Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Γιάννη Δρίτσα και το Mix Grill.
Οι Prodigy είναι ένα γνώριμο όνομα για τα (φτωχά) μας συναυλιακά δεδομένα. Η τελευταία συναυλία τους στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2010 έγινε sold out και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις σε όλους. Και αυτή την φορά επιλέχθηκε κλειστός χώρος για την διοργάνωση της συναυλίας, αλλά αντί για το γήπεδο μπάσκετ του ΠΑΟΚ, επιλέχθηκε αυτό του ΑΡΗ, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Η επιλογή του χώρου μας ξάφνιασε κάπως, γιατί περά από το ότι δεν γίνονται συχνά συναυλίες στο συγκεκριμένο στάδιο,βρίσκεται μέσα στον χώρο που αυτή την εβδομάδα διεξάγεται η ΔΕΘ .
Έτσι πέρα από την μεγαλύτερη έκθεση της χρόνιας που λάμβανε χώρα την ίδια ώρα με την συναυλία θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι περίπου 600 μέτρα από το γήπεδο που έπαιζαν οι Prodigy, τραγουδούσε και η Νατασα Μποφιλιου(!) στα πλαίσια της ΔΕΘ, με τη συναυλία της να τελειώνει την ίδια ακριβώς ώρα με αυτή τον Prodigy! Το τι έγινε μετά το τέλος της συναυλίας σε όλους τους γύρω δρόμους (και τα ανάλογα προβλήματα στις μετακινήσεις, πάρκινγκ κτλ), δε νομίζω να χρειάζεται να σας το περιγράψω. Τελικά το γονίδιο της σωστής οργάνωσης το έχουμε στο DNA μας (not).
Ας περάσουμε στο καθαρά συναυλιακό κομμάτι. Το πρόγραμμα έλεγε ότι οι prodigy θα είναι στην σκηνή,στις 9.30. Περίπου εκείνη την ώρα κάνει την εμφάνιση του το τεχνικό τους προσωπικό επί σκηνής για ρυθμίσεις κτλ, με τους ίδιους να βγαίνουν γύρω στις 10.15. Το setlist νομίζω ότι είναι αρκετά γνώριμο:
World's On Fire
Breathe
Thunder
Jetfighter
Omen
Poison
Dogbite
Voodoo People
Firestarter
Run With the Wolves
Spitfire/Spitfast
Invaders Must Die
Diesel Power
Smack My Bitch Up
Encore:
Take Me to the Hospital
AWOL
Their Law
Out of Space
Το encore ήταν εξαιρετικό. Έχω την αίσθηση η συναυλία θα τέλειωνε με το Their Law, καθώς ο Maxim άρχισε να χαιρετά τον κόσμο, αλλά μετά από συνεννόηση με τον Liam, ο Keith του μιλάει στο αυτί και εκείνη την ώρα μπαίνει το out of space. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν πως προστέθηκε σαν ευχαριστώ στους warriors της Θεσσαλονίκης (sic). Όπως και να έχει, ήταν το κατάλληλο κλείσιμο για την συναυλία. Από τα καινούρια τραγούδια ξεχωρίσαμε σίγουρα το JetFighter, ενώ περιμένουμε τον νέο τους δίσκο - “how to steal a jetfighter” - μέχρι το τέλος του χρόνου για να έχουμε μια πιο πλήρη άποψη. Ο ήχος ήταν αρκετά μέτριος. Παρ' όλα αυτά δε σου κατέστρεφε την συναυλία. Η ακουστική του κλειστού σταδίου, σίγουρα δε βοηθούσε.
Μετά τις 5 συναυλίες τα 2 τελευταία χρόνια νομίζω ότι καταλήγουμε σε μια βασική διαπίστωση για τις συναυλίες τους: Αν είναι η πρώτη φορά που θα τους δείτε ζωντανά,θα σας αρέσουν πολύ. Αν πάλι τους έχετε ξαναδεί θα δείτε ότι το show τους στο 80% είναι το ίδιο. Από τo setlist, το stage/εφε/φώτα,οι χωρευτικές φιγούρες του Keith και του Maxim ,το all my people/warriors/people of X (όπου X η πόλη/φεστιβάλ που παίζουν), το smack my bitch up που ο κόσμος κάθεται κάτω κτλ. Αν έχετε παρακολουθήσει κάποια συναυλία των prodigy (έστω και στο youtube) νομίζω πως τα παραπάνω σας είναι γνωστά.
Τί είναι όμως το υπόλοιπο 20% που μένει; Ο κόσμος και η ατμόσφαιρα. Και ο κόσμος που γέμισε το Παλαι ντε σπορ στην Θεσσαλονίκη ήταν εξαιρετικός. Δεν σταμάτησε να απολαμβάνει όλα τα γνωστά τραγούδια , ενώ στις πιο γνωστές στιγμές των κομματιών,στην αρένα γίνονταν πραγματικός πανικός.
Συγκρατήσαμε το poison, omen, Vodoo people και φυσικά το Smack my bitch up.
Και θα ρωτήσετε: είναι κακό το show να είναι προβλέψιμο; Όχι , και είναι κάτι που ελάχιστα συγκροτήματα μπορούν να αποφύγουν στο ίδιο tour ειδικά όταν μιλάμε για τέτοια μεγέθη. Με 40-50(+) συναυλίες τον χρόνο και χωρίς νεο υλικό από το 2009, δύσκολα θα παρουσιάσεις κάτι εξαιρετικά διαφορετικό. Και ειδικά όταν έχουν βρει την “σωστή εξίσωση” δηλαδή εκείνο το setlist που θα ικανοποιήσει όλους τους τους fan.
Είναι δηλαδή οι Prodigy οι καινούριοι James; Όχι για έναν πολύ βασικό λόγο: οι Prodigy μία δεκαετία μετά την χρυσή εποχή τους καταφέρνουν και παραμένουν relevant στην παρούσα μουσική σκηνή. Δεν είναι σε καμία περίπτωση σε αυτό που ονομάζουμε “στην κορυφή της καριέρας τους”, όμως είναι headliners σε μεγάλα φεστιβαλ ενώ το τελευταίο τους υλικό ήταν εξαιρετικό με 2-3 hits που θα τα κουβαλάνε για πολλά χρόνια ακόμα. Και αυτό χωρίς να αλλάξουν το στυλ τους,να ξεπουληθούν.Χωρίς MTV, χωρίς dubstep , χωρίς Rihanες και άλλα σκουπίδια . Απλά γράφοντας ωραία μουσική και δίνοντας καταπληκτικά live . Μέρος της επιτυχία τους βέβαια θα μπορούσε αποδωθεί και στο γεγονός ότι είναι το απόλυτο crossover act : είναι δημοφιλής τόσο στο ροκ κοινό (από metal μέχρι hip) όσο και στο κοινό της ηλεκτρονικής μουσικής. Και με την (επάνοδο) της EDM σε όλο τον κόσμο, καταφέρνουν να κρατιούνται πιο relevant από πότε. Και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Κάτι που όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα το προσπαθούν (are we humans or are we dancer?) και ελάχιστοι το καταφέρνουν με επιτυχία.