Ανώμαλος Κόσμος - Morning Loopaz
Ένα χαοτικό εξώφυλλο και ευχάριστα χαοτικές μουσικές αποτελούν το ντεμπούτο των Ανώμαλος Κόσμος. Λίγα προηχογραφημένα ηχητικά αποσπάσματα με ομιλίες αφήνουν το στίγμα τους, αν και στα επτά κομμάτια - ένα για κάθε μέρα της εβδομάδας σύμφωνα με τους τίτλους - κυριαρχεί η απλή τριάδα κιθάρας-μπάσου-τυμπάνων σε ευρύτερη rock απόχρωση. Το “Mornin Loopaz” ρέει γρήγορα κι ευχάριστα, άλλοτε σχεδόν γαλήνια κι άλλοτε με νεύρο, καταφέρνοντας με αρκετές από τις ιδέες και τις λούπες του να ικανοποιήσει τα αυτιά από τα οποία πέρασε.
[Δημήτρης Όρλης]
Kasabian - The Alchemist's Euphoria
Οι Kasabian βίωσαν και βιώνουν τεκτονικές αλλαγές. Ο Tom Meighan δεν είναι πια ο frontman του ιστορικού συγκροτήματος και τη θέση του (και κάτι παραπάνω) πήρε ο Serge Pizzorno ο μέχρι πρότινος κιθαρίστας και στιχουργός των Άγγλων rockers. Οι αλλαγές αυτές αποτυπώνονται ξεκάθαρα σε αυτό το άλμπουμ, στο οποίο κάνουν ένα τελείως καινούργιο ξεκίνημα και μοιάζει να αλλάζουν - μερικώς - δέρμα. Το άλμπουμ έχει ορισμένες καλές στιγμές πλημμυρισμένες με την αδρεναλίνη που χαρακτηρίζει τις μεγάλες τους επιτυχίες, σίγουρα θα ξεσηκώσει τους fans τους στις συναυλίες, αλλά είναι αρκετά συχνά «μπουκωμένο» με αχρείαστα κολάζ από synths και μοιάζει να μην υπηρετεί κάποια συγκεκριμένη κεντρική ιδέα.
[Άρης Γάρος]
Murphies - Murphies
Ντεμπούτο άλμπουμ για το κερκυραϊκό συγκρότημα, αν και υπάρχει από το 2013. Εννιά τραγούδια που φανερώνουν ένα εύρος μουσικων επιρροών με κυριότερες το αγγλικό post punk των late '70s και τον εναλλακτικό rock ήχο της δεκαετίας του '90. Ξεχωρίζουν τα "She's A Girl", "Devil" you και "Optical", σε μια συνολικά προσεγμένη κυκλοφορία της 39label, ανεξάρτητης δισκογραφικής του νησιού
[Χάρης Πολονύφης]
Röyksopp - Profound Mysteries I & II
Δεν υπάρχουν βαθιά, κρυμμένα μυστικά στη μουσική, τουλάχιστον όχι συχνά. Ό,τι ακούμε στα δύο “Profound Mysteries” που έχουν κυκλοφορήσει μέσα στο 2022 (ακολουθεί και τρίτο), το έχουμε ακούσει ξανά από τους ίδιους, έχω την αίσθηση πολύ καλύτερα (υπήρχε και το στοιχείο της έκπληξης). Διατηρούν κάποια standards, Röyksopp είναι αυτοί, αλλά ουσιαστικά δεν προσφέρουν τίποτα νέο και, το κυριότερο, ακούγονται κουρασμένοι και ξεπερασμένοι. Καμία έκπληξη, καμία πρωτοτυπία, καμία σπιρτάδα, τέτοιες που να δικαιολογούν 100 λεπτά μουσικής. Εννοείται ότι κάποια τραγούδια ξεχωρίζουν και θα προστεθούν σε υπάρχουσες λίστες που περιέχουν και Röyksopp αλλά μέχρι εκεί.
[Δημήτρης Καμπούρης]