iamamiwhoami - kin

Δεν είχα εντυπωσιαστεί καθόλου από τα διαφημιστικά κόλπα της/των iamamiwhoi το 2010 και το “Bounty project” τους, οπότε και δε χρειάζεται να επεκταθώ. Επειδή όμως και με το Kin, επιλέχτηκε ένας παρόμοιος τρόπος προώθησης αυτής της δουλειάς, ένας καταιγισμός από καλοσκηνοθετημένα video clip για κάθε τραγούδι δηλαδή , παραλίγο να χάσω, ίσως ένα από το ομορφότερα dark synth cd της χρονιάς που διανύουμε, το οποίο εκτιμώ πως θα είναι πολύ ψηλά στις επιλογές της χρονιάς.

Η Σουηδή Jonna Lee, παίρνει τη σκυτάλη από τις Austra και πατώντας στις προφανείς επιρροές (Bjork, The Knife, Royksopp), δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο έργο, που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχουν αδύνατες στιγμές.

Το ίδιο ισχύει όμως και για τις δυνατές στιγμές, αυτές που ξεχωρίζουν, κι εδώ ίσως είναι το στοιχείο που χάνει το Kin, ότι δηλαδή δε θα βρεις τα τραγούδια εκείνα που θα σε τραβήξουν άμεσα, όπως έγινε με τα Beat And The Pulse & Lose it των Austra.

Αν όμως ξεπεράσεις κι αυτό το «εμπόδιο» τότε σίγουρα θα απολαύσεις τη μυστηριακή αίσθηση, τα αιθέρια φωνητικά, αλλά και τις στρογγυλές συνθέσεις που συνθέτουν το Kin, πάνω σε ηλεκτρονικά ηχοστρώματα πάντα. Κι αυτό που σκεφτόμουν είναι ότι επειδή αναφέρομαι από την αρχή στις Austra, θα τολμούσα να πω πως στο βάθος είναι και καλύτερο συνολικά το Kin από το Feel it Break. Κι αν πραγματικά ψάχνεις μια στιγμή στο cd να σε τραβήξει, τότε ξεκίνα από το Kill.

7,5 / 10