Πάνω που ολοκληρώθηκε η ανασκόπηση της χρονιάς από το Mix Grill και πιστεύατε ότι έχετε γλυτώσει πια από τις λίστες, έρχεται αυτή η έκτακτη, deluxe limited edition έκδοση του That’s Entertainment για να σας αποτελειώσει! 30 άλμπουμ που ξεχώρισε η στήλη από την αρκετά πλούσια παραγωγή του 2012 με έμφαση σε κάποιες επιλογές που δεν μπήκαν στο επίσημο Top 40 του site.
Ο τίτλος "Δίσκος της Χρονιάς" για το That’s Entertainment τυπικά πηγαίνει στο “Sun”, τη θριαμβευτική επιστροφή μετά από αρκετό καιρό της αγαπητής Cat Power με ανανεωμένο ήχο και φιλοσοφική διάθεση, αλλά ουσιαστικά μοιράζεται ανάμεσα σε πέντε εξίσου σπουδαίες δουλειές. Ο Mark Lanegan με την μπάντα του είναι ο άλλος φίλος από τα παλιά που επέστρεψε με έναν από τους καλύτερους δίσκους της σόλο καριέρας του, ενώ οι Beach House με το “Bloom” επιβεβαίωσαν ότι δεν είχαν πιάσει ταβάνι με το “Teen Dream” αλλά έχουν πολλά ακόμα να μας δώσουν. Η πεντάδα της χρονιάς συμπληρώνεται από δύο ονόματα από τον Καναδά που έκαναν μέσα στο 2012 το ντεμπούτο τους για την ιστορική 4AD με δίσκους που δείχνουν ότι διαθέτουν πλούσιο ταλέντο και όλα τα απαραίτητα προσόντα για να αφήσουν το σημάδι τους στα μουσικά δρώμενα της δεκαετίας που διανύουμε.
Η Claire Boucher, πιο γνωστή ως Grimes, έχει κυκλοφορήσει συνολικά τρία άλμπουμ ως τώρα. Τα δύο πρώτα για την μικρή Arbutus Records δεν έγιναν ευρύτερα γνωστά, αλλά το ταλέντο δεν κρύβεται και η μεταγραφή στην 4AD δεν άργησε να έρθει. Η εμπνευσμένη ηλεκτρονική pop του “Visions” κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις χωρίς να απαιτεί πολλά ακούσματα. Όσο περισσότερο όμως το ακούς (κάτι που είναι δεδομένο ότι θα γίνει εντελώς αυθόρμητα, σε αντίθεση με κάποιους άλλους από τους δίσκους της χρονιάς όπου απαιτούνται υψηλές δόσεις σαδομαζοχισμού από τη μεριά του ακροατή), τόσα περισσότερα ανακαλύπτεις. Η Grimes καταφέρνει με μοναδική εφευρετικότητα να συνταιριάζει διαφορετικές πηγές έμπνευσης, από τους Cocteau Twins και τον Aphex Twin ως τις r’n’b ντίβες των ‘90s, και να δημιουργεί έναν εντελώς δικό της, ευφάνταστο ήχο. Το “Visions” είναι όνομα και πράμα: ο δίσκος που μας αποκαλύπτει το πολύχρωμο, ψυχεδελικό «όραμα» της Grimes για το μέλλον της ηλεκτρονικής pop μουσικής.
Από κοντά και το “Shrines”, το ντεμπούτο των Purity Ring, δηλαδή το ντουέτο που αποτελούν ο Corin Roddick και η Megan James. Όπως γράψαμε και στην παρουσίαση των πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών της χρονιάς, οι Purity Ring συνδυάζουν αρμονικά ηλεκτρονικούς ήχους και ρυθμούς από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, από την electropop των αρχών των ’80s και το r’n’b των ‘90s ως τους πειραγμένους hip hop ρυθμούς και τα post-dubstep πειράματα της εποχής μας, δημιουργώντας μια δική τους μουσική γλώσσα. Ο ήχος του “Shrines” είναι απόλυτα συγχρονισμένος στον παλμό της σημερινής post-οτιδήποτε γενιάς, διατηρώντας όμως σταθερούς δεσμούς με την ονειρική, σκοτεινή παράδοση της περίφημης 4AD.
Όσοι προτιμούν το rock τους με μπόλικες δόσεις κιθαριστικού θορύβου, πιστεύω ότι δεν έμειναν παραπονεμένοι από την παραγωγή του 2012. Μια από τις κορυφαίες δουλειές του είδους μας ήρθε από τους Cloud Nothings που κατάφεραν να συγκεντρώσουν μέσα σε ένα δίσκο που δεν διαρκεί παραπάνω από ένα τραγούδι των Swans (respect στον Michael Gira και το μεγαλειώδες "The Seer", αλλά πρέπει να έχεις αντοχές μαραθωνοδρόμου για να το ακούσεις ολόκληρο) ορισμένα από τα καλύτερα στοιχεία του σκληρού κιθαριστικού ήχου των ‘80s και 90s (από τους Wipers και Husker Du ως τους Nirvana) και να αποδείξουν ότι εξακολουθεί να υπάρχει μέλλον για τον ήχο αυτό και στη ψηφιακή εποχή.
Στο ίδιο μήκος κύματος είχαμε την επιστροφή του πρωτομάστορα Bob Mould (ο ηγέτης των Husker Du και Sugar στην ασημένια πλέον εποχή του) με μια από τις κορυφαίες δουλειές της σόλο καριέρας του, το “Silver Age”, αλλά και τις επιστροφές των Dinosaur Jr. και ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead. Οι Japandroids (που μας χάρισαν και μια από τις συναυλίες της χρονιάς) και οι νεοεμφανιζόμενοι Metz (τους περιμένουμε σύντομα) συμπληρώνουν την ισχυρή εκπροσώπηση του κιθαριστικού θορύβου στην εικοσάδα μας.
Για τον Jack White και τους Chromatics μπορείτε να διαβάσετε και αλλού. Πριν κλείσω με το Top 30 του 2012 για το That’s Entertainment, να τονίσω ότι οι Crystal Castles έχουν παντρέψει μοναδικά το πνεύμα του punk με τα synthesizers και ο τρίτος δίσκος τους είναι ένα ακόμα τρομακτικό και υπέροχο ταξίδι στην καρδία του απόλυτου σκότους, ενώ οι Poliça με το ντεμπούτο τους “Give You The Ghost” ήταν μια από τις αποκαλύψεις της χρονιάς. Το 2012 είχε και αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις από τη μεριά του hip hop. Από τον Kendrick Lamar ως τους Death Grips και τον Killer Mike υπήρχαν πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις από το είδος, αλλά αυτή που τελικά κυριάρχησε στα ακούσματα μου ήταν το “Cancer 4 Cure” του El-P. Εύφημος μνεία και στους Liars που σε μια δεκαετία καριέρας δεν έχουν κάνει ποτέ δύο ίδιους δίσκους. Στο “WIXIW” δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στον ηλεκτρονικό πειραματικό ήχο και με τη βοήθεια του Daniel Miller κάνουν για άλλη μια φορά το θαύμα τους.
Top 30 Albums
1. Sun - CAT POWER
2. Visions - GRIMES
3. Shrines - PURITY RING
4. Blues funeral - MARK LANEGAN BAND
5. Bloom - BEACH HOUSE
6. Attack on memory - CLOUD NOTHINGS
7. Silver age - BOB MOULD
8. Blunderbuss - JACK WHITE
9. Kill for love - CHROMATICS
10. (III) - CRYSTAL CASTLES
11. Give you the ghost - POLIÇA
12. Cancer 4 cure - EL-P
13. WIXIW - LIARS
14. Celebration rock - JAPANDROIDS
15. I bet on sky - DINOSAUR JR.
16. Lost songs - ...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD
17. Metz - METZ
18. 2:54 - 2:54
19. A thing called Divine Fits - DIVINE FITS
20. The bears for lunch - GUIDED BY VOICES
21. The seer - SWANS
22. Worship - A PLACE TO BURY STRANGERS
23. Reign of terror - SLEIGH BELLS
24. Lonerism - TAME IMPALA
25. Our house on the hill - THE BABIES
26. Twins - TY SEGALL
27. Open your heart - THE MEN
28. Meat and bone - THE JON SPENCER BLUES EXPLOSION
29. Mature themes - ARIEL PINK'S HAUNTED GRAFFITI
30. Swing lo Magellan - DIRTY PROJECTORS
Επιλογές από το Top 20 της χρονιάς. Η συνέχεια της λίστας είναι εδώ.
Ο τίτλος "Δίσκος της Χρονιάς" για το That’s Entertainment τυπικά πηγαίνει στο “Sun”, τη θριαμβευτική επιστροφή μετά από αρκετό καιρό της αγαπητής Cat Power με ανανεωμένο ήχο και φιλοσοφική διάθεση, αλλά ουσιαστικά μοιράζεται ανάμεσα σε πέντε εξίσου σπουδαίες δουλειές. Ο Mark Lanegan με την μπάντα του είναι ο άλλος φίλος από τα παλιά που επέστρεψε με έναν από τους καλύτερους δίσκους της σόλο καριέρας του, ενώ οι Beach House με το “Bloom” επιβεβαίωσαν ότι δεν είχαν πιάσει ταβάνι με το “Teen Dream” αλλά έχουν πολλά ακόμα να μας δώσουν. Η πεντάδα της χρονιάς συμπληρώνεται από δύο ονόματα από τον Καναδά που έκαναν μέσα στο 2012 το ντεμπούτο τους για την ιστορική 4AD με δίσκους που δείχνουν ότι διαθέτουν πλούσιο ταλέντο και όλα τα απαραίτητα προσόντα για να αφήσουν το σημάδι τους στα μουσικά δρώμενα της δεκαετίας που διανύουμε.Η Claire Boucher, πιο γνωστή ως Grimes, έχει κυκλοφορήσει συνολικά τρία άλμπουμ ως τώρα. Τα δύο πρώτα για την μικρή Arbutus Records δεν έγιναν ευρύτερα γνωστά, αλλά το ταλέντο δεν κρύβεται και η μεταγραφή στην 4AD δεν άργησε να έρθει. Η εμπνευσμένη ηλεκτρονική pop του “Visions” κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις χωρίς να απαιτεί πολλά ακούσματα. Όσο περισσότερο όμως το ακούς (κάτι που είναι δεδομένο ότι θα γίνει εντελώς αυθόρμητα, σε αντίθεση με κάποιους άλλους από τους δίσκους της χρονιάς όπου απαιτούνται υψηλές δόσεις σαδομαζοχισμού από τη μεριά του ακροατή), τόσα περισσότερα ανακαλύπτεις. Η Grimes καταφέρνει με μοναδική εφευρετικότητα να συνταιριάζει διαφορετικές πηγές έμπνευσης, από τους Cocteau Twins και τον Aphex Twin ως τις r’n’b ντίβες των ‘90s, και να δημιουργεί έναν εντελώς δικό της, ευφάνταστο ήχο. Το “Visions” είναι όνομα και πράμα: ο δίσκος που μας αποκαλύπτει το πολύχρωμο, ψυχεδελικό «όραμα» της Grimes για το μέλλον της ηλεκτρονικής pop μουσικής.Από κοντά και το “Shrines”, το ντεμπούτο των Purity Ring, δηλαδή το ντουέτο που αποτελούν ο Corin Roddick και η Megan James. Όπως γράψαμε και στην παρουσίαση των πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών της χρονιάς, οι Purity Ring συνδυάζουν αρμονικά ηλεκτρονικούς ήχους και ρυθμούς από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, από την electropop των αρχών των ’80s και το r’n’b των ‘90s ως τους πειραγμένους hip hop ρυθμούς και τα post-dubstep πειράματα της εποχής μας, δημιουργώντας μια δική τους μουσική γλώσσα. Ο ήχος του “Shrines” είναι απόλυτα συγχρονισμένος στον παλμό της σημερινής post-οτιδήποτε γενιάς, διατηρώντας όμως σταθερούς δεσμούς με την ονειρική, σκοτεινή παράδοση της περίφημης 4AD.Όσοι προτιμούν το rock τους με μπόλικες δόσεις κιθαριστικού θορύβου, πιστεύω ότι δεν έμειναν παραπονεμένοι από την παραγωγή του 2012. Μια από τις κορυφαίες δουλειές του είδους μας ήρθε από τους Cloud Nothings που κατάφεραν να συγκεντρώσουν μέσα σε ένα δίσκο που δεν διαρκεί παραπάνω από ένα τραγούδι των Swans (respect στον Michael Gira και το μεγαλειώδες "The Seer", αλλά πρέπει να έχεις αντοχές μαραθωνοδρόμου για να το ακούσεις ολόκληρο) ορισμένα από τα καλύτερα στοιχεία του σκληρού κιθαριστικού ήχου των ‘80s και 90s (από τους Wipers και Husker Du ως τους Nirvana) και να αποδείξουν ότι εξακολουθεί να υπάρχει μέλλον για τον ήχο αυτό και στη ψηφιακή εποχή.Στο ίδιο μήκος κύματος είχαμε την επιστροφή του πρωτομάστορα Bob Mould (ο ηγέτης των Husker Du και Sugar στην ασημένια πλέον εποχή του) με μια από τις κορυφαίες δουλειές της σόλο καριέρας του, το “Silver Age”, αλλά και τις επιστροφές των Dinosaur Jr. και ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead. Οι Japandroids (που μας χάρισαν και μια από τις συναυλίες της χρονιάς) και οι νεοεμφανιζόμενοι Metz (τους περιμένουμε σύντομα) συμπληρώνουν την ισχυρή εκπροσώπηση του κιθαριστικού θορύβου στην εικοσάδα μας.Για τον Jack White και τους Chromatics μπορείτε να διαβάσετε και αλλού. Πριν κλείσω με το Top 30 του 2012 για το That’s Entertainment, να τονίσω ότι οι Crystal Castles έχουν παντρέψει μοναδικά το πνεύμα του punk με τα synthesizers και ο τρίτος δίσκος τους είναι ένα ακόμα τρομακτικό και υπέροχο ταξίδι στην καρδία του απόλυτου σκότους, ενώ οι Poliça με το ντεμπούτο τους “Give You The Ghost” ήταν μια από τις αποκαλύψεις της χρονιάς. Το 2012 είχε και αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις από τη μεριά του hip hop. Από τον Kendrick Lamar ως τους Death Grips και τον Killer Mike υπήρχαν πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις από το είδος, αλλά αυτή που τελικά κυριάρχησε στα ακούσματα μου ήταν το “Cancer 4 Cure” του El-P. Εύφημος μνεία και στους Liars που σε μια δεκαετία καριέρας δεν έχουν κάνει ποτέ δύο ίδιους δίσκους. Στο “WIXIW” δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στον ηλεκτρονικό πειραματικό ήχο και με τη βοήθεια του Daniel Miller κάνουν για άλλη μια φορά το θαύμα τους.Top 30 Albums
1. Sun - CAT POWER
2. Visions - GRIMES
3. Shrines - PURITY RING
4. Blues funeral - MARK LANEGAN BAND
5. Bloom - BEACH HOUSE
6. Attack on memory - CLOUD NOTHINGS
7. Silver age - BOB MOULD
8. Blunderbuss - JACK WHITE
9. Kill for love - CHROMATICS
10. (III) - CRYSTAL CASTLES
11. Give you the ghost - POLIÇA
12. Cancer 4 cure - EL-P
13. WIXIW - LIARS
14. Celebration rock - JAPANDROIDS
15. I bet on sky - DINOSAUR JR.
16. Lost songs - ...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD
17. Metz - METZ
18. 2:54 - 2:54
19. A thing called Divine Fits - DIVINE FITS
20. The bears for lunch - GUIDED BY VOICES
21. The seer - SWANS
22. Worship - A PLACE TO BURY STRANGERS
23. Reign of terror - SLEIGH BELLS
24. Lonerism - TAME IMPALA
25. Our house on the hill - THE BABIES
26. Twins - TY SEGALL
27. Open your heart - THE MEN
28. Meat and bone - THE JON SPENCER BLUES EXPLOSION
29. Mature themes - ARIEL PINK'S HAUNTED GRAFFITI
30. Swing lo Magellan - DIRTY PROJECTORS
Επιλογές από το Top 20 της χρονιάς. Η συνέχεια της λίστας είναι εδώ.