Το PassPort υποδέχθηκε το Σάββατο 3 Νοεμβρίου τον Θάνο Μικρούτσικο, τη Ρίτα Αντωνοπούλου και όλους τους φίλους που έφτασαν για να παρακολουθήσουν το live.
Γεμάτο από κόσμο, τόσο στον κεντρικό χώρο όσο και στο μικρό πατάρι, υπομείναμε όρθιοι (όσοι δεν προλάβαμε θέσεις) την αναμονή σε ένα περιβάλλον που λίγο θα έλειπε να θυμίζει boîte- ναι, όπως αυτές που βλέπαμε εμείς οι νεότεροι στις παλιές ταινίες!
Ώρα 22:50. Ανεβαίνει στη σκηνή ο Θάνος Μικρούτσικος και χωρίς να πει τίποτα, κάθεται στο πιάνο και ξεκινάει αμέσως τη μουσική βραδιά με τον "Άμλετ της βροχής".
Το κοινό χειροκροτεί θερμά και ο μεγάλος συνθέτης λέει δυο λόγια προετοιμάζοντας μας για το υπόλοιπο live: Η επιλογή για "πιάνο-φωνή" κατ' εκείνον "δεν είναι μια απλή φόρμα" πόσο μάλλον όταν η φωνή είναι αυτή της Ρίτας Αντωνοπούλου για την οποία χαρακτηριστικά ανέφερε πως " μπορεί να τραγουδάει συνεχόμενα 3 ώρες γιατί διαθέτει πειθαρχία, ακρίβεια και σκηνική παρουσία η οποία ίπταται στο τραγούδι".
Η είσοδος της Αντωνοπούλου έγινε αμέσως μετά με το "Ανεμολόγιο". Υπήρξε μια δυναμική φωνή που σίγουρα επιβλήθηκε απ' την πρώτη στιγμή στο κοινό.
Ο ήχος ήταν εξαιρετικός και έτσι απολαύσαμε ευχάριστα τη μουσική για τις τρεις επόμενες ώρες. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως οι ακροατές απαρτίζονταν κυρίως από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας αλλά και από (λιγότερους) νέους οι οποίοι, ωστόσο, φαίνονταν να αγαπούν και να εκφράζονται κατά πολύ μέσα από τις μουσικές επιλογές που ερμηνεύτηκαν εκείνη τη βραδιά.
Στη συνέχεια, ο Μικρούτσικος ζήτησε από το κοινό να δώσει σημασία στα κομμάτια που θα ακολουθήσουν, διότι μάλλον δεν επιλέχθηκαν τυχαία να παιχτούν σε αυτό το χρονικό πλαίσιο: τα "Άννα μην κλαις", "Η μπαλάντα του έμπορα" "Θα 'ρθουν μέρες" και "Τους έχω βαρεθεί" ηχούσαν σαν υπόσχεση στα αυτιά των ακροατών.
Στο "Σιντάρτα" ακούσαμε για την Ελένη, την Κίρκη, τη Ναυσικά και την Πηνελόπη ενώ η Αντωνοπούλου μας συγκίνησε με το "Πίσω μη μ'αφήνεις". Ακολούθησαν τα "Θέατρο σκιών", "Αθανασία" του Χατζιδάκι, "Πώς να σωπάσω" του Ξυλούρη και ο "Πιτσιρικάς". Το κοινό καταχειροκρότησε τους καλλιτέχνες στην "Πίστα από Φώσφορο" και στον "Άμλετ της Σελήνης" ενώ ακολούθησε ολιγόλεπτο διάλειμμα για να ξαναρχίσει το live με τα μελοποιημένα του Καββαδία ποιήματα.
Επάνοδος, λοιπόν, με τον "Σταυρό του Νότου" , την "Αρμίδα (το πειρατικό)", το -χαρακτηριστικά ερμηνευμένο από τη φωνή της Ρίτας- "Καραντί", το "Μαχαίρι" και "Ένας Νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί". Στο σημείο αυτό -αγαπημένο των ακροατών του Μικρούτσικου- ο συνθέτης παίζει την εισαγωγή από το "Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia" και το ερμηνεύει μόνος. Ο κόσμος τον αποθεώνει και εκείνος κατασυγκινημένος και δακρυσμένος υποκλίνεται στο κοινό που τόσα χρόνια και με την ίδια δίψα επιθυμεί να ακούει από τη δική του φωνή το κομμάτι αυτό.
Ερωτευτήκαμε με την "Φαίδρα", "Μην τον ρωτάς τον ουρανό",και το "Αυτή η νύχτα μένει". Ο Θάνος Μικρούτσικος τίμησε τον μεγάλο Μανώλη Ρασούλη ερμηνεύοντας το "Τίποτα δεν πάει χαμένο", ενώ ακολούθησαν η "Ελένη" και το "Αχάριστη" σε στίχους Βασίλη Τσιτσάνη. Το "Ερωτικό (Με μια Πιρόγα)" μας τραγούδησε ο Κώστας Θωμαϊδης που ήταν παρόν εκείνο το βράδυ, αφού πρώτα ο Θάνος Μικρούτσικος μάς αφηγήθηκε πως όταν παρουσίασε στον Τσιτσάνη για πρώτη φορά το κομμάτι, εκείνος δεν ενθουσιάστηκε και έκανε λόγο για άσκοπους συμβολισμούς με Βησιγότθους, απογοητεύοντας τον τότε νέο μας συνθέτη. Οι τόνοι ανέβηκαν με το ζεϊμπέκικο της "Ρόζας" που τραγούδησε ο ίδιος και με "Το μηδέν" από τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Το live έκλεισε στη 01:30 με τη "Θεσσαλονίκη", ένα από τα πιο αγαπητά κομμάτια.
Οι δυο τους, χωρίς υπερβολές στη σκηνική παρουσία και με απλότητα στη σκηνοθετική δομή κατακτούν το κοινό που τους αποθεώνει. Δεν μπορεί κανείς παρά να παραδεχτεί πως η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μια φωνή η οποία αναδυόμενη μέσα από την εμπιστοσύνη του Θάνου Μικρούτσικου σε ανατριχιάζει, σε εμψυχώνει και σε αγγίζει. Η ίδια ευχαρίστησε τον μουσικό για την εμπιστοσύνη που της έδειξε. Ο Θάνος Μικρούτσικος με δικά του κομμάτια, αλλά τιμώντας και άλλους μεγάλους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, παρουσίασε μεγάλο μέρος της ελληνικής κουλτούρας στο κοινό, υπενθυμίζοντας πως μπορούμε ως λαός να βασιστούμε σε αυτή.
Γεμάτο από κόσμο, τόσο στον κεντρικό χώρο όσο και στο μικρό πατάρι, υπομείναμε όρθιοι (όσοι δεν προλάβαμε θέσεις) την αναμονή σε ένα περιβάλλον που λίγο θα έλειπε να θυμίζει boîte- ναι, όπως αυτές που βλέπαμε εμείς οι νεότεροι στις παλιές ταινίες!
Ώρα 22:50. Ανεβαίνει στη σκηνή ο Θάνος Μικρούτσικος και χωρίς να πει τίποτα, κάθεται στο πιάνο και ξεκινάει αμέσως τη μουσική βραδιά με τον "Άμλετ της βροχής".
Το κοινό χειροκροτεί θερμά και ο μεγάλος συνθέτης λέει δυο λόγια προετοιμάζοντας μας για το υπόλοιπο live: Η επιλογή για "πιάνο-φωνή" κατ' εκείνον "δεν είναι μια απλή φόρμα" πόσο μάλλον όταν η φωνή είναι αυτή της Ρίτας Αντωνοπούλου για την οποία χαρακτηριστικά ανέφερε πως " μπορεί να τραγουδάει συνεχόμενα 3 ώρες γιατί διαθέτει πειθαρχία, ακρίβεια και σκηνική παρουσία η οποία ίπταται στο τραγούδι".
Η είσοδος της Αντωνοπούλου έγινε αμέσως μετά με το "Ανεμολόγιο". Υπήρξε μια δυναμική φωνή που σίγουρα επιβλήθηκε απ' την πρώτη στιγμή στο κοινό.
Ο ήχος ήταν εξαιρετικός και έτσι απολαύσαμε ευχάριστα τη μουσική για τις τρεις επόμενες ώρες. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως οι ακροατές απαρτίζονταν κυρίως από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας αλλά και από (λιγότερους) νέους οι οποίοι, ωστόσο, φαίνονταν να αγαπούν και να εκφράζονται κατά πολύ μέσα από τις μουσικές επιλογές που ερμηνεύτηκαν εκείνη τη βραδιά.
Στη συνέχεια, ο Μικρούτσικος ζήτησε από το κοινό να δώσει σημασία στα κομμάτια που θα ακολουθήσουν, διότι μάλλον δεν επιλέχθηκαν τυχαία να παιχτούν σε αυτό το χρονικό πλαίσιο: τα "Άννα μην κλαις", "Η μπαλάντα του έμπορα" "Θα 'ρθουν μέρες" και "Τους έχω βαρεθεί" ηχούσαν σαν υπόσχεση στα αυτιά των ακροατών.
Στο "Σιντάρτα" ακούσαμε για την Ελένη, την Κίρκη, τη Ναυσικά και την Πηνελόπη ενώ η Αντωνοπούλου μας συγκίνησε με το "Πίσω μη μ'αφήνεις". Ακολούθησαν τα "Θέατρο σκιών", "Αθανασία" του Χατζιδάκι, "Πώς να σωπάσω" του Ξυλούρη και ο "Πιτσιρικάς". Το κοινό καταχειροκρότησε τους καλλιτέχνες στην "Πίστα από Φώσφορο" και στον "Άμλετ της Σελήνης" ενώ ακολούθησε ολιγόλεπτο διάλειμμα για να ξαναρχίσει το live με τα μελοποιημένα του Καββαδία ποιήματα.
Επάνοδος, λοιπόν, με τον "Σταυρό του Νότου" , την "Αρμίδα (το πειρατικό)", το -χαρακτηριστικά ερμηνευμένο από τη φωνή της Ρίτας- "Καραντί", το "Μαχαίρι" και "Ένας Νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί". Στο σημείο αυτό -αγαπημένο των ακροατών του Μικρούτσικου- ο συνθέτης παίζει την εισαγωγή από το "Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia" και το ερμηνεύει μόνος. Ο κόσμος τον αποθεώνει και εκείνος κατασυγκινημένος και δακρυσμένος υποκλίνεται στο κοινό που τόσα χρόνια και με την ίδια δίψα επιθυμεί να ακούει από τη δική του φωνή το κομμάτι αυτό.
Ερωτευτήκαμε με την "Φαίδρα", "Μην τον ρωτάς τον ουρανό",και το "Αυτή η νύχτα μένει". Ο Θάνος Μικρούτσικος τίμησε τον μεγάλο Μανώλη Ρασούλη ερμηνεύοντας το "Τίποτα δεν πάει χαμένο", ενώ ακολούθησαν η "Ελένη" και το "Αχάριστη" σε στίχους Βασίλη Τσιτσάνη. Το "Ερωτικό (Με μια Πιρόγα)" μας τραγούδησε ο Κώστας Θωμαϊδης που ήταν παρόν εκείνο το βράδυ, αφού πρώτα ο Θάνος Μικρούτσικος μάς αφηγήθηκε πως όταν παρουσίασε στον Τσιτσάνη για πρώτη φορά το κομμάτι, εκείνος δεν ενθουσιάστηκε και έκανε λόγο για άσκοπους συμβολισμούς με Βησιγότθους, απογοητεύοντας τον τότε νέο μας συνθέτη. Οι τόνοι ανέβηκαν με το ζεϊμπέκικο της "Ρόζας" που τραγούδησε ο ίδιος και με "Το μηδέν" από τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Το live έκλεισε στη 01:30 με τη "Θεσσαλονίκη", ένα από τα πιο αγαπητά κομμάτια.
Οι δυο τους, χωρίς υπερβολές στη σκηνική παρουσία και με απλότητα στη σκηνοθετική δομή κατακτούν το κοινό που τους αποθεώνει. Δεν μπορεί κανείς παρά να παραδεχτεί πως η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μια φωνή η οποία αναδυόμενη μέσα από την εμπιστοσύνη του Θάνου Μικρούτσικου σε ανατριχιάζει, σε εμψυχώνει και σε αγγίζει. Η ίδια ευχαρίστησε τον μουσικό για την εμπιστοσύνη που της έδειξε. Ο Θάνος Μικρούτσικος με δικά του κομμάτια, αλλά τιμώντας και άλλους μεγάλους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, παρουσίασε μεγάλο μέρος της ελληνικής κουλτούρας στο κοινό, υπενθυμίζοντας πως μπορούμε ως λαός να βασιστούμε σε αυτή.