Εντελώς απρόβλεπτο έχει γίνει το ελληνικό συναυλιακό τοπίο τελευταία. Σε αντίθεση με την επανάληψη που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια, όλο και πιο συχνά έχουμε την ευκαιρία να δούμε ονόματα που δεν έχουν ξαναπαίξει στα μέρη μας, καθώς και κάποια πολύ φρέσκα που μόλις τώρα αρχίζουν και γίνονται γνωστά.
Αυτό, φυσικά, είναι πολύ ευχάριστο για τους μουσικόφιλους που πάντα αναζητούν το καινούργιο, από την άλλη έχει γίνει δύσκολη η πρόβλεψη για το ποια συναυλία θα τραβήξει κόσμο και ποια θα πάει χαμένη. Δυστυχώς, η περίπτωση των The Cribs κατατάσσεται στη δεύτερη περίπτωση και είναι πραγματικά κρίμα γιατί στη δεκαετή, ως τώρα, πορεία τους μόνο καλές δουλειές μας έχουν δώσει, κάτι που τους κατατάσσει ανάμεσα στα πιο συνεπή ονόματα της σύγχρονης βρετανικής σκηνής.
Το ξεκίνημα έγινε στις 9:30 μμ με τους δικούς μας Keyser Soze. Ο Stam, o Veli και ο George μας γύρισαν στα μαθητικά - φοιτητικά μας χρόνια, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90. Οι επιρροές από τα αγαπημένα μας 90s και το grunge των Mudhoney, Nirvana και σε ένα βαθμό των Soundgarden ήταν εμφανείς. Η "μαγιά" και το δέσιμο της μπάντας σε αξιοπρεπή επίπεδα. Ο ήχος ήταν λίγο παραπάνω δυνατός και αν ο Stam δεν είχε κάποια προβλήματα με την κιθάρα του, τα παιδιά θα το είχαν ευχαριστηθεί ακόμη περισσότερο.
Πάντως, λίγο μετά οι Cribs ευχαρίστησαν τους Keyser Soze που άνοιξαν τη συναυλία τους. Κύριοι οι Εγγλέζεοι... Μπράβο τους!
Το καλό για τους λίγους που βρεθήκαμε στο Κύτταρο την Πέμπτη το βράδυ (ομολογουμένως όχι η πιο δημοφιλής μέρα για βράδυνες εξόδους) ήταν ότι οι Cribs, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, δεν νοιάζονται για το μέγεθος του κοινού στο οποίο απευθύνονται, αλλά σκοπός τους είναι να δίνουν πάντα τον καλύτερο εαυτό τους.
Και πραγματικά, οι τρεις αδερφοί Jarman μαζί με τον κιθαρίστα για αυτή την περιοδεία David Jones (από τους Nine Black Alps) έπαιξαν με δύναμη χωρίς να πτοούνται ιδιαίτερα από την κρύα ατμόσφαιρα, προσπάθησαν να πιάσουν κουβέντα με τον κόσμο, πήραν παραγγελιές και τις ικανοποίησαν (η διασκευή που έπαιξαν στο "Bastards of Young" των Replacements δεν υπάρχει στο σετ που παρουσιάζουν αυτή την εποχή) και γενικότερα έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να ευχαριστήσουν τον λίγο κόσμο που ήρθε στην πρώτη (και κατά πάσα πιθανότητα τελευταία) εμφάνισή τους στην Αθήνα.
Το 70λεπτο σετ τους περιλάμβανε αρκετά κομμάτια από το φετινό πέμπτο άλμπουμ τους "In the Belly of the Brazen Bull", αλλά δεν παρέλειψαν να μας παρουσιάσουν τραγούδια από όλη την μέχρι τώρα πορεία τους, και ιδιαίτερα από τα "Men's Needs, Women's Needs, Whatever" και "The New Fellas", τα δύο κατά τη γνώμη μου κορυφαία άλμπουμ τους από το 2007 και 2005 αντίστοιχα. Μάλιστα, το αποκορύφωμα της βραδιάς ήρθε όταν έπαιξαν στη σειρά τρία κομμάτια από αυτούς τους δύο δίσκους και συγκεκριμένα το "Be Safe", στο οποίο ο Lee Ranaldo των Sonic Youth απήγγειλε τους στίχους του μέσω video (είναι κομμάτι που βασίζεται σε δικό του spoken word), καθώς και τα "Hey Scenesters!" και "Men's Needs", ίσως τα δύο πιο σπουδαία singles της μπάντας.
Για το φινάλε, ο Ryan Jarman, ο κιθαρίστας με την Ramones εμφάνιση, βρέθηκε να παίζει την κιθάρα του μέσα στον κόσμο, για να ακολουθήσει η παραδοσιακή διάλυση της σκηνής, ένα συναυλιακό rock κλισέ που προσωπικά δεν βαριέμαι ποτέ να παρακολουθώ. Encore δεν υπήρξε, αλλά σίγουρα δεν χρειαζόταν κιόλας. Ό,τι είχαν να μας πουν, το είπαν μια χαρά και όσοι ήταν εκεί σίγουρα δεν θα έχουν κανένα παράπονο από τη μπάντα που τα κατάφερε μια χαρά έστω και αν οι συνθήκες θα πρέπει να τους θύμισαν τις πρώτες τους ημέρες, όταν ξεκινούσαν την καριέρα τους παίζοντας μεταξύ συγγενών και φίλων στο Wakefield.
The Cribs - You Were Always The One (live @ Κύτταρο)
Φωτογραφίες: Gbal, video: Felicia