Όσο στερεοτυπικό (κλισέ) και να ακούγεται, ιστορία σχεδόν πάντα γράφουν οι παρέες. Σε κάθε επίπεδο: αθλητικό, κοινωνικό, πολιτιστικό. Πόσο περισσότερο όταν μια παρέα (φίλοι) καταπιάνονται με την μουσική. Κι αν πρόκειται και για δυο διακεκριμένους στο αντικείμενο τους δημιουργούς έχουμε πάντα υπέροχα αποτελέσματα.
Κουβέντιαζα τις προάλλες με φίλους και στο θέμα: φίλοι - καλλιτεχνικά δίδυμα, έχουν ειπωθεί τα γνωστά : Χοντρός - Λιγνός, Άμποτ - Κοστέλο και μου έρχεται ελληνική...έκλαμψη (φλασάκι) Λευτέρης- Μάνος. Ναι ρε παιδιά: Λευτέρης Παπαδόπουλος- Μάνος Λοΐζος.
Δεν το κρύβω, τρέφω μεγάλη εκτίμηση στον Λευτέρη Παπαδόπουλο (να τον αξιώσει ο Θεός να τα εκατοστήσει) πρώτα ως στιχουργό και μετά ως άοκνο γραφιά, δημοσιογράφο - χρονογράφο και δεν το λέω έτσι, το λέω έχοντας προσωπική εικόνα και επαφή. Ο ίδιος στην κουβέντα μας θεωρούσε τον φίλο και κουμπάρο του Μάνο τον άνθρωπο που ανέδειξε καλύτερα τους στίχους του.
Τί κάνει ένα τραγούδι να αγαπηθεί και να νικήσει τον χρόνο, να περάσει σε επόμενες γενιές και να γίνει κλασική αξία δεν έχω ακόμα καταλήξει. Μπορεί οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, μπορεί η εποχή, ο άξιος/α ερμηνευτής, σίγουρα ο ποιητικός ή μη λόγος, και σαφώς μια μελωδία που κάνει τον λόγο αυτό να ταξιδεύει πρώτα σε αυτιά και μετά σε καρδιές και ψυχές.
Ο Μάνος Λοΐζος κι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος θα έχουν πάντα περίοπτη θέση όχι μόνο στο πάνθεον του ελληνικού τραγουδιού αλλά και στις καρδίες μας κι αυτό είναι που μετράει!
1. Νανούρισμα - Αλίκη Βουγιουκλάκη
2. Η δουλειά κάνει τους άντρες - Ελένη Ροδά
3. Το παλιό ρολόι - Γιάννης Καλατζής
4. Έχω ένα καφενέ- Γιώργος Νταλάρας
5.'Οταν κλαίει ένας άνδρας - Δημήτρης Παπαμιχαήλ
6. Κουτσή Κιθάρα - Δώρα Σιτζάνη
7. Τζαμάικα - Δημήτρης Παπαμιχαήλ
8. Το λεβεντόπαιδο - Γιάννης Καλατζής
9. Του βαρκάρη γιός - Δημήτρης Παπαμιχαήλ
10. Σεβάχ ο θαλασσινός - Μάνος Λοΐζος
11. Δεν θα ξαναγαπήσω - Στέλιος Καζαντζίδης
12. Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας (Χωρίς Λόγια)
Υ. Γ : Το παραπάνω ορχηστρικό θέμα είναι από τις λίγες περιπτώσεις που μια μελωδία είναι τόσο «δυνατή» και «ανεξάρτητη» που δεν μπορούν, να δεσμεύσουν τα λόγια. Είναι λίγα και φτωχά όλα!
Υ. Γ 2 : Έχω προτιμήσει να βάλω τις πρώτες ηχογραφήσεις των τραγουδιών και όχι απαραίτητα αυτές που έγιναν κλασικές. Τα περισσότερα από αυτά τα διαμάντια πρωτοηχογραφηθήκαν για τις ανάγκες ταινιών!