Με αφορμή τον θάνατο του George Michael, ο Δημήτρης Κανελλόπουλος στο e-tetradio θυμήθηκε πολύ εύστοχα την ψηφοφορία που είχε διοργανώσει ο Γιάννης Πετρίδης στα πλαίσια της εκπομπής του «Μέρα Παρά Μέρα» στο Α’ Πρόγραμμα κάποια στιγμή στα τέλη των 80’s. Ο λεγόμενος και John Peel της Ελλάδας, είχε προσκαλέσει τότε τους ακροατές του να επιλέξουν μέσω ταχυδρομικής επιστολής το αγαπημένο τραγούδι τους όλων των εποχών.
Αυτό που πρώτευσε στην λίστα ήταν το Careless Whisper του George Michael και το γεγονός είχε κάνει φοβερή εντύπωση σε όλους μας τότε και βέβαια στον ίδιο τον Γιάννη Πετρίδη, κυρίως γιατί κατά το πλείστον οι ακροατές της εκπομπής του είχαν γαλουχηθεί με εναλλακτικά και new wave ακούσματα. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τα 80’s όπου οι Cure, Smiths, U2, Simple Minds, Depeche Mode μεσουρανούσαν.
Στην λίστα με τα 100 καλύτερα τραγούδια υπήρχαν βέβαια αρκετά τραγούδια από τέτοια συγκροτήματα, όπως και κλασικές rock στιγμές, αλλά νούμερο 1 ήταν ένα pop τραγούδι που κυριαρχούσε τότε στα εφηβικά κυρίως party. Θυμάμαι πολύ καλά τη σειρά αυτών των εκπομπών του Γιάννη Πετρίδη τότε, όπως και την αγωνία που είχα για την εξέλιξή της. Έμεινα άναυδος με το τραγούδι που πρώτευσε. Λόγω της ηλικίας μου τότε και όπως είναι φυσιολογικό, παρακολουθούσα την εμπορική pop, αλλά ομολογώ ότι ήμουν fan των «ποιοτικότερων» Duran Duran και όχι του αντίπαλου δέους τους, Wham! ή του George Michael.
Λίγες ημέρες μετά την παρουσίαση της λίστας από τον Γιάννη Πετρίδη, το περιοδικό της εποχής «Τηλέραμα» δημοσίευσε ολόκληρο το TOP 100 με τα τραγούδια της ζωής τους για τους ακροατές της εκπομπής του και το απόκομμα κρατήθηκε στο αρχείο μου. Το θυμήθηκα με αφορμή το άρθρο που ανέφερα στην αρχή και η λίστα ακολουθεί.
Στην πρώτη δεκάδα, πέρα από το νούμερο 1 που προαναφέραμε, βρίσκονται πολλές κλασικές rock μπαλάντες από ονόματα όπως Led Zeppelin, Pink Floyd, John Lennon, Eagles, Deep Purple κ.α. Στο νούμερο 12 κάνουν την εμφάνισή τους οι δημοφιλέστατοι τότε στην πατρίδα μας Wham!, ενώ στο νούμερο 14 το Love will tear us apart, πρώτο new wave τραγούδι που συναντούμε στο TOP 100. Στα 80’s υπήρχαν βέβαια κάμποσα αξιόλογα pop τραγούδια από πετυχημένα ονόματα στην Ελλάδα. Αρκετά ψηλά στην λίστα, στο νούμερο 16 πλασαρίστηκε το Do you really want to hurt me των Culture club και στο νούμερο 20 το When doves cry του Prince. Πιο κάτω βρίσκονται το Billie Jean και τα Live to tell, Papa don’t preach της Madonna. Στην λίστα υπάρχει και ένα ιταλικό τραγούδι, το Dio come ti amo της Gigliola Cinquetti από το 1966, αφού η ιταλική μουσική ήταν πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα στα 60’s. Αν σας ενδιαφέρουν και τα στατιστικά, στα 100 πρώτα τραγούδια υπάρχουν 7 κομμάτια των Beatles και από 4 των Doors, Pink Floyd και Simon and Garfunkel.
Άλλο χαρακτηριστικό της εν λόγω λίστας είναι η δυστυχώς μικρή παρουσία τραγουδιών από την λεγόμενη μαύρη μουσική. Συναντούμε μόνο τα hits της εποχής από αυτόν τον χώρο: Michael Jackson, Lionel Ritchie, Gloria Gaynor, Stevie Wonder και το Stand By Me του Ben. E. King που ήταν μεγάλη επιτυχία το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 λόγω της ομώνυμης ταινίας. Δυστυχώς απουσιάζουν οι μεγάλες επιτυχίες της Motown από τα 60’s και τα 70’s, όπως βέβαια και τα διάφορα funk διαμάντια των 70’s. Δύσκολα η μαύρη μουσική περνούσε στο πετσί του ελληνικού μουσικόφιλου κοινού και αυτό ισχύει και σήμερα. Για να αποδώσουμε και τα εύσημα όμως, μεγάλη προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση έκανε, μια και μιλάμε για ραδιόφωνο, ο Γιώργος Πολυχρονίου και το Μαύρο Βελούδο που ξεκίνησε στον Αθήνα 98,4 στα τέλη της δεκαετίας του ’80, προσπάθεια η οποία θα λέγαμε ότι σε κάποιο βαθμό απέδωσε καρπούς.
Αυτό που πρώτευσε στην λίστα ήταν το Careless Whisper του George Michael και το γεγονός είχε κάνει φοβερή εντύπωση σε όλους μας τότε και βέβαια στον ίδιο τον Γιάννη Πετρίδη, κυρίως γιατί κατά το πλείστον οι ακροατές της εκπομπής του είχαν γαλουχηθεί με εναλλακτικά και new wave ακούσματα. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τα 80’s όπου οι Cure, Smiths, U2, Simple Minds, Depeche Mode μεσουρανούσαν.
Στην λίστα με τα 100 καλύτερα τραγούδια υπήρχαν βέβαια αρκετά τραγούδια από τέτοια συγκροτήματα, όπως και κλασικές rock στιγμές, αλλά νούμερο 1 ήταν ένα pop τραγούδι που κυριαρχούσε τότε στα εφηβικά κυρίως party. Θυμάμαι πολύ καλά τη σειρά αυτών των εκπομπών του Γιάννη Πετρίδη τότε, όπως και την αγωνία που είχα για την εξέλιξή της. Έμεινα άναυδος με το τραγούδι που πρώτευσε. Λόγω της ηλικίας μου τότε και όπως είναι φυσιολογικό, παρακολουθούσα την εμπορική pop, αλλά ομολογώ ότι ήμουν fan των «ποιοτικότερων» Duran Duran και όχι του αντίπαλου δέους τους, Wham! ή του George Michael.
Λίγες ημέρες μετά την παρουσίαση της λίστας από τον Γιάννη Πετρίδη, το περιοδικό της εποχής «Τηλέραμα» δημοσίευσε ολόκληρο το TOP 100 με τα τραγούδια της ζωής τους για τους ακροατές της εκπομπής του και το απόκομμα κρατήθηκε στο αρχείο μου. Το θυμήθηκα με αφορμή το άρθρο που ανέφερα στην αρχή και η λίστα ακολουθεί.
Στην πρώτη δεκάδα, πέρα από το νούμερο 1 που προαναφέραμε, βρίσκονται πολλές κλασικές rock μπαλάντες από ονόματα όπως Led Zeppelin, Pink Floyd, John Lennon, Eagles, Deep Purple κ.α. Στο νούμερο 12 κάνουν την εμφάνισή τους οι δημοφιλέστατοι τότε στην πατρίδα μας Wham!, ενώ στο νούμερο 14 το Love will tear us apart, πρώτο new wave τραγούδι που συναντούμε στο TOP 100. Στα 80’s υπήρχαν βέβαια κάμποσα αξιόλογα pop τραγούδια από πετυχημένα ονόματα στην Ελλάδα. Αρκετά ψηλά στην λίστα, στο νούμερο 16 πλασαρίστηκε το Do you really want to hurt me των Culture club και στο νούμερο 20 το When doves cry του Prince. Πιο κάτω βρίσκονται το Billie Jean και τα Live to tell, Papa don’t preach της Madonna. Στην λίστα υπάρχει και ένα ιταλικό τραγούδι, το Dio come ti amo της Gigliola Cinquetti από το 1966, αφού η ιταλική μουσική ήταν πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα στα 60’s. Αν σας ενδιαφέρουν και τα στατιστικά, στα 100 πρώτα τραγούδια υπάρχουν 7 κομμάτια των Beatles και από 4 των Doors, Pink Floyd και Simon and Garfunkel.
Άλλο χαρακτηριστικό της εν λόγω λίστας είναι η δυστυχώς μικρή παρουσία τραγουδιών από την λεγόμενη μαύρη μουσική. Συναντούμε μόνο τα hits της εποχής από αυτόν τον χώρο: Michael Jackson, Lionel Ritchie, Gloria Gaynor, Stevie Wonder και το Stand By Me του Ben. E. King που ήταν μεγάλη επιτυχία το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 λόγω της ομώνυμης ταινίας. Δυστυχώς απουσιάζουν οι μεγάλες επιτυχίες της Motown από τα 60’s και τα 70’s, όπως βέβαια και τα διάφορα funk διαμάντια των 70’s. Δύσκολα η μαύρη μουσική περνούσε στο πετσί του ελληνικού μουσικόφιλου κοινού και αυτό ισχύει και σήμερα. Για να αποδώσουμε και τα εύσημα όμως, μεγάλη προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση έκανε, μια και μιλάμε για ραδιόφωνο, ο Γιώργος Πολυχρονίου και το Μαύρο Βελούδο που ξεκίνησε στον Αθήνα 98,4 στα τέλη της δεκαετίας του ’80, προσπάθεια η οποία θα λέγαμε ότι σε κάποιο βαθμό απέδωσε καρπούς.