Βαθμολογία:
8
Τι θα ακούσετε:
rock, blues
Πριν από λίγες εβδομάδες, οι πελάτες που αγόραζαν άλμπουμ βινυλίου από κάποιο παράρτημα της δισκογραφικής εταιρίας Third Man του Jack White λάμβαναν ένα δωρεάν, χωρίς σήμανση, άλμπουμ σε ένα λευκό ένθετο που είχε απλώς τυπωμένες τις λέξεις "No Name". Δεν υπήρχαν τίτλοι, καμία λίστα τραγουδιών, ούτε κάποιο όνομα τυπωμένο για αυτό το μυστηριώδες άλμπουμ. Όπως πολύ γρήγορα κατάλαβαν οι κάτοχοι αυτής της έκπληξης, κρατούσαν στα χέρια τους τον έκτο προσωπικό δίσκο του Jack White.
Το "Blunderbuss" (2012) και το "Lazaretto" (2014) είναι δύο φανταστικά blues rock/rock άλμπουμ, στα οποία ο White επέκτεινε την ηχητική του παλέτα πέρα από αυτής μιας μπάντας δύο ατόμων, όπως συνέβαινε στους White Stripes. Με την κυκλοφορία του "Boarding Reach House" (2018) εγκατέλειψε τη βασική δομή στη σύνθεση των κομματιών του για χάρη μιας σειράς από «ηχητικά πειράματα» ή ίσως «ηχητικά τοπία», όπως είπε σε πολλές συνεντεύξεις του την περίοδο εκείνη. Αν και η ηχητική στροφή ήταν ξαφνική και ίσως ανολοκλήρωτη, συνεχίστηκε εν μέρει με το "Fear Of The Dawn" (2022), που με τη σειρά του έδωσε τη θέση του στο πιο μελωδικό και ανάλαφρο "Entering Heaven Alive" λίγους μήνες αργότερα.
Το "No Name" είναι πράγματι μια επιστροφή στη φόρμα για τον Jack White. Έχει πολύ κιθάρα και ντραμς μπροστά, γεμάτο rock 'n roll μαριναρισμένο στα μπλουζ. Ο White για άλλη μια φορά παίζει κιθάρα και τραγουδά, αλλά συνεργάζεται και με άλλους μουσικούς σε ορισμένα κομμάτια. Ο Dominic Davis παίζει μπάσο στα περισσότερα τραγούδια. Ο Patrick Wheeler από τους Raconteurs (ένα από τα side projects του) παίζει ντραμς. Ο δίσκος μάς γυρνάει σε αυτό το απογυμνωμένο garage rock/blues punk στυλ των πρώτων δίσκων των White Stripes.
Το "Old Scratch Blues" ξεκινάει με μια κιθάρα που σχεδόν ουρλιάζει και μετά τα ντραμς μπαίνουν μανιωδώς στο κομμάτι. Το "Bless Yourself", όπου ο Jack τραγουδά "If God is busy, I'll bless yourself" είναι γεμάτο riff με παραμορφωμένα φωνητικά. Το "What's The Rumpus" είναι ένα επικό ροκ τραγούδι, ενώ το "Tonight (Was A Long Time Ago)" συνεχίζει το βαρύ garage/riff rock, όπου ο White σολάρει στην κιθάρα του σαν να είναι ο μακαρίτης Jeff Beck. Το "Morning At Midnight"είναι πνιγμένο σε blues ατμόσφαιρα, με κάποια ταιριαστά keyboards.
Tο "That's How I'm Feeling" ξεκινάει ήρεμα πριν απογειωθεί, με μια μελωδική κιθαριστική γραμμή. Το "It's Rough On Rats" έχει slide κιθάρα και δυνατά τύμπανα. Η πιο πειραματική πλευρά του Jack White είναι ακόμα εδώ στα έντονα παραμορφωμένα φωνητικά και την κιθάρα του "Bombing Out" και μια αναφορά του στον Sam Cooke στους στίχους, που λειτουργεί. Το άλμπουμ τελειώνει με έναν γρήγορο ροκ τραγούδι, το "Missionary", ακολουθούμενο από το "Terminal Archenemy Ending", μια ατμοσφαιρική μπαλάντα με υπέροχο τίτλο.
Το "No Name" είναι ένα φιλόδοξο, blues rock/garage rock άλμπουμ. Υπάρχει μια εγγενής χαρά ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές του, που θυμίζει πραγματικά τις μουσικές των White Stripes, αλλά εξελιγμένες στο σήμερα, με τον Jack White να είναι ο απόλυτος ροκ σταρ κιθαρίστας.
Ένας από τους καλύτερους δίσκους που θα ακούσετε φέτος.