Φωτογραφίες: Μιχάλης Λαμπρινός
Κείμενο: Τάσος Σουπιός, Μιχάλης Λαμπρινός
Η αλήθεια είναι πως η είδηση του ερχομού των Swans στην χώρα μας ήταν μια ανέλπιστη έκπληξη. Πόσο μάλιστα το νέο ότι σε όλη την παγκόσμια περιοδεία τους θα κατάφερναν να χωρέσουν και μια μέρα στη Θεσσαλονίκη σε έναν μικρό σχετικά χώρο (Μύλος club).
O κόσμος σήμερα το βράδυ αποζημίωσε και με το παραπάνω τους Aμερικάνους. Ήταν μια κατάσταση μεταξύ του "έχει τόσο κόσμο που δεν μπορώ να περπατήσω" και "έχει αρκετό κόσμο ώστε να βγει οικονομικά η συναυλία", άρα εντυπωσιακά καλά. Είχαμε αρκετό καιρό να επισκεφθούμε τον συγκεκριμένο (ιστορικό για την Θεσσαλονίκη) χώρο και με χαρά είδαμε ότι έχει ανακαινιστεί. Οποιαδήποτε επένδυση στον χώρο της live μουσικής σε τέτοιους καιρούς μόνο αξιέπαινη και ευπρόσδεκτη μπορεί να είναι.
Φτάσαμε στον χώρο την κατάλληλη ώρα ώστε να ακούσουμε το "support" με 5 κοπέλες μπροστά και ένα μικρόφωνο ("φωνητικό συγκρότημα") τραγουδούσαν χωρίς την συνοδεία κάποιου οργάνου κάτι μεταξύ δημοτικών τραγουδιών και χορωδίας. Είναι όσο βαρετό, όσο το φαντάζεστε. Ίσως το χειρότερο support ποτέ σε συναυλία (σε σχέση με το κυρίως συγκρότημα), και φυσικά δεν έφταιγαν για αυτό τα (γλυκά κατά τα άλλα) κορίτσια.
Το συγκρότημα βρέθηκε στη σκηνή (ανησυχητικά) ήρεμα και όμορφα γύρω στις 10.30 και ξεκίνησε χωρίς πολλές φανφάρες τη συναυλία. Οι Swans γενικώς δεν είναι ένα τυπικό συγκρότημα. Τους αρέσει να πειραματίζονται συνεχώς και αυτό το εφαρμόζουν σε κάθε live. Εξελίσουν δηλαδή συνεχώς τον ήχο τους και δεν θα ακούσεις τα τραγούδια τους όπως είναι στα άλμπουμ. Ο Michael Gira αλλά και ο drummer/πολυοργανίστας ήταν οι πιο έντονες παρουσίες, που προσέδιδαν μια δυναμική και πάθος στη σκηνή που χρειάζεται για να σε συνεπάρει αυτή η μουσική. Για την επόμενη μια περίπου ώρα οι Swans ανέβαιναν σταδιακά με τον κόσμο να μπαίνει στον ρυθμό και να δείχνει να απολαμβάνει την συναυλία.
Περίπου στα μισά και προς το τέλος της συναυλίας το συγκρότημα άλλαξε ύφος και οι ήχοι έγιναν κάπως πιο απότομοι, λιγότερο προσιτοί και δυστυχώς σα να χάλασαν την όλο και μεγαλύτερη άνοδο του προηγούμενου διαστήματος
Ο κόσμος του Michael Gira περιλαμβάνει τα πάντα. Από δαίμονες και θεούς μέχρι σαμάνους και μάγους, τους οποίους καλεί να συμμετάσχουν στο μυσταγωγικό θόρυβο και στη συνέχεια τους ξορκίζει (εξού και το μυστικιστικό κλείσιμο "αλά Ινδία" που επιφύλασσε στο κοινό), επιφέροντας την κάθαρση και την αποκαθήλωση. Πράγμα που είναι και το ζητούμενο, ιδιαίτερα άμα αντιμετωπίζεις τη μουσική όπως ο Gira.
