Ο Γιώργος Παπαγεωργίου λέει ότι σιχαίνεται τη μουσική του. Για αυτό έγινε και ηθοποιός πρώτα απ' όλα. Να όμως που η εκφραστική δύναμη της μουσικής και οι ωραίες παρέες που αυτή γεννά ήταν αρκετές για να παραμείνει υπηρέτης της εδώ και πάνω από 10 χρόνια. Ένα μπαράκι στη Θεσσαλονίκη, ένα ταξίδι στη Σερβία, πολλή διάθεση για θεατράλε εμφανίσεις και οι Polkar ήταν έτοιμοι να κατακτήσουν το ελληνικό πεντάγραμμο. Ή τουλάχιστον να κάνουν το κομμάτι τους, πάντα αυθεντικοί, πάντα ξεσηκωτικοί.
Τώρα επιστρέφουν στο Κύτταρο για μία εμφάνιση και εμείς μιλήσαμε με το Γιώργο για την πορεία τους και το μοναδικό τους ταλέντο να μετατρέπουν κάθε συναυλία σε γλέντι.
MixGrill: Τι σημαίνει το όνομα Polkar και πώς το εμπνευστήκατε;
Γιώργος Παπαγεωργίου: Polkar στα σλαβικά (ιδιωματισμός) σημαίνει «μεθυσμένος χορευτής που τραγουδάει φάλτσα». Η ιδέα ήρθε μετά από προτροπή ενός φίλου, σε ένα ταξίδι στη Σερβία.
M.G.: Πόσο εύκολα μπορούν να επιβιώσουν στην Ελλάδα τα συγκροτήματα; Εσείς πώς το καταφέρνετε;
Γ.Π.: Όπως είπαν και οι Τρύπες, «τα πρώτα 10 χρόνια είναι δύσκολα». Και αυτή την ατάκα την πιστεύω.
M.G.: Όταν πρωτοξεκινήσατε ως συγκρότημα, τι όνειρα είχατε; Κατά πόσον, μέχρι σήμερα, αυτά έχουν εκπληρωθεί;
Γ.Π.: Η αλήθεια είναι ότι ποτέ όταν ξεκινούσαμε δε σκέφτηκα στα σοβαρά το μέλλον. Κάπως το ένα πράγμα έφερε το άλλο, οπότε τα όνειρά μου άρχισαν να διαμορφώνονται σταδιακά. Το μεγάλο άλμα έγινε όταν τη θέση του τηλεκοντρόλ πήρε το πραγματικό μικρόφωνο. Και αντι για κουρτίνες στο σαλόνι, έβλεπα ζωντανά μάτια να με κοιτάζουν. Όποτε ναι, αυτό εκπληρώθηκε.
M.G.: Ποια ανάγκη σας καλύπτει η μουσική και τι μηνύματα θέλετε να δώσετε μέσα από αυτήν;
Γ.Π.: Αυτό που είχα πάντα στο μυαλό μου όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική ήταν να φτιάξω μία γιορτή, ένα γλέντι που να λειτουργεί σαν αφορμή συγκέντρωσης πολλών διαφορετικών ανθρώπων. Θυμάμαι να πηγαίνω σε συναυλίες και να βαριέμαι, να σκέφτομαι «γιατί τόση σοβαροφάνεια και πόζα, Θεέ μου;». Δεν ξέρω αν κατάφερα αυτό που είχα στο μυαλό μου εξαρχής, τουλάχιστον κάθε μας συναυλία είναι ένα γλέντι.
M.G.: Οι εμφανίσεις σας προκαλούν συζητήσεις. Έχουν παράλληλα και μια θεατρικότητα. Αυτό είναι κάτι που σας βγαίνει εκείνη τη στιγμή ή είναι κάτι που το έχετε ως ένα γνώρισμά σας και για ποιον λόγο;
Γ.Π.: Κάνω ό,τι μου βγει. Με θριαμβευτικά εώς καταστροφικά αποτελέσματα.
M.G.: Στο συγκρότημα πέρα από τα φωνητικά που κάνετε, γράφετε στίχους και μουσική και σκηνοθετείτε κιόλας. Ποιο είναι πιο δύσκολο και γιατί;
Γ.Π.: Η μουσική. Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τους μουσικούς, για να μπορώ να με αποκαλώ έναν απ’ αυτούς. Παρόλα αυτά, η διαδικασία της μουσικής σύνθεσης είναι κάτι που έχει να κάνει με τη στιγμή. Ενα τραγούδι μπορεί να γεννηθεί σε πέντε (τόσο πήρε το «Η Ζωή Μου Είναι Σκατά») είτε σε τρία χρόνια (τόσο πήρε το «Αγάπησέ Με»). Πρέπει συνεπώς να δώσεις στο κάθε τραγούδι το χρόνο που θέλει.
M.G.: Ως ένας άνθρωπος πολυπράγμων που ασχολείται με διάφορα είδη της τέχνης, η μία τέχνη εισχωρεί στην άλλη ή τις ισορροπείτε; Και πώς το κάνετε αυτό;
Γ.Π.: Αυροσχεδιαζοντας. Όταν ήμουν πιο μικρός, είχα πιο σκληρά ακούσματα. Μεγαλώνοντας, άρχισα να είμαι φιλοπερίεργος και προς άλλα είδη, όπως τα λαϊκά ή η τζαζ. Από εκεί και πέρα, έχει να κάνει με την φάση στην οποία βρίσκεσαι. Αν μέσα σου καίγεσαι να πεις κάτι, θα βρεις τον τρόπο και θα το πεις. Αν τώρα αυτό έχει αποτέλεσμα, δεν έχει σημασία. Εσύ έκανες την αρχή.
M.G.: Θεωρείτε πως υπάρχει λογοκρισία στην τέχνη; Είναι σημάδι των καιρών ή είναι κάτι στοχευμένο;
Γ.Π.: Αν θες να είσαι ένας συστημικός καλλιτέχνης που διασκεδάζει το κοινό του ανάλογα με τον εκάστοτε εργοδότη σου, τότε ναι, θα λες και θα κάνεις πάντα αυτό που θέλουν οι εργοδότες σου, σαν καλοταϊσμένος κλόουν. Μπορείς όμως να ακολουθήσεις έναν άλλο δρόμο, σαφώς πιο δύσκολο, αλλά να παραμείνεις ελεύθερος. Προσωπικά, δεν μπήκα στη μουσική ούτε για να βγάλω χρήματα, ούτε για να κάνω τον κλόουν. Το θεωρώ, βέβαια, πολυτέλεια αυτό.
M.G.: Πώς θα χαρακτηρίζατε μουσικά το συγκρότημά σας;
Γ.Π .: Πανηγυρτζίδικη ηλεκτρολαϊκη punkpop (Προβακατορικο αλλά ωραίο).
M.G.: Ποιες είναι οι επιρροές σας μουσικά;
Γ.Π.: Όταν έφτιαξα το συγκρότημα, άκουγα όλη μερα Beirut και ταυτόχρονα μου άρεσαν οι επτανησιακές καντάδες. Και έκανα ένα συνδυασμό των δύο αυτών επιρροών. Στην πορεία, οι μουσικές μου επιρροές εμπλουτίστηκαν από τους Mumford And Sons, τον Σταμάτη Γονίδη, τους Arctic Moneys και τον Βλάσση Μπονάτσο.
M.G.: Όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, πώς θα θέλατε να σας θυμάται ο κόσμος;
Γ.Π.: Δεν... έχω ιδέα!
M.G.: Κάνοντας μια αναδρομή στον χρόνο, τι θα συμβουλεύατε τον εαυτό σας όταν πρωτοξεκινούσατε;
Γ.Π.: Υπομονή. ΥΠΟΜΟΝΗ.
M.G.: Στις 15 Νοεμβρίου θα εμφανιστείτε στο Κύτταρο Live. Τι να περιμένουμε να δούμε;
Γ.Π.: Θα είμαι απολύτως ειλικρινής. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο πρόγραμμα που έχουμε φτιάξει ποτέ. Ο ήχος μας έχει ανανεωθεί τελείως με την είσοδο νέου μέλους (πλήκτρα, programming), έχει γίνει πιο ηλεκτρονικός, πανηγυρτζιδικος και πιο κοντά στην έννοια ενός φεστιβαλικού party.
M.G.: Τι άλλο ετοιμάζετε για τη χειμερινή σεζόν;
Γ.Π.: Έχω κάνει δύο σκηνοθεσίες για το θέατρο, η μία είναι το «Kανόνια Kαι Tρομπέτες» στο θέατρο Eμπορικόν, και η «Aμφιβολία» στο θέατρο Χορν. Παράλληλα με τις συναυλίες, κάνω καθημερινά γυρίσματα για τη «Μάγισσα» στον Ant1.
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου και οι Polkar θα εμφανιστούν την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου στο Κύτταρο (Ηπείρου 48 και Αχαρνών). Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ.