τον Shockin Steve, τον Χάρη Γκράνη, το Βασίλη Καρκαβίτσα και βέβαια τον Θωμά Χαλκιά.
Δεν έλειψαν φυσικά και οι αυθεντικές συνθέσεις της μπάντας, που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τα γνωστά smash hits του rock 'n' roll: το “Thank You Johnny Carol” , το ακυκλοφόρητο “Please Remind me”, το “Final Race” και βέβαια τα instrumentals “Fuzzbitten” και “I’m A Wolf” αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της δικιάς τους κληρονομιάς.
Η αυλαία έκλεισε με τη μπάντα να πετάει τα όργανα στο κοινό, σε ένα απόλυτο πανδαιμόνιο έκστασης. Φωνές αντηχούσαν, ενώ το σύνθημα ήταν ξεκάθαρο: One, two, three, four, five rock 'n' roll will never die. Τα “Baby Bay Bala Bala”, “I Want My Woody Back” κατέληξαν σε σπρώξιμο και συνεχόμενο χορό, με το κλείσιμο του “Hey Baby” να ανεβάζει τους φανατικούς στη σκηνή.
Πώς μεταφράστηκε το μουσικό αυτό όργιο σε εικόνες όμως; Χορδές έσπασαν, φίλοι αγκαλιάστηκαν, το κοινό εκμεταλλεύτηκε τις φωνητικές του δυνατότητες καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ενώ αρκετές μπύρες χρησιμοποιήθηκαν τελικά για λούσιμο. Το πιο σημαντικό όμως; Όλοι οι παραβρισκόμενοι ήταν εκεί για να λάβουν μέρος σε αυτή τη γιορτή, όχι απλά για να δουν μια συναυλία. Απόδειξη ότι αφού το live τελείωσε, μεγάλο μέρος του κόσμου έμεινε για να συνεχίσει το χορό από τον Dj Αντρέα Wonderer.
Το farewell show των Bullets, που τιτλοφορείται “The Bullets Keep On Howling” ήταν από αυτές τις συναυλίες που έπρεπε να είσαι εκεί. Δεν ήταν μόνο για τη μουσική και δεν ήταν μόνο για το χορό και για το τραγούδι. Ήταν για το rock 'n' roll και όλα τα χαμόγελα που το συνοδεύουν, για τους αυθεντικούς μουσικούς της εγχώριας σκηνής, και φυσικά για τους Bullets. Τους ευχαριστούμε για όλα.
