Άντε να σε πιστέψουν, αν γράψεις ότι χρειάστηκε να φτάσεις στα τριάντα τέσσερά σου και στην τελευταία μέρα του καλοκαιριού του 2012 για να δεις για πρώτη φορά ζωντανά τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Κι όμως, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα για τον γράφοντα. Αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ, όπως λένε...
Εκείνο το βράδυ, ο χώρος της Τεχνόπολης άρχισε να γεμίζει από τις 20:00, οπότε και άνοιξαν οι πόρτες και ακριβώς στις 21:00, κι ενώ ακόμα μεγάλο μέρος του κοινού είτε δεν είχε μπει είτε δεν είχε αποφασίσει ακόμα πού θα σταθεί, στη σκηνή ανέβηκε ο Σπύρος Γραμμένος. Με την τριμελή μπάντα του, παρουσίασε έξι δικά του τραγούδια, κάνοντας πολύ καλά αυτό που του είχε «ανατεθεί», να ζεστάνει, δηλαδή, τους θεατές. Με το χιούμορ του και την μπριόζικη σκηνική του παρουσία κέρδισε με άνεση το χειρόκρότημα τους.
Η συνέχεια ανήκε στα Κίτρινα Ποδήλατα, στην τελευταία εμφάνισή τους πλάι στον Παπακωνσταντίνου, με τον οποίο συνεργάστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της χειμερινής και της καλοκαιρινής σεζόν. Τα έχουμε ξαναγράψει, τα Ποδήλατα χύνουν πολύ ιδρώτα στη σκηνή και δεν τσιγγουνεύονται το πάθος. Ξεσήκωσαν τους φίλους τους αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους με τον ηλεκτρισμό και την πληθωρική παρουσία τους και παρέδωσαν «φτιαγμένο» το κοινό στον πρωταγωνιστή της βραδιάς.
Ήταν λίγο μετά τις 22:00 όταν ανέβηκε ο Παπακωνσταντίνου στη σκηνή και ξαφνικά ήταν σα να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από το 1989. Το Ελλάς κόντεψε να γκρεμίσει τη σκηνή, το πλήθος εκστασιάστηκε και τα καπνογόνα έδιναν χρώμα ποδοσφαιρικού γηπέδου στο όλο σκηνικό. Ακολούθησαν πολλά ακόμα από τα διαχρονικά αγαπημένα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει στην μακρά καριέρα του ο λαοφιλής καλλιτέχνης, με το ακροατήριο να παραμένει προσηλωμένο ευλαβικά στα επί σκηνής τεκταινόμενα και να τραγουδάει αμαδικώς.
Η ατμόσφαιρα «χάλασε» κάπως όταν ο Παπακωνσταντίνου άφησε τη σκηνή, δίνοντας χώρο στις δύο κοπέλες της μπάντας. Η βιολονίστα Μαίρη Μπρόζη ήταν αρκετά καλή στο Bring Me To Life των Evanescence ενώ η Τάνια Κικίδη, παρότι εξαιρετική φωνητικά και αεικίνητη σκηνικά, δεν κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοινού με τις παλαιοροκάδικες επιλογές της και εισέπραξε τελικά το πιο χαλαρό χειροκρότημα της βραδιάς.
Τα αίματα άναψαν και πάλι με την επάνοδο των Κίτρινων Ποδηλάτων στη σκηνή και ο πανζουρλισμός έγινε ακόμα πιο έντονος όταν ο Παπακωνσταντίνου εμφανίστηκε ξανά, σερβίροντας μερικές ακόμα τρανταχτές επιτυχίες του. Μπουκάλια με νερό άδειαζαν στον αέρα, καπνογόνα άναβαν κι έσβηναν, νεαρόκοσμος χοροπηδούσε σαν αφιονισμένος και η βραδιά έφτασε σιγά-σιγά προς το τέλος της, με τα Ποδήλατα να επανέρχονται στη σκηνή για να συνδράμουν τον συνεργάτη και μέντορά τους.
Υπάρχουν κάποια συμπεράσματα που μπορεί κανείς να βγάλει από όσα διαδραματίστηκαν την Παρασκευή 31 Αυγούστου στο χώρο της Τεχνόπολης, έστω κι αν αυτά δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπα. Το κυριότερο είναι ότι ο Παπακωνσταντίνου παραμένει ακμαίος ερμηνευτικά παρά το πέρασμα των χρόνων. Ο χρόνος φυσικά τον έχει «αγγίξει», όμως η φωνή του έχει διατηρεί μεγάλο μέρος του εύρους, της δύναμης και της εκφραστικότητάς της και σε συνδυασμό με την εμπειρία και τη συντήρηση που της κάνει – αφήνοντας, έξυπνα, το κοινό να τραγουδήσει σε αρκετά σημεία – πιθανότατα θα του εξασφαλίσουν αρκετά ακόμα χρόνια ακμαίας παρουσίας. Επίσης, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι η δημοτικότητά του παραμένει υψηλή και καταφέρνει πάντα να περιλαμβάνει και τις πλέον νεαρές ηλικίες στο κοινό του.
Με δεδομένα τα παραπάνω και το πόσο καλά (φάνηκε να) πέρασαν οι παρευρισκόμενοι εκείνο το βράδυ, ίσως είναι άχρηστο να διατυπώσει κανείς τις διαφωνίες του σε επιμέρους θέματα όπως είναι, ας πούμε, ο παλιομοδότικος τρόπος μς τον οποίο προσεγγίζονται τα τραγούδια από τους μουσικούς που συνοδεύουν τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Άλλωστε, μάλλον είναι πολύ αργά πια για να περιμένει κανείς κάτι άλλο από έναν τέτοιο καλλιτέχνη, και μάλιστα εν Ελλάδι. Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας λοιπόν;
Setlist:
1. Αυπνίες
2. Από Παγκάκι Σε Παγκάκι
3. Τζίβες Και Κοτσίδες
4. Ο Σκύλος Μου
5. Κουκουλοφόρος
6. Χίλιες Φωνές
7. Τι Είναι Κράτος
8. Να Σε Δω Να Γελάς
9. Αντίστροφη Μέτρηση
10. Χελιδόνι Του Χειμώνα
11. Η Ζωή Σού Φωνάζει
12. Θυμάμαι Όσα Είχες Πει
13. Ταξιδεύω Το Εγώ Μου
14. Ελλάς
15. Σφεντόνα
16. Φοβάμαι
17. Μπουμ
18. Γιουσουρούμ
19. Για Μένα Τραγουδώ
20. Καμπαρντίνα
21. Μικρές Νοθείες
22. Μπαλάντα Για Το Γιάννη Κ.
23. Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες
24. Πόρτο Ρίκο
25. Τσε
26. Ο Στρατιώτης
27. Bring Me To Life
28. Jump
29. Καπνός
30. High Speed Lover
31. Still Loving You
32. Whole Lotta Love
33. Δύση Ανατολή
34. Σ’ Ακολουθώ
35. Θα Πάρω Φόρα
36. Μη Μ’ Αγγίζεις
37. Έφηβα Γεράκια
38. Σ’ Αγαπάω Ακόμα
39. Βικτώρια
40. Από Μένα Τον Βασίλη
41. Στέλλα
42. Να Κοιμηθούμε Αγκαλιά
43. Πριν Το Τέλος
44. Βράδυ Σαββάτου
45. Δεν Υπάρχω
46. Όταν Γυρίσω Θα Τους Γαμήσω
47. Άσε Με Να Κάνω Λάθος
48. Ο Μαύρος Γάτος
49. Καταρρέω
50. Ευτυχώς
51. Πες Του Να Πάει
52. Ένα Καράβι
53. Ένα Νέγρος Θερμαστής Από Το Τζιμπουτί
54. Θα Πάρω Φόρα
55. Χαιρετίσματα
56. Το Παιχνίδι Παίζεται Ακόμα
Εκείνο το βράδυ, ο χώρος της Τεχνόπολης άρχισε να γεμίζει από τις 20:00, οπότε και άνοιξαν οι πόρτες και ακριβώς στις 21:00, κι ενώ ακόμα μεγάλο μέρος του κοινού είτε δεν είχε μπει είτε δεν είχε αποφασίσει ακόμα πού θα σταθεί, στη σκηνή ανέβηκε ο Σπύρος Γραμμένος. Με την τριμελή μπάντα του, παρουσίασε έξι δικά του τραγούδια, κάνοντας πολύ καλά αυτό που του είχε «ανατεθεί», να ζεστάνει, δηλαδή, τους θεατές. Με το χιούμορ του και την μπριόζικη σκηνική του παρουσία κέρδισε με άνεση το χειρόκρότημα τους.
Η συνέχεια ανήκε στα Κίτρινα Ποδήλατα, στην τελευταία εμφάνισή τους πλάι στον Παπακωνσταντίνου, με τον οποίο συνεργάστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της χειμερινής και της καλοκαιρινής σεζόν. Τα έχουμε ξαναγράψει, τα Ποδήλατα χύνουν πολύ ιδρώτα στη σκηνή και δεν τσιγγουνεύονται το πάθος. Ξεσήκωσαν τους φίλους τους αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους με τον ηλεκτρισμό και την πληθωρική παρουσία τους και παρέδωσαν «φτιαγμένο» το κοινό στον πρωταγωνιστή της βραδιάς.
Ήταν λίγο μετά τις 22:00 όταν ανέβηκε ο Παπακωνσταντίνου στη σκηνή και ξαφνικά ήταν σα να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από το 1989. Το Ελλάς κόντεψε να γκρεμίσει τη σκηνή, το πλήθος εκστασιάστηκε και τα καπνογόνα έδιναν χρώμα ποδοσφαιρικού γηπέδου στο όλο σκηνικό. Ακολούθησαν πολλά ακόμα από τα διαχρονικά αγαπημένα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει στην μακρά καριέρα του ο λαοφιλής καλλιτέχνης, με το ακροατήριο να παραμένει προσηλωμένο ευλαβικά στα επί σκηνής τεκταινόμενα και να τραγουδάει αμαδικώς.
Η ατμόσφαιρα «χάλασε» κάπως όταν ο Παπακωνσταντίνου άφησε τη σκηνή, δίνοντας χώρο στις δύο κοπέλες της μπάντας. Η βιολονίστα Μαίρη Μπρόζη ήταν αρκετά καλή στο Bring Me To Life των Evanescence ενώ η Τάνια Κικίδη, παρότι εξαιρετική φωνητικά και αεικίνητη σκηνικά, δεν κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοινού με τις παλαιοροκάδικες επιλογές της και εισέπραξε τελικά το πιο χαλαρό χειροκρότημα της βραδιάς.
Τα αίματα άναψαν και πάλι με την επάνοδο των Κίτρινων Ποδηλάτων στη σκηνή και ο πανζουρλισμός έγινε ακόμα πιο έντονος όταν ο Παπακωνσταντίνου εμφανίστηκε ξανά, σερβίροντας μερικές ακόμα τρανταχτές επιτυχίες του. Μπουκάλια με νερό άδειαζαν στον αέρα, καπνογόνα άναβαν κι έσβηναν, νεαρόκοσμος χοροπηδούσε σαν αφιονισμένος και η βραδιά έφτασε σιγά-σιγά προς το τέλος της, με τα Ποδήλατα να επανέρχονται στη σκηνή για να συνδράμουν τον συνεργάτη και μέντορά τους.
Υπάρχουν κάποια συμπεράσματα που μπορεί κανείς να βγάλει από όσα διαδραματίστηκαν την Παρασκευή 31 Αυγούστου στο χώρο της Τεχνόπολης, έστω κι αν αυτά δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπα. Το κυριότερο είναι ότι ο Παπακωνσταντίνου παραμένει ακμαίος ερμηνευτικά παρά το πέρασμα των χρόνων. Ο χρόνος φυσικά τον έχει «αγγίξει», όμως η φωνή του έχει διατηρεί μεγάλο μέρος του εύρους, της δύναμης και της εκφραστικότητάς της και σε συνδυασμό με την εμπειρία και τη συντήρηση που της κάνει – αφήνοντας, έξυπνα, το κοινό να τραγουδήσει σε αρκετά σημεία – πιθανότατα θα του εξασφαλίσουν αρκετά ακόμα χρόνια ακμαίας παρουσίας. Επίσης, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι η δημοτικότητά του παραμένει υψηλή και καταφέρνει πάντα να περιλαμβάνει και τις πλέον νεαρές ηλικίες στο κοινό του.
Με δεδομένα τα παραπάνω και το πόσο καλά (φάνηκε να) πέρασαν οι παρευρισκόμενοι εκείνο το βράδυ, ίσως είναι άχρηστο να διατυπώσει κανείς τις διαφωνίες του σε επιμέρους θέματα όπως είναι, ας πούμε, ο παλιομοδότικος τρόπος μς τον οποίο προσεγγίζονται τα τραγούδια από τους μουσικούς που συνοδεύουν τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Άλλωστε, μάλλον είναι πολύ αργά πια για να περιμένει κανείς κάτι άλλο από έναν τέτοιο καλλιτέχνη, και μάλιστα εν Ελλάδι. Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας λοιπόν;
Setlist:
1. Αυπνίες
2. Από Παγκάκι Σε Παγκάκι
3. Τζίβες Και Κοτσίδες
4. Ο Σκύλος Μου
5. Κουκουλοφόρος
6. Χίλιες Φωνές
7. Τι Είναι Κράτος
8. Να Σε Δω Να Γελάς
9. Αντίστροφη Μέτρηση
10. Χελιδόνι Του Χειμώνα
11. Η Ζωή Σού Φωνάζει
12. Θυμάμαι Όσα Είχες Πει
13. Ταξιδεύω Το Εγώ Μου
14. Ελλάς
15. Σφεντόνα
16. Φοβάμαι
17. Μπουμ
18. Γιουσουρούμ
19. Για Μένα Τραγουδώ
20. Καμπαρντίνα
21. Μικρές Νοθείες
22. Μπαλάντα Για Το Γιάννη Κ.
23. Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες
24. Πόρτο Ρίκο
25. Τσε
26. Ο Στρατιώτης
27. Bring Me To Life
28. Jump
29. Καπνός
30. High Speed Lover
31. Still Loving You
32. Whole Lotta Love
33. Δύση Ανατολή
34. Σ’ Ακολουθώ
35. Θα Πάρω Φόρα
36. Μη Μ’ Αγγίζεις
37. Έφηβα Γεράκια
38. Σ’ Αγαπάω Ακόμα
39. Βικτώρια
40. Από Μένα Τον Βασίλη
41. Στέλλα
42. Να Κοιμηθούμε Αγκαλιά
43. Πριν Το Τέλος
44. Βράδυ Σαββάτου
45. Δεν Υπάρχω
46. Όταν Γυρίσω Θα Τους Γαμήσω
47. Άσε Με Να Κάνω Λάθος
48. Ο Μαύρος Γάτος
49. Καταρρέω
50. Ευτυχώς
51. Πες Του Να Πάει
52. Ένα Καράβι
53. Ένα Νέγρος Θερμαστής Από Το Τζιμπουτί
54. Θα Πάρω Φόρα
55. Χαιρετίσματα
56. Το Παιχνίδι Παίζεται Ακόμα
* Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσαντίλας
Σχετικό θέμα