Βρεθήκαμε στο Θέατρο Διάχρονο, για να απολαύσουμε την κοινωνική θεατρική παράσταση «Προδοσία» του νομπελίστα Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία του Βύρωνα Κολάση και μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη, με πρωταγωνιστές τους: Κώστα Μπίγαλη, Έμμυ Δημητρακοπούλου και Βύρωνα Κολάση.
Μπροστά στα μάτια μας ξετυλίχτηκε το κουβάρι ενός ερωτικού τριγώνου ανάμεσα στην Έμμα (Έμμυ Δημητρακοπούλου), τον εραστή της Τζέρι (Κώστας Μπίγαλης) και το Ρόμπερτ (Βύρωνα Κολάση). Αξίζει να αναφερθεί πως το συγκεκριμένο έργο, γραμμένο το 1978, είναι εμπνευσμένο από μία πραγματική εξωσυζυγική σχέση που είχε ο ίδιος ο Πίντερ.
Βλέπουμε ένα Ιψενικό ερωτικό τρίγωνο, ξεκινώντας από το τέλος και βιώνοντας όλη τη διαδικασία φθοράς και συμπλεγμάτων που βιώνουν οι τρεις πρωταγωνιστές. Στη διάρκεια του έργου οι αναμνήσεις, οι ενοχές, τα πάθη και οι ίντριγκες εναλλάσσονται βάζοντας παράλληλα στο παιχνίδι και τους ίδιους θεατές, μιας και την «προδοσία» μπορεί να τη βιώσει ο οποιοσδήποτε στη σύγχρονη εποχή. Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο φίλους, το μήλο της Έριδος. Δύο παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά που έζησαν έναν μακροχρόνιο και παράνομο έρωτα. Το έργο καταπιάνεται με ηθικά και κοινωνικά ζητήματα, φανερώνοντας τις μυστικές, και όχι μόνο οφθαλμοφανείς, πτυχές της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών καθίζουν στο σκαμνί κι εμάς τους ίδιους, μιας και μέσα σε όλη την ερωτική και μυσταγωγική ατμόσφαιρα μάς συνεπήραν. Η εκφραστικότητα και η αλήθεια των ρόλων έδωσαν θέση και τροφή για σκέψη στο κοινό, κάνοντάς μας κοινωνούς μιας εποχής που έμοιαζε μακρινή μα οι προβληματισμοί της τόσο κοντινοί. Η εσωστρέφεια του σεναρίου, όσο περνούσε η ώρα, έδινε τη σκυτάλη στην εξωτερίκευση της πολύπλοκης και πολύπλευρης θεατρικότητας και σκηνικής παρουσίας των ηρώων. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας με προβλήματα και ανησυχίες, πάθη και ενοχές μάς συντρόφευαν σε ένα ταξίδι με αντίστροφη μέτρηση, ξεκινώντας από το σήμερα και φτάνοντας στο χθες.
Το σενάριο αντέγραψε την πραγματική ζωή ή το αντίθετο; Μπορεί ο άνθρωπος, άραγε, να υπερβεί τα κοινωνικά τείχη για χάρη ενός έρωτα; Τελικά τι μπορεί να υπερκεράσει το χρόνο; Ένας παθιασμένος έρωτας ή μια συμβατική ζωή με λαβωμένες ψυχές λόγω των κοινωνικών συμβάσεων και των παθών των ηρώων; Ο φαινομενικά καλός σύζυγος και η ευυπόληπτη οικογενειακή ζωή κι ένας εραστής ενοχικός και ανασφαλής.
Το βάθος της ερμηνείας των ρόλων συναντούσε τη σκηνοθετική ματιά του Βύρωνα Κολάση, για να μας πάει από το χθες στο σήμερα σε πραγματικό χρόνο κι από το σήμερα στο χθες σε χρόνο της παράστασης. Η σκηνή λιτή και περιεκτική: μία τραπεζαρία, ένα σαλόνι για το χθες και ένα τραπέζι με δυο καρέκλες για το σήμερα σε ένα μπαράκι στο οποίο βρέθηκαν οι δύο εραστές κι άρχισαν να ξετυλίγουν το νήμα της ερωτικής ιστορίας τους. Εννιά διαφορετικές σκηνές, όπου βλέπαμε άλλοτε το παράνομο ζευγάρι, άλλοτε το παντρεμένο ζευγάρι, άλλοτε τους δύο φίλους μόνους να συζητούν και να ανοίγονται σε ένα γαϊτανάκι σκέψεων και επιθυμιών κι άλλοτε όλοι μαζί στη σκηνή να μοιράζονται σκέψεις, εξομολογήσεις και συναισθήματα.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Κέλλυ Σταμουλάκη.