Γράφει ο Λευτέρης Παλάζογλου:
Σάββατο 11 Ιούλιου, «κατηφορίσαμε» προς την Επίδαυρο, με ιδιαίτερη αδημονία τόσο για την παρακολούθηση μετά από πολύ καιρό παράστασης στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, όσο και για την παράσταση αυτή καθαυτή, της οποίας το casting και η σκηνοθετική ματιά, προϋπόθεταν ότι θα είναι αν μη τι άλλο μία ευχάριστη βραδιά.
Το αρχαίο θέατρο σχεδόν κατάμεστο. Γεγονός που αποτελούσε ευχάριστη έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν τις τελευταίες ημέρες, από τις οποίες ήταν εμφανώς επηρεασμένοι με έκδηλη ανησυχία και οι συντελεστές της παράστασης, όπως φάνηκε από τη συνέντευξη τύπου.
«Αχαρνής» του Αριστοφάνη λοιπόν, μέσα από την ιδιαίτερη και οικεία πλέον στο θεατρόφιλο κοινό σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Κακλέα (ο γνωστός σκηνοθέτης συνεχίζει τη διερεύνηση της σκηνικής αριστοφανικής φόρμας για 5η συνεχόμενη χρονιά).
Λίγα λόγια για παράσταση, από τον ίδιο τον σκηνοθέτη:
“Οι Αχαρνής το πρώτο σωζόμενο έργο του Αριστοφάνη, έχει όλα τα δυναμικά χαρακτηριστικά του μεγάλου αυτού σατιρικού ποιητή: Την αιχμηρή καταγγελία για τη διαφθορά του δημόσιου βίου, την αηδία του για τους δημαγωγούς που διαφθείρουν την συνείδηση των πολιτών και πάνω απ’ όλα την αντίθεση του με την ψύχωση για πόλεμο που κατέλαβε τους Αθηναίους και οδήγησε σε καταστροφή την Αθηναϊκή δημοκρατία.
Ο ποιητής με όχημα την κωμωδία σατιρίζει αμείλικτα την πολεμική παράνοια των συμπολιτών του, κραυγάζοντας την επιθυμία του για Ειρήνη και όλα τα αγαθά που την ορίζουν:
Την αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο, τη φροντίδα για το κοινό συμφέρον, την τίμια διαχείριση του δημόσιου ταμείου, την πίστη στις ηθικές αξίες, το σεβασμό και την αγάπη για την φύση και φυσικά τη χαρά για την ζωή και τον Έρωτα.Κι όταν η Αθηναίοι αρνούνται πεισματικά να κάνουν Ειρήνη τότε ο Δικαιόπολης, ο ήρωας του Αριστοφάνη, αναλαμβάνει ο ίδιος πρωτοβουλία για Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Αξιοκρατία και…. το γλέντι αρχίζει! Γιατί ο πολιτικός Αριστοφάνης έχει κέφια!!!”
Από την έναρξή της μέχρι και το τέλος, η παράσταση καθήλωνε τον θεατή. Η συνεχής εναλλαγή και κίνηση προσώπων στη σκηνή, τα φώτα, η μουσική, τα ηχητικά εφέ, τα ιδιαίτερα κοστούμια, όλα με μια τάση υπερβολής -επιθεωρησιακά θα τα χαρακτήριζαν ίσως κάποιοι- και τοποθετημένα στην σύγχρονη εποχή, έδεναν αρμονικά και αποτέλεσαν το περιτύλιγμα των υπέροχων ερμηνειών των ηθοποιών.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Δικαιόπολη, αεικίνητος πάνω στη σκηνή, σε μια ερμηνεία γεμάτη συναίσθημα και χιούμορ. Χαριτωμένος, αστείος, αξιοπρεπής και ευγενικός, ο Χαραλαμπόπουλος-Δικαιόπολις σε κάνει να ταυτίζεσαι με τον ήρωα του έργου. Ξεχωριστές οι ερμηνείες και των υπολοίπων ηθοποιών: του Φάνη Μουρατίδη στο ρόλο του πολεμοχαρή στρατηγού Λάμαχου, του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη στον ρόλο του Μεγαρίτη, του Λεωνίδα Καλφαγιάννη, του Σωκράτη Πατσίκα, του Γιώργου Κοψιδά. Ιδιαίτερη μνεία θα μου επιτρέψετε να κάνω στην Αγγελική Τρομπούκη και στην ξεχωριστή «χορευτική» της ερμηνεία στον ρόλο του Αμφίθεου, και στον καθηλωτικό Άρη Σερβετάλη που ενσαρκώνει τον Ευριπίδη.
«Αν κοιμάσαι στη Δημοκρατία, μπορεί να ξυπνήσεις σε δικτατορία.»
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία - Απόδοση
Γιάννης Κακλέας
Δραματουργική επεξεργασία
Εύα Σαραγά
Σκηνικά
Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια
Εύα Νάθενα
Μουσική
Σταύρος Γασπαράτος
Χορογραφία
Αγγελική Τρομπούκη
Φωτισμοί
Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία
Λία Βίσση
Βοηθός σκηνοθέτη
Νουρμάλα Ήστυ
Φωτογραφίες
Μαριλένα Σταφυλίδου
Ερμηνεύουν
Χαραλαμπόπουλος Βασίλης
Χατζηπαναγιώτης Χρήστος
Σερβετάλης Άρης
Μουρατίδης Φάνης
Καλφαγιάννης Λεωνίδας
Πατσίκας Σωκράτης
Κτεναβός Λάμπρος
Μπίρκος Θάνος
Κοψιδάς Γιώργος
Αγγελική Τρομπούκη
Κώστας Γαβαλάς
Στέλιος Ιακωβίδης
Βαγγέλης Χατζηνικολάου
Φουσέκης Αλέξης
Χαρίσκος Αχιλλέας
Ζερβόπουλος Θανάσης
Μια θεατρική παραγωγή του Τάσου Παπανδρέου