Οι Alt-J κι η Jessie Ware ομόρφυναν το καλοκαίρι του 2012 με τις μουσικές τους. Παίζοντας σε διαφορετικές κατηγορίες διεκδίκησαν και οι δύο την πρωτιά στην καρδιά μας και μάλλον τα κατάφεραν. Οι Purity Ring και ο Jake Bugg συμπληρώνουν με τους πρώτους δίσκους τους το παζλ των αγαπημένων ντεμπούτων για το 2012.
(γράφει ο Pe Pe)
Η Jessie Ware ήρθε ήσυχα και χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, να καλύψει το κενό που άφησε η Adele (από την οποία ακούσαμε μόνο το Skyfall), και να προσπεράσει με ευκολία θα έλεγα, το χαμένο hype της Lana Del Rey (που φαινόταν πως θα ήταν η χρονιά της). Η μουσική της δε μας άφησε άφωνους με την πρώτη ακρόαση, αλλά το Devotion τρύπωνε κάτω από τα σκεπάσματα και σε ζέστανε με τις αισθησιακές μουσικές του. Φτιαγμένο με απλά υλικά, σε πήγαινε περισσότερο κοντά από ποτέ στη Sade, κι αυτό από μόνο του είναι επιτυχία.
Οι μικρές δόσεις ηλεκτρονικού πειραματισμού έδεναν αρμονικά με την εμπορική pop-soul που τόσο της μόδας είναι (κάθε χρονιά κι από μία νέα τραγουδίστρια Amy Winehouse-Duffy-Adele-Lana Del Rey κτλ) κι η ερμηνεία της Jessie Ware δεν φώναζε τις αρετές της. Ουσιαστικά όποιο τραγούδι κι αν επιλέξεις από το Devotion θα μπορούσε να είναι εν δυνάμει single, χωρίς όμως και κάποιο από αυτά να γίνει τελικά massive hit, όπως εκείνα των προκατόχων της. (η αναλυτική κριτική για το Devotion)
(γράφει ο Pe Pe)
Για τους Alt-J νομίζω πως τα έγραψα όλα στην κριτική μου για το “An Awesome Wave”, το οποίο αποτέλεσε για μένα και τη ναυαρχίδα του 2012 (με χαρακτηριστική άνεση). Πρόκειται για ένα από εκείνα τα άλμπουμ που χαρακτηρίζουν χρονιές ή καλύτερα που «φτιάχνουν» χρονιές. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις «μεγάλα» άλμπουμ πια, τέτοια που να σε παρασύρουν στον κόσμο τους και να μη μπορείς, να μη θέλεις να βγεις εύκολα από εκεί. Δε θα ξεχάσω την 1η φορά που μπήκε στο mp3 player, ένα πρωί στη διαδρομή για τη δουλειά, που παρακαλούσα να γίνει κάτι ώστε να αργήσω να φτάσω στο γραφείο. Κι από τότε δε βγήκε ποτέ από το mp3 player, γιατί αρκετά από τα άλμπουμ που ακούμε, έπειτα από 1-2 άντε 3 ακροάσεις παίρνουν το δρόμο τους προς το σκληρό.
Το “An Awesome Wave” ακούγεται ολόκληρο από την αρχή μέχρι το τέλος, μονορούφι, χωρίς να έχει αδύναμες ή έστω λιγότερο καλές στιγμές. Το καθένα από τα τραγούδια του, έχουν τη θέση τους στο tracklist, εμπλουτισμένα με περιπετειώδεις ενορχηστρώσεις και εξαιρετικά φωνητικά. Οι επιρροές τους είναι ενταγμένες αριστοτεχνικά στα «αυλάκια» του άλμπουμ αποδεικνύοντας τη μαεστρία της 4μελούς μπάντας. Μιας μπάντας αποτελούμενης από 4 παιδαρέλια, που δεν ακούγονται όμως καθόλου έτσι στο “An awesome wave”, κατακτώντας με την 1η τους προσπάθεια αυτό που σε 3 άλμπουμ προσπαθούν οι πολυαγαπημένοι μου Wild Beasts (η κοντινότερη μπάντα στα αυτιά μου).
Την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.
(γράφει ο ody)
Από τη μουσική σκηνή του Καναδά που μας τροφοδοτεί σταθερά με εξαιρετικό υλικό τα τελευταία χρόνια, μας έρχονται οι Purity Ring με ένα από τα κορυφαία ντεμπούτα άλμπουμ της χρονιάς. Ο Corin Roddick και η Megan James συνδυάζουν αρμονικά ηλεκτρονικούς ήχους και ρυθμούς από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, από την electropop των αρχών της δεκαετίας του ’80, στο r’n’b των ‘90s και το hip hop, μέχρι τις πιο τελευταίες ηλεκτονικές εξελίξεις της post-οτιδήποτε εποχής μας, δημιουργώντας μια δική τους μουσική γλώσσα. Το “Shrines” είναι ένα από τα πιο άρτια ντεμπούτα άλμπουμ που ακούσαμε μέσα στο 2012, με ήχο απόλυτα συγχρονισμένο στους ρυθμούς της νέας δεκαετίας, διατηρώντας όμως παράλληλα σταθερούς δεσμούς με την ονειρική, σκοτεινή παράδοση της ιστορικής εταιρίας που ανέλαβε την ευρωπαική διανομή του, την περήφημη 4AD.
Ο 18χρονος Jake Bugg από το Nottingham χτύπησε πρωτιά στα βρετανικά charts με το ομώνυμο debut άλμπουμ του, ένα ρετρό άλμπουμ, το οποίο αγαπήθηκε κυρίως για την αθωότητα του.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε στην εταιρεία Innovative Leisure που εδρεύει στο Los Angeles, στις τάξεις της οποίας ανήκουν οι Nick Waterhouse, Alla-las, Hanni El Khatib, Rhye, Nosaj Thing κ.ά. και το 2012 είναι η χρονιά της, αφού οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν από αυτήν έκαναν τρομερή αίσθηση και μας κάνουν να περιμένουμε πολλά και για το 2013. Εξάλλου ήδη έχουμε ακούσει το εξαιρετικό άλμπουμ των Rhye, το οποίο θα κυκλοφορήσει αρχές του 2013 και θα το δείτε από τώρα ψηλά στις λίστες τέτοιο καιρό.
(γράφει ο Pe Pe)
Η Jessie Ware ήρθε ήσυχα και χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, να καλύψει το κενό που άφησε η Adele (από την οποία ακούσαμε μόνο το Skyfall), και να προσπεράσει με ευκολία θα έλεγα, το χαμένο hype της Lana Del Rey (που φαινόταν πως θα ήταν η χρονιά της). Η μουσική της δε μας άφησε άφωνους με την πρώτη ακρόαση, αλλά το Devotion τρύπωνε κάτω από τα σκεπάσματα και σε ζέστανε με τις αισθησιακές μουσικές του. Φτιαγμένο με απλά υλικά, σε πήγαινε περισσότερο κοντά από ποτέ στη Sade, κι αυτό από μόνο του είναι επιτυχία.
Οι μικρές δόσεις ηλεκτρονικού πειραματισμού έδεναν αρμονικά με την εμπορική pop-soul που τόσο της μόδας είναι (κάθε χρονιά κι από μία νέα τραγουδίστρια Amy Winehouse-Duffy-Adele-Lana Del Rey κτλ) κι η ερμηνεία της Jessie Ware δεν φώναζε τις αρετές της. Ουσιαστικά όποιο τραγούδι κι αν επιλέξεις από το Devotion θα μπορούσε να είναι εν δυνάμει single, χωρίς όμως και κάποιο από αυτά να γίνει τελικά massive hit, όπως εκείνα των προκατόχων της. (η αναλυτική κριτική για το Devotion)
(γράφει ο Pe Pe)
Για τους Alt-J νομίζω πως τα έγραψα όλα στην κριτική μου για το “An Awesome Wave”, το οποίο αποτέλεσε για μένα και τη ναυαρχίδα του 2012 (με χαρακτηριστική άνεση). Πρόκειται για ένα από εκείνα τα άλμπουμ που χαρακτηρίζουν χρονιές ή καλύτερα που «φτιάχνουν» χρονιές. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις «μεγάλα» άλμπουμ πια, τέτοια που να σε παρασύρουν στον κόσμο τους και να μη μπορείς, να μη θέλεις να βγεις εύκολα από εκεί. Δε θα ξεχάσω την 1η φορά που μπήκε στο mp3 player, ένα πρωί στη διαδρομή για τη δουλειά, που παρακαλούσα να γίνει κάτι ώστε να αργήσω να φτάσω στο γραφείο. Κι από τότε δε βγήκε ποτέ από το mp3 player, γιατί αρκετά από τα άλμπουμ που ακούμε, έπειτα από 1-2 άντε 3 ακροάσεις παίρνουν το δρόμο τους προς το σκληρό.
Το “An Awesome Wave” ακούγεται ολόκληρο από την αρχή μέχρι το τέλος, μονορούφι, χωρίς να έχει αδύναμες ή έστω λιγότερο καλές στιγμές. Το καθένα από τα τραγούδια του, έχουν τη θέση τους στο tracklist, εμπλουτισμένα με περιπετειώδεις ενορχηστρώσεις και εξαιρετικά φωνητικά. Οι επιρροές τους είναι ενταγμένες αριστοτεχνικά στα «αυλάκια» του άλμπουμ αποδεικνύοντας τη μαεστρία της 4μελούς μπάντας. Μιας μπάντας αποτελούμενης από 4 παιδαρέλια, που δεν ακούγονται όμως καθόλου έτσι στο “An awesome wave”, κατακτώντας με την 1η τους προσπάθεια αυτό που σε 3 άλμπουμ προσπαθούν οι πολυαγαπημένοι μου Wild Beasts (η κοντινότερη μπάντα στα αυτιά μου).
Την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.
(γράφει ο ody)
Από τη μουσική σκηνή του Καναδά που μας τροφοδοτεί σταθερά με εξαιρετικό υλικό τα τελευταία χρόνια, μας έρχονται οι Purity Ring με ένα από τα κορυφαία ντεμπούτα άλμπουμ της χρονιάς. Ο Corin Roddick και η Megan James συνδυάζουν αρμονικά ηλεκτρονικούς ήχους και ρυθμούς από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, από την electropop των αρχών της δεκαετίας του ’80, στο r’n’b των ‘90s και το hip hop, μέχρι τις πιο τελευταίες ηλεκτονικές εξελίξεις της post-οτιδήποτε εποχής μας, δημιουργώντας μια δική τους μουσική γλώσσα. Το “Shrines” είναι ένα από τα πιο άρτια ντεμπούτα άλμπουμ που ακούσαμε μέσα στο 2012, με ήχο απόλυτα συγχρονισμένο στους ρυθμούς της νέας δεκαετίας, διατηρώντας όμως παράλληλα σταθερούς δεσμούς με την ονειρική, σκοτεινή παράδοση της ιστορικής εταιρίας που ανέλαβε την ευρωπαική διανομή του, την περήφημη 4AD.
Ο 18χρονος Jake Bugg από το Nottingham χτύπησε πρωτιά στα βρετανικά charts με το ομώνυμο debut άλμπουμ του, ένα ρετρό άλμπουμ, το οποίο αγαπήθηκε κυρίως για την αθωότητα του.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε στην εταιρεία Innovative Leisure που εδρεύει στο Los Angeles, στις τάξεις της οποίας ανήκουν οι Nick Waterhouse, Alla-las, Hanni El Khatib, Rhye, Nosaj Thing κ.ά. και το 2012 είναι η χρονιά της, αφού οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν από αυτήν έκαναν τρομερή αίσθηση και μας κάνουν να περιμένουμε πολλά και για το 2013. Εξάλλου ήδη έχουμε ακούσει το εξαιρετικό άλμπουμ των Rhye, το οποίο θα κυκλοφορήσει αρχές του 2013 και θα το δείτε από τώρα ψηλά στις λίστες τέτοιο καιρό.