Η νέα στήλη άποψης που (ελπίζω) διαβάζετε δεν ήταν δική μου ιδέα. Ή μάλλον, για να είμαι ακριβής, υπήρχε μέσα μου ως ιδέα αλλά ποτέ δεν είχε εκφραστεί δημοσίως. Φαίνεται, όμως, πως ο Γιώργος Μπαλιώτης, το «αφεντικό» του MixGrill, είχε πάρει από καιρό είδηση ότι το δημιούργημά του είχε στις τάξεις του ένα ψώνιο. Γιατί για να έχεις το «θράσος» να πιστεύεις ότι δικαιούσαι να εκφράζεις δημοσίως την άποψή σου, όχι από το μπλογκ σου όπου «όλα» επιτρέπονται, αλλά μέσα από ένα περιοδικό που έχει μια κάποια δεοντολογία, κάποια στάνταρ τέλος πάντων, πρέπει να είσαι κάποιου είδους ψώνιο. Όμως, η μισή ντροπή δική μου κι η μισή του Γιώργου που μου δίνει βήμα…
Δεν ξέρω, βέβαια, αν υπάρχουν άνθρωποι που θα ενδιαφέρονται να διαβάσουν μια τέτοια στήλη. Υπάρχει άραγε κοινό για μια μουσική στήλη άποψης; Ποιος, μέσα σε αυτή την απίστευτη κατάσταση που έχει παγιωθεί γύρω μας, θα βρει την όρεξη να προβληματιστεί γύρω από τη μουσική και να διαβάσει τα κατεβατά ενός άσημου αρθρογράφου; Ελάχιστοι πιθανότατα αλλά αν δεν δοκιμάσεις, ποτέ δεν θα μάθεις.
Τι έχεις να μας πεις;
Η στήλη Εν Ψυχρώ θα καταπιάνεται κυρίως με θέματα που άπτονται, άμεσα ή έμμεσα, της μουσικής – χωρίς να αποφεύγει να μπει και σε άλλα χωράφια, όποτε αυτό κριθεί σκόπιμο. Θα επιχειρηματολογεί, θα αναλύει, θα συγκρίνει, θα συζητά με τον εαυτό της. Όπως δηλώνει και ο τίτλος της, θα προσπαθεί να δει τα πράγματα με ψυχραιμία την ώρα που θα επιχειρεί να μελετήσει τα θέματά της, να φωτίσει πλευρές που δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές, να γκρεμίσει κοινώς αποδεκτές θεωρίες που πιστεύει ότι δεν στέκουν αλλά και να υπερασπιστεί αυτές που κρίνει ότι έχουν λόγο ύπαρξης.
Στην εποχή που η πληροφορία ρέει σαν τρεχούμενο νερό μέσα στα σπίτια μας, η κριτική
στάση και η περίσκεψη είναι, πιστεύω, απολύτως σημαντικά εφόδια για να τη διαχειριστεί κανείς προς όφελός του. Αυτό το κριτικό πνεύμα θέλω να υπηρετήσω και ευελπιστώ να το καταφέρω σε βάθος χρόνου. Και εύχομαι να υπάρξουν αυτοί που θα θελήσουν να «αντιδράσουν» σε όσα θα διατυπώνω εδώ, που θα θελήσουν να με διορθώσουν εκθέτοντας τις δικές τους απόψεις και επιχειρήματα.
Συγνώμη κύριε, ποιος είστε;
Έχω την άποψη ότι το σημαντικό σε οποιονδήποτε διάλογο δεν είναι το «προφίλ» των συμμετεχόντων αλλά οι απόψεις που αυτοί διατυπώνουν και τα επιχειρήματα με τα οποία επιχειρούν να τις στηρίξουν. Γι’ αυτό και δεν κρίνω απαραίτητο αυτή τη στιγμή να παραθέσω κάποια λίστα με πτυχία και κατορθώματα, παρότι θα μου ήταν πολύ εύκολο να την «παραγεμίσω» και να φανώ καλύτερος απ’ ό,τι είμαι. Επειδή, όμως, κατανοώ ότι θα υπάρξουν αρκετοί δύσπιστοι απέναντί μου, κυρίως έπειτα από τις παραπάνω φιλόδοξες «εξαγγελίες», θα ήθελα να «συστηθώ», να εξηγήσω όχι ποιος ακριβώς είμαι αλλά πώς περίπου βλέπω τα πράγματα.
Η ματιά μου στα μουσικά πράγματα είναι αυτή ενός ανθρώπου που, τα τελευταία δεκαπέντε και κάτι χρόνια, έχει «ξοδέψει» το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην συστηματική ακρόαση μουσικής ενώ η πρακτική ενασχόλησή του με αυτή πηγαίνει ακόμα πιο πίσω. Κάποιου που από το 2008 αρθρογραφεί σε διάφορα διαδικτυακά μέσα, έχοντας στην πορεία κάνει όλα τα λάθη που μπορεί κάποιος να κάνει όταν γράφει δημοσίως – κάποια από αυτά πιθανότατα εξακολουθώ να τα κάνω και ίσως να τα κάνω και σε αυτήν εδώ τη στήλη. Κάποιου που έχει επίσης αφιερωθεί στο διάβασμα, στη μελέτη μουσικών θεμάτων, χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να καλύψει παρά ένα ελάχιστο μέρος όσων θα ήθελε.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν διαθέτω την τεράστια εμπειρία που θα μου έδινε αναντίρρητα το δικαίωμα να ομιλώ για ένα τόσο δύσκολο και σύνθετο θέμα όπως η μουσική. Ούτε, όμως, αυτή η έλλειψη εμπειρίας μπορεί να με «καταδικάσει» εκ προοιμίου. Θα ήθελα λοιπόν αυτή μου η «εργασία εν εξελίξει», που θα καταθέτω σε τούτη τη γωνιά του διαδικτύου, με όλα τα σωστά και τα λάθη της που θα πραγματοποιηθούν σε κοινή θέα, να κριθεί αυστηρά αλλά καλοπροαίρετα. Σας κλείνω ραντεβού σε δεκαπέντε μέρες, για να ξεκινήσουμε, εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, κι εγώ, το κοινό μας ταξίδι. Ας είναι μακρύς ο δρόμος.
Δεν ξέρω, βέβαια, αν υπάρχουν άνθρωποι που θα ενδιαφέρονται να διαβάσουν μια τέτοια στήλη. Υπάρχει άραγε κοινό για μια μουσική στήλη άποψης; Ποιος, μέσα σε αυτή την απίστευτη κατάσταση που έχει παγιωθεί γύρω μας, θα βρει την όρεξη να προβληματιστεί γύρω από τη μουσική και να διαβάσει τα κατεβατά ενός άσημου αρθρογράφου; Ελάχιστοι πιθανότατα αλλά αν δεν δοκιμάσεις, ποτέ δεν θα μάθεις.
Τι έχεις να μας πεις;
Η στήλη Εν Ψυχρώ θα καταπιάνεται κυρίως με θέματα που άπτονται, άμεσα ή έμμεσα, της μουσικής – χωρίς να αποφεύγει να μπει και σε άλλα χωράφια, όποτε αυτό κριθεί σκόπιμο. Θα επιχειρηματολογεί, θα αναλύει, θα συγκρίνει, θα συζητά με τον εαυτό της. Όπως δηλώνει και ο τίτλος της, θα προσπαθεί να δει τα πράγματα με ψυχραιμία την ώρα που θα επιχειρεί να μελετήσει τα θέματά της, να φωτίσει πλευρές που δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές, να γκρεμίσει κοινώς αποδεκτές θεωρίες που πιστεύει ότι δεν στέκουν αλλά και να υπερασπιστεί αυτές που κρίνει ότι έχουν λόγο ύπαρξης.
Στην εποχή που η πληροφορία ρέει σαν τρεχούμενο νερό μέσα στα σπίτια μας, η κριτική
στάση και η περίσκεψη είναι, πιστεύω, απολύτως σημαντικά εφόδια για να τη διαχειριστεί κανείς προς όφελός του. Αυτό το κριτικό πνεύμα θέλω να υπηρετήσω και ευελπιστώ να το καταφέρω σε βάθος χρόνου. Και εύχομαι να υπάρξουν αυτοί που θα θελήσουν να «αντιδράσουν» σε όσα θα διατυπώνω εδώ, που θα θελήσουν να με διορθώσουν εκθέτοντας τις δικές τους απόψεις και επιχειρήματα.Συγνώμη κύριε, ποιος είστε;
Έχω την άποψη ότι το σημαντικό σε οποιονδήποτε διάλογο δεν είναι το «προφίλ» των συμμετεχόντων αλλά οι απόψεις που αυτοί διατυπώνουν και τα επιχειρήματα με τα οποία επιχειρούν να τις στηρίξουν. Γι’ αυτό και δεν κρίνω απαραίτητο αυτή τη στιγμή να παραθέσω κάποια λίστα με πτυχία και κατορθώματα, παρότι θα μου ήταν πολύ εύκολο να την «παραγεμίσω» και να φανώ καλύτερος απ’ ό,τι είμαι. Επειδή, όμως, κατανοώ ότι θα υπάρξουν αρκετοί δύσπιστοι απέναντί μου, κυρίως έπειτα από τις παραπάνω φιλόδοξες «εξαγγελίες», θα ήθελα να «συστηθώ», να εξηγήσω όχι ποιος ακριβώς είμαι αλλά πώς περίπου βλέπω τα πράγματα.
Η ματιά μου στα μουσικά πράγματα είναι αυτή ενός ανθρώπου που, τα τελευταία δεκαπέντε και κάτι χρόνια, έχει «ξοδέψει» το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην συστηματική ακρόαση μουσικής ενώ η πρακτική ενασχόλησή του με αυτή πηγαίνει ακόμα πιο πίσω. Κάποιου που από το 2008 αρθρογραφεί σε διάφορα διαδικτυακά μέσα, έχοντας στην πορεία κάνει όλα τα λάθη που μπορεί κάποιος να κάνει όταν γράφει δημοσίως – κάποια από αυτά πιθανότατα εξακολουθώ να τα κάνω και ίσως να τα κάνω και σε αυτήν εδώ τη στήλη. Κάποιου που έχει επίσης αφιερωθεί στο διάβασμα, στη μελέτη μουσικών θεμάτων, χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να καλύψει παρά ένα ελάχιστο μέρος όσων θα ήθελε.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν διαθέτω την τεράστια εμπειρία που θα μου έδινε αναντίρρητα το δικαίωμα να ομιλώ για ένα τόσο δύσκολο και σύνθετο θέμα όπως η μουσική. Ούτε, όμως, αυτή η έλλειψη εμπειρίας μπορεί να με «καταδικάσει» εκ προοιμίου. Θα ήθελα λοιπόν αυτή μου η «εργασία εν εξελίξει», που θα καταθέτω σε τούτη τη γωνιά του διαδικτύου, με όλα τα σωστά και τα λάθη της που θα πραγματοποιηθούν σε κοινή θέα, να κριθεί αυστηρά αλλά καλοπροαίρετα. Σας κλείνω ραντεβού σε δεκαπέντε μέρες, για να ξεκινήσουμε, εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, κι εγώ, το κοινό μας ταξίδι. Ας είναι μακρύς ο δρόμος.Σχετικό θέμα