Το συγκρότημα από τη Βρετανία που παρουσίασε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά το 1993, έχοντας υποστεί κάποιες σημαντικές αλλαγές στη σύνθεσή του το τελευταίο χρονικό διάστημα, παρουσιάζεται το Σάββατο 21 του Φλεβάρη στο Θέατρο Badminton.Λόγοι για τους οποίους θα εκτιμήσει κάποιος τη μουσική των Tindersticks είναι κυρίως η μελωδικότητα των μελαγχολικών συνθέσεων. Ακούστε ένα κομμάτι-δεν χρειάζονται πολλά- και δε θα σας διαφύγει. Ένας ακόμη λόγος είναι η πληθώρα μουσικών οργάνων που χρησιμοποιούνται κάθε φορά και που διαφέρει από τη συνήθη πρακτική μιας ροκ μπάντας-αν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις έτσι (δυσκολεύομαι)-και περιλαμβάνει εκτός από τα σταθερά και μόνιμα κιθάρα/τύμπανα/μπάσο/φωνή ίσως και πλήκτρα, πολλά άλλα όπως βιολί, πιάνο, κλαρινέτο, βιμπράφωνο, τρομπόνι, τρομπέτα και τα λοιπά και, για να μην τα πολυλογώ, οι άνθρωποι παίζουν τη μουσική τους με συνοδεία ορχήστρας! Για να σου δώσω και άλλον ένα λόγο σοβαρό, είναι η ιδιαίτερη φωνή του Stuart Ashton Staples που σε ταξιδεύει και σε κάνει να νιώθεις ασφαλής ώστε να αφεθείς στην αγκαλιά του «παππού» σου και να ακούσεις το παραμύθι του…(και είναι μόλις 44 ετών!)
Ένας προσωπικός λόγος είναι ότι τραγούδια τους (2) ακούγονται σε επεισόδια της αγαπημένης μου- για την περίοδο- αυτή σειράς The Sopranos.Και τώρα μπορώ να στα γκρεμίσω όλα. Ή, μάλλον, τα μισά.Βέβαια, το συγκρότημα δεν είναι αυτό που ήταν. Αυτός είναι ένας λόγος για να το δει κανείς στην Αθήνα αυτό το Σάββατο με περιέργεια για το τι έχει απογίνει μετά την αποχώρηση τριών από τα συνολικά έξι μέλη της μπάντας-μείνανε μισοί, σαν να λέμε.Άντε να δούμε τι θα ακούσουμε…Σε μια μνημειώδη συναυλία στο London’s Barbican Center, σε πλήρη σύνθεση έπαιξαν αυτά τα κομμάτια :
