Συνεχίζοντας την ανασκόπηση των καλύτερων δίσκων για το 2012, όπως τους ψήφισαν οι συντάκτες μας, παρουσιάζουμε σήμερα αυτούς στις θέσεις 11-20. Αύριο θα φτάσουμε στην κορυφαία δεκάδα!
11. Frank Ocean - Channel Orange
Το “channel Orange” είναι ήσυχο κι ήρεμο άλμπουμ, γεμάτο από nu soul, r’n’b, funk ήχους που άλλοτε βουτάνε στο παρελθόν κι άλλοτε κλείνουν το μάτι στο μέλλον (βλέπε το σχεδόν electro Pyramids). Η στιχουργική του Frank Ocean αποτελεί κι αυτή με τη σειρά της, ένα από τα δυνατά στοιχεία του, αφού μιλάει για πράγματα καθημερινά και για τις ανθρώπινες σχέσεις με ένα καθαρά προσωπικό ύφος. Η φωνή του επίσης θυμίζει πολλούς από τους σύγχρονους ή γηραιότερους προκατόχους του χωρίς όμως να χάνει από τη μοναδικότητα της κι οι ερμηνείες του είναι ξεχωριστές. - [pepe]
12. Cat Power – Sun
Θριαμβευτική επιστροφή στην δισκογραφία για την Cat Power με το εξαιρετικό ένατο album της, το "Sun". Έξι χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορία της με original υλικό και σε αυτό το διάστημα η Chan Marshall φαίνεται να πέρασε πολλά - χωρισμοί, αρρώστιες, χρεοκοπία. Παρόλα αυτά, μετά από μια μακριά περίοδο ανασυγκρότησης,η Chan Marshall καταφέρνει να μας ξαφνιάσει, τόσο ηχητικά όσο και συνθετικά, ξεφεύγοντας από τις συνήθεις μελαγχολικές μελωδίες της και φτιάχνοντας έναν δίσκο «ηλιόλουστο» και μουσικά περιπετειώδη, σχεδόν χορευτικό, εμπλουτίζοντας τον ήχο της με synthesizers, keyboards και drum machines. Η Marshall θεωρεί ότι το "Sun" αποτελεί για την ίδια ένα είδος αναγέννησης. Το σίγουρο είναι ότι ο δίσκος την βρίσκει να διανύει μια περίοδο ωριμότητας και αυτοπεποίθησης και ότι το "Sun" αποτελεί μια από τις πιο ευχάριστες και δυνατές επανεμφανίσεις του 2012 - [Felicia]
13. Swans - The Seer
Συνηθίζεται να λέμε - και να γράφουμε, καλή ώρα - ότι δίσκοι σαν το The Seer είναι "για λίγους". Νομίζω όμως ότι μια τέτοια δήλωση είναι τελικά παραπλανητική. Ναι, είναι μάλλον λίγοι αυτοί που μπήκαν στον κόπο να ακούσουν το δίωρης διάρκειας νέο άλμπουμ της παρέας του Michael Gira και ακόμα λιγότεροι, ενδεχομένως, αυτοί που το βρήκαν ενδιαφέρον. Όμως, για αυτό δεν "ευθύνεται" η "πρόθεση" των Swans αλλά η "μη πρόθεση" του μεγαλύτερου μέρους των ακροατών. Τελικά, εκτός από σπουδαίο και τολμηρό άλμπουμ - και κορυφαία κυκλοφορία της χρονιάς για τον γράφοντα - το The Seer είναι και ένα πολύ καλό φίλτρο: ξεχωρίζει τους πραγματικούς μουσικόφιλους από τους υπόλοιπους. - [Μιχάλης Τσαντίλας]
14. Dr. John - Locked Down
O Malcolm John "Mac" Rebennack, Jr. στα 71 χρόνια του και ο Dan Auerbach των Black Keys στα 33 του, συνεργάστηκαν στον νέο δίσκο του πρώτου. Την επιβλητική φωνή και τους απλούς αλλά γεμάτους νόημα στίχους του Dr. John τα γνωρίζαμε, το ταλέντο του Auerbach, το ανακαλύψαμε σταδιακά την τελευταία δεκαετία. Φέτος, όμως, ακούσαμε τι μπορεί να προκύψει από την ανάμειξη αυτών. R’n’B, rock, ethiopian funk, dub, reggae, soul βγαίνουν από την ψυχή του Dr. John και απογειώνονται από τον Auerbach. Προσωπικό #1 για φέτος! - [Lne]
15. Chromatics - Kill for Love
Πρόκειται για ένα άλμπουμ που ουσιαστικά σε πηγαίνει σε μια κατεύθυνση, το συναίσθημα που σου προκαλεί καθ’ όλη τη διάρκεια του είναι το ίδιο. Η μουσική που κάνει ο Johnny Jewel είναι κινηματογραφική, σε μεταφέρει κάπου αλλά και σε καθηλώνει, σου δημιουργεί εικόνες και στις αφαιρεί. Είναι πολλές οι εξαιρετικές στιγμές σε αυτό το άλμπουμ, που μόνο ενδεικτικά θα αναφέρουμε τα ήδη γνωστά hit “Lady” και το ομώνυμο “Kill For Love”, αλλά και τα “Birds of paradise”, “Candy”, “The Page” & “These Streets Will Never Look the Same”. Υψηλής συναισθηματικής αξίας! - [pepe]
16. Jessie Ware – Devotion
Η Jessie Ware με το Devotion, δε φέρνει τίποτε καινούριο. Αλλά είναι τόσο καλογυαλισμένο το πακέτο, που σε κάποιες ακροάσεις ίσως υποκλιθείς. Όλα τα τραγούδια, από το άνοιγμα του ομώνυμου “Devotion” μέχρι το κλείσιμο του “Something Inside”, τα διαπνέει η ίδια pop-soul-trip hop-dubstep-electronica αισθητική, που από τη μία χαϊδεύει τα αυτιά και τις αισθήσεις σου, από την άλλη θα μπορούσε εύλογα να χαρακτηριστεί ανιαρή, από ένα σημείο και μετά. Βέβαια, όποιο τραγούδι κι αν απομονώσεις από το άλμπουμ, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα του ύφους που υπηρετεί, με αιθέρια φωνητικά, απλούς στίχους, ενταγμένους όμως στο συνολικό αποτέλεσμα (αφού μιλάμε για ένα «ερωτικό» άλμπουμ) και smooth παραγωγή. - [pepe]
17. Neil Young & Crazy Horse - Psychedelic Pill
Ο Neil Young είναι περίπτωση. Το νέο, δεύτερο φετινό του με τους Crazy Horse, είναι από μόνο του ένα manual με τις οδηγίες που κάθε πιτσιρικάς που πιάνει μια κιθάρα στα χέρια του πρέπει να γνωρίζει. Κάποια πράγματα, όσο τα αναλύεις τα χάνεις. Βουτήξτε άφοβα. Το δισκάκι προσφέρεται σαν μια πολύτιμη γέφυρα με τον εαυτό μας, με το μέρος του που η 'πραγματικότητα' προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει (...) πως δεν υπήρξε ποτέ, πως ήταν ένα λάθος όνειρο ίσως. Κάποιοι διαφωνούν ακόμα... Ευτυχώς για όλους. - [Δημήτρης Αντωνόπουλος]
18. The Heavy - The Glorious Dead
Οι Heavy, 3 χρόνια μετά το επιτυχημένο 'The house that dirt built'. επιστρέφουν δυναμικά με το νέο τους album 'The glorious dead'. Το πρώτο άκουσμα με παραξένεψε, καθώς δεν περίμενα gospel φωνητικά και μια voodoo αισθητική βγαλμένη από τον αμερικανικό νότο. Στην πορεία συνειδητοποίησα το ρίσκο που πήρε η μπάντα από το Bath, το οποίο τους βγήκε και με το παραπάνω! μίγμα soul, hip hop, blues, funk και garage rock με gospel πινελιές! Ανέβασαν τον πήχη κρατώντας ταυτόχρονα το ύφος τους! Εξαιρετικός δίσκος! - [dimitzz]
19. Alabama Shakes - Boys And Girls
Το συγκρότημα από την Athens, Alabama κυκλοφόρησε έναν από τους καλύτερους δίσκους για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Ειδική μνεία θα πρέπει να κάνουμε στην τραγουδίστρια Brittany Howard, η οποία με την υπέροχη φωνή της, δίνει μια ιδιαίτερη χροιά στις συνθέσεις του συγκροτήματος. - [lsim]
20. Epica - Requiem For The Indifferent
Εξαιρετικό άλμπουμ συνέχεια του θαυμάσιου Design your universe. Ένα βήμα παραπάνω στην καλλιτεχνική τους πορεία και στις καρδιές των θαυμαστών τους, από τους Ολλανδούς EPICA. Ατμοσφαιρικά κομμάτια με απίστευτες εναλλαγές (Deep water horizon, Stay the course) που σε καθηλώνουν. Οι EPICA με τον δίσκο τους Requiem for the indifferent φτάνουν στο επίπεδο των AFTER FOREVER, δείχνουν για άλλη μια φορά ότι είναι μια symphonic metal μπάντα (τα συμφωνικά τους μέρη είναι απίστευτα βελτιωμένα και έχουν δώσει στοιχεία progressive), η Simone Simons και ο Mark Jansen υπέροχοι, συνθέτοντας ενα φωνητικό δίδυμο από την mezzo soprano φωνή της Simone και τα brutal φωνητικά του Jansen. Από τους καλύτερους και πιο μουσικούς δίσκους που άκουσα στη χρονιά που πέρασε. - [Emmanuel]
Δείτε τους δίσκους στις θέσεις 21-30 εδώ και 31-40 εδώ.
11. Frank Ocean - Channel Orange Το “channel Orange” είναι ήσυχο κι ήρεμο άλμπουμ, γεμάτο από nu soul, r’n’b, funk ήχους που άλλοτε βουτάνε στο παρελθόν κι άλλοτε κλείνουν το μάτι στο μέλλον (βλέπε το σχεδόν electro Pyramids). Η στιχουργική του Frank Ocean αποτελεί κι αυτή με τη σειρά της, ένα από τα δυνατά στοιχεία του, αφού μιλάει για πράγματα καθημερινά και για τις ανθρώπινες σχέσεις με ένα καθαρά προσωπικό ύφος. Η φωνή του επίσης θυμίζει πολλούς από τους σύγχρονους ή γηραιότερους προκατόχους του χωρίς όμως να χάνει από τη μοναδικότητα της κι οι ερμηνείες του είναι ξεχωριστές. - [pepe]
12. Cat Power – Sun
Θριαμβευτική επιστροφή στην δισκογραφία για την Cat Power με το εξαιρετικό ένατο album της, το "Sun". Έξι χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορία της με original υλικό και σε αυτό το διάστημα η Chan Marshall φαίνεται να πέρασε πολλά - χωρισμοί, αρρώστιες, χρεοκοπία. Παρόλα αυτά, μετά από μια μακριά περίοδο ανασυγκρότησης,η Chan Marshall καταφέρνει να μας ξαφνιάσει, τόσο ηχητικά όσο και συνθετικά, ξεφεύγοντας από τις συνήθεις μελαγχολικές μελωδίες της και φτιάχνοντας έναν δίσκο «ηλιόλουστο» και μουσικά περιπετειώδη, σχεδόν χορευτικό, εμπλουτίζοντας τον ήχο της με synthesizers, keyboards και drum machines. Η Marshall θεωρεί ότι το "Sun" αποτελεί για την ίδια ένα είδος αναγέννησης. Το σίγουρο είναι ότι ο δίσκος την βρίσκει να διανύει μια περίοδο ωριμότητας και αυτοπεποίθησης και ότι το "Sun" αποτελεί μια από τις πιο ευχάριστες και δυνατές επανεμφανίσεις του 2012 - [Felicia]
13. Swans - The SeerΣυνηθίζεται να λέμε - και να γράφουμε, καλή ώρα - ότι δίσκοι σαν το The Seer είναι "για λίγους". Νομίζω όμως ότι μια τέτοια δήλωση είναι τελικά παραπλανητική. Ναι, είναι μάλλον λίγοι αυτοί που μπήκαν στον κόπο να ακούσουν το δίωρης διάρκειας νέο άλμπουμ της παρέας του Michael Gira και ακόμα λιγότεροι, ενδεχομένως, αυτοί που το βρήκαν ενδιαφέρον. Όμως, για αυτό δεν "ευθύνεται" η "πρόθεση" των Swans αλλά η "μη πρόθεση" του μεγαλύτερου μέρους των ακροατών. Τελικά, εκτός από σπουδαίο και τολμηρό άλμπουμ - και κορυφαία κυκλοφορία της χρονιάς για τον γράφοντα - το The Seer είναι και ένα πολύ καλό φίλτρο: ξεχωρίζει τους πραγματικούς μουσικόφιλους από τους υπόλοιπους. - [Μιχάλης Τσαντίλας]
14. Dr. John - Locked Down
O Malcolm John "Mac" Rebennack, Jr. στα 71 χρόνια του και ο Dan Auerbach των Black Keys στα 33 του, συνεργάστηκαν στον νέο δίσκο του πρώτου. Την επιβλητική φωνή και τους απλούς αλλά γεμάτους νόημα στίχους του Dr. John τα γνωρίζαμε, το ταλέντο του Auerbach, το ανακαλύψαμε σταδιακά την τελευταία δεκαετία. Φέτος, όμως, ακούσαμε τι μπορεί να προκύψει από την ανάμειξη αυτών. R’n’B, rock, ethiopian funk, dub, reggae, soul βγαίνουν από την ψυχή του Dr. John και απογειώνονται από τον Auerbach. Προσωπικό #1 για φέτος! - [Lne]
15. Chromatics - Kill for Love Πρόκειται για ένα άλμπουμ που ουσιαστικά σε πηγαίνει σε μια κατεύθυνση, το συναίσθημα που σου προκαλεί καθ’ όλη τη διάρκεια του είναι το ίδιο. Η μουσική που κάνει ο Johnny Jewel είναι κινηματογραφική, σε μεταφέρει κάπου αλλά και σε καθηλώνει, σου δημιουργεί εικόνες και στις αφαιρεί. Είναι πολλές οι εξαιρετικές στιγμές σε αυτό το άλμπουμ, που μόνο ενδεικτικά θα αναφέρουμε τα ήδη γνωστά hit “Lady” και το ομώνυμο “Kill For Love”, αλλά και τα “Birds of paradise”, “Candy”, “The Page” & “These Streets Will Never Look the Same”. Υψηλής συναισθηματικής αξίας! - [pepe]
16. Jessie Ware – Devotion
Η Jessie Ware με το Devotion, δε φέρνει τίποτε καινούριο. Αλλά είναι τόσο καλογυαλισμένο το πακέτο, που σε κάποιες ακροάσεις ίσως υποκλιθείς. Όλα τα τραγούδια, από το άνοιγμα του ομώνυμου “Devotion” μέχρι το κλείσιμο του “Something Inside”, τα διαπνέει η ίδια pop-soul-trip hop-dubstep-electronica αισθητική, που από τη μία χαϊδεύει τα αυτιά και τις αισθήσεις σου, από την άλλη θα μπορούσε εύλογα να χαρακτηριστεί ανιαρή, από ένα σημείο και μετά. Βέβαια, όποιο τραγούδι κι αν απομονώσεις από το άλμπουμ, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα του ύφους που υπηρετεί, με αιθέρια φωνητικά, απλούς στίχους, ενταγμένους όμως στο συνολικό αποτέλεσμα (αφού μιλάμε για ένα «ερωτικό» άλμπουμ) και smooth παραγωγή. - [pepe]
17. Neil Young & Crazy Horse - Psychedelic Pill Ο Neil Young είναι περίπτωση. Το νέο, δεύτερο φετινό του με τους Crazy Horse, είναι από μόνο του ένα manual με τις οδηγίες που κάθε πιτσιρικάς που πιάνει μια κιθάρα στα χέρια του πρέπει να γνωρίζει. Κάποια πράγματα, όσο τα αναλύεις τα χάνεις. Βουτήξτε άφοβα. Το δισκάκι προσφέρεται σαν μια πολύτιμη γέφυρα με τον εαυτό μας, με το μέρος του που η 'πραγματικότητα' προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει (...) πως δεν υπήρξε ποτέ, πως ήταν ένα λάθος όνειρο ίσως. Κάποιοι διαφωνούν ακόμα... Ευτυχώς για όλους. - [Δημήτρης Αντωνόπουλος]
18. The Heavy - The Glorious Dead
Οι Heavy, 3 χρόνια μετά το επιτυχημένο 'The house that dirt built'. επιστρέφουν δυναμικά με το νέο τους album 'The glorious dead'. Το πρώτο άκουσμα με παραξένεψε, καθώς δεν περίμενα gospel φωνητικά και μια voodoo αισθητική βγαλμένη από τον αμερικανικό νότο. Στην πορεία συνειδητοποίησα το ρίσκο που πήρε η μπάντα από το Bath, το οποίο τους βγήκε και με το παραπάνω! μίγμα soul, hip hop, blues, funk και garage rock με gospel πινελιές! Ανέβασαν τον πήχη κρατώντας ταυτόχρονα το ύφος τους! Εξαιρετικός δίσκος! - [dimitzz]
19. Alabama Shakes - Boys And Girls
Το συγκρότημα από την Athens, Alabama κυκλοφόρησε έναν από τους καλύτερους δίσκους για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Ειδική μνεία θα πρέπει να κάνουμε στην τραγουδίστρια Brittany Howard, η οποία με την υπέροχη φωνή της, δίνει μια ιδιαίτερη χροιά στις συνθέσεις του συγκροτήματος. - [lsim]
20. Epica - Requiem For The Indifferent
Εξαιρετικό άλμπουμ συνέχεια του θαυμάσιου Design your universe. Ένα βήμα παραπάνω στην καλλιτεχνική τους πορεία και στις καρδιές των θαυμαστών τους, από τους Ολλανδούς EPICA. Ατμοσφαιρικά κομμάτια με απίστευτες εναλλαγές (Deep water horizon, Stay the course) που σε καθηλώνουν. Οι EPICA με τον δίσκο τους Requiem for the indifferent φτάνουν στο επίπεδο των AFTER FOREVER, δείχνουν για άλλη μια φορά ότι είναι μια symphonic metal μπάντα (τα συμφωνικά τους μέρη είναι απίστευτα βελτιωμένα και έχουν δώσει στοιχεία progressive), η Simone Simons και ο Mark Jansen υπέροχοι, συνθέτοντας ενα φωνητικό δίδυμο από την mezzo soprano φωνή της Simone και τα brutal φωνητικά του Jansen. Από τους καλύτερους και πιο μουσικούς δίσκους που άκουσα στη χρονιά που πέρασε. - [Emmanuel]Δείτε τους δίσκους στις θέσεις 21-30 εδώ και 31-40 εδώ.