Πολλά έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό για τις καταλήψεις. Δε θα προσπαθήσω να εξωραΐσω καταστάσεις που δεν γνωρίζω εκ των έσω, δεν μπορώ όμως να μην σταθώ στις πρόδηλες πολιτικές διεργασίες που οδηγούν σε αυτό τον «πόλεμο κατά των καταλήψεων». Όπου η ηθική αρκείται στη νομιμοφάνεια, η συλλογική δράση στήνεται στο εδώλιο.
Αυτή την εβδομάδα πάμε λοιπόν μια βόλτα μέχρι το Μπιλμπάο και την κατάληψη της Kukutza, η οποία ήταν ενεργή και ακμαία για πολλά χρόνια, χαρίζοντας ζωντάνια και ανθρωπιά σε ολόκληρη την περιοχή. Σε αυτόν το δυναμικό οργανισμό συμμετείχαν άνθρωποι όλων των ηλικιών και διαφόρων επαγγελμάτων διαμορφώνοντας ένα κτίριο πολύμορφο που προσέφερε σωρεία ευκαιριών για διασκέδαση, μάθηση και εν γένει υπηρεσίες που παρέχονται πλέον μόνο μετά -σημαντικού- οικονομικού αντιτίμου. Η συγκεκριμένη κατάληψη βρέθηκε σε κίνδυνο στα μέσα του 2011, γιατί ο δήμος διεκδίκησε την ιδιοκτησία του και απείλησε να κατεδαφίσει το κτίριο. Μπροστά σε αυτή την απειλή η ομάδα της Kukutza δημιούργησε το εξαιρετικό βίντεο που βλέπουμε παρακάτω για να παρουσιάσει το σύνολο των δραστηριοτήτων τους και να καλέσει σε κινητοποίηση που θα απέτρεπε τα σχέδια των άσωτων και μέχρι πρότινος αδιάφορων ιδιοκτητών. Το ομώνυμο τραγούδι που έντυσε μουσικά αυτό το κάλεσμα ανήκει στο βασκικό συγκρότημα Zea Mays, προέρχεται από τον δίσκο τους Era του 2010 και γράφτηκε ακριβώς για αυτή την κατάληψη.
Το τραγούδι μιλά για την Kukutza που πέρασε από το όνειρο στην πραγματικότητα. Για την Kukutza, μια καρδιά μπροστά μας, που γεμίζει το κενό. Μια καρδιά μπροστά μας που μας γεμίζει με δύναμη.
Δυστυχώς η έκβαση δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες των χιλιάδων ανθρώπων που διαδήλωσαν στις 16 Ιουλίου 2011 για να διατηρήσουν στη ζωή την Kukutza. Όταν επισκέφτηκα το Μπιλμπάο τον περασμένο Ιούλιο για το BBK Live απέμενε μονάχα μια ομάδα υποστήριξης των συλληφθέντων. Γιατί, όπως και σε αντίστοιχες περιπτώσεις ανά τον κόσμο, όπου το κράτος δείχνει το "κοινωνικό" του πρόσωπο, πολλοί από τους συμμετέχοντες στην ιδέα και την εφαρμογή της Kukutza βρέθηκαν διωκόμενοι.
Οι προσωπικές μου σκέψεις για τις καταλήψεις της Villa Amalias, Σκαραμαγκά και Λέλας Καραγιάννη δε χωρούν εδώ. Μια προτροπή μονάχα, αν μου επιτρέπεται/επιτρέπετε: Μην εμπιστεύεστε κανένα παπαγαλάκι που σας μιλά από το Μέγκα, μπλογκς ή το Mix Grill. Η ζωή είναι εκεί έξω και μας καλεί να την ανακαλύψουμε, μαζί με την αλήθεια που συχνά απέχει πολύ από οποιαδήποτε δημοσιογραφική ή μη προσέγγιση. Τουλάχιστον σε όσες καταλήψεις έχω βρεθεί ως τώρα, βρήκα πόρτες ανοιχτές και μυαλά σε λειτουργία. Στοιχεία που τις διαφοροποιούν σε μεγάλο βαθμό από ανενεργούς ή δυσλειτουργικούς θεσμούς της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Για παράδειγμα, θέλετε να μάθετε τι έχει μέσα η κατάληψη Σκαραμαγκά;
Η διαδικτυακή στέγη της Kukutza με πληροφορίες και το χρονικό (δυστυχώς μόνο στα βασκικά με ορισμένες αναρτήσεις και στα ισπανικά).
Οι Zea Mays (μτφ. καλαμπόκι) δημιουργήθηκαν στο Μπιλμπάο το 1997. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει έξι δίσκους κινούμενοι κυρίως στο χώρο της ροκ μουσικής με ποπ και ραπ επιρροές. Δισκογραφία: “Zea mays” 1998, “Elektrizitatea” 2000, “Harrobian” (Στην Ακαδημία) 2002, “Sortuz, grabitatearen aurka” (Δημιουργώντας ενάντια στη βαρύτητα) 2005, “Morphina” 2007, “Era” 2010. Zea Mays @ Myspace
Στην εικόνα εξωφύλλου, σύνθεση για την κατάληψη Kukutza και τους Zea Mays.
Στην εικόνα του άρθρου, το σήμα της κατάληψης Λέλας Καραγιάννης.
Το γκράφιτι αλιεύθηκε από το facebook group "Γιατί πάντα οι μεγαλύτερες αλήθειες γράφονται στους τοίχους".