Λίγο πριν ασχοληθούμε συνολικά με το τι καλό ξεχωρίσαμε στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς, ρίχνουμε σήμερα μια σύντομη ματιά σε μερικές από τις πιο αξιόλογες νέες κυκλοφορίες του τελευταίου διμήνου.
Αρχή με μια επιστροφή έκπληξη. Η τελευταία φορά που είχαμε ακούσαμε κάτι καινούργιο από τους Feelies ήταν το 1991, όταν μας είχαν δώσει το "Time For A Witness", την τέταρτη και τελευταία μέχρι σήμερα δουλειά τους. Η σπουδαία μπάντα από το New Jersey είναι υπεύθυνη για ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ του αμερικάνικου rock των ’80s (αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε και τους R.E.M.), το περίφημο "Crazy Rhythms" του 1980, ενώ με τα "The Good Earth" και "Only Life" που ακολούθησαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας, εδραίωσαν τον ήχο σήμα-κατατεθέν τους, ένα ιδιαίτερο μίγμα από Velvet Underground, ’60s folk rock και νεοκυματικό '70s ήχο που έδωσε στους Feelies εξέχουσα θέση ανάμεσα στα συγκροτήματα της ιδιαίτερα δυνατης underground αμερικάνικης σκηνής της εποχής.
Πολλά έχουν αλλάξει στις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν από την τελευταία κυκλοφορία των Feelies, αλλά από τις πρώτες κιόλας συγχορδίες του "Here Before" γίνεται φανερό ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ή χαθεί από τον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας. Πατώντας play στην πέμπτη τους δουλειά είναι σαν να ανοίγεις μια κάψουλα του χρόνου γεμάτη με νότες μιας άλλης εποχής που όμως δεν έχουν χάσει τίποτα από την μαγεία και τη φρεσκάδα τους. Παρόλο που ο ήχος τους μοιάζει εντελώς αποκομμένος από σχεδόν οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στη μουσική σήμερα, οι νότες αυτές παραμένουν το ίδιο ζωτικές και απαραίτητες. Με το "Here Before" οι Feelies δηλώνουν το αυτονόητο, ότι ήταν εδώ και παλαιότερα, αλλά αυτό που τους δίνει τη δικαίωμα να πραγματοποιήσουν δυναμικά την επιστροφή τους στο προσκήνιο το 2011 σαν να μην πέρασε μια μέρα, είναι η διαχρονικότητα του ήχου τους.
Η Merrill Garbus μας συστήθηκε ως tUnE-yArDs πριν από δύο χρόνια με το lo-fi ντεμπούτο της για τη 4AD, το "Bird-Brains", ένα δίσκο που ηχογράφησε μόνη της με ένα ψηφιακό μαγνητόφωνο και μίξαρε με freeware πρόγραμμα, πιστή στο πνεύμα του punk που προτρέπει «κάντο μόνος σου». Η πιστότητα της ηχογράφησης μπορεί να ήταν χαμηλή, αλλά το ταλέντο και η επιβλητική φωνητική παρουσία της Garbus ακούγονταν δυνατά και καθαρά από τότε.
Το φετινό δεύτερο άλμπουμ με τίτλο "whokill" βρίσκει την Garbus να ηχογραφεί παρέα με ένα γκρουπ μουσικών σε ένα επαγγελματικό στούντιο και το αποτέλεσμα είναι η υλοποίηση όλων των υποσχέσεων που είχε αφήσει το πρωτόλειο "Bird-Brains". Ο lo-fi ήχος του είναι πλέον παρελθόν αλλά όλες εκείνες οι ιδέες που ξεχείλιζαν, παίρνουν τώρα σάρκα και οστά, δίνοντας στους tUnE-yArDs μια μοναδική ηχητική ταυτότητα. Αφρικάνικοι ρυθμοί συνδυάζονται με πειραματικό hip hop, το R&B συναντά τη folk, το ukulele σολάρει πάνω από λουπαρισμένα κρουστά και σαξόφωνα και η βαθειά φωνή της Garbus για άλλη μια φορά δεσπόζει στα δρώμενα. Το "whokill" δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει φέτος και παρόλο που η εκκεντρικότητα του σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να αρέσει σε όλους, αξίζει να το ακούσετε για την τόλμη και την ευρηματικότητα του.
Πριν λίγο καιρό είχαμε παρουσιάσει μερικά από τα ντεμπούτα άλμπουμ που ξεχωρίσαμε στο ξεκίνημα της χρονιάς (δες περισσότερα εδώ). Στη λίστα αυτή θα πρέπει τώρα να προστεθούν και οι νεοαφιχθείσες πρώτες δουλειές της EMA και των Cults.
Η ΕΜΑ, δηλαδή η Erika M Anderson, έκανε το μουσικό της ξεκίνημα με τους Gowns, το drone-folk γκρουπ που δημιούργησε μαζί με τον Ezra Buchla. Στα πέντε χρόνια της ύπαρξης του, το συγκρότημα δεν κατάφερε να ξεφύγει από την αφάνεια (δικαίως ή αδίκως, δεν μπορώ να σας πω, γιατί και εγώ έως τώρα αγνοούσα την ύπαρξή τους) και πέρυσι ανακοινώθηκε τόσο η διάλυση τους, όσο και η έναρξη της σόλο καριέρας της Anderson.
Ό,τι δεν κατάφερε να πετύχει όλα αυτά τα χρόνια με τους Gowns, δηλαδή την αναγνώριση και την ευρύτερη κριτική αποδοχή, η Anderson το πετυχαίνει με τη μία ως ΕΜΑ με το δίσκο "Past Life Martyred Saints", ένα άλμπουμ που δύσκολο να περάσει απαρατήρητο αφού σύντομα συγκέντρωσε εκθειαστικές κριτικές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ αμέσως πήρε φωτιά και η μπλογκόσφαιρα. Το κομμάτι που λειτουργεί σαν κράχτης για το δίσκο είναι το "Milkman", το τραχύ «ποπ» διαμάντι που φέρνει στο μυαλό τους Sonic Youth όταν διασκεύαζαν Madonna ως Ciccone Youth. Αλλού η ΕΜΑ μπολιάζει τον ήχο της με τη lo-fi folk αισθητική της Cat Power της πρώτης εποχής ("Anteroom") και τον θόρυβο των riot girls των ’90s ("Butterfly Knife") ενώ οι πολύ προσωπικοί στίχοι της θυμίζουν τις εξομολογήσεις της Liz Phair στο "Exile in Guyville". Παρόλο που το "Past Life Martyred Saints" σε πρώτο άκουσμα μοιάζει δυσπρόσιτο και απαιτητικό, καταφέρνει αμέσως να κερδίσει την προσοχή των ακροατών με ακούσματα ανάλογα με αυτά που έχουν επηρεάσει την ΕΜΑ, γιατί μέσα από όλον αυτόν τον θορυβώδη κυκεώνα αναδύεται μια άμεσα αναγνωρίσιμη, αυθεντική και ειλικρινής φωνή. Μετά από λίγες ακόμα επαναλήψεις, ο εθισμός θεωρείται δεδομένος.
Όσο αφορά τους Cults, το ντουέτο από τη Νέα Υόρκη που αποτελείται από την Madeline Follin και τον Brian Oblivion, η αναγνώριση ήρθε με την αστραπιαία ταχύτητα που χαρακτηρίζει την ιντερνετική εποχή μας χάρις σε ένα EP τριών τραγουδιών που πόσταραν πέρυσι στη σελίδα τους στο Bandcamp.
Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους έχει σαν κύριο άξονα του τον girl group ήχο των ’60s, χωρίς αμφιβολία ένα από τα επιδραστικότερα μουσικά κινήματα για μεγάλη μερίδα σύγχρονων ονομάτων, χωρίς να λείπουν οι απαραίτητες θορυβώδεις κιθάρες στο στυλ των Raveonettes για να μην παραγίνει γλυκιά η συνταγή. Η συντομία του δίσκου (μόλις 33 λεπτά) και η εθιστικότητα των καλοκαιρινών μελωδιών του ατόφιας ’60s pop αισθητικής εξασφαλίζουν τα απανωτά ακούσματα της πρώτης δουλειάς των Cults, που φαίνεται ότι θα είναι για αυτό το καλοκαίρι ό,τι ήταν εκείνη των Best Coast για το περασμένο. Μένει να δούμε αν το συγκρότημα θα καταφέρει να κρατήσει το ενδιαφέρον μας και τον χειμώνα ή αν θα έχει την τύχη του τζίτζικα.
Top 10 Albums 05-06/11
1. Here Before - THE FEELIES
2. Whokill - TUNE-YARDS
3. Past Life Martyred Saints - EMA
4. Cults - CULTS
5. Mazes - MOON DUO
6. In Love With Oblivion - CRYSTAL STILTS
7. Share The Joy - VIVIAN GIRLS
8. Smoke Ring For My Halo - KURT VILE
9. Alela Diane & Wild Divine - ALELA DIANE
10. Helplessness Blues - FLEET FOXES
EMA - Milkman
Φωτογραφία της ΕΜΑ από http://www.souterraintransmissions.com
Αρχή με μια επιστροφή έκπληξη. Η τελευταία φορά που είχαμε ακούσαμε κάτι καινούργιο από τους Feelies ήταν το 1991, όταν μας είχαν δώσει το "Time For A Witness", την τέταρτη και τελευταία μέχρι σήμερα δουλειά τους. Η σπουδαία μπάντα από το New Jersey είναι υπεύθυνη για ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ του αμερικάνικου rock των ’80s (αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε και τους R.E.M.), το περίφημο "Crazy Rhythms" του 1980, ενώ με τα "The Good Earth" και "Only Life" που ακολούθησαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας, εδραίωσαν τον ήχο σήμα-κατατεθέν τους, ένα ιδιαίτερο μίγμα από Velvet Underground, ’60s folk rock και νεοκυματικό '70s ήχο που έδωσε στους Feelies εξέχουσα θέση ανάμεσα στα συγκροτήματα της ιδιαίτερα δυνατης underground αμερικάνικης σκηνής της εποχής.Πολλά έχουν αλλάξει στις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν από την τελευταία κυκλοφορία των Feelies, αλλά από τις πρώτες κιόλας συγχορδίες του "Here Before" γίνεται φανερό ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ή χαθεί από τον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας. Πατώντας play στην πέμπτη τους δουλειά είναι σαν να ανοίγεις μια κάψουλα του χρόνου γεμάτη με νότες μιας άλλης εποχής που όμως δεν έχουν χάσει τίποτα από την μαγεία και τη φρεσκάδα τους. Παρόλο που ο ήχος τους μοιάζει εντελώς αποκομμένος από σχεδόν οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στη μουσική σήμερα, οι νότες αυτές παραμένουν το ίδιο ζωτικές και απαραίτητες. Με το "Here Before" οι Feelies δηλώνουν το αυτονόητο, ότι ήταν εδώ και παλαιότερα, αλλά αυτό που τους δίνει τη δικαίωμα να πραγματοποιήσουν δυναμικά την επιστροφή τους στο προσκήνιο το 2011 σαν να μην πέρασε μια μέρα, είναι η διαχρονικότητα του ήχου τους.
Η Merrill Garbus μας συστήθηκε ως tUnE-yArDs πριν από δύο χρόνια με το lo-fi ντεμπούτο της για τη 4AD, το "Bird-Brains", ένα δίσκο που ηχογράφησε μόνη της με ένα ψηφιακό μαγνητόφωνο και μίξαρε με freeware πρόγραμμα, πιστή στο πνεύμα του punk που προτρέπει «κάντο μόνος σου». Η πιστότητα της ηχογράφησης μπορεί να ήταν χαμηλή, αλλά το ταλέντο και η επιβλητική φωνητική παρουσία της Garbus ακούγονταν δυνατά και καθαρά από τότε.Το φετινό δεύτερο άλμπουμ με τίτλο "whokill" βρίσκει την Garbus να ηχογραφεί παρέα με ένα γκρουπ μουσικών σε ένα επαγγελματικό στούντιο και το αποτέλεσμα είναι η υλοποίηση όλων των υποσχέσεων που είχε αφήσει το πρωτόλειο "Bird-Brains". Ο lo-fi ήχος του είναι πλέον παρελθόν αλλά όλες εκείνες οι ιδέες που ξεχείλιζαν, παίρνουν τώρα σάρκα και οστά, δίνοντας στους tUnE-yArDs μια μοναδική ηχητική ταυτότητα. Αφρικάνικοι ρυθμοί συνδυάζονται με πειραματικό hip hop, το R&B συναντά τη folk, το ukulele σολάρει πάνω από λουπαρισμένα κρουστά και σαξόφωνα και η βαθειά φωνή της Garbus για άλλη μια φορά δεσπόζει στα δρώμενα. Το "whokill" δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει φέτος και παρόλο που η εκκεντρικότητα του σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να αρέσει σε όλους, αξίζει να το ακούσετε για την τόλμη και την ευρηματικότητα του.
Πριν λίγο καιρό είχαμε παρουσιάσει μερικά από τα ντεμπούτα άλμπουμ που ξεχωρίσαμε στο ξεκίνημα της χρονιάς (δες περισσότερα εδώ). Στη λίστα αυτή θα πρέπει τώρα να προστεθούν και οι νεοαφιχθείσες πρώτες δουλειές της EMA και των Cults.
Η ΕΜΑ, δηλαδή η Erika M Anderson, έκανε το μουσικό της ξεκίνημα με τους Gowns, το drone-folk γκρουπ που δημιούργησε μαζί με τον Ezra Buchla. Στα πέντε χρόνια της ύπαρξης του, το συγκρότημα δεν κατάφερε να ξεφύγει από την αφάνεια (δικαίως ή αδίκως, δεν μπορώ να σας πω, γιατί και εγώ έως τώρα αγνοούσα την ύπαρξή τους) και πέρυσι ανακοινώθηκε τόσο η διάλυση τους, όσο και η έναρξη της σόλο καριέρας της Anderson.Ό,τι δεν κατάφερε να πετύχει όλα αυτά τα χρόνια με τους Gowns, δηλαδή την αναγνώριση και την ευρύτερη κριτική αποδοχή, η Anderson το πετυχαίνει με τη μία ως ΕΜΑ με το δίσκο "Past Life Martyred Saints", ένα άλμπουμ που δύσκολο να περάσει απαρατήρητο αφού σύντομα συγκέντρωσε εκθειαστικές κριτικές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ αμέσως πήρε φωτιά και η μπλογκόσφαιρα. Το κομμάτι που λειτουργεί σαν κράχτης για το δίσκο είναι το "Milkman", το τραχύ «ποπ» διαμάντι που φέρνει στο μυαλό τους Sonic Youth όταν διασκεύαζαν Madonna ως Ciccone Youth. Αλλού η ΕΜΑ μπολιάζει τον ήχο της με τη lo-fi folk αισθητική της Cat Power της πρώτης εποχής ("Anteroom") και τον θόρυβο των riot girls των ’90s ("Butterfly Knife") ενώ οι πολύ προσωπικοί στίχοι της θυμίζουν τις εξομολογήσεις της Liz Phair στο "Exile in Guyville". Παρόλο που το "Past Life Martyred Saints" σε πρώτο άκουσμα μοιάζει δυσπρόσιτο και απαιτητικό, καταφέρνει αμέσως να κερδίσει την προσοχή των ακροατών με ακούσματα ανάλογα με αυτά που έχουν επηρεάσει την ΕΜΑ, γιατί μέσα από όλον αυτόν τον θορυβώδη κυκεώνα αναδύεται μια άμεσα αναγνωρίσιμη, αυθεντική και ειλικρινής φωνή. Μετά από λίγες ακόμα επαναλήψεις, ο εθισμός θεωρείται δεδομένος.
Όσο αφορά τους Cults, το ντουέτο από τη Νέα Υόρκη που αποτελείται από την Madeline Follin και τον Brian Oblivion, η αναγνώριση ήρθε με την αστραπιαία ταχύτητα που χαρακτηρίζει την ιντερνετική εποχή μας χάρις σε ένα EP τριών τραγουδιών που πόσταραν πέρυσι στη σελίδα τους στο Bandcamp.Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους έχει σαν κύριο άξονα του τον girl group ήχο των ’60s, χωρίς αμφιβολία ένα από τα επιδραστικότερα μουσικά κινήματα για μεγάλη μερίδα σύγχρονων ονομάτων, χωρίς να λείπουν οι απαραίτητες θορυβώδεις κιθάρες στο στυλ των Raveonettes για να μην παραγίνει γλυκιά η συνταγή. Η συντομία του δίσκου (μόλις 33 λεπτά) και η εθιστικότητα των καλοκαιρινών μελωδιών του ατόφιας ’60s pop αισθητικής εξασφαλίζουν τα απανωτά ακούσματα της πρώτης δουλειάς των Cults, που φαίνεται ότι θα είναι για αυτό το καλοκαίρι ό,τι ήταν εκείνη των Best Coast για το περασμένο. Μένει να δούμε αν το συγκρότημα θα καταφέρει να κρατήσει το ενδιαφέρον μας και τον χειμώνα ή αν θα έχει την τύχη του τζίτζικα.
Top 10 Albums 05-06/11
1. Here Before - THE FEELIES
2. Whokill - TUNE-YARDS
3. Past Life Martyred Saints - EMA
4. Cults - CULTS
5. Mazes - MOON DUO
6. In Love With Oblivion - CRYSTAL STILTS
7. Share The Joy - VIVIAN GIRLS
8. Smoke Ring For My Halo - KURT VILE
9. Alela Diane & Wild Divine - ALELA DIANE
10. Helplessness Blues - FLEET FOXES
EMA - Milkman
Φωτογραφία της ΕΜΑ από http://www.souterraintransmissions.com