Ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε την κορυφαία δεκάδα των δίσκων της χρονιάς, όπως τους ψήφισαν οι συντάκτες μας. Στην πρώτη θέση ο ταλαντούχος Jack White με το πρώτο του σόλο άλμπουμ. Οι συντάκτες του Mixgrill αναγνώρισαν την επιτυχημένη επιστροφή των αγαπημένων Calexico και Tindersticks, τοποθετώντας τους πρόσφατους δίσκους τους στους 10 καλύτερους του 2012. Ένα μόνο debut album βρέθηκε στην πρώτη δεκάδα, αυτό των Alt-J. Δείτε αναλυτικά τις δέκα πρώτες θέσεις:
1. Jack White – Blunderbuss
Jack RULES!Ω ναί! Γιατί το 'Blunderbuss' του Jack White Δ Ε Ν αστειεύεται..! Εννοώ, OK ο τύπος 'έκλεψε' τους πάντες (που και αυτοί με τη σειρά τους είχαν αντίστοιχα κατακλέψει τους προηγούμενους, όπως πάντα συμβαίνει) για να διαμορφώσει ένα 'προσωπικό' (χμ...) ήχο τόσα στα χρόνια, όμως εδώ με αυτό το album μας φανερώνει πεντακάθαρα αυτό που μάλλον πάντα υποψιαζόμασταν.. 'Χέι, ήρθα για να μείνω μάγκες και από ταλέντο,να φάνε και οι κότες..' Τραγούδια ΔΥΝΑΜΙΤΕΣ, που κλάνουν (!) κεραυνούς και χέζουν θύελλες που θα έλεγε και ο (rock & roll...) ποιητής! Δικαιολογημένα τα 5 αστέρια σχεδόν παντού, όπως στο 'Mojo' ας πούμε για παράδειγμα. Jack RULES! Το 'Blunderbuss' ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των album που γεννήθηκαν κλασικά... Tόσο ΑΠΛΟ. - [Δημήτρης Αντωνόπουλος]
2. Beach House – Bloom
Σε μια περίοδο όπου η dream pop ακούγεται αρκετά, οι Beach House κυκλοφορούν το 4ο άλμπουμ τους, στο οποίο ακολουθούν την πετυχημένη συνταγή του προηγούμενου άλμπουμ τους, Teen Dream. Το ντουέτο από τη Βαλτιμόρη συνθέτει αυτή τη φορά τις πιο λείες, ευαίσθητες, εύθραυστες και αιθέριες μελωδίες που μας έχουν παραδώσει ανεβάζοντας τον πήχη ακόμα περισσότερο. Έτοιμοι και ώριμοι πια μετά το εφηβικό τους όνειρο (Teen Dream) να ανθίσουν (Bloom) και να ζήσουν και αυτοί το μύθο (Myth) τους: με ρομαντική αθωότητα την ολοκληρωτική αγάπη σ' ένα κόσμο απολιθωμένο συναισθηματικά. Η μουσική τους ιδανικό soundtrack για ένα slow motion video απόκοσμης ομορφιάς (όπως την ορίζει ο καθένας). - [mwmos]
3. Tindersticks - The Something Rain
Η πραγματική επιστροφή των Tindersticks με χαροποίησε ιδιαίτερα. Το "The something rain" είναι το καλύτερο album των Βρετανών μετά τα εξαιρετικά I (1993) και II (1995). Το συγκρότημα ήταν για πολλά χρόνια σε μια βαρετή μετριότητα. Οι αλλαγές που έγιναν στη σύνθεση τους ήταν αρκετές, αλλά τελικά βρέθηκε το κατάλληλο μείγμα για να παραχθεί αξιόλογο αποτέλεσμα, το οποίο να μην ανακαλύπτει μεν τον τροχό, αλλά να προσφέρει προστιθέμενη αξία στην καριέρα της παρέας του Stuart Staples. - [gbal]
4. Alt-J - An awesome wave
Δε σου προσφέρει συχνά η μουσική τέτοιες απολαύσεις. Υπάρχουν μάλιστα χρονιές που κυκλοφορούν πολλά καλά άλμπουμ, αλλά ουσιαστικά δε δένεσαι μαζί τους, τα ακούς βιαστικά, τα ξεχνάς γρήγορα και τα ανακαλείς στο τέλος της χρονιάς κατά τη διάρκεια της ανασκόπησης, ακούγοντας τα πάλι από την αρχή για να θυμηθείς. Το debut άλμπουμ όμως των Alt-J, θα το θυμάσαι για πάντα. Κάτι παρόμοιο έχεις πάθει λιγοστές φορές, που η αρχική σου έξαψη συνεχίζεται, για μέρες, μήνες και πάει λέγοντας. Γιατί το An Awesome Wave, σε έχει πετύχει παντού, από την 1η στιγμή που το έβαλες στο mp3 player σου, στο αυτοκίνητο αλλά και στο «καλό» ηχοσύστημα στο σπίτι, δε μπορείς να το αποχωριστείς - [pepe]
5. Calexico – Algiers
Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά (Carried to Dust) οι Calexico επιστρέφουν στη δισκογραφία με το Algiers. Ο Joey Burns και ο John Convertino διαλέγουν αυτή τη φορα τη Νέα Ορλεάνη για να δημιουργήσουν τη νέα τους δουλειά. Ο τίτλος Algiers δεν έχει καμια σχέση με το γνωστό μας Αλγέρι ή με την γνωστη ταινία που είχε γυριστεί στα τέλη της δεκαετίας του '30. Ειναι μια γειτονιά της Νέας Ορλεάνης στη δυτική όχθη του ποταμού Μισισιπή. Ένας κλασσικός Calexico δίσκος με όλα τα στοιχεία που τους έκαναν πολύ γνωστούς και αγαπημένους. Στοιχεία rock μουσικής εμπλουτισμένα με την Μεξικάνική μουσική παράδοση. Η ακουστική κιθάρα και η τρομπέτα του Jacob Valenzuela, κυριαρχούν στα περισσότερα τραγούδια. Calexi-κός δίσκος χωρίς αμφιβολία, ο ήχος τους έχει αυτό το κάτι...που σε ταξιδεύει και δεν σε αφήνει ποτέ αδιάφορο. Δεν είναι ο καλύτερος τους δίσκος αλλά, για μένα, ο πιο αξιόλογος απο αυτούς κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά. - [emmanuel]
6. The XX – Coexist
Το πολυαναμενόμενο άλμπουμ των XX, περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους ΧΧ. Τα πιο συναισθηματικά φωνητικά που έχουμε ακούσει ποτέ από τον Oliver και τη Romy (αν κι αυτή τη δεύτερη φορά ακούγονται πολύ πιο σίγουρα και βαθιά) και την υπόγεια, απογυμνωμένη ενορχήστρωση και παραγωγή του Jamie. Οι μελωδίες σε στοιχειώνουν, οι στίχοι είναι συγκινητικοί (στα όρια του μελό, αλλά όχι όταν τους τραγουδούν οι XX), οι κιθάρες χαϊδεύουν τα αυτιά σου. - [pepe]
7. Grizzly Bear – Shields
Στο τέταρτο άλμπουμ της, η τετράδα από το Brooklyn καταφέρνει να συμπυκνώσει τα καλύτερα στοιχεία της μέχρι τώρα πορείας της αλλά ταυτόχρονα να ακούγεται πιο ώριμη και σαφώς βελτιωμένη στον εκτελεστικό τομέα. Αυτό, όμως, που πραγματικά εντυπωσιάζει στο Shields είναι ο τρόπος που ανατεύονται φαινομενικά αταίριαστα μουσικά στυλ (ψυχεδέλεια, φολκ, σόουλ, λόγια παράδοση κλπ.) δημιουργώντας μια αίσθηση που μοιάζει ταυτόχρονα ανοίκεια και θελκτική. - [Μιχάλης Τσαντίλας]
8. Mark Lanegan Band - Blues Funeral
Το 'Blues Funeral' είναι ο έβδομος δίσκος του Mark Lanegan. Στο δίσκο αυτό φαίνεται πως προσπαθεί να ενσωματώσει νέα είδη στο ύφος του. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος τα τραγούδια του δίσκου δεν τα συνέθεσε στην κιθάρα όπως συνήθιζε αλλά δοκίμασε και στα πλήκτρα και στη drum machine. Τραγούδια όπως το 'Ode to Sad Disco' και το 'Gravedigger's Song', το αποδεικνύουν. Κατά τη γνώμη μου, η προσπάθειά του πέτυχε. - [Lne]
9. Lana Del Rey - Born To Die
Η Lana Del Rey έχοντας κυκλοφορήσει δύο cd-singles ( “Born to Die” , “Blue Jeans”) κυκλοφόρησε και το πρώτο της ολοκληρωμένο album “Born to Die”. Ένα album, που αν και δεν αποτέλεσε τη δημιουργική έκπληξη της χρονιάς, κατάφερε και άγγιξε το μέσο ακροατή καλής pop μουσικής με επιρροές από τις film-noir. Από το δίσκο ξεχώρισαν τo “Video Games”, το “Born to Die” και το “Blue Jeans”. Αποτέλεσμα της μεγάλης απήχησης της ήταν τα τραγούδια της να ντύσουν μουσικά ταινίες και διαφημιστικά σποτ επιβεβαιώνοντας, ακόμα περισσότερο, την καθιέρωση της στη διεθνή μουσική σκηνή. To 2012 ίσως είναι η χρονιά της Lana Del Rey, καθώς κέρδισε 6 μουσικά βραβεία, ενώ προτάθηκε για συνολικά 28 , κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να παίζει στο top 10 των charts των ραδιοφωνικών σταθμών των Η.Π.Α. και της Βρετανίας, ενώ το βίντεοκλιπ για το τραγούδι “Born to Die” έχει περίπου 86 εκατομμύρια χτυπήματα στο youtube. Αναμφισβήτητα, λοιπόν, ανεξάρτητα από την ποιότητα της μουσικής της η Lana Del Rey έχει αποκτήσει, ήδη, τους πιστούς της θαυμαστές. - [micha.gia]
10. Tame Impala – Lonerism
Υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουν την κοσμική ποπ του Lonerism να ακούγεται τόσο εξωπραγματική. Το μόνο που χρειάζεται κανείς, είναι να σκαρώσει με το μυαλό του την πιο εκπληκτική φαντασία που μπορεί να το παραμορφώσει τελείως και να παραμείνει εκεί για πενήντα περίπου λεπτά... - [littlefluffyclouds]
Δείτε ακόμα τις θέσεις 11-20, 21-30, 31-40.
1. Jack White – Blunderbuss Jack RULES!Ω ναί! Γιατί το 'Blunderbuss' του Jack White Δ Ε Ν αστειεύεται..! Εννοώ, OK ο τύπος 'έκλεψε' τους πάντες (που και αυτοί με τη σειρά τους είχαν αντίστοιχα κατακλέψει τους προηγούμενους, όπως πάντα συμβαίνει) για να διαμορφώσει ένα 'προσωπικό' (χμ...) ήχο τόσα στα χρόνια, όμως εδώ με αυτό το album μας φανερώνει πεντακάθαρα αυτό που μάλλον πάντα υποψιαζόμασταν.. 'Χέι, ήρθα για να μείνω μάγκες και από ταλέντο,να φάνε και οι κότες..' Τραγούδια ΔΥΝΑΜΙΤΕΣ, που κλάνουν (!) κεραυνούς και χέζουν θύελλες που θα έλεγε και ο (rock & roll...) ποιητής! Δικαιολογημένα τα 5 αστέρια σχεδόν παντού, όπως στο 'Mojo' ας πούμε για παράδειγμα. Jack RULES! Το 'Blunderbuss' ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των album που γεννήθηκαν κλασικά... Tόσο ΑΠΛΟ. - [Δημήτρης Αντωνόπουλος]
2. Beach House – Bloom
Σε μια περίοδο όπου η dream pop ακούγεται αρκετά, οι Beach House κυκλοφορούν το 4ο άλμπουμ τους, στο οποίο ακολουθούν την πετυχημένη συνταγή του προηγούμενου άλμπουμ τους, Teen Dream. Το ντουέτο από τη Βαλτιμόρη συνθέτει αυτή τη φορά τις πιο λείες, ευαίσθητες, εύθραυστες και αιθέριες μελωδίες που μας έχουν παραδώσει ανεβάζοντας τον πήχη ακόμα περισσότερο. Έτοιμοι και ώριμοι πια μετά το εφηβικό τους όνειρο (Teen Dream) να ανθίσουν (Bloom) και να ζήσουν και αυτοί το μύθο (Myth) τους: με ρομαντική αθωότητα την ολοκληρωτική αγάπη σ' ένα κόσμο απολιθωμένο συναισθηματικά. Η μουσική τους ιδανικό soundtrack για ένα slow motion video απόκοσμης ομορφιάς (όπως την ορίζει ο καθένας). - [mwmos]
3. Tindersticks - The Something Rain Η πραγματική επιστροφή των Tindersticks με χαροποίησε ιδιαίτερα. Το "The something rain" είναι το καλύτερο album των Βρετανών μετά τα εξαιρετικά I (1993) και II (1995). Το συγκρότημα ήταν για πολλά χρόνια σε μια βαρετή μετριότητα. Οι αλλαγές που έγιναν στη σύνθεση τους ήταν αρκετές, αλλά τελικά βρέθηκε το κατάλληλο μείγμα για να παραχθεί αξιόλογο αποτέλεσμα, το οποίο να μην ανακαλύπτει μεν τον τροχό, αλλά να προσφέρει προστιθέμενη αξία στην καριέρα της παρέας του Stuart Staples. - [gbal]
4. Alt-J - An awesome wave
Δε σου προσφέρει συχνά η μουσική τέτοιες απολαύσεις. Υπάρχουν μάλιστα χρονιές που κυκλοφορούν πολλά καλά άλμπουμ, αλλά ουσιαστικά δε δένεσαι μαζί τους, τα ακούς βιαστικά, τα ξεχνάς γρήγορα και τα ανακαλείς στο τέλος της χρονιάς κατά τη διάρκεια της ανασκόπησης, ακούγοντας τα πάλι από την αρχή για να θυμηθείς. Το debut άλμπουμ όμως των Alt-J, θα το θυμάσαι για πάντα. Κάτι παρόμοιο έχεις πάθει λιγοστές φορές, που η αρχική σου έξαψη συνεχίζεται, για μέρες, μήνες και πάει λέγοντας. Γιατί το An Awesome Wave, σε έχει πετύχει παντού, από την 1η στιγμή που το έβαλες στο mp3 player σου, στο αυτοκίνητο αλλά και στο «καλό» ηχοσύστημα στο σπίτι, δε μπορείς να το αποχωριστείς - [pepe]
5. Calexico – Algiers Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά (Carried to Dust) οι Calexico επιστρέφουν στη δισκογραφία με το Algiers. Ο Joey Burns και ο John Convertino διαλέγουν αυτή τη φορα τη Νέα Ορλεάνη για να δημιουργήσουν τη νέα τους δουλειά. Ο τίτλος Algiers δεν έχει καμια σχέση με το γνωστό μας Αλγέρι ή με την γνωστη ταινία που είχε γυριστεί στα τέλη της δεκαετίας του '30. Ειναι μια γειτονιά της Νέας Ορλεάνης στη δυτική όχθη του ποταμού Μισισιπή. Ένας κλασσικός Calexico δίσκος με όλα τα στοιχεία που τους έκαναν πολύ γνωστούς και αγαπημένους. Στοιχεία rock μουσικής εμπλουτισμένα με την Μεξικάνική μουσική παράδοση. Η ακουστική κιθάρα και η τρομπέτα του Jacob Valenzuela, κυριαρχούν στα περισσότερα τραγούδια. Calexi-κός δίσκος χωρίς αμφιβολία, ο ήχος τους έχει αυτό το κάτι...που σε ταξιδεύει και δεν σε αφήνει ποτέ αδιάφορο. Δεν είναι ο καλύτερος τους δίσκος αλλά, για μένα, ο πιο αξιόλογος απο αυτούς κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά. - [emmanuel]
6. The XX – Coexist
Το πολυαναμενόμενο άλμπουμ των XX, περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους ΧΧ. Τα πιο συναισθηματικά φωνητικά που έχουμε ακούσει ποτέ από τον Oliver και τη Romy (αν κι αυτή τη δεύτερη φορά ακούγονται πολύ πιο σίγουρα και βαθιά) και την υπόγεια, απογυμνωμένη ενορχήστρωση και παραγωγή του Jamie. Οι μελωδίες σε στοιχειώνουν, οι στίχοι είναι συγκινητικοί (στα όρια του μελό, αλλά όχι όταν τους τραγουδούν οι XX), οι κιθάρες χαϊδεύουν τα αυτιά σου. - [pepe]
7. Grizzly Bear – Shields Στο τέταρτο άλμπουμ της, η τετράδα από το Brooklyn καταφέρνει να συμπυκνώσει τα καλύτερα στοιχεία της μέχρι τώρα πορείας της αλλά ταυτόχρονα να ακούγεται πιο ώριμη και σαφώς βελτιωμένη στον εκτελεστικό τομέα. Αυτό, όμως, που πραγματικά εντυπωσιάζει στο Shields είναι ο τρόπος που ανατεύονται φαινομενικά αταίριαστα μουσικά στυλ (ψυχεδέλεια, φολκ, σόουλ, λόγια παράδοση κλπ.) δημιουργώντας μια αίσθηση που μοιάζει ταυτόχρονα ανοίκεια και θελκτική. - [Μιχάλης Τσαντίλας]
8. Mark Lanegan Band - Blues Funeral
Το 'Blues Funeral' είναι ο έβδομος δίσκος του Mark Lanegan. Στο δίσκο αυτό φαίνεται πως προσπαθεί να ενσωματώσει νέα είδη στο ύφος του. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος τα τραγούδια του δίσκου δεν τα συνέθεσε στην κιθάρα όπως συνήθιζε αλλά δοκίμασε και στα πλήκτρα και στη drum machine. Τραγούδια όπως το 'Ode to Sad Disco' και το 'Gravedigger's Song', το αποδεικνύουν. Κατά τη γνώμη μου, η προσπάθειά του πέτυχε. - [Lne]
9. Lana Del Rey - Born To Die
Η Lana Del Rey έχοντας κυκλοφορήσει δύο cd-singles ( “Born to Die” , “Blue Jeans”) κυκλοφόρησε και το πρώτο της ολοκληρωμένο album “Born to Die”. Ένα album, που αν και δεν αποτέλεσε τη δημιουργική έκπληξη της χρονιάς, κατάφερε και άγγιξε το μέσο ακροατή καλής pop μουσικής με επιρροές από τις film-noir. Από το δίσκο ξεχώρισαν τo “Video Games”, το “Born to Die” και το “Blue Jeans”. Αποτέλεσμα της μεγάλης απήχησης της ήταν τα τραγούδια της να ντύσουν μουσικά ταινίες και διαφημιστικά σποτ επιβεβαιώνοντας, ακόμα περισσότερο, την καθιέρωση της στη διεθνή μουσική σκηνή. To 2012 ίσως είναι η χρονιά της Lana Del Rey, καθώς κέρδισε 6 μουσικά βραβεία, ενώ προτάθηκε για συνολικά 28 , κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να παίζει στο top 10 των charts των ραδιοφωνικών σταθμών των Η.Π.Α. και της Βρετανίας, ενώ το βίντεοκλιπ για το τραγούδι “Born to Die” έχει περίπου 86 εκατομμύρια χτυπήματα στο youtube. Αναμφισβήτητα, λοιπόν, ανεξάρτητα από την ποιότητα της μουσικής της η Lana Del Rey έχει αποκτήσει, ήδη, τους πιστούς της θαυμαστές. - [micha.gia]
10. Tame Impala – Lonerism
Υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουν την κοσμική ποπ του Lonerism να ακούγεται τόσο εξωπραγματική. Το μόνο που χρειάζεται κανείς, είναι να σκαρώσει με το μυαλό του την πιο εκπληκτική φαντασία που μπορεί να το παραμορφώσει τελείως και να παραμείνει εκεί για πενήντα περίπου λεπτά... - [littlefluffyclouds]
Δείτε ακόμα τις θέσεις 11-20, 21-30, 31-40.