Στην Ακτή Πειραιώς εμφανίζονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο οι συνήθεις ύποπτοι, κάνοντας την πλευρά της Αθήνας που ενώνεται με τον Πειραιά να σφίζει από κόσμο και κίνηση. Ο λόγος για τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Γιάννη Ζουγανέλη και Δημήτρη Σταρόβα στη σειρά συναυλιών τους με τίτλο «Να δεις τι σου 'χω για μετά...», που γεμίζει τον φιλόξενο χώρο του μαγαζιού τόσο από μεγαλύτερης ηλικίας φίλους, όσο και από πιο νεαρούς/ες - τη βραδιά που πήγαμε μάλιστα, παρευρισκόταν και σχολείο από την επαρχία.
Κοντά στις 11 παρά, το πανί του προτζέκτορα κατεβαίνει και αρχίζουμε να βλέπουμε στιγμιότυπα παλιών ελληνικών ταινιών, ξεχασμένων διαφημίσεων και αποσπασμάτων από την πολύχρονη πορεία των καλλιτεχνών. Μέχρι να πιούμε το ποτό μας και να αρχίσουμε την κουβέντα μας το πανί ανεβαίνει και η μουσική παράσταση ξεκινά! Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έχουν λάβει θέση μαζί με την ορχήστρα και ξεκινούν δυναμικά, με κομμάτια όπως «Νότος», «Μικρές Νοθείες» και «Να δεις τι σου'χω για μετά» και πραγματικά αναρωτιόμαστε τι πρόκειται να συμβεί ύστερα, αφού η έναρξη ήταν ήδη πολύ δυνατή.
Όταν οι δύο ηγέτες της συναυλίας εγκαταλείπουν τη σκηνή, έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις φρέσκιες φωνές των νέων παιδιών, όπως η Φρόσω Στυλιανού (την ξεχωρίσαμε κυρίως για την ερμηνεία της στο "Je suis Malade") και ο Steve Tesser (ξεδίπλωσε τις φωνητικές του ικανότητες με το "Caruso (Te voglio bene assai)" και μας εντυπωσίασε), για να ακολουθήσει η εμφάνιση του Γιάννη Ζουγανέλη με το «Κανείς δεν είναι κανενός», η οποία προκαλεί όχι μόνο γέλιο, αλλά ξεσηκώνει και όλο το μαγαζί. Έχοντας ζεστάνει το κλίμα στο κοινό, έρχεται ο Δημήτρης Σταρόβας να δώσει ακόμα περισσότερο εύθυμη νότα με τα αυτοσχέδια αριστουργήματά του, όπως το γνωστό «Έχω πάθει ποιότητα».
Με συνεχείς εναλλαγές οι τραγουδιστές κρατούν το πρόγραμμα για ένα τετράωρο, οι δύο πρώτοι με μεγάλες επιτυχίες από το χθες μέχρι και το σήμερα και οι δύο επόμενοι ψυχαγωγώντας το κοινό με αστεϊσμούς αλλά και με ερμηνείες τους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη θαυμάσεις την δωρικότητα του Παπακωνσταντίνου
και τις κλασικές κινήσεις του πάνω στη σκηνή. Όσες φορές τον έχω παρακολουθήσει μού φαίνεται πάντα το ίδιο δυναμικός, σαν να μην πέρασε ούτε μέρα από πάνω του, όχι μόνο σαν συμπεριφορά αλλά και στο φωνητικό του εύρος. Ποιος δε συγκινείται με τα τραγούδια «Πάρε με», «Να κοιμηθούμε αγκαλιά», «Όμορφη πόλη», «Βράδυ Σαββάτου» και ποιος δεν θέλει να φωνάξει τραγουδώντας τα «Πριν το τέλος», «Το Μαχαίρι», «Σφεντόνα», «Βικτώρια», «Οι Ψυχές και οι Αγάπες»; Επίσης, πολύ καλή αίσθηση αφήνει το πιο πρόφατο κομμάτι του σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου «Αυτό που περιμένουμε» το οποίο γνωρίζει ενθαρρυντική ανταπόκριση από το κοινό.
Στις εμφανίσεις του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα το κλίμα γινόταν πιο υποτονικό και μελαγχολικό με κομμάτια όπως «Μικρός Τιτανικός», «Τι να Πω», «Μάτια δίχως λογική», «Απορώ με την καρδιά μου», «Πεθαίνω για εσένα». Κομμάτια που όλοι έχουμε συνδέσει με συναισθήματα, καταστάσεις και σκέψεις και τα οποία το κοινό κυριολεκτικά λατρεύει με αποτέλεσμα να τραγουδάει συνεχώς μαζί με τον Λαυρέντη. Με τα «Έλα Ψυχούλα μου» και «Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας και η Γυναίκα» το κοινό εγκαταλείπει τη μελαγχολική διάθεση και αρχίζει να τραγουδάει με κέφι, όσο η εξαιρετική ορχήστρα συνεχίζει να παίζει. Αξίζει να πούμε πως καθόλη τη διάρκεια της παράστασης εκτός από τους φωτισμούς, παίζουν παράλληλα με τα κομμάτια και βίντεο στον τοίχο πίσω από την ορχήστρα, τα οποία είναι πολύ ωραία επιμελημένα.
Η Μιρέλα Πάχου, με την τόσο δροσερή και φωτεινή παρουσία της ξεχωρίζει όχι μόνο σαν δεύτερη φωνή, αλλά και στα τραγούδια που την ακούμε να ερμηνεύει μόνη της όπως «Η επιμονή σου» και το πολυαγαπημένο δικό της «Μι Ρε Λα». Το μόνο που θα θέλαμε να συμπληρώσουμε σαν συμβουλή για το πρόγραμμα είναι αφενός, πως θα θέλαμε να εμπλουτιστούν οι εμφανίσεις των Ζουγανέλη - Σταρόβα και με άλλη θεματολογία (για εμάς που τους παρακολουθούμε χρόνια είναι γνωστές αρκετές από τις «ατάκες» τους), αφετέρου, είναι θεμιτό να παρουσιάζεται στο κλείσιμο της κάθε παράστασης ο κάθε συντελεστής που συνέφερε στο αποτέλεσμα, όπως για παράδειγμα οι μουσικοί οι οποίοι φαίνεται να παίζουν με μεράκι και να το διασκεδάζουν.
Στην τελική εμφάνιση όλοι οι καλλιτέχνες βρίσκονται επι σκηνής τραγουδώντας άλλοτε κομμάτια του Παπακωνσταντίνου και άλλοτε του Μαχαιρίτσα, μεταξύ αυτών «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Ένα καράβι», «Τερατάκια τσέπης», «Ο Γουίλι», «Πόσο σε θέλω» για να κλείσει η βραδιά με τον πιο συμβολικό τρόπο «Χαιρετίσματα».
Η γενική αίσθηση; Περάσαμε πολύ όμορφα, ακούσαμε τραγούδια - σταθμούς της μουσικής μας βιβλιοθήκης και γελάσαμε με την καρδιά μας. Γιατί να μην περάσετε μία από τις γιορτινές μέρες και εσείς στην Ακτή Πειραιώς; Σπεύσατε!
Πιάνο / keyboards: Ανδρέας Αποστόλου
Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης, Άκης Αμπράζης
Τύμπανα: Φίλιππος Σπυρόπουλος, Στέφανος Δημητρίου
Βιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη
Κιθάρες: Γιάννης Αυγέρης
Πλήκτρα: Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Πνευστά: Αλέξανδρος Ζουγανέλης
Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Μπίτος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Λυσιέν Κλίμης Επιμέλεια φώτων: Γιάννης Δίπλας
Ενορχήστρωση : Ανδρέας Αποστόλου
Επιμέλεια οπτικού υλικού: Πάνος Ζενίδης
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 22:30
ΑΚΤΗ -Πειραιώς 178, Ταύρος- Αθήνα. Τηλ 210.3418020
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.
Κοντά στις 11 παρά, το πανί του προτζέκτορα κατεβαίνει και αρχίζουμε να βλέπουμε στιγμιότυπα παλιών ελληνικών ταινιών, ξεχασμένων διαφημίσεων και αποσπασμάτων από την πολύχρονη πορεία των καλλιτεχνών. Μέχρι να πιούμε το ποτό μας και να αρχίσουμε την κουβέντα μας το πανί ανεβαίνει και η μουσική παράσταση ξεκινά! Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έχουν λάβει θέση μαζί με την ορχήστρα και ξεκινούν δυναμικά, με κομμάτια όπως «Νότος», «Μικρές Νοθείες» και «Να δεις τι σου'χω για μετά» και πραγματικά αναρωτιόμαστε τι πρόκειται να συμβεί ύστερα, αφού η έναρξη ήταν ήδη πολύ δυνατή.
Όταν οι δύο ηγέτες της συναυλίας εγκαταλείπουν τη σκηνή, έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις φρέσκιες φωνές των νέων παιδιών, όπως η Φρόσω Στυλιανού (την ξεχωρίσαμε κυρίως για την ερμηνεία της στο "Je suis Malade") και ο Steve Tesser (ξεδίπλωσε τις φωνητικές του ικανότητες με το "Caruso (Te voglio bene assai)" και μας εντυπωσίασε), για να ακολουθήσει η εμφάνιση του Γιάννη Ζουγανέλη με το «Κανείς δεν είναι κανενός», η οποία προκαλεί όχι μόνο γέλιο, αλλά ξεσηκώνει και όλο το μαγαζί. Έχοντας ζεστάνει το κλίμα στο κοινό, έρχεται ο Δημήτρης Σταρόβας να δώσει ακόμα περισσότερο εύθυμη νότα με τα αυτοσχέδια αριστουργήματά του, όπως το γνωστό «Έχω πάθει ποιότητα».
Με συνεχείς εναλλαγές οι τραγουδιστές κρατούν το πρόγραμμα για ένα τετράωρο, οι δύο πρώτοι με μεγάλες επιτυχίες από το χθες μέχρι και το σήμερα και οι δύο επόμενοι ψυχαγωγώντας το κοινό με αστεϊσμούς αλλά και με ερμηνείες τους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη θαυμάσεις την δωρικότητα του Παπακωνσταντίνου
και τις κλασικές κινήσεις του πάνω στη σκηνή. Όσες φορές τον έχω παρακολουθήσει μού φαίνεται πάντα το ίδιο δυναμικός, σαν να μην πέρασε ούτε μέρα από πάνω του, όχι μόνο σαν συμπεριφορά αλλά και στο φωνητικό του εύρος. Ποιος δε συγκινείται με τα τραγούδια «Πάρε με», «Να κοιμηθούμε αγκαλιά», «Όμορφη πόλη», «Βράδυ Σαββάτου» και ποιος δεν θέλει να φωνάξει τραγουδώντας τα «Πριν το τέλος», «Το Μαχαίρι», «Σφεντόνα», «Βικτώρια», «Οι Ψυχές και οι Αγάπες»; Επίσης, πολύ καλή αίσθηση αφήνει το πιο πρόφατο κομμάτι του σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου «Αυτό που περιμένουμε» το οποίο γνωρίζει ενθαρρυντική ανταπόκριση από το κοινό.Στις εμφανίσεις του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα το κλίμα γινόταν πιο υποτονικό και μελαγχολικό με κομμάτια όπως «Μικρός Τιτανικός», «Τι να Πω», «Μάτια δίχως λογική», «Απορώ με την καρδιά μου», «Πεθαίνω για εσένα». Κομμάτια που όλοι έχουμε συνδέσει με συναισθήματα, καταστάσεις και σκέψεις και τα οποία το κοινό κυριολεκτικά λατρεύει με αποτέλεσμα να τραγουδάει συνεχώς μαζί με τον Λαυρέντη. Με τα «Έλα Ψυχούλα μου» και «Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας και η Γυναίκα» το κοινό εγκαταλείπει τη μελαγχολική διάθεση και αρχίζει να τραγουδάει με κέφι, όσο η εξαιρετική ορχήστρα συνεχίζει να παίζει. Αξίζει να πούμε πως καθόλη τη διάρκεια της παράστασης εκτός από τους φωτισμούς, παίζουν παράλληλα με τα κομμάτια και βίντεο στον τοίχο πίσω από την ορχήστρα, τα οποία είναι πολύ ωραία επιμελημένα.
Η Μιρέλα Πάχου, με την τόσο δροσερή και φωτεινή παρουσία της ξεχωρίζει όχι μόνο σαν δεύτερη φωνή, αλλά και στα τραγούδια που την ακούμε να ερμηνεύει μόνη της όπως «Η επιμονή σου» και το πολυαγαπημένο δικό της «Μι Ρε Λα». Το μόνο που θα θέλαμε να συμπληρώσουμε σαν συμβουλή για το πρόγραμμα είναι αφενός, πως θα θέλαμε να εμπλουτιστούν οι εμφανίσεις των Ζουγανέλη - Σταρόβα και με άλλη θεματολογία (για εμάς που τους παρακολουθούμε χρόνια είναι γνωστές αρκετές από τις «ατάκες» τους), αφετέρου, είναι θεμιτό να παρουσιάζεται στο κλείσιμο της κάθε παράστασης ο κάθε συντελεστής που συνέφερε στο αποτέλεσμα, όπως για παράδειγμα οι μουσικοί οι οποίοι φαίνεται να παίζουν με μεράκι και να το διασκεδάζουν.
Στην τελική εμφάνιση όλοι οι καλλιτέχνες βρίσκονται επι σκηνής τραγουδώντας άλλοτε κομμάτια του Παπακωνσταντίνου και άλλοτε του Μαχαιρίτσα, μεταξύ αυτών «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Ένα καράβι», «Τερατάκια τσέπης», «Ο Γουίλι», «Πόσο σε θέλω» για να κλείσει η βραδιά με τον πιο συμβολικό τρόπο «Χαιρετίσματα».
Η γενική αίσθηση; Περάσαμε πολύ όμορφα, ακούσαμε τραγούδια - σταθμούς της μουσικής μας βιβλιοθήκης και γελάσαμε με την καρδιά μας. Γιατί να μην περάσετε μία από τις γιορτινές μέρες και εσείς στην Ακτή Πειραιώς; Σπεύσατε!
Πιάνο / keyboards: Ανδρέας Αποστόλου
Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης, Άκης Αμπράζης
Τύμπανα: Φίλιππος Σπυρόπουλος, Στέφανος Δημητρίου
Βιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη
Κιθάρες: Γιάννης Αυγέρης
Πλήκτρα: Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Πνευστά: Αλέξανδρος Ζουγανέλης
Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Μπίτος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Λυσιέν Κλίμης Επιμέλεια φώτων: Γιάννης Δίπλας
Ενορχήστρωση : Ανδρέας Αποστόλου
Επιμέλεια οπτικού υλικού: Πάνος Ζενίδης
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 22:30
ΑΚΤΗ -Πειραιώς 178, Ταύρος- Αθήνα. Τηλ 210.3418020
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.