Είναι αδύνατον να κατάγεσαι από το Manchester, να σχηματίζεις ένα electro pop συγκρότημα και να μην έχεις επηρεαστεί από τους New Order… Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους Delphic, παρόλο που όταν η παρέα του Bernard Sumner έγραφε αριστουργήματα στα 80’s, τα μέλη των Delphic δεν είχαν ακόμα γεννηθεί. Με τα δύο πρώτα singles που είχε κυκλοφορήσει το συγκρότημα το 2009 είχε προκαλέσει το απαιτούμενο hype ώστε να περιμένουμε με ανυπομονησία το ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2010. Στο Acolyte που ηχογραφήθηκε στο Βερολίνο, παραγωγή έχει κάνει ο Ewan Pearson.
Το Clarion call που ανοίγει το album θα μπορούσε να είναι το νέο τραγούδι των Killers ή των Klaxons και θα λέγαμε πώς είναι ελαφρώς παραπλανητικό για τον ήχο του υπόλοιπου album. Το Doubt που ακολουθεί, ένα από τα singles τους για το 2010, βάζει τα πράγματα στη θέση τους και αποκαθιστά την αλήθεια αφού είναι εμφανές ότι το μπάσο του Peter Hook έχει στοιχειώσει για τα καλά τον ήχο τους. Στο τέλος του This momentary, που είχε κυκλοφορήσει ως single τον προηγούμενο Αύγουστο και το video clip του έχει γυριστεί στο Chernobyl, τα drums θυμίζουν το Born Slippy. Το Red lights αποκαλύπτει άλλη μία φανερή επιρροή του συγκροτήματος, τους Orb, για να ακολουθήσει το σχεδόν εννιάλεπτο instrumental ομώνυμο με το album τραγούδι. Στη συνέχεια το Halcyon, που θα κυκλοφορήσει ως single τον Μάρτιο, είναι ένα από τα καλύτερα χορευτικά alternative τραγούδια των τελευταίων χρόνων και σίγουρα θα ακουστεί αρκετά το επόμενο διάστημα. Τα παραμορφωμένα πλήκτρα στο Submission φέρνουν στο μυαλό το Lipgloss των Pulp, ενώ το Counterpoint είναι το πρώτο single του γκρουπ που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2009. Το Remain που κλείνει τον δίσκο είναι το πιο ατμοσφαιρικό, εάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, κομμάτι τους που για κάποιο λόγο μου θυμίζει τους Beloved από τις αρχές των 90’s.
Συμπερασματικά το Acolyte αποτελεί ήδη ένα από σημαντικά albums για το 2010, ενώ οι Delphic, παρ’ όλο που σίγουρα δεν πρωτοτυπούν, είναι από τα σχήματα που θα πρωταγωνιστήσουν στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας τα επόμενα χρόνια. Εμείς που λατρέψαμε τους New Order έχουμε περισσότερους λόγους να λιώσουμε το cd στις ακροάσεις…
Το Clarion call που ανοίγει το album θα μπορούσε να είναι το νέο τραγούδι των Killers ή των Klaxons και θα λέγαμε πώς είναι ελαφρώς παραπλανητικό για τον ήχο του υπόλοιπου album. Το Doubt που ακολουθεί, ένα από τα singles τους για το 2010, βάζει τα πράγματα στη θέση τους και αποκαθιστά την αλήθεια αφού είναι εμφανές ότι το μπάσο του Peter Hook έχει στοιχειώσει για τα καλά τον ήχο τους. Στο τέλος του This momentary, που είχε κυκλοφορήσει ως single τον προηγούμενο Αύγουστο και το video clip του έχει γυριστεί στο Chernobyl, τα drums θυμίζουν το Born Slippy. Το Red lights αποκαλύπτει άλλη μία φανερή επιρροή του συγκροτήματος, τους Orb, για να ακολουθήσει το σχεδόν εννιάλεπτο instrumental ομώνυμο με το album τραγούδι. Στη συνέχεια το Halcyon, που θα κυκλοφορήσει ως single τον Μάρτιο, είναι ένα από τα καλύτερα χορευτικά alternative τραγούδια των τελευταίων χρόνων και σίγουρα θα ακουστεί αρκετά το επόμενο διάστημα. Τα παραμορφωμένα πλήκτρα στο Submission φέρνουν στο μυαλό το Lipgloss των Pulp, ενώ το Counterpoint είναι το πρώτο single του γκρουπ που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2009. Το Remain που κλείνει τον δίσκο είναι το πιο ατμοσφαιρικό, εάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, κομμάτι τους που για κάποιο λόγο μου θυμίζει τους Beloved από τις αρχές των 90’s.
Συμπερασματικά το Acolyte αποτελεί ήδη ένα από σημαντικά albums για το 2010, ενώ οι Delphic, παρ’ όλο που σίγουρα δεν πρωτοτυπούν, είναι από τα σχήματα που θα πρωταγωνιστήσουν στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας τα επόμενα χρόνια. Εμείς που λατρέψαμε τους New Order έχουμε περισσότερους λόγους να λιώσουμε το cd στις ακροάσεις…
Σχετικό θέμα