Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Σοφία Περακάκη και το Mix Grill.
Κάθε χρόνο το ραντεβού με τον Φοίβο είναι καθορισμένο, όπως βέβαια και η ανταλλαγή των σκέψεων μου με τον ίδιο, στα καμαρίνια, μετά τη συναυλία. Ο Φοίβος παραμένει γήϊνος και «ζεστός», ακόμα κι αν είναι 30 χρόνια στο χώρο (Το 1988 πήγε μια κασέτα με τραγούδια του στο Μάνο Χατζιδάκι κι από τότε ξεκίνησε το ταξίδι...). Δεν έχει τουπέ και είναι δεκτικός στις διαφορετικές και θα έλεγα «κριτικές» σκεψεις του συνομιλητή του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν θέλει την ωραιοποίηση των πραγμάτων, αλλά προτιμά να διαβάσει και να ακούσει την πραγματικότητα.
Κάποιες φορές επιλέγω να τον βλέπω στις αρχές των εμφανίσεων του, γιατί θέλω να δω τις αρχικές του σκέψεις, χωρίς το φιλτράρισμα και την βελτίωση που γίνεται με το χρόνο, ενώ κάποιες άλλες φορές επιλέγω τις τελευταίες συναυλίες του, για τους αντίθετους λόγους... Φέτος, επέλεξα το δεύτερο.
Η συνύπαρξη του Δεληβοριά με την Μαρίνα Σάττι και του συγκροτήματος «Φωνές» είχε εξαρχής μια ενδιαφέρουσα οπτική. Το αποτέλεσμα ήταν ίσως καλύτερο των αρχικών προσδοκιών μου.
Το Α' μέρος των φετινών εμφανίσεων του Φοίβου Δεληβοριά έχει ένα πέρασμα από τις πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές του, με μικρές στάσεις σε παλιά αγαπημένα τραγούδια. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι αυτών των 90 λεπτών περίπου, είναι το πάντρεμα των 5 καταπληκτικών μουσικών, των πέντε super ηρώων. Νομίζω ότι και ο Φοίβος και οι Παντέλης, Χριστοδούλου, Ντούβας και Soto πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που είναι μαζί στη σκηνή εδώ και 7 χρόνια περίπου (Ο Yoel Soto είναι στην μπάντα τα 3 τελευταία χρόνια). Η χαρά και το κέφι που βλέπεις στα πρόσωπα τους κάθε φορά που ένας από αυτούς αυτοσχεδιάζει και αλλάζει το κομμάτι δεν είναι επιτηδευμένη, αλλά θα έλεγα ότι σου δημιουργεί εικόνες από τις πρόβες τους και το πόσο καλά περνάνε σ' αυτές. Δε σας κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να πάω σε μια πρόβα τους.
Τα τραγούδια του Α' Μέρους, δηλαδή ο Σκύλος στο Κολωνάκι (στην αρχή), ο Μπάσταρδος γιός, ο Ξένος, η Κική, η γυναίκα του Πατώκου, η Boss Nova του Ησαϊα, ο Φώτης, το Χάλια κ.α. βασίστηκαν για άλλη μια φορά στις εκτελέσεις που είχε δημιουργήσει ο Φοίβος στο «Καλοριφέρ» στις αρχές του 2013. Υπήρχαν βέβαια διαφοροποιήσεις από τις εμπνεύσεις του Κωστή Χριστοδούλου στα πλήκτρα και το ιδιαίτερο παίξιμο του μπάσου από τον Κουβανό Yoel Soto.
Έτσι, αυτό που απολαμβάνεις στο Α' Μέρος είναι το δέσιμο που σου προσφέρουν οι 5 συγκεκριμένοι μουσικοί τα τελευταία χρόνια. Το Β' Μέρος δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο!
Οι Φωνές και η Μαρίνα Σάττι μπαίνουν με φόρα στη σκηνή και παντρεύουν την Αραβική μουσική με το παλιό λαϊκό τραγούδι, έχοντας ένα πολύ δυνατό μουσικό background σε γρήγορο ρυθμό κι ένταση.
Ο Φοίβος πήρε την πάσα από τις «κούπες που έσπασαν», την «Μάγισσα» (σε ακουστική εκτέλεση), το «Τι σε μέλλει εσένα» κ.α. κι έπαιξε τα πιο χορευτικά τραγούδια του σε γρήγορο tempo, με τους 4 αφανείς super ήρωες να διαγωνίζονται στον αυτοσχεδιασμό και το διαφορετικό τελείωμα κάθε τραγουδιού.
Ο κόσμος ανέβηκε πολύ με το Bolero, το Εκείνη, το Θέλω να σε ξεπεράσω, τον Καθρέφτη (βέβαια), το Αυτή που περνάει κ.α. Δεν θέλω να σταθώ άλλο στα τραγούδια, γιατί αν έχεις ξαναδει τον Φοίβο τα 2 τελευταία χρόνια, ξέρεις πάνω-κάτω τι θα ακούσεις. Η διαφορετικότητα αυτής της παράστασης είναι στα εξής στοιχεία:
Ο κόσμος ήταν «ζεστός» μεν, αλλά όχι τόσο, όσο ήταν σε προηγούμενα Σάββατα. Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι η πλειοψηφία είχε γεννηθεί πριν το 1980... Ο ήχος ήταν εξαιρετικός με όλη τη σημασία της λέξης και η όλη σκηνοθεσία με το φωτισμό σε πολύ καλό επίπεδο.
Το τελευταίο ραντεβού είναι σε λίγες ώρες στο PassPort. Τα ξαναλέμε εκεί.
Κάθε χρόνο το ραντεβού με τον Φοίβο είναι καθορισμένο, όπως βέβαια και η ανταλλαγή των σκέψεων μου με τον ίδιο, στα καμαρίνια, μετά τη συναυλία. Ο Φοίβος παραμένει γήϊνος και «ζεστός», ακόμα κι αν είναι 30 χρόνια στο χώρο (Το 1988 πήγε μια κασέτα με τραγούδια του στο Μάνο Χατζιδάκι κι από τότε ξεκίνησε το ταξίδι...). Δεν έχει τουπέ και είναι δεκτικός στις διαφορετικές και θα έλεγα «κριτικές» σκεψεις του συνομιλητή του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν θέλει την ωραιοποίηση των πραγμάτων, αλλά προτιμά να διαβάσει και να ακούσει την πραγματικότητα.
Κάποιες φορές επιλέγω να τον βλέπω στις αρχές των εμφανίσεων του, γιατί θέλω να δω τις αρχικές του σκέψεις, χωρίς το φιλτράρισμα και την βελτίωση που γίνεται με το χρόνο, ενώ κάποιες άλλες φορές επιλέγω τις τελευταίες συναυλίες του, για τους αντίθετους λόγους... Φέτος, επέλεξα το δεύτερο.
Η συνύπαρξη του Δεληβοριά με την Μαρίνα Σάττι και του συγκροτήματος «Φωνές» είχε εξαρχής μια ενδιαφέρουσα οπτική. Το αποτέλεσμα ήταν ίσως καλύτερο των αρχικών προσδοκιών μου.
Το Α' μέρος των φετινών εμφανίσεων του Φοίβου Δεληβοριά έχει ένα πέρασμα από τις πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές του, με μικρές στάσεις σε παλιά αγαπημένα τραγούδια. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι αυτών των 90 λεπτών περίπου, είναι το πάντρεμα των 5 καταπληκτικών μουσικών, των πέντε super ηρώων. Νομίζω ότι και ο Φοίβος και οι Παντέλης, Χριστοδούλου, Ντούβας και Soto πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που είναι μαζί στη σκηνή εδώ και 7 χρόνια περίπου (Ο Yoel Soto είναι στην μπάντα τα 3 τελευταία χρόνια). Η χαρά και το κέφι που βλέπεις στα πρόσωπα τους κάθε φορά που ένας από αυτούς αυτοσχεδιάζει και αλλάζει το κομμάτι δεν είναι επιτηδευμένη, αλλά θα έλεγα ότι σου δημιουργεί εικόνες από τις πρόβες τους και το πόσο καλά περνάνε σ' αυτές. Δε σας κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να πάω σε μια πρόβα τους.
Τα τραγούδια του Α' Μέρους, δηλαδή ο Σκύλος στο Κολωνάκι (στην αρχή), ο Μπάσταρδος γιός, ο Ξένος, η Κική, η γυναίκα του Πατώκου, η Boss Nova του Ησαϊα, ο Φώτης, το Χάλια κ.α. βασίστηκαν για άλλη μια φορά στις εκτελέσεις που είχε δημιουργήσει ο Φοίβος στο «Καλοριφέρ» στις αρχές του 2013. Υπήρχαν βέβαια διαφοροποιήσεις από τις εμπνεύσεις του Κωστή Χριστοδούλου στα πλήκτρα και το ιδιαίτερο παίξιμο του μπάσου από τον Κουβανό Yoel Soto.
Έτσι, αυτό που απολαμβάνεις στο Α' Μέρος είναι το δέσιμο που σου προσφέρουν οι 5 συγκεκριμένοι μουσικοί τα τελευταία χρόνια. Το Β' Μέρος δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο!
Οι Φωνές και η Μαρίνα Σάττι μπαίνουν με φόρα στη σκηνή και παντρεύουν την Αραβική μουσική με το παλιό λαϊκό τραγούδι, έχοντας ένα πολύ δυνατό μουσικό background σε γρήγορο ρυθμό κι ένταση.
Ο Φοίβος πήρε την πάσα από τις «κούπες που έσπασαν», την «Μάγισσα» (σε ακουστική εκτέλεση), το «Τι σε μέλλει εσένα» κ.α. κι έπαιξε τα πιο χορευτικά τραγούδια του σε γρήγορο tempo, με τους 4 αφανείς super ήρωες να διαγωνίζονται στον αυτοσχεδιασμό και το διαφορετικό τελείωμα κάθε τραγουδιού.
Ο κόσμος ανέβηκε πολύ με το Bolero, το Εκείνη, το Θέλω να σε ξεπεράσω, τον Καθρέφτη (βέβαια), το Αυτή που περνάει κ.α. Δεν θέλω να σταθώ άλλο στα τραγούδια, γιατί αν έχεις ξαναδει τον Φοίβο τα 2 τελευταία χρόνια, ξέρεις πάνω-κάτω τι θα ακούσεις. Η διαφορετικότητα αυτής της παράστασης είναι στα εξής στοιχεία:
- Τους 5 μουσικούς που είναι σταθερή αξία - μην τα ξαναλέμε...
- Τις Φωνές και τη Μαρίνα Σάττι που έδωσαν μια πιο groovy, fynky και παράλληλα ανατολίτικη αίσθηση στην όλη βραδιά και
- Τη Νεφέλη Φασούλη, η οποία έχει μια ξεχωριστή ομορφιά όχι μόνο στην εμφάνιση, αλλά και τις φωνητικές της ικανότητες, οι οποίες δε σας κρύβω ότι με εντυπωσίασαν. Έχει μια πολύ ξεχωριστή χροιά η φωνή της...
Ο κόσμος ήταν «ζεστός» μεν, αλλά όχι τόσο, όσο ήταν σε προηγούμενα Σάββατα. Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι η πλειοψηφία είχε γεννηθεί πριν το 1980... Ο ήχος ήταν εξαιρετικός με όλη τη σημασία της λέξης και η όλη σκηνοθεσία με το φωτισμό σε πολύ καλό επίπεδο.
Μια πρόταση στον Φοίβο
Το τελευταίο ραντεβού είναι σε λίγες ώρες στο PassPort. Τα ξαναλέμε εκεί.