Θα πήγαινες κι εσύ ε; Το ξέρω. Όπως ξέρω και αρκετούς ακόμα που θα πήγαιναν πολύ παραπέρα εδώ που τα λέμε (...) κάτι σαν ορκισμένοι Rock & Roll - ιππότες (εδώ και χρόνια) στην αυλή της σαγηνευτικής ιέριας του underground.
'Εδώ σε έχω...', μου έγραψε πριν απο λίγες μέρες ο Κώστας Χουρδάκης στο facebook, με τη φωτογραφία της Lydia Lunch να γράφει απο δίπλα '11 Ιανουαρίου στο Passport'...' Χμμ καλά νέα' σκέφτηκα 'αλλα όχι για όλους..' κι εξηγούμαι.
Η Lydia Lunch ΔΕΝ είναι (όντως) μια συνηθισμένη περίπτωση, δεν είναι απλά και μόνο 'όλα όσα φαίνονται στην σκηνή' και ακριβώς για αυτό κάθε της live είναι ΕΝΤΕΛΩΣ (!) διαφορετικό απο το προηγούμενο, ή και το επόμενο.. ΧΩΡΙΣ προσμονές λοιπόν.
Την θυμάμαι να αποχαιρετά το κοινό της πριν 4 χρόνια, κάπως έτσι: 'Αυτά λοιπόν παιδιά..εύχομαι κάποια απο αυτά να μείνουν μέσα στο κεφάλι σας και μετά το live, ή ίσως πάλι, όλα αυτά να είναι απλά ένα αστείο... ή σκέτες μαλακίες..' με αρκετούς / αρκετές τριγύρω να χαμογελούν απο ικανοποίηση, ή και αμηχανία... Προσωπικά, ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Μπορώ να πω μάλιστα πως αυτά ακριβώς τα λόγια ήταν το ιδανικό φινάλε σε μια σπουδαία βραδιά.
Η Lydia Lunch,δεν αντέχει τα στεγανά, τις περσόνες, τα κηρύγματα, τις απόλυτες αλήθειες, τους μύθους για τους μύθους, τα παραμύθια για τα παραμύθια. Η Lydia Lunch ΕΧΕΙ σάρκα.
Είπαμε μερικά πράγματα καπάκι μετά το live (2008) χαμογελάσαμε, δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα στην εκπομπή (ένα ραντεβου που ποτέ δεν έκατσε, εξαιτίας μιας μικρής τροφικής δηλητηρίασης που την ταλαιπώρησε όλη την επόμενη μέρα στο ξενοδοχείο) και πήρα μαζί μου φεύγοντας για το σπίτι την τελευταία της ατάκα... 'Ναι, έχεις δίκιο η ζωή δε βρίσκεται στα βιβλία, ούτε καν στην μουσική... Η ζωή βρίσκεται στην απέναντι γωνία, πριν προλάβουμε να οργανώσουμε το οτιδήποτε..' μου είπε και έγνεψα βέβαια καταφατικά...
Χαίρομαι πολύ που σε δύο περίπου μήνες ο δρόμος της περνάει απο τα μέρη μας, για ακόμα μια φορά. Να πω την αλήθεια, χαίρομαι που είναι ακόμα ζωντανή με όλους τους τρόπους (...) κι όχι ένας 'περιφερόμενος θίασος του πουθενά' όπως τόσα και τόσα ονόματα της γενιάς της. Χαίρομαι που αυτή τη φορά,λογικά,θα την έχω στην εκπομπή. Χαίρομαι που θα ξαναδώ την φιγούρα της πάνω στη σκηνή.
Πριν απο τέσσερα χρόνια, όταν επέστρεψε στην Ισπανία, ΚΡΑΤΗΣΕ (...) την υπόσχεση της, τα είπαμε τηλεφωνικά τελικά δηλαδή σε μια συνέντευξη, χωρίς πια να υπάρχει το εδώ promotion, η ευκολία του 'ας πεταχτώ κι εκεί, στην Αθήνα είμαι άλλωστε', χωρίς ΠΡΕΠΕΙ κανένα... γιατί γούσταρε, για αυτό και μόνο...
Η Lydia Lunch είναι ένα ΒΑΘΙΑ σκεπτόμενο πρόσωπο γεμάτο απο μια σπάνια,δυσεύρετη σήμερα ΕΝΕΡΓΕΙΑ και βέβαια πάνω στην σκηνή μια πολύ ισχυρή και καθαρή/έντονη παρουσία.
Είμαι απόλυτα βέβαιος πως το 'Passport' θα βάλει τα καλά του εκείνο το βράδυ και θα της δώσει το γήπεδο, την ατμόσφαιρα, για να άπλώσει την μάγεια της απο σκηνής 'οπως γνωρίζει να κάνει εδώ και χρόνια.
Ραντεβού εκεί λοιπόν και προσοχή στο έτερον ήμισυ.. Καλύτερα να το αφήσετε σπίτι. Η Lydia Lunch ΔΕΝ έχει πάρει κιλά (...), κιλά παίρνουν οι κοινοί θνητοί που τρώνε συναισθήματα και φόβο μαζί πακέτο. Η Lydia Lunch απλά ομορφαίνει μεγαλώνοντας (...), χρειάζεται βλέπετε 48 ανορεξικά μοντέλα για πλάκα, ή καλύτερα, για να της σερβίρουν το μπρέκφαστ στο κρεβάτι..
H Lydia Lunch ξέρει να μεγαλώνει υπέροχα..
Κόλαση ή παράδεισος δεν υπάρχουν βέβαια στ'αλήθεια και για αυτό ούτε κι ο χρόνος όπως τον γνωρίζουν τα ρολόγια τοίχου. Μόνο στιγμές ανάμεσα υπάρχουν και χαραμάδες στο φως. Η Lydia είναι μία απο αυτές... Παραμένει πλάι στον δαίμονα της. Για αυτό ίσως. Ούτε μπροστά,ούτε πίσω του..ακριβώς όπως η σκιά..
Θα τα πούμε στον Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου...
'Εδώ σε έχω...', μου έγραψε πριν απο λίγες μέρες ο Κώστας Χουρδάκης στο facebook, με τη φωτογραφία της Lydia Lunch να γράφει απο δίπλα '11 Ιανουαρίου στο Passport'...' Χμμ καλά νέα' σκέφτηκα 'αλλα όχι για όλους..' κι εξηγούμαι.
Η Lydia Lunch ΔΕΝ είναι (όντως) μια συνηθισμένη περίπτωση, δεν είναι απλά και μόνο 'όλα όσα φαίνονται στην σκηνή' και ακριβώς για αυτό κάθε της live είναι ΕΝΤΕΛΩΣ (!) διαφορετικό απο το προηγούμενο, ή και το επόμενο.. ΧΩΡΙΣ προσμονές λοιπόν.
Την θυμάμαι να αποχαιρετά το κοινό της πριν 4 χρόνια, κάπως έτσι: 'Αυτά λοιπόν παιδιά..εύχομαι κάποια απο αυτά να μείνουν μέσα στο κεφάλι σας και μετά το live, ή ίσως πάλι, όλα αυτά να είναι απλά ένα αστείο... ή σκέτες μαλακίες..' με αρκετούς / αρκετές τριγύρω να χαμογελούν απο ικανοποίηση, ή και αμηχανία... Προσωπικά, ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Μπορώ να πω μάλιστα πως αυτά ακριβώς τα λόγια ήταν το ιδανικό φινάλε σε μια σπουδαία βραδιά.Η Lydia Lunch,δεν αντέχει τα στεγανά, τις περσόνες, τα κηρύγματα, τις απόλυτες αλήθειες, τους μύθους για τους μύθους, τα παραμύθια για τα παραμύθια. Η Lydia Lunch ΕΧΕΙ σάρκα.
Είπαμε μερικά πράγματα καπάκι μετά το live (2008) χαμογελάσαμε, δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα στην εκπομπή (ένα ραντεβου που ποτέ δεν έκατσε, εξαιτίας μιας μικρής τροφικής δηλητηρίασης που την ταλαιπώρησε όλη την επόμενη μέρα στο ξενοδοχείο) και πήρα μαζί μου φεύγοντας για το σπίτι την τελευταία της ατάκα... 'Ναι, έχεις δίκιο η ζωή δε βρίσκεται στα βιβλία, ούτε καν στην μουσική... Η ζωή βρίσκεται στην απέναντι γωνία, πριν προλάβουμε να οργανώσουμε το οτιδήποτε..' μου είπε και έγνεψα βέβαια καταφατικά...Χαίρομαι πολύ που σε δύο περίπου μήνες ο δρόμος της περνάει απο τα μέρη μας, για ακόμα μια φορά. Να πω την αλήθεια, χαίρομαι που είναι ακόμα ζωντανή με όλους τους τρόπους (...) κι όχι ένας 'περιφερόμενος θίασος του πουθενά' όπως τόσα και τόσα ονόματα της γενιάς της. Χαίρομαι που αυτή τη φορά,λογικά,θα την έχω στην εκπομπή. Χαίρομαι που θα ξαναδώ την φιγούρα της πάνω στη σκηνή.
Πριν απο τέσσερα χρόνια, όταν επέστρεψε στην Ισπανία, ΚΡΑΤΗΣΕ (...) την υπόσχεση της, τα είπαμε τηλεφωνικά τελικά δηλαδή σε μια συνέντευξη, χωρίς πια να υπάρχει το εδώ promotion, η ευκολία του 'ας πεταχτώ κι εκεί, στην Αθήνα είμαι άλλωστε', χωρίς ΠΡΕΠΕΙ κανένα... γιατί γούσταρε, για αυτό και μόνο...
Η Lydia Lunch είναι ένα ΒΑΘΙΑ σκεπτόμενο πρόσωπο γεμάτο απο μια σπάνια,δυσεύρετη σήμερα ΕΝΕΡΓΕΙΑ και βέβαια πάνω στην σκηνή μια πολύ ισχυρή και καθαρή/έντονη παρουσία.Είμαι απόλυτα βέβαιος πως το 'Passport' θα βάλει τα καλά του εκείνο το βράδυ και θα της δώσει το γήπεδο, την ατμόσφαιρα, για να άπλώσει την μάγεια της απο σκηνής 'οπως γνωρίζει να κάνει εδώ και χρόνια.
Ραντεβού εκεί λοιπόν και προσοχή στο έτερον ήμισυ.. Καλύτερα να το αφήσετε σπίτι. Η Lydia Lunch ΔΕΝ έχει πάρει κιλά (...), κιλά παίρνουν οι κοινοί θνητοί που τρώνε συναισθήματα και φόβο μαζί πακέτο. Η Lydia Lunch απλά ομορφαίνει μεγαλώνοντας (...), χρειάζεται βλέπετε 48 ανορεξικά μοντέλα για πλάκα, ή καλύτερα, για να της σερβίρουν το μπρέκφαστ στο κρεβάτι..
H Lydia Lunch ξέρει να μεγαλώνει υπέροχα..
Κόλαση ή παράδεισος δεν υπάρχουν βέβαια στ'αλήθεια και για αυτό ούτε κι ο χρόνος όπως τον γνωρίζουν τα ρολόγια τοίχου. Μόνο στιγμές ανάμεσα υπάρχουν και χαραμάδες στο φως. Η Lydia είναι μία απο αυτές... Παραμένει πλάι στον δαίμονα της. Για αυτό ίσως. Ούτε μπροστά,ούτε πίσω του..ακριβώς όπως η σκιά..
Θα τα πούμε στον Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου...